ΕΦΥΓΕ Ο ΒΑΣΟΣ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗΣ

 

«Δεν θα αυτοκτονήσουμε για να μην μας δολοφονήσουν! Θα σταθούμε όρθιοι και θα παλέψουμε. Μια ζωή χωρίς ελευθερία, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη δεν έχει νόημα.

Από την στιγμή που αρχίζεις να αγωνίζεσαι συναντάς την έννοια αλλά και το βαθύ νόημα της ελεύθερης ζωής».

ΒΑΣΟΣ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗΣ

__________

(Δήλωση του Βάσου Λυσσαρίδη σε παλαιότερη ανάρτηση στο Δρόμο της Αριστεράς).

«Σήμερα επιβάλλεται μια νέα πανεθνική στρατηγική, γιατί ο Τουρκικός επεκτατισμός απειλεί τον ελληνισμό στο σύνολο του. Απειλεί με διχοτόμηση και συγκυριαρχία το Αιγαίο, με Κυπροποίηση τη Θράκη, με Ιμβροποίηση την Κύπρο. (…) Εμείς κανενός τα νόμιμα δικαιώματα δεν αμφισβητούμε, αλλά και σε κανέναν δεν εκχωρούμε τα δικά μας. Ζωή χωρίς Ελευθερία και Αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα. Κι αν είναι να πεθάνει κανείς για αξιοπρέπεια και λευτεριά, αξίζει να έχει χίλιες ζωές. Δεν θα αυτοκτονήσουμε για να μη μας δολοφονήσουν. Θα αγωνιστούμε με πάθος και σωφροσύνη για λεύτερη πατρίδα».

Διχοτόμηση και συγκυριαρχία στο Αιγαίο, Κυπροποίηση στη Θράκη, Ιμβροποίηση στην Κύπρο σημαίνουν χάσιμο εδαφών, χάσιμο κυριαρχίας, εθνικό διαμελισμό. Λιγότερη Ελλάδα, περιορισμένος ελληνισμός, περιορισμένη κρατική – εθνική και λαϊκή κυριαρχία.

Σήμερα, σε μια Ελλάδα, όπου πολιτική ηγεσία και διανόηση, είναι ολοκληρωτικά παραδομένες στον τάχα «στρατηγικό ρεαλισμό και ψυχραιμία» και αναζητούν την ασυλία τους μέσα από την εφαρμογή επανωτών μνημονίων σε βάρος του λαού και της χώρας και την θαλπωρή στις αγκαλιές των «προστατών» ΗΠΑ, Άγγλων ή Ε.Ε. και γιατί όχι με το να γίνουν «γιουσουφάκια», αποδεχόμενοι τον νέο-οθωμανισμό, σαν αναγκαία κατάσταση.

Μια Ελλάδα που μετρά μονάχα το τι χάνει από την μεριά των Μνημονίων νομίζοντας ότι θα παραμείνει αλώβητη στο στάτους – απλά- της αποικίας – χρέους, μια Ελλάδα που παραιτείται και δεν αγωνίζεται με πάθος και σωφροσύνη για λεύτερη πατρίδα, είναι μια αδύναμη Ελλάδα.

______****______

Στο πρόσωπο του γιατρού, στο παράδειγμα του Βάσου Λυσσαρίδη, γαλουχήθηκαν γενιές πατριωτών, αντιϊμπεριαλιστών, δημοκρατών.

Υπήρξε για ένα ολόκληρο αιώνα ο πρωτοπόρος αγωνιστής, ο δημοκράτης και ανυπότακτος πατριώτης.

Ο γιατρός, Βάσος Λυσσαρίδης γεννήθηκε στα Πάνω Λεύκαρα στις 13 Μαΐου 1920.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διατέλεσε πρόεδρος της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα. Η επιτροπή διοργάνωνε μαζικές εκδηλώσεις για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Επιπλέον, υπήρξε πρόεδρος της Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων και γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακών Σωματείων. Στη συνέχεια, ο Βάσος Λυσσαρίδης συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959.Ο Λυσσαρίδης έπεισε τον Γεώργιο Γρίβα να δημιουργήσει μέσα στους κόλπους της ΕΟΚΑ την «Οργάνωση Αριστερών Πατριωτών», μέσω της οποίας θα μπορούσαν να προσελκύσουν στελέχη της κυπριακής Αριστεράς στον αγώνα.

Η ενεργός συμμετοχή του Λυσσαρίδη στον αγώνα της ΕΟΚΑ και η συνεργασία του με τον Γρίβα ενάντια στους Βρετανούς οδήγησε στη διαγραφή του από το ΑΚΕΛ, του οποίου ήταν μέλος. Ο ίδιος ο Λυσσαρίδης αργότερα υποστήριξε ότι «η Οργάνωση [ΕΟΚΑ] παρά τα όσα λέγονται, δεν είχε ιδεολογικό χαρακτήρα. Εγώ μετείχα με την ιδεολογία μου σε πλήρη αρμονία, δεν είχα ποτέ πρόβλημα».

Συνδέθηκε στενά με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, του οποίου υπήρξε για χρόνια προσωπικός ιατρός.

Ήταν μέλος της ελληνοκυπριακής αποστολής στο Λονδίνο το 1959, αντιπροσωπεύοντας την ΕΟΚΑ, όπου αποφασίστηκε η ανεξαρτησία της Κύπρου. Ο ίδιος καταψήφισε τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, «τονίζοντας ότι νομιμοποιούν την στρατιωτικοπολιτική παρουσία της Τουρκίας και οδηγούν σε αδιέξοδα τα οποία θα τύχουν εκμετάλλευσης από τη Μεγάλη Βρετανία και την Τουρκία».

Έλαβε μέρος σε διάφορα διεθνικά συνέδρια και αποστολές, όπου ανέλυσε το κυπριακό πρόβλημα. Επισκέφθηκε όλα τα αφρικανικά, ασιατικά, ευρωπαϊκά κράτη, τις Η.Π.Α. και ορισμένες χώρες της Ν. Αμερικής. Υπήρξε ακόμη αντιπρόεδρος του A.A.P.S.O. (Οργάνωση Αλληλεγγύης προς τους Αφροασιατικούς λαούς) και πρόεδρος του Κινήματος Αφροασιατικής αλληλεγγύης στην Κύπρο, το Κυπροαραβικού Συνδέσμου, του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου και του Συλλόγου "Ιπποκράτης" στη Λευκωσία.

Την περίοδο της χούντας, συνδέθηκε στενά με το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (Π.Α.Κ.) και τον Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου παρέμεινε πιστός φίλος έως το τέλος. Σύμφωνα με μαρτυρία του ηγετικού στελέχους του Π.Α.Κ. Κώστα Τσίμα, ο Βάσος Λυσσαρίδης ήταν αυτός που «άνοιξε τις πόρτες» των Αράβων για το Π.Α.Κ., και με τη διαμεσολάβησή του οι Παλαιστίνιοι και ο Γιάσερ Αραφάτ βοήθησαν το Π.Α.Κ. και τον Ανδρέα Παπανδρέου με χρήματα, όπλα και εκπαίδευση. Προηγουμένως, το 1964, ο Λυσσαρίδης μαζί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο είχαν οργανώσει την επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου στην Κύπρο, όπου γεννήθηκε η φιλία και συνεργασία μεταξύ Α. Παπανδρέου και Μακαρίου.

Κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών διαταραχών 1963-1964 ηγήθηκε του λαϊκού στρατού (υπό την αιγίδα του κυπριακού κράτους, απελευθερώνοντας τον Πενταδάκτυλο.

Το 1974 αντιστάθηκε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Στις 30 Αυγούστου 1974 έγινε στόχος δολοφονικής απόπειρας, στη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε ο οργανωτικός γραμματέας της νεολαίας της ΕΔΕΚ, Δώρος Λοΐζου.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις πρώτες βουλευτικές εκλογές της Κύπρου (Βουλευτικές εκλογές 1960) στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας με το Πατριωτικό Μέτωπο για την Α΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Το 1969 διαλύθηκε το Πατριωτικό Μέτωπο. Την ίδια χρονιά ο Βάσος Λυσσαρίδης ίδρυσε την Ενιαία Δημοκρατική Ένωση Κέντρου (ΕΔΕΚ) με την οποία επανεξελέγη βουλευτής σε όλες έως τις κοινοβουλευτικές περιόδους έως το 2001.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com