ΚΩΣΤΑΣ ΖΩΤΟΠΟΥΛΟΣ-Κατάστημα κουμπιών

Είδε τη μητέρα του στην οδό Κολοκοτρώνη
να μπαίνει σε κατάστημα κουμπιών.
Πριν τη φτάσει, αυτή βγήκε και βαδίζοντας αργά
εισήλθε στο επόμενο κατάστημα.
Παρόλο που είχε επιταχύνει το βήμα,
δεν κατόρθωνε να την προσεγγίσει,
μαγικά η απόσταση έμενε ίδια,
κι αδυνατούσε να διαπιστώσει
αν όντως ήταν εκείνη.

Αυτό συνεχίστηκε σ’ όλο το όνειρο
μέχρι που μια στιγμή αντελήφθη
ότι η μητέρα είχε μείνει ώρα πολλή
στο τελευταίο κατάστημα,
χωρίς αυτός να μπορεί να πλησιάσει.
Απεγνωσμένα ζήτησε από κάποια
περαστική να πάει αυτή.
«Πάω αν μου δώσετε τις σελίδες
από την τσέπη του σακακιού σας».

Ξαφνιάστηκε, δεν ήξερε για τι πράγμα του μίλαγε.
Έψαξε μηχανικά την μέσα τσέπη του
κι ανέσυρε κιτρινισμένες σελίδες.
Δεν καταλάβαινε τη γλώσσα
ενώ αναγνώριζε τα γράμματα.
Τις έδωσε στη γυναίκα, αυτή πέρασε απέναντι,
μπήκε στο κατάστημα και βγήκε λίγο μετά.

«Η μητέρα σας τα διάβασε όλα
και διαλέγει κουμπιά για τα ρούχα σας,
ν’ αντικαταστήσει αυτά που κόπηκαν και τα ’χετε χάσει».
Του περιέγραψε τις φορεσιές που της ανέφερε η μητέρα.
Πήγαινε πολύ πίσω, στα παιδικά του χρόνια
κι αυτός ένιωσε πως τα ενδύματα αυτά δεν υπήρχαν πια,
ελάχιστα μόνο μέσα στη μνήμη.
«Να μην την περιμένετε είπε, θα σας συναντήσει στο σπίτι».
Απομακρύνθηκε ήσυχος.
Έτσι κι αλλιώς αυτή η συνάντηση θ’ αργούσε.

ΠΗΓΗ:https://neoplanodion.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com