Γράφει η Νόνη Σταματέλου, καθηγήτρια θεολόγος
Η ενορία του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα και η ενορία του Αγίου Φιλίππου στο Θησείο. Οάσεις στο κέντρο της Αθήνας. Το να μιλήσω και να μοιραστώ την εμπειρία μου από την επαφή μου μαζί τους δεν το αισθάνομαι μόνο σαν ανάγκη αλλά και σαν χρέος.
Για να καταλάβεις πρέπει να ζήσεις λίγο τη λειτουργία και τον καφέ στην αυλή μετά τη λειτουργία. Οι ιερείς, ο π.Αλέξανδρος και ο π.Δημήτριος υπηρετούν τον λόγο του Θεού με έναν τρόπο που αρκετοί βαφτισμένοι χριστιανοί, ενίοτε "ζηλωτές", δεν ξέρουν ότι υπάρχει. Δυό βαθιά καλλιεργημένοι άνθρωποι, με έργο κοινωνικό, πνευματικό, χωρίς τυμπανοκρουσίες, δίνουν απλόχερα αγάπη, αλλά όλα γίνονται με απλότητα και με ενθουσιασμό μικρού παιδιού.Με σύγχρονη ματιά στα πράγματα και κυρίως στην περιπέτεια της ύπαρξης, με σύγχρονο λόγο, προσεγγίζουν πιστούς και άπιστους, ανοίγοντας την αγκαλιά τους διάπλατα.
Εστίες πολιτισμού, με πολύ αξιόλογες δραστηριότητες, μακριά απ' τα νοσηρά πλοκάμια του ευσεβισμού, αποτελούν σταθερά μια πρόκληση και μια πρόσκληση για το "Έρχου και ίδε" προς τον σύγχρονο κουρασμένο και απογοητευμένο άνθρωπο. Μιλώντας χαμηλόφωνα στη μικρή αυλή μετά τη λειτουργία,με γνωστούς και αγνώστους, καταλαβαίνεις ότι για να γίνει η " αλλαγή" στη ζωή ενός ανθρώπου, δεν χρειάζεται να γυρίσει ανάποδα ο κόσμος.
Για συντελεστεί το "θαύμα" αρκεί μόνο μια αγκαλιά, πολλές φορές ακόμα και μια ματιά. Ακόμα και η γιορτή έχει μια άλλη γεύση , τα εκ περιτροπής κεράσματα, οι αφειδώλευτες προσφορές μικρών έργων τέχνης προς πώλησιν, η συγκέντρωση τροφίμων για τους αναξιοπαθούντες , όλα με κίνητρο την αγάπη.Κάπου εδώ χώρεσα τους Μικρούς μου πρίγκηπες, που εδώ και χρόνια ζωγραφίζω σε βοτσαλάκια της θάλασσας,για να πιάσει τόπο ένα χόμπυ αγαπημένο.Γιατί "ο μικρός πρίγκηπας", του Εξιπερύ,το γνωστό παραμύθι για μεγάλους αγγίζει κατευθείαν την ευαισθησία μας ,αφού "Δεν βλέπεις καλά παρά μονάχα με την καρδιά,την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια".
Αυτό σκεφτόμουν σήμερα σε μια τέτοια μικρή αυλή μετά τη λειτουργία, καθώς μου συστήθηκε μια καινούργια φίλη, μουσικός, τυφλή. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό της... Έχει σκληρύνει πολύ ο κόσμος. Κι η συγκίνηση φέρνει δάκρυα όταν τη βρούμε. Δεν είναι καθόλου παράξενο αλλά κατά βάθος με θλίβει, όταν τα νέα παιδιά καταφεύγουν συχνά σε "άλλους" δρόμους, επικίνδυνους καμιά φορά, σε άλλες φιλοσοφίες, αδιέξοδες, ενώ μέσ' την πόρτα τους μπορεί να βρουν αυτό το " κάτι" που ψάχνοντας μπορεί να φτάσουν και στην άκρη του κόσμου...
Είναι παρήγορο να βλέπω στο εκκλησίασμα γνωστούς επιστήμονες, καλλιτέχνες, ανθρώπους όπως λέμε "του πνεύματος", που βρίσκουν "εδώ" το νόημα. Απλά και φυσικά. Άκουγα πρόσφατα γνωστό ταλαντούχο ηθοποιό να λέει με συγκίνηση ότι έψαχνε τη γαλήνη στο Άγιο Όρος και βρήκε το Άγιο Όρος στην καρδιά της πολύβουης Αθήνας. Είναι παρήγορο να βλέπω νέα και μοντέρνα παιδιά να " κοινωνούν" , να παίρνουν αντίδωρο, να μετέχουν σιωπηλά στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας,που βάλλεται σκληρά. Βάλλεται γιατί το φως δεν νικιέται.
Είναι όμορφο να βρίσκει ο άνθρωπος εκτός απ' την ενορία του που προφανώς έχει άλλο βάρος για τον καθένα, ανοιχτές αγκαλιές όπου ταξιδεύει.Όπως ο γλυκύτατος παππάς απ' τη Γαλλία που βρέθηκε για λίγες μέρες ως τουρίστας στην Πλάκα με την πρεσβυτέρα του, αλλά τον είδαμε να λειτουργεί την ημέρα του Σταυρού σε ένα απ' τα παλιότερα εκκλησάκια της περιοχής. Αυτό το " άνοιγμα" είναι η ελπίδα της ανθρώπινης κοινότητας κι όχι η εμμονή σε νεκρά σχήματα και φοβικές φλυαρίες.
Το "καβούκι" του κάθε ευσεβούς και νομοταγούς χριστιανού, αργά ή γρήγορα θα γίνει ο "τάφος" του, αφού στη μακραίωνη πορεία της η ζωντανή Εκκλησία ποτέ δεν κλείστηκε στα σύνορα ενός τόπου, μιας φυλής η μιας κοινωνικής ομάδας. Διάλεξα να μιλήσω για τις συγκεκριμένες δύο ενορίες, όχι γιατί δεν υπάρχουν άλλες, όχι γιατί δεν υπάρχουν φωτισμένοι και αγωνιστές ιερείς ανά τον κόσμο. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι η Αθήνα δεν είναι ζούγκλα, ότι το ιστορικό κέντρο δεν έχει παραδοθεί άνευ όρων στο έλεος του τουρισμού και ότι η Εκκλησία υπάρχει, δεν είναι στο περιθώριο, έχει έργο, ότι δεν έχουν χαθεί όλα, ότι υπάρχουν αντιστάσεις.
ΠΗΓΗ: https://www.alfavita.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.