O «Φραγκίσκος Ζάππας» και οι political correct, δεξιές και αριστερές «ευαισθησίες»…!

ο «άγιος» Ζάππα, δια χειρός του φίλου Γιάννη Γίγα : 

«Τι να περιμένεις από μια κοινωνία τόσο πρωτόγονη που θεωρεί ότι κάποιες λέξεις μπορούν να σε διαφθείρουν τη στιγμή που τις ακούς” – Frank Zappa

Frank Zappa άκουγα σκόρπια τη δεκαετία του΄80. Από τα πρώτα cd-δώρο που έβαζε το περιοδικό ΗΧΟΣ , όπου στα αφιερώματα με διάφορους καλλιτέχνες, φιγουράριζε και τον όνομα του Zappa.

Όμως, η μυθολογία του, υπήρχε γύρω μου, θολή και αφιλτράριστη, ευάλωτη σε χίλιες δυο παρερμηνείες και χαρακτηρισμούς, ίσως γιατί οι τότε ροκάδες της γειτονιάς μου, έμεναν στο μουσικό μέρος και στην θρυλούμενη πρόκληση του Zappa και όχι στην κοινωνική και πολιτική διάσταση των λόγων και των έργων του.

Χρόνια αργότερα, χάριν του καλού φίλου μου Επαμεινώνδα – κλασσικού ζαππικού …ιστοριοδίφη και μελετητή –   συνέδεσα όλες τις πρωτοποριακές ευαισθησίες του Zappa με το μυστικό νήμα που ξεκινούσε από τους επηρεασμένους δίσκους του Σαββόπουλου και έφτανε μέχρι τις ανατρεπτικές «συντηρητικές» αποφάνσεις του Zappa, τονίζοντας έναν ιδιότυπο αναρχισμό, που έφτυνε το «δήθεν» απελευθερωμένο πρότυπο του «αριστερού» και δεξιού» μοντέρνου. Απόλυτα «μη πολιτικά ορθός», ο λόγος του και η ντανταιστική ματιά της ζωής και της μουσικής του.

Ενάντια τόσο στην κλασσική «δεξιά» λογοκρισία, μακαρθικού τύπου, όσο και στην μεταμοντέρνα και «αριστερίζουσα»,  του «πολιτικά ορθού». Και οι δύο, εντέλει, ενοχοποιούν τις λέξεις και την ζωντανή γλώσσα και όχι το πολιτισμικό και κοινωνικό σύστημα που γεννά τους χίλιους δυο αποκλεισμούς: «I wrote a song about dental floss but did anyone’s teeth get cleaner?»(έχω γράψει ένα τραγούδι για το οδοντικό νήμα, αλλά καθάρισαν τα δόντια κανενός;)

Κυνικός και ανθρώπινος, συχνά δαιμόνια αντιφατικός, πάντα πρωτοπόρος και αυθόρμητος, φύσει αντικαθεστωτικός. Να χλευάζει τις πρωτοπορίες και τους «δήθεν» επαναστάτες, που εντέλει, ευνουχίζουν ότι γεννούν τα κινήματα και ο λαός. Είναι επική η φράση του για τις κινητοποιήσεις της δεκαετίας του ΄60 : «Νομίζω ότι γεννιέται κάτι νέο και πολύ συνταρακτικό. Εκτός αν προλάβει και… οργανωθεί». 

O Frank Zappa και οι γονείς του!

Από τη μία, έχεις τα κοινωνικά κινήματα και από την άλλη, αυτοί που τα οργανώνουν στο «πολιτιστικό» και συμβολικό μέρος τους, είναι μέρος του συστήματος και στην… «αριστερίζουσα» πολιτιστική «πρωτοπορία». Για την «φάρσα» αυτή, μιλά ο Zappa. Βαθιά «καταστασιακός» θα λέγαμε, για να θυμηθούμε και τον Γκύ Ντεμπόρ, που διαπίστωνε : «…το θέαμα είναι το κεφάλαιο σε τέτοιο βαθμό συσσώρευσης που μεταβάλλεται σε εικόνα». Και η «ελευθεριάζουσα αριστερά» έχει το ανθρώπινο δυναμικό (δημοσιογράφους, καλλιτέχνες, εικαστικούς, «ακτιβιστές», κλπ), να κυριαρχεί στην «εικόνα», συνεπώς να τρέφει συνειδητά ή υποσυνείδητα την φαντασιακή και συμβολική ολοκλήρωση του κεφαλαίου, ακόμα και αν αυτό περνιέται πλήρης «απελευθέρωση» και «πρόοδος».

H στάση του αποδομεί τα εύκολα…»μοντέρνα» στερεότυπα του «συντηρητικού» και του «προοδευτικού». Πόσο «επαναστάτης» και «προοδευτικός» είσαι, όταν δεν … συντηρείς πρότυπα «προ-καπιταλιστικά» και άρα αντι-καπιταλιτικά, μόνο και μόνο κρατώντας το λάβαρο της …ατομικής απελευθέρωσης, μέσα σε ένα σύστημα που προωθεί την ατομική κατανάλωση και την …αυτοπραγμάτωση, με όρους … πολιτισμικού αυνανισμού (ως πλήρης «έρωτας» με τον εαυτό); Έτσι όπως, το έλεγε, με τον τρόπο του: «In the fight between you and the world, back the world.(Στην πάλη του εαυτού σου ενάντια στον κόσμο, πάρε την μεριά του κόσμου.)

Για αυτά και άλλα, μιλούσε ο Zappa, με λόγια βλάσφημα και αιρετικά, αυτός ο κοινωνικά «συντηρητικός», ο εργασιομανής και ο μουσικός που ήταν ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και τη  ναρκοκουλτούρα της ροκ-ποπ γενιάς του.

Δημήτρης. Ναπ. Γ

ΠΗΓΗ:https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/2014/07/
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com