Σάββατο σήμερα
βρέχει ασταμάτητα από χθες
σταγόνες υγροποιημένου φωτός
ξεπλένουν δάκρυα, σκιές
ρύπους που κρυβόντουσαν στις ηλιαχτίδες
κι εγώ προσδιορίζομαι ξανά
απ’ τον βρεγμένο ήχο
μιας ξέπνοης καμπάνας
μούσκεμα τα γυμνά κλαδιά
ανατριχιάζουν τα όποια φύλλα
στο άγγιγμα της βροχής
οι σπόροι μες στη γη στήνουν γιορτή
ανόργανα πανηγυρίζουν τα σκουλήκια

μα κάπου αλλού
στης μυγδαλιάς τα φρέσκα άνθη
στων πουλιών τα φτερά
ασήκωτο το βάρος του νερού
μολύβι στου νεκροταφείου
το φρεσκοσκαμμένο χώμα
η άχνη νοτισμένη, μισολιωμένο χιόνι
κολλάει καρύδια, ρόδι, μαϊντανό, σιτάρι
κόλλυβα
κολλάνε στο ανυποψίαστο κουτάλι
και στων χεριών τις πονεμένες γραμμές
«Θεός σχωρέσ’ τους» λες
με την ανάσα σου αέρινη βροχή
τον αναστεναγμό ψυχωφελή μονωδία
Σάββατο σήμερα
Ψυχοσάββατο
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Giovanni Gasparro.]