Ο Μπαλτάκος, ο Κασιδιάρης και το εξαρτημένο περιφερειακό ελληνικό κράτος.

του Απόστολου Κόλκα *

Αναδημοσίευση από: http://eupolisgr.gr/

   Τον περασμένο μήνα αναβίωσε στα μέσα ενημέρωσης το θέμα της Χρυσής Αυγής. Αφορμή στάθηκε η δημοσιοποίηση ενός βίντεο από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη. Στο απόσπασμα του βίντεο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο παρακολουθούμε τον διάλογο του Ηλία Κασιδιάρη με τον Γενικό Γραμματέα της Κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκο, με τον τελευταίο να αναφέρει σαφή παρέμβαση της Κυβέρνησης στη Δικαστική Εξουσία για την δίωξη της Χρυσής Αυγής.

   Όπως ήταν αναμενόμενο, την δημοσιοποίηση του βίντεο ακολούθησαν πλήθος άρθρων, ρεπορτάζ και σχολίων στο διαδίκτυο και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στον έντυπο τύπο των επόμενων ημερών. Την ίδια περίπου αντιμετώπιση είχαμε και στα δελτία ειδήσεων και ειδησεογραφικές εκπομπές τόσο στις ραδιοφωνικές όσο και στις τηλεοπτικές τους εκδοχές, πολιτικές αναλύσεις για την αντοχή και συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αποτελέσματα σφυγμομετρήσεων και κριτική για τους χειρισμούς της κυβέρνησης.

   Αυτό το οποίο απουσίαζε από όλα τα μέσα ήταν μια σοβαρή προβληματική, η οποία θα μελετούσε το συγκεκριμένο περιστατικό εις βάθος και θα αναδείκνυε τα αληθινά αίτια του. Η ανάλυση αυτή θα έπρεπε να εστιάζει στον ιδιόμορφο χαρακτήρα του ελληνικού κράτους, ειδικότερα στο πως αυτό διαμορφώθηκε  την περίοδο μετά την Μεταπολίτευση .

   Μιλάμε φυσικά για ένα περιφερειακό εξαρτημένο κράτος -δορυφόρο . 

   Το εξαρτημένο περιφερειακό κράτος έχει μια αστάθεια όσον αφορά τον εσωτερικό του  οικονομικό τομέα καθώς επίσης και έλλειψη συνοχής αφού η εξάρτηση του από έξωθεν δυνάμεις το καθιστούν ανήμπορο να ανταποκριθεί στον «αντιπροσωπευτικό » του ρόλο. Επιπλέον ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούσαν όταν δημιουργήθηκε το εξαρτημένο περιφερειακό κράτος είναι ένα κράτος «έκτακτης ανάγκης»  με δικτατορίες και αυταρχικά καθεστώτα να εναλλάσσονται στην εξουσία. Σε ένα τέτοιο κράτος, ο αγώνας μεταξύ των μερίδων της κυρίαρχης άρχουσας αστικής τάξης αλλά και με τις υπόλοιπες τάξεις για τα οικονομικά τους συμφέροντα, στο μερίδιο της πίτας που οι ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις θα ορίσουν, μεταβάλλεται σε αγώνα για τον έλεγχο του κράτους. Το εξαρτημένο περιφερειακό κράτος σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και ιστορικές περιόδους, ανάλογα με τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις των μητροπόλεων αλλά και της εσωτερικής του πάλης των τάξεων μπορεί φαινομενικά να διατηρεί τις «αντιπροσωπευτικές» του μορφές κυριαρχίας μέσω αλλαγής κυβερνήσεων και εκλογών, συνεχίζουν όμως να κυριαρχούν σε αυτό πάντοτε αυταρχικές λογικές και οι αντιλαϊκές πολιτικές που στερούν από όλες τις εργαζόμενες τάξεις τις πραγματικές τους ελευθερίες και τα δικαιώματα τους . Ιδιαίτερα δε σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης , το περιφερειακό εξαρτημένο κράτος έχει έναν καθοριστικό ρόλο στο παγκόσμιο σύστημα καταμερισμού της εργασίας και του κεφαλαίου  καθώς και στον μετασχηματισμό των κοινωνικών και οικονομικών συσχετισμών και σχέσεων των μητροπολιτικών κέντρων.

   Μπορούμε να διακρίνουμε άραγε με μια πρόχειρη παράθεση συγκεκριμένων περιστατικών της πρόσφατης πολιτικής ζωής της χώρας (μόνο τον τελευταίο χρόνο, όποιος θέλει μπορεί να αναλύσει περιστατικά πολλά χρόνια πίσω)  κάποια από τα ανωτέρω δομικά χαρακτηριστικά ενός εξαρτημένου περιφερειακού κράτους.

   Έναν περίπου χρόνο πριν, όταν η συντονισμένη προσπάθεια ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ με τη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να εκβιάσει τη ΝΔ και τη σταθερότητα της συγκυβέρνησης με τη μη ψήφιση ορισμένων νομοσχεδίων αν αυτά δεν τους κάλυπταν ιδεολογικά με κυρίαρχο το «αντιρατσιστικό» εμφανίζονται οι πρώτες αντιδράσεις της ΝΔ στην προσπάθεια της ηγετικής της ομάδας να παραμείνει η ΝΔ ο κεντρικός παίκτης του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Ο γ.γ της Κυβέρνησης κος Μπαλτάκος εμφανίζεται να απειλεί τους κυβερνητικούς εταίρους της ΝΔ ότι θα ψηφίσει τα νομοσχέδια με τη βοήθεια της Χ.Α και γιατί όχι θα επιδιώξει μελλοντική συγκυβέρνηση μαζί της αν δεν σταματήσουν οι προσπάθειες αποσταθεροποίησης  της ΝΔ από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

   Η δημοσιοποίηση του βίντεο μας αποκαλύπτει  ότι  τα λόγια του Μπαλτάκου δεν είχαν μείνει λόγια αλλά  είχαν προχωρήσει και υπήρχε οργανωμένο  πλάνο τόσο από μεριάς της ΝΔ όσο και από αυτή της ΧΑ.  Θεωρείται βέβαιο ότι ο σχεδιασμός αυτός σταμάτησε ή πάγωσε μετά την δημόσια χλεύη από μεριάς ΧΑ βουλευτών, δημάρχων και στελεχών της ΝΔ αλλά κύρια μετά τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα από Χρυσαυγίτες. Τότε ενεργοποιήθηκαν τα  υγιή δημοκρατικά κομμάτια της ελληνικής  κοινωνίας, τα αντιφασιστικά  της φρονήματα  καθώς επίσης και ξένα κέντρα και Πρεσβείες που απαίτησαν την υποδειγματική τιμωρία της ΧΑ από την ελληνική κυβέρνηση.  Τότε η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκε σε ένα κυνήγι μαγισσών ενάντια στην ΧΑ, παρουσιάζοντας την συμπαράταξη αυτή απέναντι στο νεοναζιστικό μόρφωμα ως το δημοκρατικό και συνταγματικό τόξο.

   Περίπου έξι μήνες μετά τη δολοφονία του Φύσσα, με πλήθος αποκαλύψεων για τη δράση της ΧΑ, έχουμε τον αρχηγό της μαζί με βουλευτές και στελέχη της προφυλακισμένους και τη δικαστική έρευνα να συνεχίζεται.  Ζητήθηκε μάλιστα η άρση της ασυλίας και άλλων βουλευτών της  γεγονός που οδήγησε τον κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο να δημοσιοποιήσει το βίντεο με τον διάλογο και να απειλεί με τη δημοσιοποίηση ακόμη πιο αποκαλυπτικών βίντεο αν συνεχιστεί η ίδια αντιμετώπιση προς το μέρος τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο χρόνος που η δικαιοσύνη ζήτησε από την Βουλή την άρση της ασυλίας, λίγες μόνο ώρες μετά την «express» ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και λίγες ώρες πριν το κρίσιμο «eurogroup» όπου η κυβέρνηση θα ανακοίνωνε την επιτυχή προσαρμογή του δημοσιονομικού προγράμματος και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Αν επιπλέον συνδυάσουμε τη χρονική συγκυρία με τις αντιδράσεις των κομμάτων της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης θα αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε τόσο  με τη σύγκρουση τόσο των εγχώριων ομάδων που διαγκωνίζονται για τον έλεγχο του κράτους όπως επίσης και την προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων που επιδιώκουν να αποκτήσουν ή να αυξήσουν την επιρροή τους στη χώρα μας . 

   Η ΝΔ «παραίτησε» τον Μπαλτάκο και δεσμεύτηκε να απομακρύνει τυχόν ακροδεξιούς σε κρίσιμα πόστα, να συνεχίσει τη δίωξη της Χρυσής Αυγής με μοναδικό στόχο να μην χάσει την εύνοια διεθνών κέντρων και να παραμείνει στην εξουσία.  Το ΠΑΣΟΚ εκ μέρους του προέδρου του μιλά για την ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης για τυχόν ακροδεξιούς θύλακες στην κυβέρνηση και την απομάκρυνση τους. Παράλληλα επιδιώκει να αυξήσει την επιρροή του στη συγκυβέρνηση με την προώθηση από κοινού με τη ΔΗΜΑΡ και με κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ νομοσχεδίων όπως το «αντιρατσιστικό» πιέζοντας τη ΝΔ εκ του ασφαλούς αφού γνωρίζει πλέον πως μόνο με εκλογές μπορεί να απειληθεί από τη ΝΔ, κάτι που ενέχει κινδύνους και για την ίδια.

   Από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης έρχεται η μεγαλύτερη έκπληξη για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με την ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μεγάλη η απορία ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας  γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε τη παραίτηση μόνο των δύο υπουργών που ονομάτιζε ο Μπαλτάκος και δεν ζητούσε τη παραίτηση της κυβέρνησης, αποδεχόμενος από μια μεριά τη λογική της Χρυσής Αυγής.  Αυτό βέβαια μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως συστημικό κόμμα έχει κάνει τις επιλογές του με τους δανειστές – κύριους της χώρας. Αφού απαρνήθηκε τη ρητορική του θα σκίσουμε το μνημόνιο, θα διαγράψουμε μονομερώς το επαχθές χρέος και πολλές άλλες πολιτικές προτάσεις που τον έφτασαν από το  4% στο 20+% πλέον περιμένει  την πλήρη ψήφιση των μνημονιακών μέτρων από τη συγκυβέρνηση και μετά θα ξεκινήσει τη σκληρή μάχη για την ανάληψη της εξουσίας. Η τακτική του ομοιάζει με την τακτική της ΝΔ που από  την αντιμνημονιακή της ρητορεία στην αντιπολίτευση έγινε η υπέρμαχος των μνημονιακών μέτρων.  Ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πως το καλοκαίρι θα περάσουν τα τελευταία μέτρα και δεν θέλει να ρισκάρει κάποια μη ψήφιση τους λόγω προεκλογικού σκηνικού καθώς επίσης και δεν ρισκάρει να αναλάβει κυβέρνηση εάν δεν έχουν περάσει τα μέτρα αυτά.   Ξέρει ότι θα έχει την ευκαιρία του το φθινόπωρο, όταν και θα μπορεί να απειλεί την κυβέρνηση με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και έχοντας και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του Μαίου, τότε θα τα παίξει όλα για όλα. Βέβαια  ο μέσος ψηφοφόρος αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για να βγει στην κυβέρνηση θα πρέπει να αποδεχθεί τα πεπραγμένα των προηγούμενων κυβερνήσεων και με την εκλογή του απλά θα μας παρουσιάσει ένα πρόγραμμα που θα δίνει μια φαινομενική ανάσα στους πολίτες της χώρας, λειτουργώντας σαν μια βαλβίδα εκτόνωσης στην ολοένα και αυξανόμενη οργή, αντίδραση και πιθανότατα οργάνωση του Έλληνα ενάντια στις πολιτικές αυτές, αλλά δεν θα αλλάξει τις αντιλαϊκές πολιτικές που θα κρατήσουν για δεκαετίες την Ελλάδα  ένα εξαρτημένο περιφερειακό κράτος που θα υποτάσσεται στα συμφέροντα των μητροπόλεων και των εγχώριων εκπροσώπων τους. 

   Παρακολουθούμε λοιπόν τις μεθοδεύσεις των διαφόρων κέντρων από τη μία να περάσουν τα διάφορα μνημονιακά νομοσχέδια με τα οποία θα δένουν τη χώρα για δεκαετίες με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος, ακόμη και με τη συνδρομή της Χρυσής Αυγής και από την άλλη την απειλή της κατάρρευσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας με την απειλή της Χρυσής Αυγής και ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση αρνείται να αναλάβει τουλάχιστον προς το παρόν την εξουσία.  Θα δούμε ακόμη αρκετά επεισόδια του ίδιου σήριαλ να επαναλαμβάνονται καθώς πλησιάζουμε προς τις ευρωεκλογές.  Εκεί είναι η πρώτη ημερομηνία σταθμός, εκεί θα είναι το πρώτο σημείο κρίσης και επιλογής του επόμενου κυβερνήτη της Ελλάδας από τους ξένους δανειστές.

   Φαίνεται δυστυχώς πως η απορία του Μακρυγιάννη «Γιατί ο Γάσιγκτων να έχουν τα κόμματα τους, το κοινοβούλιο τους και εμείς τίποτα;» είναι πιο επίκαιρη από ποτέ για τους πολίτες της εξαρτημένης περιφερειακής Ελλάδας.  Το πως θα ξεφύγουμε από το μέλλον που μας προορίζουν είναι αντικείμενο μιας ενδιαφέρουσας αλλά μεγάλης συζήτησης που οφείλουμε να κάνουμε στο άμεσο μέλλον. Ο χρόνος είναι πολύτιμος και έχουμε χάσει ήδη αρκετό. Αν και οι συνθήκες είναι για ακόμη μια φορά ευνοϊκές  πολλοί προσπαθούν να μας δεσμεύσουν σε  εσωτερικές  διαμάχες που τόσες φορές στο παρελθόν στέρησαν στο έθνος μας την ευκαιρία να κάνει το μεγάλο άλμα  και να αλλάξουμε πορεία .

   Μια τσέχικη παροιμία που μου μετέφερε μια φίλη ήταν η αφορμή για το κείμενο αυτό. Η παροιμία λέει πως «το χέρι το οποίο κουνάει την κούνια (του μωρού), κουνάει όλον τον κόσμο». Είναι καθήκον της γενιάς μας να διαμορφώσουμε ένα μορφωτικό κίνημα που θα γαλουχήσει τόσο εμάς τους ίδιους αλλά κυρίως τις γενιές που έρχονται, ένα κίνημα που θα γνωρίσει την αληθινή ιστορία του πανανθρώπινου και οικουμενικού ελληνισμού,  την ιστορία του τόπου που αυτός  δημιουργήθηκε και δεν θα επαναλάβει τα ίδια ιστορικά λάθη .

   Είναι η γενιά μας που θα συγκρουστεί με το υπάρχον σύστημα και τους εκπροσώπους του, μαζί με όσους από τις μεγαλύτερες γενιές συστρατευτούν μαζί μας αλλά θα είμαστε εμείς και κυρίως  οι επόμενες γενιές που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στα μονοπάτια της απελευθέρωσης, της αυτοδιάθεσης και της Δημοκρατίας,της αληθινής Δημοκρατίας και του Ανθρωπισμού !!! 

    Ενδεικτική βιβλιογραφία :

  » Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα»  και  «Τάξη και Έθνος στην Ιστορία  και η Σύγχρονη Κρίση».  Σαμίρ Αμίν
» Τό Ἀνατολικό Ζήτημα Σήμερα «.  Γεράσιμος Κακλαμάνης
» Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα». Περικλής Ροδάκης
» Ελληνική Πολιτική Παιδεία». Μιχάλης Χαραλαμπίδης
» Τι πρέπει να προτείνει η Αριστερά». R. M. Unger

 *Ο Απόστολος Κόλκας    είναι φοιτητής  Ιατρικής  στο  Πανεπιστήμιο  Ιωαννίνων ,   μέλος  της  Ομάδας  Πολιτών  Ευτοπία  και  συντάκτης  του  Εύπολις .