Το εγχειρίδιο του καλού “αριστερού” γρουμπούσκουλου

Φεβρουαρίου 18, 2014 από seisaxthiablog

Του Γιώργου Σιώζου*

Το γκρουμπούσκουλο δεν συνιστά αριθμητικό μέγεθος – αν και μερικά από τα χαρακτηριστικά του απορρέουν από αυτό – αλλά κυρίως τρόπο σκέψης, αντίληψης της κοινωνίας και της πολιτικής, με συνακόλουθο αποτέλεσμα την κατασκευή μιας εικονικής πραγματικότητας τόσο για τη δική του οντότητα όσο και για την κοινωνία.

Το βασικό πολιτικό χαρακτηριστικό αυτών των συλλογικοτήτων είναι η αντικατάσταση της ιδεολογίας από την ιδεοληψία, γεγονός που επιφέρει την κοινωνική και πολιτική απομόνωσή τους, η οποία εκλαμβάνεται εκ μέρους τους ως εύσημο ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας.

Αδυνατούν να αξιοποιήσουν γόνιμα και δημιουργικά την μαρξιστική ιδεολογία θεωρώντας ότι αποτελεί κλειστό κύκλωμα άκαμπτων κανόνων και οικοδομούν έτσι το δικό τους ιερό Ταλμούδ.

Η επιχειρηματολογία τους εξαντλείται σε ακατάσχετη παράθεση τσιτάτων και οι πολιτικές τους προτάσεις είναι κραυγαλέα απλοϊκές π.χ. κάτω η κυβέρνηση, γενική απεργία, κυβέρνηση εργατών – αγροτών.

Μόνιμο μοτίβο των εν λόγω οργανώσεων είναι η επίκληση της ενότητας της αριστεράς, η πολιτική και κοινωνική τους όμως περιχαράκωση τους οδηγεί αναπόδραστα στο σύνδρομο της “αμοιβάδας”.

Βρίθει ο χώρος της Αριστεράς από οργανώσεις που είναι προϊόντα αλλεπάλληλων διασπάσεων. Διασπάσεων που δεν συνδέονται με υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα, αλλά απόνεφελώδεις ιδεολογικές αντιθέσεις και αυθαίρετες ιδεολογικές κατασκευές.

Οι αντιθέσεις αυτές μεγιστοποιούνται, απορροφούν τη δραστηριότητα των μελών τους σε διαδικασίες σκληρών αντιπαραθέσεων, που πολλές φορές λαμβάνουν και τον χαρακτήρα ενός ιερού “τζιχάντ” δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση πως η εν κρανίω τρικυμία που τους διακατέχει προκαλεί τρικυμία στο σύνολο της κοινωνίας.

Στου μυαλού τους το αδιάφανο κιάλι ο Λένιν κονταροχτυπιέται με τον Τρότσκι κάτω από το βλοσυρό βλέμμα του Στάλιν, ο Γκράμσι αλληλοσυμπληρώνεται ή αντιμάχεται με τον Αλτουσέρ, ενώ κατά τα άλλα η παρθένα μπορεί να συμβιώνει σε απόλυτη αρμονία με τον σατανά. Ενώ λοιπόν σήμερα ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών οι βυζαντινισμοί περί του “φύλου των αγγέλων” που διεξάγεται στους κόλπους αυτών των οργανώσεων καλά κρατούν (η πιθανότητα οι άγγελοι να είναι αμφισεξουαλικοί δεν παίζει μιας και κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις ιερές γραφές).

Κατά πάγιο τρόπο αντικαθιστούν την κυρίαρχη αντίθεση που διαπερνά το σύνολο της κοινωνίας από τη γενεσιουργό βασική αντίθεση, μετατρέποντας κατ’ αυτό τον τρόπο τον στρατηγικό στόχο σε τακτική.

Το αποτέλεσμα μιας τέτοιου είδους αντίληψης είναι να αποκλείει εξ ορισμού ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συγκλήσεις και μετωπικές συμπορεύσεις. Κατά την άποψή τους μετωπική συμπόρευση μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν όλοι αποδεχτούν πλήρως το δικό τους πολιτικό πρόγραμμα και όταν κάτι τέτοιο δεν γίνει αποδεκτό τούς καταγγέλλουν ως διασπαστές.

Οπως είναι φανερό μια τέτοια “αριστερά” δεν μπορεί να είναι χρήσιμη σε τίποτα και σε κανέναν.

* Ο Γιώργος Σιώζος είναι ανένταχτος της Αριστεράς