Το συγκλονιστικό άρθρο ενός Τούρκου για την ΑΕΚ…

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΤΑΚΗ, ΤΟ ΛΕΥΤΕΡΗ, ΤΟ ΘΟΔΩΡΟ, ΤΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΔΕΣ, ΤΟ ΣΩΚΡΑΤΗ... 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ "Ο ΘΡΥΛΟΣ" ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ...

ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΟΥΝΤΑ,  ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ ΧΩΡΙΣ "ΟΠΙΟ".

Ο ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ, ΤΟ ΓΟΥΕΜΠΕΛΕΥ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΑΣ...

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΑΕΚ! ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΖΙ ΣΤΗ Β΄ΕΘΝΙΚΗ!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ

Με ένα συγκινητικό άρθρο ο Τούρκος δημοσιογράφος Νταγχάν Ιράκ, γράφει για την ΑΕΚ και όσα τραγικά βιώνει: «Σύμβολο η Ένωση – Υπάρχει για να εμπνέει, να επιμένει και να επιβιώνει», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Για τα δύο τελευταία χρόνια, δεν ήμουν ένας άπληστος φίλος του ποδοσφαίρου. Ναι, είναι μία παράξενη εξομολόγηση για έναν αθλητικό συντάκτη, το ξέρω, αλλά έτσι είναι. Στην Τουρκία, το ποδόσφαιρο πάντα λίγο-πολύ συνδυαζόταν με την πολιτική, τη διαφθορά και κάθε άλλου είδους βρωμοδουλειά που θα μπορούσε κάποιος ποτέ να σκεφτεί. Ωστόσο, με την επιχείρηση των στημένων παιχνιδιών του 2011, η οποία παρεπιπτόντως ήταν καθαρά πολιτική και άδειασε το περιεχόμενο της επιθυμίας (για ένα καθαρό ποδόσφαιρο) όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις (για παράδειγμα, οι ηγέτες της χούντας του 1980 να τεθούν σε δίκη) και μετατράπηκε σε μια τεράστια πολιτική βεντέτα που επιδείνωσε το ολοένα και πανταχού παρόν κοινωνικό τραύμα της κοινωνία μας. Τώρα, κανείς δεν πιστεύει σε ένα καθαρό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, η τελευταία προσπάθεια ήταν τόσο νευρικά καταστροφική, ώστε κανείς δεν θέλει να προσπαθήσει να μπλέξει με τα σκατά ποτέ ξανά. Το ποδόσφαιρο είναι τώρα σε μία “να το αγαπήσεις” ή “να το εγκαταλείψεις” κατάσταση. Αποφάσισα να το αφήσω. Πραγματικά, δεν αξίζει τον κόπο, ακόμα και όταν το καλύπτεις επαγγελματικά. Όπως λέγεται εδώ στην Τουρκία, αντ ‘αυτού μπορείς να πουλάς λεμόνια στη λαχαναγορά.

Η απογοήτευση μου για το ποδόσφαιρο, ομολογουμένως, έκοψε κάποιους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ εμού και μίας σχετικά ευτυχισμένης ζωής. Μπορώ να πω ειλικρινέστατα, ότι ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένος, όταν ήμουν απλά ποδοσφαιρισόφιλος. Ωστόσο, τα στραβά τυχαίνουν και όταν συμβαίνουν, συγκρούονται με τον οπαδό. Ως εκ τούτου, δεν είμαι σε θέση, ούτε επιθυμώ να σχολιάσω όσες ανοησίες τώρα τελευταία συμβαίνουν γύρω απ’ την ΑΕΚ. Όπως τα περιστατικά στον αγώνα με τον Πανθρακικό, η διαμάχη με τη NOVA, EΠΟ κλπ. Όλοι γνωρίζουμε, ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι λίγο ως πολύ τα ίδια σκατά με το τούρκικο, ίσως με λιγότερη εμπλοκή του κράτους και περισσότερη επιχειρηματική ανάμιξη. Τα σκατά είναι σκατά όμως (ελπίζω κανείς να μη μετράει πόσες φορές έχει εμφανιστεί η λέξη “σκατά” σε αυτό το άρθρο). Επίσης, δεν πιστεύω ότι είναι ένα τοπικό φαινόμενο. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι χοντρές γάτες προσπαθούν να αρμέξουν το ποδόσφαιρο σε εκβιαστικό βαθμό και όταν η ιδρύθηκε η Premier League μετά από μια σειρά… θατσερικών συνωμοσιών, το πρώτο καρφί χώθηκε στο φέρετρο του ποδοσφαίρου που γνωρίζουμε. Όπως ο Ρέιγκαν και η Θάτσερ κατέστρεψαν διάφορα μέρη του κόσμου με τη νεο-φιλελεύθερη πολιτική τους, έτσι καταδικάστηκε και το ποδόσφαιρο. Αυτό που παρακολουθούμε από τη δεκαετία του 1990, είναι ένα τσίρκο. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται αριστοκρατικό, σαν το Cirque du Soleil ένα πράγμα, τώρα μπορούμε να δούμε τη

δυστυχία των κλόουν και τους αυτοκτονικούς πιθήκους. Πλέον είναι αργά όμως για να περιφρονήσεις τον ιδιοκτήτη του τσίρκου.

Ευτυχώς, η ΑΕΚ σημαίνει πολλά περισσότερα από μια ποδοσφαιρική ομάδα για μένα, αλλιώς αυτό το άρθρο θα ήταν μια σελίδα γεμάτη με τα προαναφερθέντα “σκατά”. Ναι, ξέρω ότι σπαράζει την καρδιά η άθλια κατάσταση της ομάδας. Ωστόσο, στη ζωή διαπραγματεύεσαι μερικές φορές με πολύ άσχημες καταστάσεις. Ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε, αν κάποιο γκολ είχε σημειωθεί στο παρελθόν σε κάποιο παιχνίδι και αν μπορούσαμε να αρπάξουμε τον τον τίτλο, όπως πριν 3-4 χρόνια; Ή κάποιος… σοφός έβλεπε τον Alpha Digital να παγώνει πριν μερικά χρόνια τα τηλεοπτικά συμβόλαια; Ή ότι δεν θα έπρεπε να κατεδαφιστεί ο ΝΑΟΣ ώστε να μπορούμε να παίζουμε ακόμα σε αυτό το παλιομοδίτικο, μικρό αλλά ζεστό γήπεδο, αντί στο υπερτιμημένο, κρύο, Ολυμπιακό… κουφάρι; Σε μια κλίμακα από το καλύτερο και το χειρότερο, η ΑΕΚ πήρε σταθερά τα χειρότερα χαρτιά. Ήταν βέβαιο ότι θα συμβεί και αυτό συνέβη. Δεν μπορείς όμως να πορεύεσαι με τα “αν”. Δεν έχει καμία ουσία.

Έτσι, αντί του “εύχομαι”, θα σας πω μια άλλη ιστορία. Η ΑΕΚ δεν είναι μια ομάδα των κατακτήσεων (αν και είχαμε κάποιες πραγματικά καλές στιγμές), είναι ένα κλαμπ της επιβίωσης. Κύπελλα, τίτλοι και ακριβοί παίκτες μπορεί να είναι ο λόγος της ύπαρξης ορισμένων συλλόγων, ας πούμε σαν τον Ολυμπιακό. Για την ΑΕΚ, δεν είναι αυτό. Η ΑΕΚ υπάρχει για να εμπνέει, να επιμένει και να επιβιώνει. Είναι ένα σύμβολο του τί μπορεί να κάνει το ανθρώπινο είδος, ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες. Είναι το ταραχώδες ταξίδι από τη μία ακτή του Αιγαίου στην άλλη, για μια νέα ζωή με δυσκολίες και ελπίδες. Για να είσαι ΑΕΚ πρέπει να είναι σε θέση να πεις “η ζωή συνεχίζεται.” Είναι να οικοδομήσεις τα πάντα από το μηδέν, αν έρθεις σε αυτό το σημείο. Δεν γίνεται και δεν πρέπει να εξομοιωθούν όλα αυτά σε ένα απλό αθλητικό σωματείο, ποτέ.

Η ΑΕΚ είναι μία έμπνευση, είναι σαν τις αθλητικές ομάδες του Μαντέλα. Και δεν πρέπει ποτέ να σταματήσεις να εμπνέεις, μόνο και μόνο επειδή έπεσες. Ειδικά όταν ολόκληρη η κληρονομία σου, σού λέει κάτι διαφορετικό!

link : http://www.daghanirak.com/we-all-go-down-sometimes/