Αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής Δημήτριος για Αναστάσιο: Έφυγε και άφησε πίσω ένα γιγάντιο έργο και ένα κενό

Ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής Δημήτριος μιλά για τον - επί 78 συναπτά έτη - φίλο του, Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο

Δήλωση – αφιέρωμα για τον επί 78 συναπτά έτη φίλο του, τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Κύρο Αναστάσιο, κάνει ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής, Δημήτριος.

Η δήλωσή του έχει ως ακολούθως:

«Τον Σεπτέμβριο του 1947, όταν ήμουν δευτεροετής φοιτητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω για πρώτη φορά τον πρωτοετή φοιτητή Αναστάσιο Γιαννουλάτο. Τότε δεν είχα βέβαια φαντασθεί ότι άρχιζε μια πολύ μεγάλη φιλία μεταξύ μας, η οποία διήρκεσε επί σχεδόν ογδόντα χρόνια μέχρι σήμερα. Παρά το ότι κατά καιρούς βρεθήκαμε μακριά ο ένας από τον άλλο, πάντοτε διατηρήσαμε μια πολύ έντονη και ουσιαστική επικοινωνία. Η επικοινωνία αυτή υπήρξε και για τους δύο μας εξαιρετική ευκαιρία οικοδομής εν Χριστώ, αλληλοβοηθείας σε δύσκολες περιστάσεις, θεολογικού εμπλουτισμού και διευρύνσεως των πεδίων γνώσεως και επιστήμης.

Στην Αδελφότητα «Η ΖΩΗ»

Είχαμε την μεγάλη ευκαιρία να ζήσουμε υπό την ίδια στέγη μαζί με άλλους νέους λαϊκούς θεολόγους επί δέκα και πλέον χρόνια υπό την αιγίδα της Αδελφότητος Θεολόγων «Η ΖΩΗ». Στο διάστημα αυτό ο λαϊκός θεολόγος Αναστάσιος Γιαννουλάτος ανέπτυξε πολυσχιδή και θαυμαστή δράση κυρίως στους τομείς της νεολαίας και των νέων επιστημόνων. Θεωρείται μεγάλο επίτευγμα εκ μέρους του το ότι ως διδάσκαλος του Ανωτέρου Κατηχητικού Σχολείου Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας στην Αθήνα κατόρθωσε να έχει σταθερό μόνιμο ακροατήριο εκατοντάδων παιδιών των τελευταίων τριών τάξεων του λυκείου. Ενθυμούμαι επίσης ότι διέπρεψε στο φροντιστήριο κατηχητών, το οποίο προετοίμαζε τις δεκάδες των δασκάλων στα Μέσα Κατηχητικά Σχολεία. Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι συνόδευε την προφορική διδασκαλία με γραπτά βοηθήματα, τα οποία συνέγραφε ο ίδιος. Εξαιρετική επιτυχία είχαν επίσης οι θερινές κατασκηνώσεις μαθητών Μέσης Εκπαιδεύσεως τις οποίες διηύθυνε ως αρχηγός. Οι πολλές εκατοντάδες παιδιών που έλαβαν μέρος σε αυτές πάντοτε αναφέρονται στον Αναστάσιο ως υπέροχο αρχηγό κατασκηνώσεως.

Ως νεαρός θεολόγος έδειξε ενδιαφέρον για την ιεραποστολή

Ενθυμούμαι όμως πολύ καλά ότι πολύ νωρίς ο νεαρός θεολόγος Αναστάσιος έδειξε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για την ιεραποστολή, ένα ενδιαφέρον το οποίο βαθμηδόν έγινε έντονο πάθος και διάθεση και απόφαση ολοκληρωτικής αφιερώσεως ζωής σε αυτό. Έτσι, όταν χειροτονήθηκε διάκονος το 1960, αποφάσισε να προχωρήσει στο υπόλοιπο της ζωής του με προσφορά ιεραποστολικής αποστολικής εργασίας. Στην διάρκεια αυτής της αφιερωμένης ιεραποστολικής προσφοράς στην Αφρική αντιμετώπισε πέραν των πολλών και μεγάλων κινδύνων και σοβαρά προβλήματα υγείας. Εν τούτοις, δεν υποχώρησε αλλά επέμεινε και με την χάρι του Θεού κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα πολύ σταθερό και γόνιμο έδαφος για συστηματική ανάπτυξη της ιεραποστολής στην Αφρικανική Ήπειρο.

Εν τω μεταξύ, έχοντας κάνει λαμπρές μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Θρησκειολογίας στο γνωστό Πανεπιστήμιο του Marburg στην Γερμανία, εξελέγη καθηγητής στην έδρα της Θρησκειολογίας στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με τον τρόπο αυτό είχε την ευκαιρία να διδάξει χιλιάδες φοιτητών και να προωθήσει το θέμα της ιεραποστολικής προσφοράς, ενώ ταυτοχρόνως παρήγαγε σειρά σημαντικών βιβλίων τα οποία θεωρούνται βασικά για την γνώση των διαφόρων θρησκειών.

Το πολύ αξιοπρόσεκτο γεγονός είναι ότι, ενώ εξελέγη Επίσκοπος Ανδρούσης και ενώ ανέλαβε την ευθύνη Γενικού Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας, μπορούσε ακόμη να κρατά σταθερά ανοικτή την θύρα της ιεραποστολής με τα ταξίδια που έκανε στην Αφρική.

Η εκλογή του στη θέση του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας

Η τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνος βρήκε τον εκλεκτό φίλο μου Επίσκοπο Ανδρούσης και πάλι στην Αφρική. Όμως ένα πρωϊνό του 1991, όταν βρισκόμουν ως καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, ειδοποιήθηκα ότι είχα ένα έκτακτο επείγον τηλεφώνημα. Έσπευσα αμέσως στο τηλέφωνο για να ακούσω την φωνή του φίλου μου Αναστασίου να μου αναγγέλλει με βαθύτατη συγκίνηση ότι εκλήθη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να μεταβεί στην Αλβανία ως Πατριαρχικός Έξαρχος εν όψει της νέας καταστάσεως που δημιουργήθηκε με την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως. Αυτό για τον Αναστάσιο εσήμαινε κλήση εκ Θεού για ιεραποστολή σε μια χώρα που είχε τεραστία ανάγκη της πίστεως του Χριστού και της αληθείας του Ευαγγελίου, μετά από τα σκληρά χρόνια θρησκευτικού διωγμού που είχε περάσει. Χωρίς αναβολή έσπευσε στην Αλβανία και άρχισε αμέσως με ουσιαστικό και μεθοδικό τρόπο το έργο της ανοικοδομήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Για την ακρίβεια δεν επρόκειτο απλώς περί ανοικοδομήσεως αλλά κυριολεκτικώς περί αναστάσεως της Αλβανικής Εκκλησίας. Το 1992 το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνωρίζοντας το έργο που έγινε ήδη σε τόσο μικρό διάστημα εξέλεξε τον Επίσκοπο Ανδρούσης Αναστάσιο Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας.

Μετά την εκλογή του ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, επί κεφαλής πλέον μιας Αυτοκεφάλου Εκκλησίας επεδόθη στο έργο της εκ βάθρων ανανεώσεως και αναστυλώσεως της Ορθοδοξίας στην Αλβανία και επί τριάντα και πλέον χρόνια πραγματοποίησε εκεί, του Θεού συνεργούντος, ένα όντως μοναδικό, ένα μνημιώδες έργο, κατά κυριολεξία, ένα θαύμα. Για το θαύμα αυτό ήδη έχουν γραφεί και θα γραφούν πολλοί τόμοι.

Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι τόσο στην πράγματι λαμπρά και χαρισματική διακονία του ως Αρχιεπισκόπου Αλβανίας, όσο και στα χρόνια της θητείας του ως διακεκριμένου πανεπιστημιακού καθηγητού και επί πλέον στα χρόνια της εκπληκτικής και όντως αυτοθυσιαστικής ιεραποστολικής προσφοράς του στην Αφρική, ο επιφανής φίλος μου Αναστάσιος δεν έπαυσε να εργάζεται επίμονα και μεθοδικά στον τομέα των οικουμενικών διαλόγων και σχέσεων, προβάλλων με ευφυέστατο και πειστικό τρόπο την Ορθοδοξία ως την γνήσια, πλήρη και τελικά απόλυτη εκφραση και ενσάρκωση του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού.

Ένας τέτοιος μοναδικός φίλος όπως ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος είναι σπανιώτατο ανθρώπινο είδος, για το οποίο και ολοκαρδίως ευχαριστώ τον Θεό. Έφυγε και άφησε πίσω ένα γιγάντιο έργο και ένα κενό το οποίο είναι πολύ περισσότερο από δυσαναπλήρωτο. Ενώ έφυγε, θα μείνει πάντοτε μαζί μας, διότι ανήκει στο ιερό είδος , τῶν ἡγουμένων ὑμῶν … ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τήν πίστιν (Προς Εβραίους 13,7).

Κατέθεσε επί πλέον την μαρτυρία μίας γνήσιας, υπέροχης εν Χριστώ φιλίας, ενός είδους το οποίο δεν συναντάται εύκολα στον άφιλο κόσμο μας.

Αιωνία η μνήμη του προσφιλεστάτου φίλου και αδελφού Αναστασίου.»


ΠΗΓΗ:https://www.tovima.gr/2025/01/25/society/arxiepiskopos-proin-amerikis-dimitrios-gia-anastasio-efyge-kai-afise-piso-ena-gigantio-ergo-kai-ena-keno/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com