«Ἆρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα
οὐκ ἂν δὴ Τρῶας μὲν ἐάσαιμεν καὶ Ἀχαιοὺς
μάρνασθ’, ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ,
νῶϊ δὲ χαζώμεσθα, Διὸς δ’ ἀλεώμεθα μῆνιν;»
Ὣς εἰποῦσα μάχης ἐξήγαγε θοῦρον Ἄρηα·
Απόδοση:
«Άρη, Άρη ανθρωποφθόρε, μιαρέ, που τα τείχη πλήττεις, μόνους δεν τους αφήνουμε Τρώες και Αχαιούς ν' αρπάζωνται, κι ας δώσει ο Ζεύς δόξα σ' όποιον θελήσει, κι εμείς να κάνουμε πίσω απ' του Διός την οργή;»
Είπε (η Αθηνά) και βγάζει τον πολεμικό Άρη απο την μάχη.
ΡΑΨΩΔΙΑ Ε , 31-35
-----------
Η Αθηνά Παλλάς και ο Θρασύς Άρης, είναι και οι δύο πολεμικοί θεοί, η μεν μάχεται στο πλευρό των Αχαιών ο δε μάχεται στο πλευρό των Τρωών. Όμως στην περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέως, τα δυο αδέλφια εμφανίζονται ως θεϊκοί οδηγοί της ίδιας στρατιάς.
------------
οἱ δ’ ἴσαν· ἦρχε δ’ ἄρά σφιν Ἄρης καὶ Παλλὰς Ἀθήνη ἄμφω χρυσείω, χρύσεια δὲ εἵματα ἕσθην, καλὼ καὶ μεγάλω σὺν τεύχεσιν, ὥς τε θεώ περ ἀμφὶς ἀριζήλω· λαοὶ δ’ ὑπολίζονες ἦσαν. οἱ δ’ ὅτε δή ῥ’ ἵκανον ὅθι σφίσιν εἶκε λοχῆσαι, ἐν ποταμῷ, ὅθι τ’ ἀρδμὸς ἔην πάντεσσι βοτοῖσιν,
Απόδοση:
Ξεκίνησαν, κι ήταν μπροστά ο Άρης κι η Παλλάς,
χρυσοί αμφότεροι, φορώντας χρυσές ενδυμασίες
καλοί μεγάλοι στα όπλα τους και βέβαια σαν θεοί
ξεχώριζαν, ενώ οι λαοί ήσαν λίγο μικρότεροι.
Όταν έφθασαν όπου έπρεπε να στήσουν το καρτέρι, στον ποταμόν που επότιζε καθένας το κοπάδι, αυτού καθίσαν σκεπαστοί, με τα λαμπρά τους όπλα.
ΡΑΨΩΔΙΑ Σ, 515-521
Ο Άρης συμβολίζει την οργή μας. Η οργή είναι κάτι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο. Ανήκει στα πάθη που ο άνθρωπος εκ γενετής δεν ελέγχει. Ο Άρης δεν λειτουργεί με φρόνηση, είναι αυτός ο θυμός που πρέπει να δαμάσουμε στις δύσκολες στιγμές. Εκεί έρχεται η σοφία, δηλαδή η Αθηνά. Πάντα η Αθηνά είναι αυτή που θα βρεθεί στην μάχη απέναντι στον Άρη και θα τον απομακρύνει. Προσέξετε το πρώτο απόσπασμα που παρέθεσα. Ο Όμηρος καθόλου τυχαία αναφέρει στην ίδια πρόταση και τον Δία και τον Ζεύς. Είναι αυτή η διπολικότητα που υπάρχει στη νόηση του ανθρώπου. Ο Δίας ο οποίος συμβολίζει την νόηση μαζί με την Ήρα που συμβολίζει την ροή, γέννησαν τον Άρη που συμβολίζει τον θυμό και την Αθηνά που συμβολίζει την σοφία.
Στο μυαλό του ανθρώπου υπάρχει αυτό το δίπολο, αν θέλει να κάνει ένα βήμα προς την
φιλο-σοφία θα πρέπει να δαμάσει τα άλογα της ψυχής του, θα πρέπει να ελέγχει τις καταστάσεις χωρίς να τον εξουσιάζει ο θυμός. Αυτό γίνεται μόνο προσεγγίζοντας την σοφία ως φίλος μέσω του ΓΝΩΘΙΣΑΥΤΟΝ.
Η Αθηνά θα εμφανιστεί στο πεδίο της μάχης, όμως φορώντας την περικεφαλαία που της έχει δώσει ο Άδης (Άιδης), είναι αόρατη. Εκεί θα στρέψει το δόρυ του πολεμικού θεού, που πολεμούσε μπροστά στα τείχη της Τροίας μαζί με τον Έκτορα, σώζοντας τον Διομήδη και δίνοντας την ευκαιρία στον Έλληνα πολεμιστή να πληγώσει τον Άρη. Το τραύμα του περιποιήθηκε ο ίδιος ο Δίας διότι ο μόνος που μπορεί να θεραπεύσει την ψυχή μας είναι ο νούς μας. Όλη η μάχη που δίνεται είναι μέσα στο μυαλό μας και θα πρέπει να βγούμε νικητές. Όταν ο Ηράκλειτος ο φιλόσοφος έγραφε "πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς" δεν ενοούσε κάποια μάχη σώμα με σώμα, εννοούσε αυτή την αιώνια εγκεφαλική μάχη του διπολισμού που πρέπει να νικήσουμε και να ξεφύγουμε ώστε να φτάσουμε με την βοήθεια της φρόνησης στην θέωση.
Στη συμπλοκή των θεών κάτω από τα τείχη της Τροίας η Αθηνά πλήγωσε τον Άρη με μια πέτρα. Ο θεός έπεσε στο χώμα και έπιασε με το κορμί του επτά στρέμματα.
Η διπολικότητα της οργής και της σοφίας, είναι ένα απο τα πολλά δίπολα που μας κρατούν φυλακισμένους στον υλικό κόσμο.
Η αιώνια μάχη προς το δρόμο της αρετής.
Η Ιλιάδα είναι ένα έργο τεράστιας διδασκαλίας. Ένα κομμάτι της διδασκαλίας αυτής, είναι πως θα φτάσουμε απο την οργή στην αοργία, όπως την αποκαλεί και ο Πλούταρχος, η οποία αοργία ως κατάσταση, είναι η μόνη που μπορεί να κάνει κάποιον φιλόσοφο. Εφόσον το καταφέρουμε, τότε θα περάσουμε στην Οδύσσεια όπου ως σοφοί και πάντα έχοντας την Αθηνά στο πλευρό μας, θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε και να γυρίσουμε πίσω στην Ιθάκη μας. Εκεί βρίσκεται ο τελευταίος Άθλος μας, η νίκη απέναντι στους Μνηστήρες που συμβολίζουν τα πάθη μας που μας κρατάνε υποδουλωμένους. Ως πλέον πολυμήχανοι όμως θα νικήσουμε και θα εξασφαλίσουμε μια θέση στα Ηλύσια Πεδία. Εκεί όπου η ψυχή λύνεται απο τα δεσμά.
Για αυτό σε κάθε μύθο που περιλαμβάνει άθλους, όπως Ηρακλής, Θησέας, Περσέας κ.α., η Αθηνά πάντα στέκεται δίπλα τους και τους δείχνει τον δρόμο προς την σοφία καθώς αυτοί προσπαθούν να κατακτήσουν τις 12 ηθικές αρετές που θα τους κάνουν Ήρωες. Κάθε άθλος είναι και μια κατάκτηση κάποιας αρετής, όπως της φρόνησης, της ανδρείας ή και της σοφίας (αοργία).
Θα αφήσω κάποιες παλιότερες δημοσιεύσεις απο κάτω που καλό θα ήταν να τις διαβάσετε (ή ξαναδιαβάσετε).
Φωτογραφία 1 : Μάχη Άρη και Αθηνάς.
Φωτογραφία 2: Η Αθηνά απομακρύνει τον Άρη από την Ειρήνη και την Ευημερία.
Φωτογραφία 3: Μάχη Άρη και Αθηνάς.
Φωτογραφία 4: Η Αθηνά και ο Ηρακλής διώχνουν τον Άρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.