Γράφει ο Athanasios Papadopoulos
Το βιβλίο της δημοφιλέστατης Βουλευτίνας του Αριστερού Κόμματος της Γερμανίας, Sahra Wagenknecht "Αυτοί που πιστεύουν πως έχουν πάντα δίκιο".
Με τον όρο " Die Selbstgerechten" η Wagenknecht εννοεί τη life- style Αριστερά, δηλαδή εκείνο το ρεύμα της Αριστεράς που εκφράζει κυρίως τις ανησυχίες, την ταυτότητα και τον τρόπο ζωής των μορφωμένων κι ευκατάστατων ακαδημαϊκών μεσοστρωματων που αναδείχτηκαν ως ωφελημένοι από την μετάβαση στην " οικονομία της γνώσης" και προμοταρει αξίες όπως ο κοσμοπολιτισμός, η κινητικότητα, η έμφαση στην ετερότητα και στη διαφορετικότητα και στη. αποθέωση τους, την πολιτική και γλωσσική ορθότητα.
Η Wagenknecht τους αποκαλεί " Selbstgerechten", γιατί θέλει να τονίσει την αλαζονεία και την αξίωση αυτής της Αριστεράς να προβάλλει το αφήγημα της ως αδιαπραγμστευτη αλήθεια και την αξίωση της να το επιβάλει ως μοναδικά ορθό τρόπο σκέψης στο σύνολο της κοινωνίας και ειδικά στα λαϊκά στρώματα, τα οποία τα αντιμετωπίζει αφ' υψηλού και συχνά τα θεωρεί οπισθοδρομικα
Η Wagenknecht αναλύει διεξοδικά τον τρόπο εμφάνισης, τα χαρακτηριστικά της κοσμοθεωρίας και της αφήγησης αυτής της Αριστεράς, υποβάλει σε σαρωτική κριτική τα κεντρικά σημεία της και τις αξιωματικές της παραδοχές και προσπαθεί να καταδείξει πως ο " αριστεροφιλελευθερισμος", αν και δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον νεοφιλελευθερισμό, συνιστά μια στρεβλή αντίδραση στην ιδεολογική κυριαρχία του τελευταίου και καταλήγει σε τελική ανάλυση να ενισχύσει την ηγεμονία ης παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής ελίτ και της συγκέντρωσης ιδιοκτησίας και προνομίων που από τη δεκαετία του ' 90 και μετά συσσωρεύει αδιάκοπα.
Το κυριότερο: η υπερίσχυση εντός της αριστεράς αυτού του αφηγηματος αποξένωσε την αριστερά από τα παραδοσιακά λαϊκά στρώματα και την παραδοσιακή μεσαία τάξη, τα οποία πλέον νιώθουν να μην εκπροσωπούνται από τον πολιτικο- προγραμματικό λόγο των αριστερών κομμάτων και είτε να μένουν χωρίς πολιτική εκπροσώπηση είτε να στρέφονται προς τα δεξιά- ακροδεξιά.
Η Wagenknecht θεωρεί ότι αυτή η δεξιά στροφή οφείλεται πρώτιστα και κύρια στην υπερίσχυση της αξιακης και προγραμματικής ατζέντας της life- style Αριστεράς και στο γεγονός ότι η ίδια εκφράζει πολιτικά τις ανησυχίες των μορφωμένων κι ευκατάστατων ακαδημαϊκων μεσωστρωματων που αναδύθηκαν με την μετάβαση στη νέα χρηματιστικοποιημενη οικονομία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Η ίδια αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο για να τονίσει τη σημασία αξιών που η life- style Αριστερά χλευάζει ως συντηρητικές, οπισθοδρομικές και μερικές φορές ως ακροδεξιές, όπως η προσκόλληση στην τοπική και εθνική κοινότητα, η επιθυμία για σταθερές οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.