Γερομοριάς: π. Γεώργιος Πυρουνάκης: Μνημόσυνο στο πρώτο θύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου Διομήδη Κομνηνό (βίντεο)

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020

π. Γεώργιος Πυρουνάκης: Μνημόσυνο στο πρώτο θύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου Διομήδη Κομνηνό (βίντεο)

Σοφία Ντρέκου

Είμαστε με τον Επαναστάτη Ιησού Χριστό!

Ξύπνα παπά, ξύπνα Λαέ...

π. Γεώργιος Πυρουνάκης

Το πρώτο θύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην φασιστική χούντα των συνταγματαρχών, ήταν ο 17χρονος μαθητής Διομήδης Κομνηνός, τον οποίον δολοφόνησαν με πυροβολισμό άνδρες της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.

Όπως δεήθηκε στο μνημόσυνό του, ο π. Γιώργης Πυρουνάκης (μια από τις λίγες λαμπρές μορφές της εκκλησίας κατά την περίοδο της χούντας, ένας κληρικός που οι φασίστες είχαν χαρακτηρίσει «επικινδυνότερο των κομμουνιστών» και στου οποίου την λειτουργία όποιος προσερχόταν καταγραφόταν από τους ασφαλίτες):

«Έτι δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως του θυσιασθέντος τέκνου ημών, υπέρ της ελευθερίας και της αξιοπρεπείας του ανθρώπου, Διομήδους...» καθώς και υπέρ της αναπαύσεως κι όλων των υπόλοιπων δολοφονημένων αγωνιστών της εξέγερσης ενάντια στην χούντα. Η Θεολογική και π. Γεώργιος Πυρουνάκης | Facebook

Βίντεο: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 1970. Μνημόσυνο του ΔΙΟΜΗΔΗ ΚΟΜΝΗΝΟΥ, Κύπριου μαθητή λυκείου, που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Στην επιμνημόσυνη δέηση στο Δημοτικό Νεκροταφείο ΖΩΓΡΑΦΟΥ χοροστατεί ο Πρωτοπρεσβύτερος ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΥΡΟΥΝΑΚΗΣ. ert.gr

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ,

και ζητώ συγγνώμη από τα θύματα της εφτάχρονης τυραννίας του Τόπου μας, ως παπάς, για όσα δεν πράξαμε οι Ιερωμένοι, να τα σώσουμε από τα άγρια νύχια τους. και για την παράλειψη ακόμη να συμπαρασταθούμε στους πόνους και τους φόβους, που τους προκαλούσαν οι αδίστακτοι διώκτες τους. Έ π ρ ε π ε κ α ι μ π ο ρ ο ύ σ α μ ε ! Ούτε καν οι διαμαρτυρίες μας δεν διατυπώθηκαν επίσημα και διεθνώς, όπως κάνουν άλλες Εκκλησίες μη Ορθόδοξες σε παρόμοιες κακές περιστάσεις. Μα ούτε και τώρα που αποδείχνονται δικαστικώς τα άθλια και φρικιαστικά δεν εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας... Και παραπονιόμαστε γιατί οι πιστοί - τα παιδιά μας, μας περιφρονούν και λένε τόσα σε βάρος μας άσχημα σχόλια!

Οι απουσίες συνεχίζονται: Δεν περιζώσαμε τότε το Πολυτεχνείο για να εμποδίσουν τα ράσα μας τα τανκς … Εκείνες οι εκκλήσεις δεν μας καίνε; Γι’ αυτή την αμαρτία μας γιατί δεν κλαίμε; Και γιατί με τρίχινους σάκκους (όχι με χρυσούς) δεν πέφτουμε στα γόνατα στον ίδιο χώρο να ζητήσουμε το έλεος του Θεού και τη συγγνώμη του Λαού; Γιατί;

Δεν είμαστε από το Λαό; Αυτή δεν είναι η αποστολή μας; Από πού βρήκαμε την υπόδειξη μόνο βασιλικά ή τυραννικά καθεστώτα να στηρίζουμε, να ευλογούμε, να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα και να ορκίζουμε τους «άρχοντές» τους;

Ν τ ρ έ π ο μ α ι . . .

ϯ π. Γ.Π.

Πηγή: π. Γεώργιος Πυρουνάκης
sophia-ntrekou.gr/piroynakis
«Μικρά Αγωνιστικά Φύλλα» σ. 9

O Διομήδης Κομνηνός (1956-1973) ένα από τα πρώτα θύματα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η καταγωγή του ήταν από την Κύπρο. Προς τιμήν του το 9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης ονομάστηκε «9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης Διομήδης Κομνηνός».

Οι Νεκροί του Πολυτεχνείου. Απάντηση με Ντοκουμέντα (Ιστορικό και Βίντεο)

Τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973, αστυνομικές δυνάμεις ήρθαν αντιμέτωπες με εκατοντάδες διαδηλωτών που είχαν συγκεντρωθεί εντός και εκτός του προαυλίου του Πολυτεχνείου στην οδό Πατησίων. Ο Κομνηνός ήταν μαθητής λυκείου μέσα στο Πολυτεχνείο, ενώ αργότερα ενώθηκε με άλλους μαθητές και φοιτητές στη γωνία 3ης Σεπτεμβρίου, Μάρνη και Αβέρωφ, μεταφέροντας τραυματίες. Τραυματίστηκε και ο ίδιος θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν, σκοπεύοντάς τον από απόσταση 10 μέτρων άντρες της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές και τον γιατρό Αντώνη Κοντόπουλο στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΕΕΣ και από εκεί νεκρός πλέον στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (μετέπειτα Γενικό Κρατικό).

Ο ποιητής Δημήτρης Ραβανή-Ρέντη έγραψε ένα ποίημα προς τιμήν του.

ΣΤΟ ΔΙΟΜΗΔΗ ΚΟΜΝΗΝΟ

«Μεταξύ των φονευθέντων,

είναι ο Διομήδης Κομνηνός,

ετών 17, με βεβαρυμένον παρελθόν».

Εφημερίδες - από επίσημη ανακοίνωση.

Βεβαίως,
είχε βεβαρυμένο παρελθόν ο Διομήδης.

Πέντε χρονών, στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο,
δέκα χρονών, ξυπόλυτος,
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη,
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης,
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία.

Στα δεκαεπτά μ’ ένα πλακάτ στο χέρι:
ψωμί - παιδεία - ελευθερία.

Διομήδης Κομνηνός

Δεκαεφτά χρονών. Εθελοντής τραυματιο-

φορέας, γαζώθηκε από σφαίρες τη Νύχτα

της Μεγάλης Σφαγής, 17 Νοέμβρη του ’73,

στο Πολυτεχνείο. [Οι εφημερίδες]

Στερημένος την αγιότητα ενσαρκωμένη, απτή,

εγκάθειρκτος της λογικής, αρνιόμουν να πιστέψω

επίμονα, πως τα οστά μοσχοβολούν και λάμπουν

των αγίων. Ώσμε προχτές που κίνησα κι εγώ

να προσκυνήσω το πουκάμισό σου ματωμένο

κι από τα βόλια τρυπημένο των φονιάδων.

Καθώς...