Στὸν ἀγώνα…

Εἶναι γνωστὸ ὅτι συνήθως, τὴν ἐργολαβία τῆς ἀντιπαράθεσης στὴν Ἀριστερὰ ἔχουν οἱ Ἀκροδεξιοί, οἱ ἐθνικοσοσιαλιστές, μοναρχικοί, φασίστες, Μεταξικοί, ἐμφυλιοπολεμικοὶ καὶ ἄλλοι. Εἶναι ἐπίσης γνωστὸ ὅτι ἡ ἀνάληψη τῆς ἐργολαβίας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος γιὰ νὰ κερδίζει πάντα ἡ Ἀριστερά, εἴτε θέλει κάποιος νὰ παραδεχτεῖ εἴτε ὄχι τὸ ἀντικειμενικὸ αὐτὸ γεγονὸς καὶ συνθήκη. Οἱ αἰτίες εἶναι πολλές, καὶ δὲν εἶναι μόνο οὔτε κυρίως ἐπικοινωνιακὲς ἢ «ζήτημα ἀτυχίας». Θέλουν-δὲ-θέλουν, οἱ Μουσουλίνι / Χίτλερ ἦταν στυγνοὶ κατακτητὲς τῆς Ἑλλάδας καὶ τὰ καθεστῶτα τους τραγωδίες. Ὅσοι ἀκολουθοῦν τὴν Ἀκροδεξιὰ γιὰ νὰ πᾶν κόντρα στὴν Ἀριστερά, εἶναι χαμένοι ἀπὸ χέρι στὸ καλὰ σκηνοθετημένο μεταπολιτευτικὸ θέατρο. Ἀκόμη καὶ ἀποκλειστικὰ γιὰ λόγους τακτικῆς θὰ ἔπρεπε νὰ γυρνοῦν μὲ ἀηδία ἀλλοῦ τὸ πρόσωπο ὅταν βλέπουν τέτοια μορφώματα κι ἰδέες.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ φιλελεύθερη Δεξιὰ εἶναι πιὸ ἀριστερὴ κι ἀπὸ τὴν Ἀριστερά, κι ὅτι ἅμα δὲν φοβόταν τοὺς συντηρητικοὺς ψηφοφόρους της, θὰ ψήφιζε μὲ τὰ τέσσερα τὰ νομοσχέδια γιὰ τὸ κοινωνικὸ φύλο, καὶ θὰ κούναγε καὶ τὸ κεφάλι της καταφατικά. Δὲν ἔχουν τίποτε νὰ χωρίσουν ἀπὸ αὐτὴ ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ψήφους τοῦ Μήτσου ἀπὸ τὰ Τρίκαλα, ποὺ σὲ λίγα χρόνια θὰ πεθάνει καὶ τοῦ ὁποίου τὰ παιδιὰ εἶναι καλοὶ κἀγαθοὶ μαζικοδημοκράτες μὲ συντηρητικὲς πινελιές (λεοπαρδαλί).

Τὴν ἀντιμετώπιση τῆς Ἀριστερᾶς δὲν μποροῦν νὰ φέρουν σὲ πέρας ὅσοι ἔχουν τὸ ἴδιο ἢ παρόμοιο λάιφστάυλ (τρόπο ζωῆς στὰ ἑλληνικά) μὲ αὐτήν: Ὅσοι εἶναι πολιτικοποιημένοι, ἄτεκνοι, ἄθεοι, μὴ «συνηθισμένοι οἰκογενειάρχες», ποὺ θεωροῦν τὴν Πολιτικὴ τὴν ἀνώτατη ἐκδήλωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ πνεύματος, ἄνθρωποι κινούμενοι στὸ χῶρο τῶν Γραμμάτων καὶ τῶν Τεχνῶν. Μόνο μιὰ ἀπόλυτη ἀντιπαράθεση σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης δραστηριοποίησης καὶ κοσμοθέασης, κι ὄχι μόνο στὴν κοσμοθέαση, δίνει ὑπαρξιακὴ βάση στὴν ἀντιπαράθεση μὲ τὴν μεταπολιτευτικὴ Ἀριστερά (ἡ ἔμφαση στὸ «μεταπολιτευτική»), δηλαδὴ τὴν κάνει ἀκλόνητα σταθερή. Κοντολογίς, ἂν ἡ Ἀριστερὰ πιστεύει στὸ Διάβολο μὲ τὴ χειρότερη μορφή του, ἐσὺ πρέπει νὰ πιστέψεις –ἀφοῦ λειτουργεῖς πολιτικά, ἐξαιτίας τῆς ἀριστερῆς παιδείας σου– στὸ Θεὸ μὲ τὴν πιὸ καθαρόαιμη, ταλιμπανικὴ πίστη. Ἀκόμη καὶ μὲ ἀντίτιμο νὰ πεταχτοῦν τὰ καλὰ τῆς Ἀριστερᾶς. Τὰ ὁποῖα θὰ τὰ βροῦμε ἢ θὰ τὰ ζητήσουμε στὴν ἑπόμενη στροφὴ τῆς Ἱστορίας, ἐνῶ τὴ συλλογικὴ βιοψυχική μας ὕπαρξη (χωρὶς τρανσέξουαλ ὡς ἰσάξια κοινωνικὰ πρότυπα καὶ χωρὶς μποῦργκες καὶ Ἰσλάμ) δὲν θὰ τὴ βροῦμε ἐὰν θέλουμε νὰ τὰ ἔχουμε καλὰ μὲ τοὺς φίλους μας στὶς καταλήψεις καὶ τὰ ΜΜΕ ἢ γιὰ νὰ ψήσουμε τὰ καλὰ σκεπτόμενα παιδιὰ νὰ ἔρθουν μαζί μας ἢ γιὰ νὰ διαπραγματευτοῦμε ποσοστὰ ἐλευθεριότητας γιὰ αἰωνίως μετέφηβους μεταφοιτητές, ποὺ θέλουν κι αὐτοὶ οἱ καημένοι νὰ πηδᾶνε ἐλεύθερα (κι ἀνεύθυνα) ὅσο ἔχουν νειάτα κι ὀμορφιά, τώρα ποὺ τελειώνει τὸ μεταπολεμικὸ σαξὲς στόρυ.

Προφανῶς, καθένας ἔχει κάνει ἕναν τεράστιο ἀγώνα ὡς Ἀριστερὸς ἢ Ἀναρχικὸς γιὰ νὰ παρατήσει μία-μία τὶς βλαβερὲς ἀντιλήψεις τῆς Ἀριστερᾶς (ἄλλο ὁ κομμουνισμός, βέβαια, κι ἄλλο ἑλληνοδυτικὴ Ἀριστερά). Καὶ γι’ αὐτό, χρειάζεται περισσότερο σεβασμὸς παρὰ κριτική. Ἄλλωστε, ἀπὸ πλευρᾶς κοσμοθέασης καὶ προγράμματος αὐτοὶ οἱ Ἀριστεροὶ εἶναι ὅ,τι καλύτερο κυκλοφορεῖ στὴν πιάτσα καὶ σ’ αὐτὴν τὴν παρακμή.

Οἱ εὐθύνες τῶν συντηρητικῶν, τῶν «ταλιμπάν», πέρα ἀπὸ τὶς γνωστὲς εὐθύνες καθενὸς Ἑλληναρᾶ (ἀποστέωση τῶν συμβόλων καὶ μάσα, ἀπαξίωση τῆς μεταπολεμικῆς ἱεραρχίας σὲ βαθμὸ συμπάθειας πρὸς τὴ Χούντα -δὲν ἀναφέρομαι σὲ δαρβινιστὲς καὶ θατσερικοὺς ἀκροδεξιούς), σὲ αὐτὸ τὸ ἱστολόγιο ἔχουν τονιστεῖ ξανὰ καὶ ξανά, εἰδικὰ στὰ ζητήματα τῆς γεννητικότητας. Σὲ ἀγαστὴ ἔμπρακτη συνεργασία μὲ τοὺς αἰώνια ψαγμένους καὶ χαλαροὺς ἀναρχοαριστεροὺς Χριστιανούς, οἱ «δεσποινίδες» (καὶ οἱ «δεσποινίδοι») δὲν ἔκαναν παιδιὰ παρὰ «διάβαζαν» (σπούδαζαν), καὶ τὶς Κυριακὲς τ’ ἀπογεύματα σουλατσάριζαν στὶς Ἀπολυτρώσεις καὶ τοὺς Σωτῆρρρρες χωρὶς προηγουμένως νὰ ἔχουν πλύνει οὔτε ἕνα οἰκογενειακὸ πιάτο, ἔστω γιὰ δεῖγμα. Ἀντὶ γιὰ φραπὲ κι ἀντὶ γιὰ «τὶς Κυριακὲς ἀπὸ νωρὶς στὸ καφενεῖο»: «ἐποικοδομητικὲς καὶ ψυχωφέλιμες ὁμιλίες δεσποινίδων», δηλαδή, καὶ πῶς θὰ ὀργανωθοῦμε. Κηρύγματα ὑπὲρ τῆς παρθενίας (ἐκτὸς μονῆς, πάντα, στὸ πουπουλένιο κρεβατάκι τους) κι ὄχι τῆς πολυτεκνίας (ἤ: γιὰ τὸ θεαθῆναι), νὰ βολευτοῦν μαζικοδημοκρατικὰ κι αὐτὲς / αὐτοὶ ἤθελαν. Οἱ ἀναρχοαριστεροὶ Χριστιανοί, αἰώνια μετέφηβοι κι αὐτοί, μὲ τὰ δικά τους ψυχωφέλιμα κοινωνιστικὰ ἀναγνώσματα, ἀγωνιστὲς ἐνάντια στὴν ὑποκρισία καὶ ὑπὲρ τῆς κοινωνικῆς ἀπελευθέρωσης ὅπως τὴν κήρυτταν οἱ Ψαρουδάκηδες κατὰ τοῦ Σιωνισμοῦ (!) καὶ τῆς Μασωνίας (!) καὶ κατὰ τοῦ Η/Υ στὶς Βρυξέλλες πού, μᾶς πληροφοροῦσε ὁ Ν.Ψ., χαϊδευτικὰ ἀποκαλεῖτο «Θηρίο», «ἄρα…τι ἄλλη ἀπόδειξη χρειάζεται ὅτι ἔρχεται ὁ Ἀντίχριστος;» (ἄρα, ποῦ καιρὸς πιὰ γιὰ παιδιά). Ἢ μὲ μεσοπολεμικὲς πομφόλυγες χριστιανοκομμουνισμοῦ ἢ καταστασιακοῦ ἀναρχοχριστιανισμοῦ. Κι ἔτσι περνοῦσε ὁ καιρός, ψυχωφέλιμα καὶ χαλαρά: Χωρὶς σκοτοῦρες οἰκογενειακές, μὲ ἀέναο φιλοσοφικὸ ψάξιμο κατὰ τοῦ Ἀπόλυτου Κακοῦ. Καὶ «ἀγώνα» κατὰ τῶν «κομμουνιστῶν» ἢ τῶν «ὑποκριτῶν ὀργανωσιακῶν Χριστιανῶν» καὶ συνάμα τῆς Μασωνίας. Ἰδεολογικὸς πόλεμος, ὄχι παῖξε-γέλασε. Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ μάχη τῶν Ἰδεῶν. Ἡ χυδαιότητα καὶ μαζικοδημοκρατικότητα καὶ τῶν δύο φαίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ μισιοῦνται, ἀριστεροὶ Χριστιανοὶ καὶ συντηρητικοὶ Χριστιανοί, θανάσιμα, εἶναι ἐξίσου φυγότεκνοι καὶ καλοπερασάκηδες.

Προφανῶς, ἀπὸ τοὺς συντηρητικοὺς ἔχω ἀποκλείσει τοὺς αἰσθητικιστὲς καὶ λοιπὲς φιλοσοφημένες δεξιὲς δυνάμεις, γιατὶ ἄλλος εἶναι ὁ καημός τους αὐτῶν.

Κι ἐνῶ οἱ στρατιὲς τῶν μαζικοδημοκρατῶν κι Ἀριστερῶν (μεταπολιτευτικῶν, ἔτσι;) διὰ προσηλυτισμοῦ / σχολικοῦ – φοιτητικοῦ γενιτσαρισμοῦ καὶ διὰ τῆς μόδας πλήθαιναν, οἱ μεγάλοι μας Χριστιανοὶ ἀγωνίζονταν σὰν τὸν Δὸν Κιχώτη κατὰ ἀνεμόμυλων, χωρὶς νὰ γεννοβολᾶνε. Δὲν βλέπουν ὅτι μιὰ περιθωριακὴ ὁμάδα, οἱ Μουσουλμάνοι, ὑποσκελίζουν κι ἐκθρονίζουν -σὲ ἐξίσου ἐχθρικὸ περιβάλλον- τοὺς Δυτικοὺς καὶ τὶς ἀξίες τους, μόνο καὶ μόνο χάρη στὴ γεννητικότητά της. Δηλαδή, ὅτι θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν καὶ στὴν Ἑλλάδα τὸ ἴδιο οἱ Χριστιανοί. Βεβαίως, ὑπάρχει καὶ τὸ ἄλλοθι τῆς Κρίσης. Πού, ἀρχικῶς, σκεφτόμουν ὅτι ἰσχύει μόνο γιὰ τοὺς συντηρητικοὺς καὶ Δεξιούς (ἀφοῦ οἱ [μεταπολιτευτικοὶ] Ἀριστεροὶ εἶναι ἐκ πεποιθήσεως φυγότεκνοι, μὲ ἢ χωρὶς Κρίση), ἀλλὰ ἔπειτα ἄλλαξα γνώμη: Δὲν ἰσχύει γιὰ κανένα, ἀφοῦ κι οἱ τάχα μου συντηρητικοὶ ταλιμπανέζοι Χριστιανοὶ ἤθελαν τὸ διαμερισματάκι τους καὶ τὰ πούπουλά τους, καὶ τὶς ἐν Κυρίῳ (ἀλίμονο…) «ἀποδράσεις» τους. Οὔτε μιὰ προσπάθεια, ρὲ παιδιά. Θὰ ρίξετε τὶς πέτρες σὰν τὸν Δευκαλίωνα μετὰ τὸν Κατακλυσμό, καὶ θὰ φυτρώσουν ἄνθρωποι. Ἢ θὰ κάνει τὶς πέτρες αὐτὲς τέκνα τοῦ Ἀβραάμ γιὰ χατήρι σας, ὁ Θεός, τὸ δικό σας, ἀτομικὸ γεννητικὸ σύστημα σᾶς τὸ ἔδωσε μόνο γιὰ μόστρα καὶ μὴν χρειαστεῖ νὰ δηλώσετε ἀλλαγὴ φύλου μὲ τὸν σχετικὸ νόμο. Ἤ: θὰ ἐκχριστιανίσετε μὲ τὸν ἐθελοντισμὸ καὶ τὶς ΜΚΟ τοὺς «πρόσφυγες» Μουσουλμάνους, ἀφοῦ πιστεύετε πὼς τὸ φαγητὸ μεταστρέφει συνειδήσεις (σὰν καλοὶ ὑλιστές, ποὺ εἶστε). Οὔτε μιὰ τιμημένη προσπάθεια, γιὰ τὴν τιμὴ τῶν ὅπλων. Νὰ πηγαίνατε στὸ μοναστήρι νὰ ἀντισταθμίζατε ὅλα αὐτα, νὰ ἔλεγα χαλάλι.

Αὐτά.

ΠΗΓΗ: https://chronographiae.wordpress.com/2017/10/11/%CF%83%CF%84%E1%BD%B8%CE%BD-%E1%BC%80%CE%B3%E1%BD%BD%CE%BD%CE%B1/

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com