Με δύο προπαγανδιστικές αιχμές η ΝΔ στη μάχη των ευρωεκλογών

Του Σταύρου Λυγερού

Δεν πρόλαβαν στο μέγαρο Μαξίμου να χαρούν την επικοινωνιακή επιτυχία που είχε η εγγυημένη και πολιτικά πριμοδοτημένη μερική επιστροφή της Ελλάδας στις Αγορές και έλαβαν δώρο αυτή τη φορά από την Κουμουνδούρου. Με τους χειρισμούς της στην υπόθεση Σαμπιχά, ο Τσίπρας αναζωπύρωσε τις αμφιβολίες της συντριπτικής πλειονότητας των εκλογικών προσφύγων για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στα εθνικά θέματα, εξωθώντας τους μα κάνουν δεύτερες σκέψεις για το τι θα ψηφίσουν.

Το κλίμα που έχει διαμορφωθεί προσφέρει αναμφίβολα ένα σημαντικό πολιτικό πλεονέκτημα στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Η υπόθεση Μπαλτάκου μοιάζει να ανήκει στο μακρινό παρελθόν, ενώ με την αμέριστη συμβολή του κατεστημένου μιντιακού συστήματος καλλιεργούνται με σχετική επιτυχία προσδοκίες για σταθεροποίηση της οικονομίας. Κι αυτό όταν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού έχουν πέσει ή είναι έτοιμα να πέσουν στον γκρεμό.

Με αυτά και με τα άλλα, η ΝΔ όχι μόνο παραμένει δυνατά στο εκλογικό παιχνίδι, αλλά και θα δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών με δύο αιχμές:

Πρώτον, με την καλλιέργεια του φόβου ότι μία ρήξη με το ευρωιερατείο θα προκαλέσει την ασύντακτη έξοδο από την Ευρωζώνη με αποτέλεσμα το χάος. Με άλλα λόγια, θα ξανασερβιρισθεί το εκβιαστικό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή;» που είχε επιβληθεί στις εκλογές του 2012.
Δεύτερον, με την καλλιέργεια του φόβου ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές και σχηματίσει κυβέρνηση θα προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στα εθνικά θέματα, λόγω των ιδεοληψιών του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εστιάσει στο γεγονός ότι εάν συνεχισθούν οι σημερινές πολιτικές θα συνεχίσουν να συσσωρεύονται οικονομικά και κοινωνικά ερείπια και η Ελλάδα θα μετατρέπεται σε μεταμοντέρνα αποικία. Αυτό είναι και το πραγματικό διακύβευμα σήμερα. Για να παρακάμψει το κρίσιμο αυτό ζήτημα, η κυρίαρχη προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι το Μνημόνιο τελειώνει και ως εκ τούτου όλα αυτά θα είναι σύντομα παρελθόν. Λες και το πρόβλημα είναι το Μνημόνιο ως νομικό κείμενο κι όχι η συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών.

Στην πολιτική, όμως, η κάθε πλευρά αναδεικνύει τα ζητήματα, στα οποία έχει πλεονέκτημα ή διαστρέφει την πραγματικότητα κατά τρόπο που να την συμφέρει. Και βεβαίως εκμεταλλεύεται τα λάθη και τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την κυβέρνηση που έχει μεγάλη δύναμη προπαγανδιστικού πυρός, λόγω της αμέριστης υποστήριξης του κατεστημένου μιντιακού συστήματος. Είναι, άλλωστε, γνωστό το δόγμα ότι τις εκλογές κερδίζει όποιο κόμμα επιβάλει στους ψηφοφόρους το δικό του δίλημμα.

Λόγω του παραδοσιακού συνδρόμου εξάρτησής τους, οι εγχώριες άρχουσες ελίτ δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν μία αντιπαράθεση με το ευρωιερατείο. Αντιθέτως, χρησιμοποιούν τα αποθέματα ευρωπαϊσμού στην ελληνική κοινωνία σαν δικό τους πολιτικό καύσιμο και σαν απόδειξη ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος. Η ταύτιση, όμως, αυτή ροκανίζει συνεχώς την ιδεολογική ηγεμονία της ευρωπαϊκής ιδέας και του ευρώ στον ελληνικό λαό.

Για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να μεταθέσει το κέντρο βάρους της προεκλογικής αντιπαράθεσης και να επιβάλει τα δικά της εκβιαστικά διλήμματα, η παράταξη του Μνημονίου έχει ανάγκη από αφορμές. Στο μέτωπο των εθνικών θεμάτων οι κατά καιρούς απόψεις του υποψήφιου ευρωβουλευτή Χριστόπουλου και άλλων στελεχών της Κουμουνδούρου είναι βούτυρο στο ψωμί της ΝΔ. Και βεβαίως θα τις εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Στο μέτωπο της οικονομίας οι αφορμές δεν είναι τόσο προφανείς. Η Κουμουνδούρου δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι επιδιώκει την παραμονή στην Ευρωζώνη. Γι’ αυτό και η ΝΔ και το κατεστημένο μιντιακό σύστημα υπερπροβάλουν την άποψη και τις παρεμβάσεις της Αριστερής Πλατφόρμας που είναι η κομματική μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην πραγματικότητα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ευρωιερατείο επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Εάν, όμως, ο πρώτος κερδίσει τις εθνικές εκλογές και η διαφωνία τους προσλάβει διαστάσεις ρήξης τίποτα δεν αποκλείεται. Η Κουμουνδούρου αποφεύγει επιμελώς να συζητήσει αυτό το ενδεχόμενο για να μην δώσει λαβές και τροφή στην επιθετική προπαγάνδα της παράταξης του Μνημονίου.

Η κυβέρνηση Σαμαρά, όμως, θα εξαντλήσει όλα τα περιθώρια πίεσης για να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όλα δείχνουν ότι θα προκαλέσει κλίμα πανικού στους ψηφοφόρους όταν θα στηθούν εθνικές κάλπες. Έχει επίγνωση ότι μόνο με την πιο ακραία καλλιέργεια και πολιτική εκμετάλλευση του φόβου μπορεί να εξισορροπήσει την οργή που προκαλεί στη μικρομεσαία θάλασσα η βίαιη ανατροπή των σταθερών του βίου της. Στη χειραγώγηση των ψηφοφόρων θα συμπράξει και το ευρωιερατείο, το οποίο έχει συμφέρον να αποτρέψει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

 Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ