Κάθε Σάββατο μια σταλιά λογοτεχνίας
Από τον Δημήτρη Βασιλειάδη
Μέρες Κύπρου...
Στο ποίημα ''Στερνός Λόγος'', της μεγάλης κυρίας της ποίησης του λαού μας, της Κύπριας κ. Κλαίρης Αγγελίδου, της Σαλαμινιώτισσας, της Αμμοχωστιανής, της μακρινής απογόνισσας, θυγατέρας του Τεύκρου.
____****_____
ΣΤΕΡΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
''Φύλαξε το κλειδί. Είναι του σπιτιού.
Όταν θα πας, ν΄ ανοίξεις.
Σε τόπο φύλαξέ το σίγουρο
και κάπου - κάπου να το καθαρίζεις.
Δεν πρέπει να σκουριάσει.
Να ΄ναι έτοιμο, μόλις σας πούνε
να γυρίσετε...
Έχω κλειδώσει δυο φορές την ξώπορτα.
Πρέπει να την τραβήξεις προς τα έξω,
μην ξεχάσεις...
Εγώ δε θα γυρίσω όπως λογάριαζα.
Θα ξαναδείς το περιβόλι και την
καρυδιά
που φύτεψα...
Πρόσεχε το κλειδί.
Η αυλή μας θα μοσκομυρίζει
γιασεμιά.
Το κλίμα θα ΄χει σίγουρα καρπό...
Μόνο που χρόνια τώρα έμεινε ακλάδευτο.
Όταν θα πας, να φέρεις το Μηνά να το κλαδέψει.
Και μην ξεχάσεις τα βασιλικά στη γλάστρα.
Θα ΄ναι όμορφα. Χαρά Θεού μες στην αυλή μας.
Μην κλαις.
Μονάχα το κλειδί να το φυλάξεις καλά.
Ξέρεις τι δυσκολία θα ΄χεις, αν το χάσεις ;
Που να βρεις μάστορη να σου αλλάξει κλειδαριά,
όταν στην Πόλη θα γυρίσεις''.
~~~~~~~~
Την ξέρω καλά την ψυχή αυτού του ποιήματος. Τρίυνο αλέτρι είναι, που όργωσε τη ψυχή και το μυαλό μου. Όταν το πρωτοδιάβασα ήμουν ''έτοιμος''. Την ξανασυνάντησα παιδάκι αυτή την ψυχή, όταν στο καφενείο μας μαγεμένος κρυφάκουγα τις κουβέντες των Μικρασιατών γερόντων προσφύγων, ιδιαίτερα αυτών που ήρθαν παλληκαράκια απ΄ τις πατρίδες, και δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την ιδέα ότι δεν θα ξαναγύριζαν πίσω, και γι αυτό όταν άναβε η συζήτηση γι αυτές, ''αλλοιωμένοι'', και φευγάτοι απ΄ τη σκληρή πραγματικότητα, άκουγες να βγαίνουν απ΄ τα στόματά τους λόγια όπως : ''...όταν θα ξαναγυρίσω στο χωριό μ΄'', ''όταν θα γυρίσω στην πατρίδα'', ''όταν θα ξαναγυρίσω στο σπίτ΄ έχω να τσαπίσω τον μπαξέ, και ν΄ ασπρίσω τη κουζίνα που μαύρισε απ΄ τον καπνό κι απ΄ το τζάκι'', ''όταν γυρίσω...'', ''όταν γυρίσω...'',... Κι όταν τέλειωναν τα λόγια και το μυαλό ξαναρχόταν στον τόπο του, φεύγαν κατηφείς με το κεφάλι σκυμμένο.
Τη ξέρω αυτή τη ψυχή. Είναι καλά φυτεμένη στη μνήμη μου. Το αγάπησα πολύ αυτό το ποίημα, ξέρω καλά και τη ψυχή και τους συμβολισμούς και τις αλληγορίες που είναι καλά κρυμμένες στους στίχους του. Είναι βαριά η διαθήκη της κ. Κλαίρης !
Μη στενοχωριέσαι κυρία Κλαίρη, εμείς, το φυλάμε καλά το κλειδί του σπιτιού σου, το ΄χουμε καλά συντηρημένο. Εμείς θα κλαδέψουμε το κλήμα σου, θα το βρούμε τον κυρ-Μηνά, και θα ποτίσουμε και τη γλάστρα με το βασιλικό σου, το μεθυστικό γιασεμί σου. Κι αν δεν μπορέσουμε εμείς, θα το κάνουνε τα παιδιά μας, κι αν όχι αυτά, τα παιδιά των παιδιών μας. Δεν ξεχνάμε κ. Κλαίρη, δεν είμαστε απ΄ αυτούς !...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.