Προσχέδια για τη Δημιουργία ενός Νέου Κόσμου

219 λειψές γραμμές:

     

Προσχέδια για τη Δημιουργία ενός Νέου Κόσμου

                      

                         (προπόσεις στο Μέλλον) 

                                     

Τρίτη Πρόποση

Όταν η επανάσταση θα έχει νικήσει

όταν η ελευθερία θα ανεμίζει τα κουρέλια της

πάνω από χιλιάδες κεφάλια

τότε θα διαπιστώσουμε ότι αυτό που

τόσο πολύ βοήθησε ήταν

η κυριαρχία κάποιων παντοδυνάμων εικόνων.

Η εικόνα είναι κάτι το εξαιρετικό.

Ο άνθρωπος πεθαίνει και ζει

με κάποιες εικόνες

εικόνες και ιστορίες.

Σιωπηλά επεξεργάζεται κάτι ιδεατό

σιωπηλά το δέχεται

και εν κρυπτώ βαδίζει

Αλλά για να φτιαχτούν αυτές οι εικόνες

να ειπωθούν αυτές οι ιστορίες

πρέπει κάποιοι να ιδούν τον κόσμο

σαν να είναι η πρώτη φορά

Σαν να μη τους βαραίνει καμιά εμπειρία.

Σαν να τον έχουν κοιτάξει με την αμεροληψία

του ανθρώπου που μόλις πάτησε το πόδι του εδώ.

Ένα τέτοιο βλέμμα, μια τέτοια ματιά

κάθε φορά που μιλά λέει και από μίαν αλήθεια.

Από μόνη της η αλήθεια γνωρίζει

πώς να λέγεται με ανεπανάληπτο τρόπο.

Ένας ηλικιωμένος ποιητής στο Γιουκατάν

ένας χωρικός στις Μέλαινες Ινδίες

που αγκομαχώντας πίσω απ’ τ’ άροτρο

ξαφνικά σταματά

για ν’ αφουγκραστεί το ευχαριστήριο τραγούδι της γης

ένας Aυτόχθων των αχανών πεδιάδων

που βαδίζει μέσ’ στο χιόνι-θύελλα

ή που μέσα σε τρανή ακινησία

νοιώθει το πρώτο αγέρι της άνοιξης

που φθάνει στη λευκή Αϊόβα

πρώτη ανάσα του καλοκαιριού που έρχεται

και ένας μεγάλος μουσουργός,

ένας Αφρικανός νομάς που σπρώχνει

τα κοπάδια προς το καφετί νερό - Νίγηρα πατέρα

κι ένας στοχαστής,

ένας αρχιτεχνίτης σ’ ένα καρνάγιο στο Αιγαίο

που ορθώνει τη ράχη κι αγναντεύει το Μέγα Κοβάλτιο

και ένας Σιβηριανός κυνηγός,

έχοντας συμπληρώσει τα στάδια της ωρίμανσης,

έχοντας ανταπεξέλθει στους κύκλους της ζωής,

φτάνοντας από εποχές κι από δρόμους

στο τελικό στάδιο της ακεραιότητας,

κατανοούν ο ένας τον άλλον

και αναγνωρίζονται μεταξύ τους

σαν μέλη μιας Λέσχης Ευγενών.

Και αυτό είναι το μέτρο της φιλοδοξίας του καθενός μας.

Δεν αγνοούν την κίνηση των ουρανών

και συνεχώς τους μιλά 

η αδιάλειπτη πορεία των άστρων.

Σκέφτονται τη ζωή μέσα απ’ το έργο,

από την κάθε μικρή λεπτομέρεια

ως τις αδρές και μεγάλες γραμμές του.

Ω, Νύχτα εσύ… θα κατέβεις με τα κλειδιά από πάγο

ν’ ανοίξεις τη μεγάλη αίθουσα χορού

που δονείται μέσα στα χιόνια.

Ω, Νύχτα εσύ… Είσαι η αιωνιότητα!       

Ω, Μέρες εσείς… Είστε η διάρκεια!

Μέσα από εποχές κι από δρόμους

έχουν φτάσει στον μυθικό εαυτό τους.

Τη στιγμή που θα καθίσουν σε κύκλο

ο κόσμος αρχίζει ν’ αλλάζει.

Δεν γίνεται να σκεφτεί κανείς με το μυαλό.

Η καρδιά είναι που λέει στον νου

τι και πώς να το σκεφτεί,

ύστερα ο νους διευθετεί τα υπόλοιπα.

Η καρδιά είναι το πολυτιμότερο όργανο.

Υποφέρουμε τώρα, όμως

οι κακές μέρες θα τελειώσουν.

ΠΗΓΗ:
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com