Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη
Πρόκειται για έναν πολιτισμό που γεννήθηκε γερασμένος, σαν εκείνη την Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον.
Ο δυτικός πολιτισμός, γεννημένος απ' την λεηλατημένη μήτρα της Ανατολής, έκανε εδώ και πέντε έξι αιώνες ό,τι μπορούσε για να ανακόψει την νηπιοποίηση του, να σταματήσει την βοερή ροή του χρόνου προς την ανυπαρξία του.
Φόρεσε μάσκες νεότητας, λούστηκε στο αίμα των εγκλημάτων του, πούλησε χάντρες γνώσης και τεχνικής, έφτυσε το πνεύμα και την ιερότητα. Εις μάτην!
Ο χρόνος δεν σταματούσε με τίποτα. Έβγαλε άπειρες φωτογραφίες, πρόβαλε χιλιάδες χιλιόμετρα φιλμ, τύπωσε δισεκατομμύρια εγχειρίδια αυτοβοήθειας, προσπαθώντας εν απογνώσει να φρενάρει την φορά του προς τον αμετάκλητο τοίχο του μέλλοντος. 'Ετρεξε να προλάβει το τέλος του χρόνου, μες στην ναρκισσιστική αυταπάτη του.
Προσπάθησε με μανιασμένο τρόπο να υπερασπιστεί την αυτονομία του μπροστά στην απειλή της Αγάπης.
Ακόρεστος κυνήγησε το "τίποτα" όσο τίποτα. Διεκδίκησε το συμφέρον του, κρύβοντας το φόβο του και αποστρέφοντας το πρόσωπο του από το πρόσωπο του Άλλου.
Σήμερα είναι σχεδόν νεογέννητο πια.
Ο δυτικός πολιτισμός των μοναχικών ατόμων ψηλαφεί, νομίζω, το υπαρξιακό του τέλος.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.