Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024

Ψέματα που αγαπώ, αλήθειες που μισείς


Του Δημήτρη Ανασστασίου

Ψέματα που αγαπώ

1. Η οικονομία πήγαινε εξαιρετικά επί Μπάιντεν και οι Αμερικανοί δεν το αντιλήφθηκαν. 
Αν και υπήρξαν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και χαμηλή ανεργία, η καθημερινή εμπειρία των ψηφοφόρων αντανακλούσε διαφορετική πραγματικότητα λόγω του αυξημένου πληθωρισμού και της μείωσης της αγοραστικής δύναμης.

2. Η ήττα οφείλεται στον πληθωρισμό και μόνο. 
Παρόλο που ο πληθωρισμός επηρέασε σημαντικά το εκλογικό σώμα, οι Δημοκρατικοί δεν προχώρησαν σε μέτρα που θα μπορούσαν να είχαν μετριάσει τις συνέπειες. Η έλλειψη δράσης, όπως μέτρα κατά της αισχροκέρδειας ή φορολόγηση των υπερκερδών, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων. 

3. Η τοξική αρρενωπότητα και η λευκή υπεροχή ως κύρια αίτια της αποτυχίας της Χάρις. 
Τα δεδομένα των exit polls δείχνουν ότι η εκλογική βάση των Ρεπουμπλικανών έχει γίνει πιο ποικιλόμορφη και διαφορετική. Η υποστήριξη προς τον Τραμπ αυξήθηκε σε μειονότητες και γυναίκες. Η στήριξη από γυναίκες αυξήθηκε από 41% το 2016 σε 44% το 2024, ενώ σημαντική αύξηση σημειώθηκε και στους Λατίνους (45%) και στους Αφροαμερικανούς (13%, το υψηλότερο για Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο από το 1980). Παρά τη ριζοσπαστική του ρητορική, ο Τραμπ αύξησε σημαντικά τη στήριξή του από Λατίνους (45%) και Ασιάτες, ενώ κέρδισε το μεγαλύτερο ποσοστό Αφροαμερικανών για Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο από το 1980. H αποτυχία των Δημοκρατικών δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά σε φυλετικούς ή έμφυλους παράγοντες.

4. Η άνοδος του Τραμπ βασίζεται μόνο σε ρατσιστικό "ρεβανσισμό". 
Η εκλογική του επιτυχία οφείλεται περισσότερο σε μια επανατοποθέτηση κοινωνικών τάξεων και λιγότερο σε φυλετική αντιπαράθεση, όπως δείχνουν οι αυξημένες ψήφοι από μειονότητες, ιδιαίτερα την δραστική αλλαγή των 10+ μονάδων στους Λατίνους και στους εργαζόμενους χαμηλού εισοδήματος.

5. Η καμπάνια της Χάρις ήταν ελκυστική γιατί είχε λάμψη και γοητεία. 
Διασημότητες όπως η Τέιλορ Σουίφτ, η Queen Latifah, η Τζένιφερ Λόπεζ, η Μπιγιονσέ και ο Τζορτζ Κλούνεϊ παρατάχθηκαν ως ελκυστικά πρόσωπα που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μαγνήτες ψηφοφόρων. Ήταν σαν να είχε στηθεί μια καλοστημένη παράσταση του Χόλιγουντ. Ωστόσο, πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα, υπήρχε μια βασική έλλειψη: η απουσία ενός ενιαίου και συνεκτικού οικονομικού μηνύματος. Ενώ η καμπάνια προσπαθούσε να προσελκύσει τη λαϊκή βάση, η φανταχτερή παρέλαση των διασημοτήτων φαινόταν απόμακρη, χωρίς να απαντά στα βασικά προβλήματα της καθημερινότητας. Απουσίαζαν σαφείς πολιτικές που θα αντιμετώπιζαν τις πραγματικές ανησυχίες: τις αυξανόμενες τιμές στα τρόφιμα, τα καύσιμα και τη στέγαση. Ο απλός πολίτης ένιωθε ότι οι δικές του ανάγκες δεν αποτελούσε προτεραιότητα. Αντίθετα, φαινόταν ότι οι Δημοκρατικοί απευθύνονταν σε ένα προνομιούχο κοινό, αποκομμένο από την εργατική τάξη.

6. Η επιλογή της Χάρις ως αντιπροέδρου βασίστηκε στα προσόντα της. 
Η επιλογή της Χάρις από τον Μπάιντεν έγινε κυρίως με βάση την ταυτότητά της (γυναίκα, μαύρη), παρά την κακή της απόδοση στις προκριματικές εκλογές του 2020, όπου δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε μία πολιτεία.

Αλήθειες που (ίσως) μισείς

1. Η έλλειψη οικονομικού μηνύματος έβλαψε τους Δημοκρατικούς. 
Η καμπάνια της Χάρις επικεντρώθηκε σε αφηρημένες έννοιες, όπως ο "κίνδυνος του φασισμού," χωρίς να προσφέρει συγκεκριμένες λύσεις για τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών που ανησυχούν για την οικονομική τους κατάσταση. Αυτό αποξένωσε την εργατική τάξη και τους χαμηλόμισθους ψηφοφόρους. Παρά τις προσπάθειες να εστιάσουν στο ζήτημα των αμβλώσεων, αυτό δεν απέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο Μπάιντεν είχε προηγηθεί κατά 38 μονάδες μεταξύ των ψηφοφόρων που υποστήριζαν τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, αλλά η Χάρις δεν κατάφερε να διατηρήσει το ίδιο προβάδισμα. Ο Ντόναλντ Τραμπ, αν και με εξασθένιση του λαϊκιστικού προφίλ σε σχέση με το 2016 όταν μιλούσε συχνότερα για τις οικονομικές ανησυχίες και τις προσωπικές εμπειρίες των απλών εργαζομένων, ο Τραμπ αισθανόταν αρκετά άνετα –συγκέντρωσε λιγότερο χρήμα συνολικά 550 εκατομμύρια δολάρια σε σχέση με το 1 δισεκατομ. της Χάρις και του Μπάιντεν - ώστε να προβάλλει ανοιχτά την υποστήριξή του από δισεκατομμυριούχους, όπως ο Έλον Μασκ.

2. Η μετατόπιση στις κοινωνικές τάξεις. 
Οι Δημοκρατικοί, από κόμμα της εργατικής τάξης, έχουν γίνει το κόμμα των υψηλών εισοδημάτων και της μορφωμένης μεσαίας τάξης. Για πρώτη φορά, οι Δημοκρατικοί έχασαν την πλειοψηφία των χαμηλόμισθων ψηφοφόρων, ενώ αύξησαν τα ποσοστά τους στα υψηλά εισοδηματικά στρώματα. Αυτή η αλλαγή ενίσχυσε την εικόνα του κόμματος ως "κόμμα του κατεστημένου. Έχει αφήσει χώρο για τον Τραμπ να κερδίσει υποστήριξη από εργαζόμενους χωρίς πτυχία και χαμηλά εισοδήματα.

3. To Δημοκρατικό Κόμμα έχει εξελιχθεί σε ένα "κόμμα της βραχμανικής ελίτ". 
Μια πολιτική δύναμη που εκφράζει κυρίως τη μορφωμένη μεσαία τάξη και τα υψηλά εισοδήματα, αφήνοντας πίσω του την παραδοσιακή εργατική βάση. Αυτή η μετατόπιση φαίνεται ξεκάθαρα στα εκλογικά δεδομένα: η Χάρις κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων με εισόδημα άνω των $100.000, ενώ ο Τραμπ κυριάρχησε στους ψηφοφόρους με εισόδημα κάτω των $50.000 και στους μη πτυχιούχους. 
Αυτή η αναδιάταξη της εκλογικής βάσης υπογραμμίζει την απώλεια της αντιπροσωπευτικότητας του Δημοκρατικού Κόμματος. Δέσμιο ενός πλέγματος συμφερόντων, δεν είναι τυχαία η παραμέληση των οικονομικών ανησυχιών των χαμηλόμισθων και της εργατικής τάξης, όπως η ακρίβεια, οι θέσεις εργασίας και η στέγαση.
Ο βραχμανισμός του έχει συνέπεια και την έλλειψη αυτογνωσίας του ελιτισμού και είναι εμφανής στις πολιτικές επιλογές και τη ρητορική του κόμματος. Ενδεικτική είναι η στρατηγική υπερπροβολής διασημοτήτων η οποία ενισχύει την εικόνα ενός κόμματος αποκομμένου από τις ανάγκες της καθημερινότητας.

4. Ο Τραμπ κατόρθωσε να επαναπροσδιορίσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. 
Με αυξημένη στήριξη από εργάτες, νέους άνδρες, μαύρους και ισπανόφωνους, ο Τραμπ εμφάνισε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ως αντισυστημική δύναμη. 

5. Ο Τραμπ αποτελεί ευθεία απειλή για τη δημοκρατία στις ΗΠΑ. Αν και είναι δύσκολο να αποκλείσουμε την περίπτωση ριζοσπαστικοποίησης ενώ βρίσκεται στην εξουσία, ο Τραμπ σήμερα φαίνεται να αποτελεί μια σύνθετη περίπτωση στη συζήτηση για τη δημοκρατία στις ΗΠΑ. Παρά τη σύγκριση με τον ιστορικό φασισμό, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Ενώ είχε ακροδεξιά ρητορική, κατά την προεδρία του ο Τραμπ δεν κατήργησε δημοκρατικούς θεσμούς, κάτι που ούτως ή άλλως θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο λόγω του πολυεπίπεδου ομοσπονδιακού συστήματος στις ΗΠΑ, το οποίο προσφέρει μεγάλη αυτονομία στις πολιτείες. Παρά τη ρητορική του, ο Τραμπ δεν έχει ούτε τη δύναμη ούτε ένα μαζικό φασιστικό κίνημα ούτε καν τη νομιμοποίηση να καταργήσει τις εκλογές, να διαλύσει το Κογκρέσο κ.ο.κ. Η στρατηγική των Δημοκρατικών να παρουσιάσουν τον Τραμπ ως "νέο Χίτλερ" ή φασιστική απειλή (Καμάλα Χάρις: ναι είναι φασίστας) δεν έπειθε. 

Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι μια πιθανή επανεκλογή του Τραμπ ενδέχεται να έχει συνέπειες όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς. Η νίκη του θα μπορούσε να ενθαρρύνει ακροδεξιές δυνάμεις σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπως στην Ευρώπη και την Ασία. Για παράδειγμα, κόμματα όπως στην Ιταλία, το AfD στη Γερμανία, το Εθνικό Συναγερμό στη Γαλλία, τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου στην Ελλάδα τα οποία ήδη αντλούν έμπνευση από τη ρητορική του, θα μπορούσαν να υιοθετήσουν ακόμα πιο ακραίες πολιτικές θέσεις, ενισχύοντας τη δυναμική τους και με μεγαλύτερα περιθώρια ακροδεξιών πολιτικών όταν είναι στην εξουσία. Η στάση του Τραμπ απέναντι στη μετανάστευση και η πολιτική του για τα σύνορα, όπως η οικοδόμηση του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, θα δώσει το έναυσμα για αυστηρότερες μεταναστευτικές πολιτικές διεθνώς. Χώρες με ήδη αυστηρή πολιτική, όπως η Ουγγαρία υπό τον Όρμπαν, μπορεί να βρουν στη νίκη του Τραμπ την επιβεβαίωση για περαιτέρω σκλήρυνση των πολιτικών τους.

6. Η πολιτική ταυτοτήτων ή η σύγχρονη παραλλαγή των διασταυρούμενων ταυτοτήτων είναι στρατηγική νίκης καθώς επιχειρεί να συσπειρώσει διαφορετικές κοινωνικές ομάδες με βάση το φύλο, τη φυλή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κ.ά. 
Η Χάρις, έχοντας διδαχθεί από την εμπειρία της Χίλαρι Κλίντον το 2016, απέφυγε να δώσει έμφαση στο γεγονός ότι είναι η πρώτη μαύρη γυναίκα υποψήφια για την προεδρία. Ωστόσο, το Δημοκρατικό Κόμμα στο σύνολό του παραμένει για δεκαετίες ταυτισμένο με πολιτικές που αναδεικνύουν στην πρώτη γραμμή θέματα φύλου και φυλής, προκαλώντας αντιδράσεις σε ψηφοφόρους που θεωρούν ότι τα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα παραμελούνται. Προεκλογικά, η προβολή πρωτοβουλιών όπως “White Women: Answer the Call” ή Asian American, Native Hawaiian, and Pacific Islanders for Kamala" δεν συνδέθηκε με πολιτικές που να απαντούν στις οικονομικές ανησυχίες αυτών των ομάδων. Παρότι οι πολιτικές ταυτοτήτων στοχεύουν στη στήριξη μειονοτήτων, πολλές από αυτές τις ομάδες, όπως οι Λατίνοι και οι θρησκευόμενοι Αφροαμερικανοί, έχουν παραδοσιακές αξίες που έρχονται σε σύγκρουση με τις προοδευτικές πρωτοβουλίες που προωθεί το Δημοκρατικό Κόμμα. Γενικά, αυτή η προσέγγιση έχει αποδειχθεί αντιπαραγωγική ιδιαίτερα για την εργατική τάξη και τους χαμηλόμισθους ψηφοφόρους χωρίς πανεπιστημιακή μόρφωση, που δεν βλέπουν ούτε τους εαυτούς τους ούτε τις πραγματικές ανάγκες τους σε μια τέτοια ρητορική.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/15fDt6pTfs/
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.