Βίντεο από την παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Μάρτου, "ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής κυριαρχίας στον κόσμο"

Οι εκδόσεις Γόρδιος την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019  οργάνωσαν στο Polis Art Cafe, παρουσίαση του βιβλίου

του Δημήτρη Μάρτου με τίτλο

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ -

Ιστορική μορφοποίηση της Δυτικής  κυριαρχίας στον κόσμο

Για το βιβλίο μίλησαν οι:

Ασημακόπουλος Βασίλης, Δικηγόρος – Πολιτικός Επιστήμων

Λυγερός Σταύρος, Δημοσιογράφος – Συντονιστής Slpress

και ο Συγγραφέας

Ευχαριστώ το φίλο Κώστα Κατσιούλα για το βίντεο της εκδήλωσης

Στην μνήμη της... Καλό της ταξίδι...

Μονόγραμμα~Ελύτης απαγγέλει η Καριοφυλλιά Καραμπέτη

Το τείχος…

Καθώς συμπληρώνονται 30 χρόνια από την «πτώση» του τείχους του Βερολίνου (9 Νοεμβρίου 1989-9 Νοεμβρίου 2019) κρίνουμε βοηθητική, για την ανάδειξη των ουσιαστικών συστατικών που συνδέονται με αυτό το συμβάν, την αναδημοσίευση αυτού του κειμένου  το οποίο έχει δημοσιευθεί στο φύλλο 89 της αναρχικής εφημερίδας  ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, (Δεκέμβριος 2009).

Πριν από ένα μήνα συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τη «πτώση» του τείχους του Βερολίνου. Πρόκειται  για ένα «σύμβολο» που αξιοποιήθηκε για να στηριχθούν τα προπαγανδιστικά φληναφήματα των δύο πλευρών της κυριαρχίας που τότε είχαν την ονομασία Ανατολικό και Δυτικό μπλοκ. Αλλά οι εορταστικές εκδηλώσεις και οι αναπαραστάσεις είχαν μεγαλύτερη σημασία για την εξουσία, απ’ ότι έχει μια εθιμοτυπική επέτειος.

Είκοσι χρόνια μετά, οι πανηγυρισμοί για την επέτειο της «πτώσης» συνοδεύονται με νοσταλγικές αναφορές για το παρελθόν, στην Α. Γερμανία. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι αναφορές ασχολούνται με αυτό καθ’ αυτό το καθεστώς που υπήρχε ή αν αναλώνονται σε μια εξιδανικευμένη εικόνα  του επιθυμητού εκείνου, δηλαδή, που θα ήθελαν να υπήρχε.

Κι όμως δεν είχαμε κανενός είδους πτώση αλλά απλά το άνοιγμα συνόρων. Προμελετημένo και προαποφασισμένo. Τώρα, αν κάποιοι «προβοκάρισαν» την όλη κατάσταση ή όχι (προτρέχοντας χρονικά) έχει μια εντελώς δευτερεύουσα σημασία και σε κάθε περίπτωση εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα της επανένωσης και στους ρυθμούς με τους οποίους θα γινόταν.

Η Επανένωση με το προαποφασισμένο τού ανοίγματος των συνόρων αποτελεί την ωμή πραγματικότητα.

Μια πραγματικότητα που διευκολύνει να προσεγγίσουν την αλήθεια, όλοι όσοι θέλουν να απεμπλακούν από τα πολιτικά παιχνίδια»,  τις ασύστολες ψευδολογίες και τα ιδεολογήματα.

Όσοι, λοιπόν, κόπτονταν για το «τείχος του αίσχους», όπως χαρακτηριζόταν από τους υποστηρικτές του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας, σίγουρα και ήταν συνυπεύθυνοι. Άλλωστε αυτοί είναι που κάθισαν και μοίρασαν τον κόσμο σε ζώνες επιρροής καθώς διαφαινόταν ή ήττα του Άξονα και των συμμάχων του. Η επίγεια «ειρήνη» προετοιμαζόταν να οριστεί πάνω στα  εκατομμύρια νεκρών της παγκόσμιας ανθρωποσφαγής.

«...Και ξαφνικά, άνοιξαν την μπάρα!» - 9 Νοεμβρίου 1989: η ημέρα που άλλαξε τον κόσμο

Ο Γκίντερ Σαμπόφσκι φοράει τα γυαλιά του, διστάζει, ψάχνει στις χειρόγραφες σημειώσεις του. Μοιάζει να προσπαθεί να καταλάβει αυτό που διαβάζει, μετά απαντά: «Απ' ό,τι καταλαβαίνω, αυτό τίθεται σε ισχύ αμέσως, χωρίς καθυστέρηση...».

Η βόμβα έπεσε. Είναι γύρω στις 7 μ.μ. της 9ης Νοεμβρίου 1989.

Μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, αρμόδιος για την ενημέρωση, αυτό το μέλος του πρώτου κύκλου της ηγεσίας της «Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας» (ΓΛΔ) μόλις ανακοίνωσε, σαν να μην συμβαίνει τίποτε, μπροστά σε δεκάδες κατάπληκτους δημοσιογράφους, το άνοιγμα του Τείχους του Βερολίνου.

Μοιάζει να το κάνει εν παρόδω, στο τέλος μιας συνέντευξης Τύπου και απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τις προϋποθέσεις για την έξοδο των πολιτών από την επικράτεια.

Και δεν θα υπάρξει επιστροφή.

Όμως τριάντα χρόνια μετά, η συζήτηση εξακολουθεί να μαίνεται: η ξαφνική πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ως προοίμιο εκείνης του ολόκληρου του κομμουνιστικού μπλοκ, ήταν άραγε ένα ατύχημα της Ιστορίας; Το προϊόν μιας παρεξήγησης ενός κακά προετοιμασμένου υψηλόβαθμου στελέχους ή μια υπολογισμένη κίνηση εκ μέρους μιας ανατολικογερμανικής δικτατορίας που έπνεε τα λοίσθια;

Ένα περικυκλωμένο καθεστώς

Στους διαδρόμους της εξουσίας στο Ανατολικό Βερολίνο, μέσα στις πολυτελείς επαύλεις του Βάντλιτς όπου κατοικούν οι απαράτσικ του «Κράτους των εργατών και των αγροτών», στο βόρειο τμήμα της πόλης, η ατμόσφαιρα είναι βαριά εδώ και εβδομάδες. Πώς μπορεί να σωθεί η κατάσταση; 

Ο πληθυσμός, φυλακισμένος από το 1961 πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, ψηφίζει πλέον «με τα πόδια του»: από τον Αύγουστο 1989, φθάνει στη Δυτική Γερμανία περνώντας από άλλες χώρες του ανατολικού μπλοκ όπως η Ουγγαρία ή η Τσεχοσλοβακία, οι οποίες κάνουν όλο και περισσότερο τα στραβά μάτια.

Παράλληλα, από την αρχή Σεπτεμβρίου, εκατοντάδες χιλιάδες Ανατολικογερμανοί διαδηλώνουν κάθε εβδομάδα σε πολλές πόλεις εναντίον του καθεστώτος φωνάζοντας «Είμαστε ο λαός!» και «Θέλουμε να βγούμε!».

Η κρίση φθάνει σε παροξυσμό. Και η ΓΛΔ δεν υπάρχει περίπτωση να υπολογίζει σε κάποια επέμβαση του σοβιετικού Μεγάλου Αδελφού. 

Προειδοποίηση και Γκορμπατσόφ

Στη Μόσχα, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ μιλάει μόνο για «περεστρόικα» και «γκλάσνοστ».

Μάλιστα στις αρχές Οκτωβρίου ο σοβιετικός ηγέτης απηύθυνε στον ισχυρό άνδρα της Ανατολικής Γερμανίας, τον Έριχ Χονεκερ, την εξής προφητική προειδοποίηση: «Η ζωή τιμωρεί αυτούς που καθυστερούν».

Ο Χόνεκερ φεύγει μερικές ημέρες αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου. Ο ηγέτης αυτός, ο οποίος πριν από μερικούς μόλις μήνες είχε χειροκροτήσει την Κίνα για «τη συντριβή της αντεπαναστατικής εξέγερσης» στην πλατεία Τιενανμέν, παραμερίζεται προς όφελος του Έγκον Κρεντς.

Γαληνός – Για την αποφυγή της λύπης

Το χαμένο έργο “Περί αλυπίας” του Γαληνού ανακαλύφθηκε τυχαία το 2005 στη Θεσσαλονίκη. Το χειρόγραφο βρέθηκε στη Μονή Βλατάδων από τον νεαρό Γάλλο ερευνητή Antoine Pietrobelli, που έτυχε να εργάζεται εκεί.

Το θέμα του Γαληνού είναι η αποφυγή της θλίψης με τη βοήθεια της φιλοσοφίας.

Η απώλεια, η κακοδαιμονία, οι συμφορές που μας τυχαίνουν και μας βυθίζουν στη στενοχώρια, για τους Έλληνες φιλοσόφους δεν ήταν παρά προκλήσεις-ευκαιρίες να επιβεβαιώσουν την αποτελεσματικότητα των όπλων τους, κάνοντας πράξη τη θεωρία τους. Ο Γαληνός περιγράφει σε ένα φίλο του το μέγεθος της συμφοράς που τον βρήκε: σε μια πυρκαγιά έχασε ό,τι είχε και δεν είχε -για την ακρίβεια, όλα όσα είχαν γι’ αυτόν αξία-, όλα τα βιβλία που είχε συγγράψει, όλα τα ιατρικά του εργαλεία, τα φάρμακα και τις συνταγές του, τα έργα των άλλων συγγραφέων που είχε στη βιβλιοθήκη του. Ο φίλος του είχε ζητήσει να μάθει για ποιο λόγο ο Γαληνός δεν έδειξε να θλίβεται για αυτή την τόσο μεγάλη απώλεια και συνέχιζε τη ζωή του σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Η απάντηση/πραγματεία του Γαληνού βοηθά τον αναγνώστη να αναγνωρίσει ότι το υπέρτατο συμφέρον του έγκειται στη σωστή αξιολόγηση των υλικών αποκτημάτων: μια διαχρονική αλήθεια που διατηρεί την ισχύ της σε όλες τις εποχές και όλους τους τόπους…

Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα:

Ίσως λοιπόν θα πεις ότι η εκπλήρωση της επιθυμίας σου αναβάλλεται και ότι προτιμάς να μάθεις πώς, ενώ έχασα μια τόσο μεγάλη ποικιλία πραγμάτων, το καθένα από τα οποία θα ήταν από μόνο του αιτία πολύ μεγάλης λύπης για τους άλλους ανθρώπους, εγώ δεν στενοχωρήθηκα, όπως κάποιοι άλλοι, αλλά αντιμετώπισα πολύ καλά το γεγονός. Γι’ αυτό όμως θα σου δώσω δύο απαντήσεις- ως προς την πρώτη, θα πρέπει να θυμηθείς ότι πολλές φορές με έχεις ακούσει να αναπτύσσω τέτοια επιχειρήματα, τα οποία θα αρχίσω τώρα να σου υπενθυμίζω.

Όντας φιλήδονος ο Αρίστιππος, δεν αρκούνταν σε μια λιτή διατροφή αλλά αγόραζε κάθε μέρα πανάκριβα εδέσματα και έδινε κάθε φορά άφθονα χρήματα στις ωραιότερες εταίρες της εποχής του. Παρ’ ότι όμως ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος είχε ανάγκη από πολλά, κάποτε που επέστρεφε από τον Πειραιά (γιατί συνήθιζε πάντα να πηγαίνει με τα πόδια, όχι μόνο σε αυτές τις μικρές διαδρομές αλλά και στις μεγάλες), όταν είδε τον υπηρέτη του να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα με το φορτίο που κουβαλούσε -ήταν ένας σάκος γεμάτος χρυσά νομίσματα- τον παρότρυνε να πετάξει τόσο, ώστε να μπορεί το υπόλοιπο να το μεταφέρει εύκολα.

Ο Άγιος Νεκτάριος με εντυπωσιακή εμφάνιση εκφράζει την ευαρέσκεια του!

Άγιος Νεκτάριος, επίσκοπος Πενταπόλεως, ο Θαυματουργός.

Μαρτυρία Ελένης Αγγελοπούλου: Το βράδυ της παραμονής, 4 Νοεμβρίου 1961, που θα γινόταν η Ανακήρυξη εις Άγιο του Σεβασμιωτάτου Πενταπόλεως Νεκταρίου, του Δεσπότη μας, με πλησίασε ο τότε διοικητής χωροφυλακής του νησιού μας[της Αίγινας], ο Ηλίας Ζερβός. Με παρεκάλεσε -το ’κανε κι αλλού- να φιλοξενήσω δυο άτομα.
Είχε, θυμάμαι, γεμίσει η Αίγινα κόσμο. Τι γινόταν, ούτε που μπορώ να περιγράψω. Έλεγες ότι θα βουλιάξει το νησί! Μεγάλη χάρη του Αγίου μας, συγκεντρώθηκαν πολλές χιλιάδες πιστοί να τον τιμήσουν και να ευλογηθούν.
Έξω γινόταν χαλασμός κόσμου. Κεραυνοί, βροχή με το τουλούμι. Κι η θάλασσα δεν πήγαινε πίσω. Φουρτούνα, μα τι φουρτούνα! Ο κόσμος κοίταζε να προστατευτεί σ’ ένα ξένο μέρος.
Δέχτηκα λοιπόν την παράκληση του διοικητού και ανταποκρίθηκα. Ξέρετε ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ανέβηκαν τελικά 24 άτομα! Μάλιστα, ούτε ένας ούτε δυο. Εικοσιτρείς. Στο άψε σβήσε άνοιξα μπαούλα, ντουλάπες, σεντούκια κι έβγαλα σκεπάσματα. Έστρωσα στρωματσάδα σ’ όλα τα δωμάτια. Βάλαμε στο φούρνο κι ένα μεγάλο ταψί. Όλοι έπεσαν αποκαμωμένοι από την ταλαιπωρία. Εγώ ξάπλωσα στο ίδιο κρεβάτι με τον πατέρα μου και μη έχοντας καμιά κουβέρτα, έριξα πάνω μου το πανωφόρι μου. Ο ύπνος δεν άργησε να ’ρθει. Κι ήταν τόσο ευεργετικός.
Γύρω στις τρεις μετά τα μεσάνυκτα, ξύπνησα από ένα δυνατό θόρυβο στο σπίτι. Από το μανιασμένο άνεμο άνοιξαν τα παντζούρια στο μπαλκόνι. Χτυπούσαν σαν παλαβά. Καθησύχασα τις κυρίες που κάθονταν κοντά και βγήκα για να τα κλείσω.

Μεταναστευτικό:Ένας κατασκευασμένος εφιάλτης για τους λαούς και τις κοινωνίες

ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ: ΜΙΑ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΟΙΚΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ!

Μία ψύχραιμη ματιά χωρίς κορώνες και "χοιρινά",αλλά με πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το ποιός είναι ποιός σε θέσεις κλειδιά και μας σερβίρει ότι μας σερβίρει...

Του Πέτρου Δημητρίου

Έχει πλέον καταστεί φανερό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης -όπως και οι προκάτοχοί του, (κόμματα και πολιτικές πλέον δεν υφίστανται)- απλά εκτελεί τις επιταγές των εντολέων του.

Εκτελεί κυρίως τις επιταγές του εντολέα του George Soros και της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ, που από τη μεριά τους προωθούν την με κάθε μέσο και τρόπο παγκοσμιοποίηση και κυριαρχία των Αγορών επί των λαών και των κρατών τους.

Οι ενέργειες εδώ υποστηρίζονται κυρίως από την Μ.Κ.Ο. Solidarity Now (Μ.Κ.Ο. "Αλληλεγγύη Τώρα"), που αποτελεί παράρτημα του ιδρύματος Open Society Foundations του αφεντικού George Soros, με έτος ίδρυσης στην Ελλάδα το 2012, και διακηρυγμένο σκοπό την "χρηματοδότηση και εκπόνηση δράσεων κυρίως για τους πρόσφυγες". 

Από τότε, το 2012 στο Νταβός, είχε αναγγείλει τα σχέδιά του για την Ελλάδα, και τα έθεσε σε εφαρμογή (παρόντος μάλιστα και του πανηγυρίζοντος Γ. Α. Παπανδρέου).

Η σύνθεση της διοίκησης της εν λόγω Μ.Κ.Ο., δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών ή παρερμηνειών...

Διοικητικό Συμβούλιο Solidarity Now:

Πρόεδρος:

Στέλιος Ζαββός

(κουμπάρος του George Soros -ήταν εκείνος που πάντρεψε τον Στ. Ζαββό με τη Σοφία Δοξιάδη, τον Ιούνιο του 2004- και αδελφός του Γιώργου Ζαββού, υφυπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη, αρμόδιου για την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος!). 

Είναι Ελληνοαμερικανός οικονομολόγος, "ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Zeus Capital Managers Ltd, εταιρείας διαχείρισης ιδιωτικών κεφαλαίων ανάπτυξης ακινήτων και υποδομών, θεωρείται εκ των σημαντικών παικτών στη διεθνή σκακιέρα του χρήματος και των επαφών με κορυφαίους πανεπιστημιακούς, όπως τον Νουριέλ Ρουμπινί, τον Τζον Στίγκλιτζ ή τον Τζον Πόλσον. 

Εκδήλωση: «Τουρκία: Μετά την Συρία, η σειρά της Ελλάδας και της Κύπρου;» (βίντεο)

Το Άρδην και η ιστοσελίδα cognosco team οργάνωσαν την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

εκδήλωση με θέμα:

«Τουρκία: Μετά την Συρία, η σειρά της Ελλάδας και της Κύπρου;»

Η Frontex αναλαμβάνει επιχειρησιακό ρόλο στα σύνορα - Ενισχύεται σε προσωπικό και εξοπλισμό

Tο Συμβούλιο  των Κρατών Μελών της ΕΕ ενέκρινε σήμερα το νέο κανονισμό για την Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή και Ακτοφυλακή, που αποτελεί σημαντικό στοιχείο της συνολικής προσέγγισης της ΕΕ για τη διαχείριση της μετανάστευσης και των συνόρων.

Βρυξέλλες , Αθανάσιος Αθανασίoυ

Σύμφωνα με το Συμβούλιο, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (Frontex) ενισχύεται όσον αφορά το προσωπικό και τον τεχνικό εξοπλισμό του. Επιπλέον, διευρύνεται η εντολή του για την υποστήριξη δραστηριοτήτων των κρατών μελών, ιδίως όσον αφορά τον έλεγχο των συνόρων, τις επιστροφές και τη συνεργασία με τρίτες χώρες. Ο νέος κανονισμός θα ενσωματώσει το Ευρωπαϊκό Σύστημα Επιτήρησης των Συνόρων (EUROSUR) στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, με σκοπό τη βελτίωση της λειτουργίας του.

"Η αποτελεσματική διαχείριση των εξωτερικών συνόρων έχει ουσιαστική σημασία για τη διατήρηση της πλήρους λειτουργίας του χώρου Σένγκεν και για την αποδοτική και ανθρώπινη διαχείριση της μετανάστευσης. Οι νέοι αυτοί κανόνες θα επιτρέψουν στον Frontex να διαδραματίσει σημαντικότερο ρόλο στη στήριξη των κρατών μελών για τον έλεγχο των συνόρων, τις επιστροφές και τη συνεργασία με τρίτες χώρες", δήλωσε η Maria Ohisalo, Υπουργός Εσωτερικών της Φινλανδίας

Μπερνάρ Μπαζολέ: «Η εγκατάλειψη των Κούρδων είναι πρόβλημα αξιοπιστίας για τη Γαλλία»

χάρτης: Δημήτρης Παπαμιχαήλ

Για τον Μπ. Μπαζολέ, γενικό διευθυντή εξωτερικής ασφαλείας έως το 2017, η συμμαχία με τους Κούρδους ήταν το μοναδικό όπλο της Γαλλίας για να επηρεάσει το μέλλον της Συρίας.

Συνέντευξη στη Ναταλί Γκιμπέρ

Σας έκανε εντύπωση η απόφαση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τις δυνάμεις του από τη βορειανατολική Συρία και να επιτρέψει στη Τουρκία να εξαπολύσει επίθεση εναντίον των Κούρδων;

Όχι. Ο Τραμπ κάνει ό,τι είχε πει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας. Και όπως μας έχει συνηθίσει στην απερισκεψία του και στον χαοτικό του χαρακτήρα, η απρόσεκτη, άτακτη και εγωιστική του στάση δεν θα έπρεπε να μας εντυπωσιάζει. Ακόμη και αν έκανε πίσω στις αρχικές του θέσεις, ακόμη και εάν οι ΗΠΑ συνομιλούν με την Τουρκία κάτω από το τραπέζι, το κακό έγινε. Όσο για την Τουρκία, βιαζόταν να ενεργήσει. Θυμάμαι ένα δείπνο το 2016 με τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπου δεν μπορούσαμε να πούμε μία κουβέντα χωρίς να ταυτίζει το YPG με το PKK, και να επαναλαμβάνει ότι αποτελεί τρομοκρατική οργάνωση και ότι είναι αντάξιο του ΙΣΙΣ.

Οι Δυτικοί γνώριζαν εδώ και πολλά χρόνια το σχέδιο τουρκικής επίθεσης και τους άξονες διείσδυσης των τουρκικών δυνάμεων στη Συρία…

Μπορούμε να διακρίνουμε κάποιου είδους ασυνέπεια στους Δυτικούς. Εδώ και μερικές ημέρες επικεντρωνόμαστε στο πρόβλημα των στρατοπέδων των τζιχαντιστών στη Συρία. Ωστόσο, αυτό ήταν πρόβλημα που ετίθετο και πριν την τουρκική επίθεση μακροπρόθεσμα. Το θεμελιώδες πρόβλημα στο εξής, είναι η απουσία στεγανότητας των συνόρων Συρίας-Τουρκίας. Φοβάμαι ότι αυτό το σύνορο θα ανοίξει προς όλες τις κατευθύνσεις, πράγμα που θα αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο τρομοκρατίας στη Γαλλία.

Η Τουρκία επέτρεπε τη κυκλοφορία πολλών τζιχαντιστών έως το 2015. Όσοι χτύπησαν τη Γαλλία πέρασαν από τη Συρία στην Τουρκία από τον βόρειο διάδρομο μεταξύ του Αφρίν και της Ροζάβα. Από την άποψη της αντιτρομοκρατικής δράσης, η συνεργασία με τους Τούρκους ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς υπήρχε απόλυτη αδιαφάνεια από τη πλευρά τους και πολύ μεγάλη καχυποψία. Ακόμη και για τους Ρώσους, η Τουρκία είναι πολύ δύσκολος εταίρος. Δεν μπορούμε να αγνοούμε το πρόβλημα ασφάλειας που θέτουν στην Τουρκία οι τρομοκράτες και οι Σύροι πρόσφυγες. Αλλά η Τουρκία χρησιμοποιεί αυτή την κατάσταση ως μέσο για να ασκήσει πίεση σε εμάς.

Η αναθεώρηση της ιστορίας, μέχρι πρόσφατα, γινόταν με κάποια λεπτότητα από στρατευμένους, οργανικούς, νεοταξίτες διανοούμενους. Οι νεοταξίτες νεοναζί δεν κρύβονται πια...

Σειρά γραμματοσήμων με "ήρωες" αξιωματικούς της Μεραρχίας των SS "Γαλικία", κυκλοφόρησε η ουκρανική κυβέρνηση, ανήμερα της επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης

Προσφυγικός – μεταναστευτικός εφιάλτης

Ανθρωπιστική και εθνική διάσταση

Του Γεωργίου Παπασίμου*

Το προσφυγικό – μεταναστευτικό μετατρέπεται γοργά σε εθνικό πρόβλημα και εφιάλτη για την Ελλάδα. Το πολιτικό προσωπικό εξουσίας στη χώρα μας, ανεξαρτήτως ιδεολογικών φληναφημάτων κατά την τελευταία παρακμιακή δεκαετία, έχει αποτύχει παταγωδώς και στο θέμα αυτό, που είναι ιδιαιτέρως κρίσιμο, καθόσον εμπεριέχει ανθρωπιστική, οικονομική και εθνική διάσταση. Αυτοί που προβάλλουν την ανθρωπιστική διάσταση, υποβαθμίζοντας την εθνική, που για την Ελλάδα, όμως, είναι κρίσιμο ζήτημα ασφαλείας, αφού μέσω αυτού συντελείται ο υβριδικός πόλεμος της Τουρκίας σε βάρος μας, δεν κατόρθωσαν να είναι έστω συνεπείς στις μονομερείς αγκυλώσεις τους ως προς την ανθρωπιστική διάσταση, αφού η ντροπή της Μόρια είναι εδώ και αποτελεί μεγάλο πλήγμα για την Ελλάδα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτοί που επικαλούνται την εθνική διάσταση του προβλήματος δεν έχουν, παρ’ όλα αυτά, καμία σοβαρή εθνική στρατηγική, αλλά κινούνται περίπου στην ίδια πεπατημένη, που απλώς διογκώνει την κατάσταση και δημιουργεί πολύ μεγάλους κινδύνους.

Το μεταναστευτικό – προσφυγικό, που είναι πρωτίστως παγκόσμιο ζήτημα, απόρροια των «πληγών», που επιφέρει στον πλανήτη το επικίνδυνο, πλέον, παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.λπ.), απειλεί με βίαιο τρόπο να ξεθεμελιώσει και το προβληματικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Πρωτίστως, όμως, απειλεί την Ελλάδα, που, ως πρώτη ευρωπαϊκή χώρα διέλευσης των προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων από την Τουρκία προς τη «Γη της Επαγγελίας», τη Δύση, με την βοήθεια του τουρκικού κατεστημένου, που χρησιμοποιεί εργαλειακά το προσφυγικό, σε συνδυασμό με την «κοντόφθαλμη» ευρωπαϊκή πολιτική και τους αναδυόμενους ευρωπαϊκούς εθνικισμούς και σκοταδισμούς, έχει μετατραπεί σε «αποθήκη ψυχών», μία «χώρα – hot spot», με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τα εθνικά κυριαρχικά θέματα, όσο και για την ισορροπία της βαρύτατα, ήδη, πληγωμένης ελληνικής κοινωνίας.

Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι – Ο Γιάννης Σπανός

by karavaki

Επτά τραγούδια που σφράγισαν το μεγάλο μουσικό έργο του Γιάννη Σπανού

Φταίνε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας ή το πολιτικό σύστημα;

του Μιχάλη Αριδά,

Ειδικά στα μνημονιακά χρόνια, που μπήκαμε στην κόλαση, αλλά και νωρίτερα, ξεκινώντας λίγα χρόνια μετά από την απελευθέρωση, ζούμε καθημερινά και σε όλο τους το μεγαλείο κάποιες παθογένειες που βασανίζουν τους Έλληνες.

Παθογένειες που αφορούν το κράτος, το οποίο δρα ενάντια στον πολίτη, το πολιτικό σύστημα, το οποίο δρα ενάντια στην κοινωνία, τη δικαιοσύνη, η οποία μόνο δικαιοσύνη δεν αποδίδει, κλπ.

Αλλά, κυρίως, παθογένειες στην αντίληψη και στη συμπεριφορά των Ελλήνων. Αυτές που ενίοτε σε βγάζουν από τα ρούχα σου.

Τότε είναι που έρχεται στο μυαλό και στο στόμα όλων, το περίφημο: φταίνε τα 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Τούρκους και δεν ξεπερνιώνται εύκολα.

Πόσο λάθος!

Αυτό τους βολεύει να πιστεύουμε, αυτό πιστεύουμε.

Δεν ισχυρίζομαι ότι επί τουρκοκρατίας ήταν ιδιαίτερα μορφωμένοι οι κατακτημένοι Έλληνες.

Υπήρχαν προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, υπήρχαν ελληνικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο και μάλιστα μεγαλουργούσαν επιχειρηματικά και όχι μόνο.

Στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι Έλληνες δεν ήταν σπουδαγμένοι, δεν ήταν κοσμοπολίτες. Ήταν, όμως, Έλληνες. Διαπνεόντουσαν από τον δικό μας τρόπο αντίληψης και συμπεριφοράς, τον δικό μας τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.

Μέχρι που τελείωσε η τουρκοκρατία, πάνω από όλα για τους Έλληνες, ήταν το «εμείς».

Οι κοινότητες αποφάσιζαν για την τύχη τους και ο καθένας ένιωθε και ήταν μέρος της κοινότητας. Και αυτό δεν το πείραξαν, ούτε οι Τούρκοι.

Είναι πολύ σημαντικό ότι οι φόροι δεν έμπαιναν στα άτομα, αλλά στην κοινότητα. Αυτή συγκεντρωνόταν στην πλατεία και από κοινού, ανάλογα με τη δυνατότητα του καθενός, αποφάσιζε το τι θα συνεισφέρει το κάθε μέλος της.

Μπορούμε να καταλάβουμε την τεράστια διαφορά; Η κοινότητα αποφάσιζε και όχι το κάθε μέλος της ή κάποιος έξω από αυτήν.

To έθνος ως πολιτισμικό ιδίωμα

Η οριοθετησή του από τον εθνικισμό, τον εθνομηδενισμό και την εθνοκαπηλεία.

από Θεόδωρος Ζιάκας

O Θεόδωρος Ζιάκας καλεσμένος του δικτύου πολιτών Μεσογείων μίλησε μεταξύ άλλων για:

To έθνος ως αφήγημα ή ως κοινωνική αναγκαιότητα;

την σχέση μεταξύ κράτους – έθνους- κοινωνίας,

τις διαφορετικές προσεγγίσεις για την ανθρώπινη υπόσταση και την έννοια της αλήθειας μεταξύ των πολιτισμών,

τον ρόλο και τις έννοιες των κοινών και της ελευθερίας στους πολιτισμούς.

ΤΑΞΙΔΙ

Της Άννας Στάικου

Ένα ταξίδι είναι περισσότερο από ένα ταξίδι
Δεν είναι η μετακίνηση στον χώρο 
Είναι η περιδιάβαση στον χρόνο 
Η περιήγηση στην ανοιγόμενη κρύπτη
Δεν κρύβεσαι
Αποκαλύπτεσαι
Καταφυγή στο ουσιώδες χάος

Ένα ταξίδι εντός 
ή ένα ταξίδι ένδον
ή ένα ταξίδι με κονδυλοφόρο
ή ένα ταξίδι για έναν πολυαγαπημένο 
είναι πάντα ένα ταξίδι στ΄ ανοιχτά και βλέμμα πάλι απ την αρχή και ξανά 

Πρόβα επιστροφής 

για να υπερασπιστείς τον τόπο σου και τους ανθρώπους σου 
τα γράμματά σου και τον πολιτισμό σου, οδυσσεύεις με κάθε τρόπο με όλη την δύναμη του νου και της ψυχής σου 
.....................η αναχώρηση κρύβει το επερχόμενο 
η επιστροφή ο νόστος αποτελεί το πολυπόθητο εάν οδυσσεύσεις....................καιρός βρόχινος , όποιος μεγάλος δικός μας φεύγει τίποτε δεν τον αντικαθιστά , το τοπίο ερημώνεται., λίγοι θα σταθούν στα περάσματα και θα συνομιλούν με φρυκτωρίες
η στάχτη θα βάψει κίτρινη την πόλη , παραμονές μεγάλης βροχής, σου μιλώ

Μην τρέμεις …μην …….

ΑΚΛΙΤΟΝ

Η αναγνώριση ενός ήρωα που άργησε 80 χρόνια.

Φωτό 1. Η έκρηξη της βόμβας έγινε στις 8 Νοεμβρίου 1939, στις 9.20 μ.μ., μόλις 13 λεπτά μετά την αποχώρηση του Χίτλερ και των ηγετών του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος από τη μπυραρία του Μονάχου Bürgerbräukeller. Οκτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 60 τραυματίστηκαν.

Φ. 2. Όταν σχεδόν ολόκληρη η γερμανική κοινωνία βρίσκονταν στοιχισμένη πίσω από τον Χίτλερ μέχρι το «πικρό τέλος» του 1945, βρέθηκε ένας πραγματικός πατριώτης, που θέλησε μόνος του να αλλάξει το ρου της ιστορίας. Ο άσημος επιπλοποιός Γκέοργκ Έλσερ.

Φ. 3. Ο άνθρωπος που για μόνο 13 λεπτά δεν έγινε ο μεγαλύτερος τυραννοκτόνος της ιστορίας. Μια δολοφονική απόπειρα που πιθανώς θα σταματούσε τον Β΄Π.Π. στο ξεκίνημά του.

Φ. 4. Η δολοφονική απόπειρα έγινε σε μια αίθουσα όπου από το 1933 κάθε χρόνο στις 8 Νοεμβρίου «οι παλιοί αγωνιστές» ναζί γιόρταζαν το αποτυχημένο πραξικόπημά τους, του 1923 που οδήγησε τον Χίτλερ στη φυλακή, όπου και έγραψε το «Αγών μου».

Ο Απ. Δοξιάδης, η ακροδεξιά ανάγνωση της Ιστορίας και ο νέος Ψυχρός Πόλεμος - Γιώργος Λυκοκάπης

 

Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου στις αρχές Σεπτεμβρίου, με το οποίο ουσιαστικά εξισώνεται η ναζιστική Γερμανία με τη Σοβιετική Ένωση όσον αφορά την ευθύνη για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επαναφέρει στο προσκήνιο αυτή τη συζήτηση και στην πραγματικότητα δικαιώνει τη σχετικά εκστρατεία, στην οποία έχουν τα τελευταία χρόνια επιδοθεί πολιτικές δυνάμεις κυρίως από χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

Στην Ελλάδα, μάλιστα, έλαβε χώρα και ανταλλαγή πυρών μεταξύ του συγγραφέα Απόστολου Δοξιάδη και του ευρωβουλευτή της ΝΔ Στέλιου Κυμπουρόπουλου. Ο Δοξιάδης κατηγόρησε τους Έλληνες ευρωβουλευτές που εκτός από δύο καταψήφισαν ή ψήφισαν λευκό, γεγονός που υποχρέωσε τον Κυμπουρόπουλο να απαντήσει, χαρακτηρίζοντας τον κατήγορο ανιστόρητο.

Για να φωτίσουμε αυτή τη συζήτηση για την Ιστορία, ας πάμε τρία χρόνια πίσω. Τον Αύγουστο του 2016 απεβίωσε ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους ιστορικούς της Γερμανίας, ο Ερνστ Νόλτε, ο θεωρούμενος "πρύτανης" της αναθεωρητικής σχολής, στην οποία στηρίζεται η ακροδεξιά ανάγνωση της Ιστορίας. Το πλούσιο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μελέτες για τον φασισμό και ευρύτερα για την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Το 1987 ο γερμανικός Τύπος δημοσίευσε ένα άρθρο του που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Συγκρίνεται με τον σάλο που είχε προκαλέσει στη Γαλλία ο Ροζέ Γκαροντύ με το βιβλίο του "Θεμελιώδεις μύθοι της ισραηλινής πολιτικής". Ο Νόλτε δεν περιορίστηκε στην ταύτιση του ναζισμού με τον κομμουνισμό. Υποστήριξε πως ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν μία αντίδραση στην "υπαρξιακή απειλή" της επανάστασης των μπολσεβίκων στη Ρωσία. Κατά τον Γερμανό ιστορικό δεν θα υπήρχε το Άουσβιτς, αν δεν είχαν προηγηθεί τα σταλινικά γκουλάγκ.

Εκείνη την περίοδο, στη Γερμανία ξεκίνησε η "μάχη των ιστορικών" με αφορμή το αιρετικό κείμενο του Νόλτε. Γερμανοί ιστορικοί και φιλόσοφοι, όπως ο Χάμπερμας, με μία σειρά δημοσιεύσεων αντέκρουσαν τις θέσεις του. Τον κατηγόρησαν ότι υποβάθμιζε τη φρίκη του Ολοκαυτώματος και ότι σχετικοποιούσε τα ναζιστικά εγκλήματα, συγκρίνοντάς τα π.χ. με τον λιμό που προκάλεσε ο Στάλιν στην Ουκρανία.

Η ακροδεξιά ανάγνωση της Ιστορίας

Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς - Αν είχα τ’ ουρανού...

Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς

«Αν είχα τ’ ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
την υφασμένη από χρυσό κι απ’ ασημένιο φως
Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».

Ανάλυση του Μάριου Ευρυβιάδη: Το ΝΑΤΟ, η Τουρκία και η Δύση

Μια πρόσφατη δημοσκόπηση στη Γερμανία (25-25 Οκτωβρίου) παρουσιάζει το 58% των Γερμανών να θέλουν την αποπομπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ -την γνωστή Ατλαντική συμμαχία που ιδρύθηκε το 1949 στη Ουάσινγκτον με 12 μέλη και σήμερα απαριθμεί 29- λόγω της επιδρομικής της πολιτικής στη Συρία. Μόνο 18% υποστηρίζουν την παραμονή της στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον 61% υποστηρίζουν την επιβολή οικονομικών κυρώσεων, ενώ 69% θέλουν ολοκληρωτικό εμπάργκο στις πωλήσεις γερμανικών όπλων στην Άγκυρα.

Ως γνωστό το Βερολίνο αλλά και άλλες Νατοϊκές και Ευρωπαϊκές χώρες έχουν επιβάλει μερικό εμπάργκο όπλων στη Τουρκία λόγω της συμπεριφοράς της στη Συρία. Η Ιταλία απέσυρε ήδη ένα αντιαεροπορικό σύστημα που ανέπτυξε στα σύνορα Τουρκίας- Συρίας. Το ίδιο έπραξε και η Γερμανία προ καιρού με μια συστοιχία Πάτριοτ, ενώ για απόσυρση της δίκης της συστοιχίας Πάτριοτ προβληματίζεται και η Ισπανία. Οι τρεις αυτές χώρες ανέπτυξαν τα συστήματά τους στο πλαίσιο της Νατοϊκής αλληλεγγύης, όταν άρχισε ο πόλεμος στη Συρία που γειτονεύει με τη Νατοϊκή Τουρκία. Η ανάπτυξη ήταν προληπτικό μέτρο μην τυχόν και από τον πόλεμο απειληθεί η εδαφική ακεραιότητα μιας Νατοϊκής χώρας. Το ζήτησε η Άγκυρα.

Η σημερινή θέση πολιτικών δυνάμεων σε Νατοϊκες χώρες είναι πως η Τουρκία δεν αμύνεται αλλά αντίθετα διεξάγει επιδρομικό πολέμο και έτσι ακυρώνει τη ρήτρα αλληλεγγύης του ΝΑΤΟ. Επιπλέον υποστηρίζεται πως η Τουρκία συμπεριφέρεται έτσι εσκεμμένα ώστε να εκμαιεύει Νατοϊκή νομιμοποίηση για τη επιδρομική της συμπεριφορά, ακόμη και για να παρασύρει το ΝΑΤΟ σε μη αμυντικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή, μια περιοχή έξω από τις όποιες δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ.

«Νίκος Πουλαντζάς. Κράτος, Κοινωνικές Τάξεις, Καπιταλισμός, Ιμπεριαλισμός»

Γιώργος Κοντογιώργης, Πέραν του μαρξισμού και του φιλελευθερισμού. Πώς οι μαρξισμός και κλασικός φιλελευθερισμός περιήλθαν στο Μαυσωλείο της ιστορίας. Γιατί ο Σύριζα φοβάται τη σκέψη του Πουλαντζά. Γιατί ο Διαφωτισμός ως αυθεντικός φορέας της μοναρχευομένης ολιγαρχίας έχει ξεπεραστεί και έχει μεταβληθεί σε αντιδραστική συνιστώσα της εποχής μας. Ποιο είναι το διακύβευμα στη νέα εποχή στην οποία έχει εισέλθει η ανθρωπότητα: από την ατομική ελευθερία και την αιρετή μοναρχία στην καθολική (ατομική, κοινωνική και πολιτική) ελευθερία και στη δημοκρατία. Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου: «Νίκος Πουλαντζάς. Κράτος, Κοινωνικές Τάξεις, Καπιταλισμός, Ιμπεριαλισμός»

Το θέμα όμως δεν είναι απλά να κρατάς το χέρι του άλλου, αλλά να του το κρατάς ζεστά…

π. Λίβυος

Φοβόμαστε τόσο πολύ το άγγιγμα του άλλου. Τόσο το ψυχικό όσο και το σωματικό. Κι όμως Χριστός ποτέ δεν φοβήθηκε να αγγίξει ή να τον αγγίξουν. Γιατί ήξερε ότι ο άνθρωπος είναι μια κραυγή μες στην νύχτα που ζητά την ζεστασιά της αγκαλιάς του Άλλου. Ζητά τους κόλπους του Πατρός. Ξενιτεμένος είναι που ζητά την επιστροφή.

Ρώτησαν την Γερόντισσα Γαβριηλία, τι ήταν εκείνο, σε όλες τις χώρες που πήγε, που ζητάγανε περισσότερο οι άνθρωποι, για να απαντήσει, «αυτό που ζητούν περισσότερο οι άνθρωποι είναι ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα του χεριού, ένα δάκρυ. Τίποτε άλλο…»

Το θέμα όμως δεν είναι απλά να κρατάς το χέρι του άλλου, αλλά να του το κρατάς ζεστά…

ph. Piero Pizzi Cannella

Της Άννας Στάικου

Η ψηλάφηση του σημερινού τοπίου
χωρίς αφή, 
διαδρομή τυφλή.
Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι όλοι μιλάμε για αλλαγή αλλά ο καθένας δείχνει τον άλλον;;
Είναι και ο χρόνος που κρατά ξυράφι
Η εντατική σε στρατόπεδο εξαέρωσης οδηγεί τον απαράδοτο
Είναι που σε αποχαιρετούσα 
εσένα όμως σε κατάπιε η εικόνα
αδύνατον να διακρίνεις

ΗΛΕΚΤΡΟΔΙΟ 

Το σύμβολο της προδοσίας των Κούρδων από τους Αμερικανούς

Δολοφονία Χαλάφ : 

Το σύμβολο της προδοσίας
των Κούρδων από τους Αμερικανούς

Η κούρδισσα πολιτικός Εβρίν Χαλάφ πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής της οικοδομώντας ένα πολιτικό κόμμα με την ελπίδα ότι θα βοηθήσει στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Συρίας. Είχε προσελκύσει έτσι την προσοχή αμερικανών αξιωματούχων, οι οποίοι της έλεγαν ότι θα έχει λόγο σ’ αυτά που θα συνέβαιναν μόλις τελείωνε ο πόλεμος. 

Για τους συναδέλφους της στο κόμμα αυτό, τη Μελλοντική Συρία, και ευρύτερα για τις κουρδικές κοινότητες στη βορειοανατολική Συρία, ο φόνος της έγινε σύμβολο της προδοσίας τους εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Μόλις στις 3 Οκτωβρίου, αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ την είχαν διαβεβαιώσει σε συνάντησή τους πως η Ουάσινγκτον θα προστάτευε τη βόρεια Συρία από την επαπειλούμενη τουρκική επίθεση μεσολαβώντας ανάμεσα στις υπό τους Κούρδους δυνάμεις και την Άγκυρα, λέει συνάδελφος της Χαλάφ που ήταν παρών στη συνάντηση. 

Από την άλλη, αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ λέει πως το μήνυμα των ΗΠΑ προς τους σύρους εταίρους τους ήταν σταθερό: οι αμερικανικές δυνάμεις θα αποσυρθούν από τη χώρα. 

Μερικές ημέρες μετά τη συνάντηση αυτή, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε πως οι αμερικανικές δυνάμεις θα εγκαταλείψουν την περιοχή, αφήνοντάς την ευάλωτη σε μια επίθεση από την Τουρκία. 

Και στη συνέχεια, οι Kούρδοι μαχητές στη βορειοανατολική Συρία, σημαντικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στη μάχη εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, ανακοίνωσαν πως οι αντάρτες που πολεμούν στο πλευρό των Τούρκων δολοφόνησαν την Χαλάφ. Ήταν 34 ετών.

Τη σκότωσαν στο αυτοκίνητό της 

Σκοτώθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2019 μαζί μ’ έναν οδηγό και συνεργάτη της, όταν υποστηριζόμενοι από την Τουρκία μαχητές σταμάτησαν το SUV στο οποίο επέβαιναν στον αυτοκινητόδρομο M4 στη βόρεια Συρία, σύμφωνα με τις υπό τους Κούρδους Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) και αξιωματούχους στο κόμμα της. 

Ο εκπρόσωπος του Εθνικού Στρατού, των σύρων ανταρτών που υποστηρίζονται από την Τουρκία, είχε αρνηθεί τότε ότι την σκότωσαν μαχητές του, λέγοντας ότι δεν είχαν φθάσει ακόμη μέχρι τον M4. 

Την περασμένη εβδομάδα, ο εκπρόσωπος, ο Γιούσεφ Χαμούντ, δήλωσε πως το επεισόδιο ερευνάται μαζί με άλλες «παραβιάσεις». 

«Αν η Αμερική δεν είχε αποφασίσει να αποσυρθεί, οι φατρίες αυτές … δεν θα τολμούσαν να πραγματοποιούν επιχειρήσεις σ’ αυτή την περιοχή», λέει ο Μόαζ Αμπντούλ Καρίμ, ένας ηγέτης του κόμματος Μελλοντική Συρία. 

Το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει δηλώσει πως εξετάζει τις «εξαιρετικά ανησυχητικές», όπως τις χαρακτήρισε, πληροφορίες ότι η Χαλάφ έχασε τη ζωή της ενώ βρισκόταν στα χέρια δυνάμεων που υποστηρίζονται από την Τουρκία. 

Στην έκθεση νεκροψίας, που κυκλοφόρησε από τις SDF, αναφέρεται πως το σώμα της Χαλάφ ήταν διάτρητο από σφαίρες.