Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη
Ο τραμπούκος του πλανήτη, αποθρασυμένους από τη δύναμη των όπλων που χρησιμοποιούν αδιακόπως οι προκάτοχοι του, ως νοοτροπία χώρας, απειλεί απροκάλυπτα με εισβολή τη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον πλανήτη, προκειμένου να τα αποκτήσει. Είτε ευθέως είτε μέσω μιας μαριονέτας τοπικού κυβερνήτη.
Το θράσος και ο κυνισμός του Τραμπ απέναντι στη Βενεζουέλα δεν έχει προηγούμενο από την εποχή που ο Χιτλερ εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακια. Και αποδεικνύει πόσο απελπισμένη είναι η Αμερική από την έλλειψη αυτής της πρώτης ύλης.
Ο κόσμος δεν ξέρει ότι τα αμερικανικά αποθέματα σε υδρογονάνθρακες δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας σε βάθος λίγων δεκαετιών. Και χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρξει μακροχρόνια επένδυση στην οικονομία της χώρας και ιδιόκτητη παραγωγή. Ιδίως σε μια χώρα που ζει από τη νοοτροπία του μετοχικού και ομολογιακού τζόγου.
Στα παλιά της τα παπούτσια της Αμερικής αν έχει ναρκωτικά (αυτά έτσι κι αλλιώς καταναλώνονται από τη high society των ΗΠΑ), ή αριστερή κυβέρνηση όποια Βενεζουέλα. Σημασία έχει να επιτρέπει στην Αμερική να έχει λόγο στον πλούτο και στο μέλλον της.
Σε αντίθεση με τους τάχα δημοκράτες προκατόχους του, που προσπαθούσαν να βάλουν χέρι στη Βενεζουέλα με διεθνή προπαγάνδα κατά του Μαδουρο και του Τσαβες και με τη δημιουργία αντιπολίτευσης- μαριονέτας, ο Τραμπ ως τραμπούκος κάνει ντου με τα όπλα.
Και λέει σ έναν εκλεγμένο πρόεδρο ή φεύγεις ή σας σκοτώνω όλους! American bar του 1870! Εκεί ζει ο άνθρωπος κι αυτή τη νοοτροπία σπέρνει και στον υπόλοιπο πλανήτη, στέλνοντας τον στην εποχή του πολιτικού μεσαίωνα.
Ο πλανήτης βέβαια είναι εκπαιδευμένος ήδη σε τετοιους τραμπουκισμούς από την εποχή της εισβολής και καταστροφής της Λιβυης, του Ιράκ, της Υεμένης, του Αφγανιστάν, της Συριας και στα πραξικοπήματα στη Γεωργία, τη Μολδαβια, τη Ρουμανία, με αποκορύφωμα την Ουκρανία. Από αρρωστημένους Αμερικανούς στρατοκρατικούς και επιχειρηματικούς εγκέφαλους.
Η περίπτωση της Βενεζουελας είναι η κορύφωση ενός βλαμμένου κλασικού Αμερικανού καου μπόυ, που έχει τα όπλα και κάνει ο,τι γουστάρει. Κάθε κανόνας πολιτισμού, που έχει κερδίσει η ανθρωπότητα μετά τον Β Παγκόσμιο, έχει εξαφανιστεί ως κυρίαρχος, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και τη σαρωτική επίθεση των ΗΠΑ να καταλάβουν ο,τι κατείχε η ΕΣΣΔ ως επικυρίαρχοι.
Ειμαστε εδώ τώρα. Από τη μια πλευρά έχουμε τον αρχιτραμπουκο της ανθρωπότητας σε κατάσταση λυσσας, από την άλλη τη Βρετανία, που ηδονίζεται να δημιουργεί εστίες συγκρούσεων και διχασμών για να κυριαρχεί και να πλουτίζει, από την άλλη μια Ευρώπη νάνων πολιτικών υπαλλήλων αμερικανικών, εγχώριων πολεμικών και αδιαφανών συμφερόντων, από την άλλη μια Ρωσσια και μια Ασία, που με ενα συγκεντρωτικό σύστημα περιμένουν πότε θα καταρρεύσει το δυτικό συνονθύλευμα, αντιγράφοντας τα κερδοφόρα του και απορρίπτοντας τα τρωτά του.
Επειδη ο χρόνος στην Ανατολή έχει άλλη, πιο υπομονετική και λιγότερο αγχώδη νοοτροπία. Εχει μια σιγουριά. Ξέρει να περιμένει. Και όπως λένε οι Ιταλοί Tuto arriva a qui se aspetare.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.