"Σάββατο κι απόβραδο
και ασετυλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς
έβγαζα απ'τις τσέπες μου
φλούδες μανταρίνι
σου 'ριχνα στα μάτια να πονάς"...
"Κάθε Σάββατο, κατεβαίνω στην παλιά μου γειτονιά εκεί, στην Πλατεία Κυριακού ...
Κατέβηκα και χθες κι ας ήταν Παρασκευή. Κατέβηκα χθες σα να μ’ έσπρωχνε κάτι, προς τα παιδικά μου λημέρια.
Και συνάντησα, στην τύχη, τη Φωτεινή, που μου πε για την Αργυρώ και με φαρμάκωσε ...
Θα ’χετε ακούσει, ίσως, κάποιο τραγούδι μου, με μουσική του Γιάννη Σπανού που ’χει τίτλο "Οδός Αριστοτέλους".
Σ αυτό το τραγούδι, δυο στίχοι, λένε, "παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες και αστυνόμους κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ ...".
Καιρός να πω, ότι η Αργυρώ, δεν γεννήθηκε στη φαντασία μου. Υπήρξε.
Ήταν ένα κορίτσι της γειτονιάς μου.
Ήταν ένα κορίτσι, που ντυνόταν αγορίστικα, κι έκανε το λουστράκι, κείνα τα χρόνια της Κατοχής.
Κάποιο πρωί, καθώς πήγαινε για δουλειά, τη χτύπησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο και την ετραυμάτισε σοβαρά.
Την πήγαν στο νοσοκομείο.
Εκεί, αποκαλύφθηκε ότι το λουστράκι δεν ήταν αγόρι.
Κι ο αυστριακός οδηγός, που τη χτύπησε συνταράχτηκε.
Ο Αυστριακός, το πε και το ‘κανε.
Η Αργυρώ, έγινε καλά, μεγάλωσε, παντρεύτηκε.
Μα τα δύσκολα τα μαρτυρικά χρόνια, που πέρασε, σαν παιδί, άφησαν στην ψυχή της, τα ίχνη τους.
Κι η παλιά μου γειτονοπούλα κάποια στιγμή χτυπήθηκε απ’ την αρρώστια και κατέληξε, ψυχοπαθής, στο Δαφνί.
Όπου, όπως με πληροφόρησε η Φωτεινή, πέθανε, πριν από μερικούς μήνες ..."
Λευτέρης Παπαδόπουλος(από το διήγημα - Οι παλιοί συμμαθητές)
-Ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς(αυτός και ο Ξαρχάκος από κείνη τη μοναδική μαγια)που μας έχει απομείνει...ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σήμερα γίνεται 90 ετων.
Αυτός για τον οποίο ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε: «Στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, εκείνοι που έπαιξαν ρόλο στο στίχο και είναι πρωτογενείς φυσιογνωμίες, είναι τρεις: Στο αυθεντικό λαϊκό τραγούδι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Στο έντεχνο ο Νίκος Γκάτσος.
Και στη νεότερη γενιά, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος».
Ή ο Νίκος Γκάτσος: «Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με τρόμαξε.
Όταν άκουσα τα τραγούδια του, είπα πως δεν θα ξαναγράψω.
Ο νέος αυτός ποιητής, με την "Άπονη ζωή", τη "Φτωχολογιά", την "Καισαριανή" και το "Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι", ξεπέρασε όλους εμάς και δημιούργησε νέα κατάσταση».
Μα και ο Μάνος Λοΐζος: «Μεγάλος παραμυθάς και πιο μεγάλος μάστορας. Μείγμα από μπαρούτι και μέλι.
Εραστής του μόχθου και ποιητής ατόφιος. Χαραγμένος ο ίδιος, χάραξε με τον στίχο του τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια.
Εμένα μ' έμαθε να γράφω λαϊκό τραγούδι, με πάντρεψε, μου βάφτισε το παιδί.
Τον αγαπώ.
Τον Λευτέρη τον εκμεταλλεύτηκαν.
Τι να κάνουμε;
Οι ατάλαντοι πολλοί, ο Λευτέρης ένας".
-Μπαρούτι και μέλι... χρειαζόμαστε.
Χρόνια καλά Κύριε Λευτέρη...
Του Βασίλη Λαμπόγλου
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.