και οι θύμισες μέσα από τις διηγήσεις της γιαγιάς, της μαμάς, της θείας ,επανέρχοται...!!!!
Δύσκολη ζωή, δουλειά νύχτα με νύχτα ,άχαραγα ξύπνημα , λίγο ψωμί και γάλα για προσφάγι και έτοιμες με τα δικούλια στα χέρια, το τσεμπέρι στο κεφαλι για να προφυλάσσει από τις αχτίνες του ήλιου , το λαϊνι με το νερό για να ξεδιψάσουν όταν έρθει η ώρα και λίγο ψωμοτύρι τυλιγμένο στην πετσέτα . Πολλές φορές όταν δεν είχαν άτομα άλλα στο σπίτι για να κρατήσουν το μωρό, μαζί και αυτό μέσα στην σαρμανίτσα ,όλο και κάποιο άλλο μεγαλύτερο παιδί βρισκόταν να έρθει μαζί τους για να το προσέχει εκεί στην άκρη του χωραφιού.
Δυσκολη δουλεια τα χωράφια, όργωμα , σπορά, πότισμα, θέρος όλη μέρα κάτω απο τον ήλιο να πυρώνει και να μην σηκώνεις κεφάλι ,μόνη ξεκούραση η ώρα που έπρεπε να θηλάσει το μωρό ,ακουμπησμένο το κουρασμένο σώμα έστω και για λίγο κάτω από το δέντρο στην άκρη του χωραφιού...
Και όταν έπεφτε πια ο ήλιος και γύριζαν στο σπίτι καβάλα στα μουλάρια μπροστά οι άνδρες, πίσω με τα πόδια οι γυναίκες και έρχονταν η ώρα του φαγητού άναβαν την φωτιά στο τζάκι και μαγείρευαν τραχανά και αντί για λάδι λύπα βάζανε που είχαν κράτήσει στο πήλινο από τότε που είχαν σφάξει το γρουν(χοίρος ) ., οι τσιγαρίδες ήταν για γιορτές η για κάποια Κυριακή.
Πολλές φορές παρόλι την κούραση έπρεπε να φτιάχνουν και τις πίτες με ότι υλικά είχαν σε κάθε εποχή χόρτα ,γάλα ,τυρί, τραχανά.. ..για να ταϊσουν καλύτερα την οικογένεια τους .,.και όταν πια έφτανε η ώρα του ύπνου έσβηνε η γκαζόλαμπα και πέφταν στις ψάθες κατάχαμα το καλοκαίρι η στρωμένες με βελεντζες το χειμώνα ,που στον ελεύθερο χρόνο τους είχαν υφάνει .,κουνώντας την σαρμανίτσα με το μωρό νανουρίζοντας το ...
1) Χήνα μου άπλουσι τα φτερά να πλύνου το παιδί μου,
αιτέ μου τις φτερούγες σου ν΄απλώσου το παιδί μου.
Και συ αηδόνι μου χρυσό στην κούνια να καθίσεις,
με τη γλυκιά σου τη φωνή να μου το νανουρίσεις.
Κι όταν το δεις να κοιμηθεί ,τα μάτια του να κλείσει,
κόσια τον ύπνο φώναξε να μου το σεργιανίσει.
Έλα ύπνε πάρε το, σύρτου στα περιβόλια
και γέμισε τους κόρφους του τριαντάφυλλα και ρόδα.
Τα ρόδα θα ειν΄ της μάνας του κι τα΄ άνθη του πατέρα τ΄
και τα χρυσά τριαντάφυλλα θα είνι του νουνού του.
(Νανουρισμα απο την περιοχη Παλαμά Καρδίτσας)
💕Αφιερωμένο σε όλες τις Γκαραγκούνες αγροτισες που γνώρισα στο χωριό μου.
Αφιερωμένο στην γιαγιά μου την Περιστέρα, που μεγάλωσε μόνη της 3 παιδιά, μένοντας χήρα στα νιάτα της και δουλευοντας στα χωράφια απο το χάραμα ως την δύση του ήλιου.
Αφιερωμένο στην μάνα μου, που ως το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας, είχε την ευθύνη να εργάζεται στα χωράφια απο πολύ μικρό παιδί, και ταυτόχρονα να βοηθάει και στο μεγαλωμα ολων των υπολοιπων.
🔴Οι φωτογραφίες είναι του ποιητή του Θεσσαλικού κάμπου, φωτογράφου Τάκη Τλούπα
🩸Κείμενο, ΕΓΔ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.