"Ήτανε κι εκείνο το γάλα σε γυάλινα μπουκάλια, που οι πλούσιοι το βρίσκανε το πρωί έξω από την πόρτα τους να τους καρτερά να το πάρουν μέσα.

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

"Ήτανε κι εκείνο το γάλα σε γυάλινα μπουκάλια, που οι πλούσιοι το βρίσκανε το πρωί έξω από την πόρτα τους να τους καρτερά να το πάρουν μέσα.

Είχανε , θυμούμαι, τα μπουκάλια αντί για καπάκι ένα αλουμινένιο φύλλο στα χείλη τους κι εκείνο το φύλλο εφάνταζε στα μάθια μου σαν την πόρτα του παραδείσου.

Στο Ηράκλειο υπήρχε η ΕΒΓΗ κι αυτή παρήγαγε, συσκεύαζε και διακινούσε το γάλα.

Μιλιούνια γαλατάδες ξαμολιόντουσαν κάθε ξημέρωμα και γινόντουσαν κλωστές που ενώνανε το εργοστάσιο της ΕΒΓΗ στο Λίντο, με τα σπίτια του Μεγάλου Κάστρου, τουλάχιστο αυτά που είχανε τη βολή τους και μπορούσανε να αγοράζουν καθημερινά γάλα.

Εμείς δεν είχαμε τη βολή μας, είχαμε όμως έναν άγγελο, που σχεδόν κάθε μέρα μας έφερνε όχι ένα αλλά δύο και τρία μπουκάλια γάλα, τζάμπα.

Μόνο που το γάλα ήτανε σε σπασμένα μπουκάλια και για να το πιούμε έπρεπε να το σουρώνει πολλές φορές η μάνα μου για να μη καταπιούμε κανα κομμάτι γυαλί.

Τον άγγελο των μικράτων μου (αλλά και των μεγαλίστικων μου) τονε λένε Γιώργο Κουτσάκη.

Αδερφοπαίδια με τη μάνα μου, γιός του μπάρμπα μου του Μιχάλη και της θειάς μου της Δέσποινας, ήτανε κι αυτός εκείνα τα χρόνια γαλατάς και μοίραζε το γάλα με ένα τρίκυκλο μηχανάκι.

Όμως, τα σκαμπανεβάσματα του μηχανακιού στους κακοτράχαλους δρόμους των Καμινίων, είχαν σαν αποτέλεσμα να καταχτυπιούνται μεταξύ τους τα γυάλινα μπουκάλια και να σπάζουν κάποια απ' αυτά.

Εκείνα, λοιπόν, τα σπασμένα μπουκάλια, κατέληγαν στο σπίτι μας.

'Οχι κάθε μέρα, αλλά συχνα.

Θυμούμαι πως εγνώριζα τον ήχο του μηχανακιού του Γιώργου Κουτσάκη, ήξερα και την ώρα που περνούσε από τη γειτονιά μας κι αυτό εσήμαινε πως κάθε ξημέρωμα είχα ορθάνοιχτα τ' αφτιά μου προσμένοντας να επαναληφθεί το μέγα θαύμα και να σπάσουν πολλά μπουκάλια στο μηχανάκι.

Και εξομολογούμαι την αμαρτία μου, πολλές φορές πριν κοιμηθώ, ανάμεσα σ' αυτά που ζητούσα από τον καλό Θεό, ήτανε και να κάμει να σπάσουν όλα τα μπουκάλια του μπάρμπα μου του Γιώργη, για να πιώ το γάλα.

Πολλά, πάρα πολλά χρωστώ στον Γιώργο Κουτσάκη, μα τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί μ' εκείνα τα σπασμένα γυάλινα μπουκάλια με το γάλα.

Θυμήθηκα τούτη την ιστορία σήμερα το πρωί στο Γάζι, όταν είδα ένα τοσο δά κοπελιδάκι να 'χει ζωγραφισμένο στα χειλάκια του ένα άσπρο γαλατένιο φωτοστέφανο και να το γλύφει."

Αχ... βρε Stratakis Mixalis ... 

Αχ...

-Παγκοσμια ημέρα  γάλακτος σήμερα...στους "καινούς" καιρούς του γάλακτος σόγιας, αμυγδάλου, αρακά...

Οτι ζήσαμε και

ότι-ακόμη-ονειρευομαστε.

Και για να καλόθυμόμαστε τους "αγγέλους" των μικράτων μας...και ας "σπάζαμε" -συγγνώμη, παιγνίδι  το λογίζαμε-,

τα γυάλινα μπουκάλια που περίμεναν όλο το βράδυ στις εξώπορτες...

Καλομηνια και Θ-Ερως φωτεινό να σας ανταμώνει...

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/1C7tzjxibo/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com