Του Βασίλη Λαμπόγλου
12 της χρόνια η ανακάλυψη αυτού του χαρτιού στον πάτο του μικρού ξύλινου μπαούλου ήταν ένα ισχυρό σοκ.
Μήπως την τιμωρούσε ο Θεός;
Μήπως η μανία της να ψάχνει σε συρτάρια και ντουλάπια, στιγμές που έλειπαν όλοι από το σπίτι, ήταν όντως ‘’αμαρτία’’ όπως της έλεγε η μάνα της ;
Η απροσεξία της στην επαναφορά των πραγμάτων στη σωστή τους θέση, την είχε μαρτυρήσει κάποιες φορές.
Εκείνο το μπαουλάκι όμως στο δωμάτιο της ανύπαντρης θείας που έμενε μαζί τους ήταν πειρασμός αξεπέραστος!
Είχε δει από την κλειδαρότρυπα πολλές φορές τη στριφνή και ξινή εκείνη θεία να κάθεται μπροστά του και να σκαλίζει το περιεχόμενο.
Πετσέτες υφαντές και ένα κεντητό τραπεζομάντηλο, συνταγές μαγειρικής και προσευχές μαζί με τις ‘’προϋποθέσεις της σωστής λήψης του Μεγάλου Αγιασμού’’ και πατρόν, αμέτρητα πατρόν και σχέδια κεντημάτων, μαζί με στίχους τραγουδιών και σε μία μεριά δώδεκα κεντημένα στο μπούστο μεσοφόρια με ασορτί βρακιά και αυτοσχέδιους στηθόδεσμους βρίσκονταν με τάξη στοιβαγμένα στο μπαουλάκι.
Αν και δεν την ενδιέφεραν τα εσώρουχα, ξεδίπλωσε ένα πρώτο κι ύστερα το δεύτερο και μετά το τρίτο διαπιστώνοντας πως η θεία τα είχε φαρδύνει στα πλάγια με ένα αταίριαστο ύφασμα και πως σίγουρα, κρίνοντας από το μέγεθος, ούτε κι έτσι τη χωρούσαν τώρα πια.
«Τα προικιά της!...» σκέφθηκε με μια ικανοποιητική ειρωνεία καθώς δεν τη χώνευε και καθώς στα πρώτα της προεφηβικά σκιρτήματα η θεία την έλεγε ‘’ανήθικη’’ και ''πρόστυχη''.
Έβγαλε μονομιάς, χωρίς ενδιαφέρον, όλα τα υπόλοιπα του μπαούλου όταν είδε στη γωνιά του πάτου ένα παλιό δερμάτινο αντρικό πορτοφόλι. Όλα κι όλα!... στις αρχές της περί ψαχουλέματος, η αφαίρεση χρημάτων απορρίπτονταν αυτόματα αλλά το άνοιξε ψάχνοντας όλες τις θηκούλες.
Υπήρχε μόνο ένα διπλωμένο χαρτί που χρειάστηκε να το διαβάσει ίσαμε πέντε φορές.
Όχι γιατί δεν καταλάβαινε αλλά γιατί δεν ήθελε να καταλάβει:
[ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ….. με την παρουσία μαρτύρων βεβαιεί πως … η … γεννηθείσα το 1910… απώλεσε την παρθενία της ένεκα βιασμού την 4η Σεπτεμβρίου 1922 από Τούρκο τσέτη εντός του ιερού ναού…. παρουσία συγγενών και γειτόνων….. ]
Η θεία η ξινή το 1922 ήταν ακριβώς όσο ήταν εκείνη τώρα, 12 ετών.
Και δεν πήγαινε ούτε χρόνος που μόλις είχε μάθει πώς γίνονται τα παιδιά μετά από τόσα χρόνια κοριτσίστικης εκπαίδευσης «σκεπάσου να μη φαίνεται το βρακί σου… κανείς δεν έχει δικαίωμα, εκτός από το γιατρό να σε αγγίζει εκεί…»
Σοκ!...
Μάταια έψαξε για το χαρτί μετά το θάνατο της θείας, ήταν εξαφανισμένο.
Φύλαξε τα μεσοφόρια για να της θυμίζουν πώς τελικά μια μέρα, εντελώς ξαφνικά και αναίτια για τους άλλους, εκείνη άρχισε να αγαπάει και να συμπονά αυτήν την θεία.
Της Μαριάννα Μαστροσταμάτη (ευχαριστώ σε κορίτσι 🤗)
Για τους ανθρώπους... που πολλές φορές, δεν είναι αυτό που φαίνεται...
Να έχετε μια μέρα που αντέχετε...
Καλημέρα 🌷
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.