Η αρχαία τραγωδία είναι κατεξοχήν ανακάλυψη της Αθήνας. Κώστας Γεωργουσόπουλος.

«Η αρχαία τραγωδία είναι κατεξοχήν ανακάλυψη της Αθήνας ».

 Ομιλητής: ο αείμνηστος Κώστας Γεωργουσόπουλος, θεωρητικός και κριτικός θεάτρου, Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας.

 Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των Διεπιστημονικών Σεμιναρίων Φιλοσοφίας του ακαδημαϊκού έτους 2019-2020. 

Έλαβε χώρα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. 

Οργάνωση: ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ. Με την υποστήριξη του Σωματείου "ΔΙΟΝΥΣΟΣ" και του Δήμου Αθηναίων. Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ ήταν παρούσες ως χορηγός επικοινωνίας και οπτικοακουστικής τεκμηρίωσης.

 -------------------------- 

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 

Η αρχαία τραγωδία, μια καινούργια τέχνη για την ιστορία του πολιτισμού, είναι κατεξοχήν και ιδιαιτέρως ανακάλυψη της Αθήνας και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Δεν υπάρχει αρχαίο δράμα στη Θήβα, δεν υπάρχει αρχαίο δράμα στα Μέγαρα. Η εμφάνισή της είναι παράλληλη και συμπορεύεται με την ανάπτυξη της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία αντλεί από το τραγικό είδος και το τραγικό είδος αντλεί από τις φιλοσοφικές ιδέες. Η τραγωδία δεν είναι η συστηματική αντιμετώπιση της φιλοσοφίας. Ωστόσο δεν είναι τυχαίο που και οι τρεις μεγάλοι τραγικοί ποιητές «κολυμπάνε μέσα σ’ αυτήν την κολυμπήθρα…»

 --------------------------- 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ομιλητή 

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος 

Ήταν συγγραφέας και κριτικός θεάτρου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με δασκάλους του τους Δημήτρη Ροντήρη και Γιάννη Σιδέρη. Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Το 1978 ανέλαβε, κατόπιν ανάθεσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την επιμέλεια του βιβλίου "Δραματική ποίηση", που αποτέλεσε επί είκοσι πέντε χρόνια διδακτέα ύλη στα ελληνικά Γυμνάσια. Από το 2003 είναι πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου. Το 2008, βραβεύτηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Επίσης το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετά από πρωτοβουλία του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, τον αναγόρευσε το 2006 σε επίτιμο διδάκτορά του. Επίσης για τα έργα του "Τα μετά το θέατρο" (1985) και "Από τον Στρίντμπεργκ και τον Αντόν Τσέχωφ στον Λουίτζι Πιραντέλλο και τον Μπέρτολτ Μπρεχτ" έλαβε το πρώτο Κρατικό βραβείο δοκιμίου. Το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Για το σύνολο του έργου του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών (2000). Μπήκε στο στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 από τις στήλες της εφημερίδας «Το Βήμα» και συνέχισε στην εφημερίδα «Τα Νέα», όπου εργάζεται ως κριτικός και επιφυλλιδογράφος μέχρι σήμερα, ενώ εκτάκτως συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: "Κλειδιά και κώδικες θεάτρου, Ι", "Αρχαίο δράμα", 1982, "Ελληνικό Θέατρο", 1984, "Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου", 1984, "Τα μετά το θέατρο", 1985, "Προσωπολατρεία", 1992, "Θίασος Ποικιλιών", 1993, "Νήμα της στάθμης", 1996, "Παγκόσμιο θέατρο 1, 2 - Από τον Μένανδρο στον Ίψεν", 1998, "Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ", 1999, "Παγκόσμιο θέατρο 3 - Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ", 2000. Με το ψευδώνυμο Κ.Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Αμήχανον Τέχνημα", 1971, 1980 (μαζί με την "Παράβαση"), τα διηγήματα "Η Καμπάνα και Οδάξ", 1985 και την συλλογή τραγουδιών τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες (Χρονικό, Η μεγάλη αγρυπνία, Ιθαγένεια, Ανεξάρτητα τραγούδια, 1980). Επίσης με το ίδιο ψευδώνυμο υπογράφει το μεταφραστικό έργο του, που έχει ως άξονα το αρχαίο δράμα. Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα: Αισχύλος: Ικέτιδες, Ορέστεια, Προμηθέας Δεσμώτης, Επτά επί Θήβας. Σοφοκλής: Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Τραχίνιες, Οιδίπους Τύραννος, Οιδίπους επί Κολωνώ, Αίας. Ευριπίδης: Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Βάκχες, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Εκάβη (τραγωδία), Κύκλωψ (Σατυρικό Δράμα), Ελένη (τραγωδία), Ανδρομάχη, Τρωάδες (τραγωδία). Αριστοφάνης: Λυσιστράτη, Πλούτος, Θεσμοφοριάζουσες, Εκκλησιάζουσες, Νεφέλες, Ιππής. Μολιέρος: Ταρτούφος. Από το 1990 διδάσκει ως επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Δ.Σ. στο Εθνικό Θέατρο και επί μία εικοσαετία πρόεδρος της Επιτροπής Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών Αρχαίου Ελληνικού Δράματος «Δεσμοί» και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του. Από το 2013 ήταν διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.

 ------------------

ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com