Ρεπορτάζ - φωτoγραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Στις 10 Απριλίου 1821, Κυριακή του Πάσχα τότε, απαγχονίστηκε ο μαρτυρικός Πατριάρχης του Γένους Γρηγόριος ο Ε' στην κεντρική Πύλη του Πατριαρχείου στο Φανάρι. Έκτοτε η Πύλη αυτή έμεινε κλειστή εις ένδειξιν τιμής και μνήμης.
Δεν απαγχονίσθηκε όμως μόνο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’
Του Νικολάου Μαγγίνα
Τη δεκάτη Απριλίου τιμάται η μνήμη του Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ ο οποίος απαγχονίσθηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου στο Φανάρι, στις 10 Απριλίου 1821, ανήμερα του Πάσχα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάθε χρόνο ανάβει ένα κερί μπροστά στην κλειστή πύλη, εναποθέτει λίγα λουλούδια και προσεύχεται τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του μαρτυρικού προκατόχου του.Δυστυχώς διάφοροι ξεναγοί, κυρίως Τούρκοι, διαδίδουν ψευδώς και παραπληροφορώντας χαρακτηρίζουν την κλειστή πύλη ως «Πύλη του μίσους» και ότι δήθεν αυτή θα ανοίξει όταν κρεμαστεί εκεί κάποιος Μουσουλμάνος. Πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα και παραμύθι, μία διαστρεβλωμένη και κακόβουλη διάδοση, την οποία δε διανοήθηκαν οι Ορθόδοξοι, ούτε καν φαντάσθηκαν και η οποία, φυσικά, αντίκειται στο Χριστιανικό πνεύμα. Έχει σκοπό μόνο την δημιουργία τεχνητής έντασης.
Δεν είναι, όμως, ο Γρηγόριος Ε΄ ο μόνος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως που απαγχονίσθηκε. Μετά την Άλωση της Πόλης αρκετοί Οικουμενικοί Πατριάρχες που ανήλθαν στο θρόνο ήλθαν αντιμέτωποι με την Οθωμανική Διοίκηση, την «Υψηλή Πύλη». Ορισμένους τους απαγχόνισαν, άλλους τους έπνιξαν στη θάλασσα, άλλους τους εξανάγκασαν σε παραίτηση, άλλους τους έστειλαν σε εξορία, και ορισμένοι άλλοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στις φυλακές. Και όλα αυτά με αποφάσεις της Οθωμανικής Διοίκησης.
Στο σημείωμα αυτό αναφέρουμε συνοπτικά περιπτώσεις των Πατριαρχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν και δεν είναι και τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό, χωρίς να γίνεται λόγος για το σημαντικό αριθμό ιεραρχών, ιερέων και μοναχών που απαγχονίσθηκαν ή θανατώθηκαν.
Ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την Άλωση Γεννάδιος Σχολάριος είναι και ο πρώτος που παραιτείται λόγω διαφωνιών του με την Οθωμανική Διοίκηση.
Ο Ιωάσαφ Α΄ (1465-1466): Αφού τον ξύρισαν, εκθρονίσθηκε με εντολή του Σουλτάνου.
Ο Ραφαήλ Α΄ (1475-1476): Μη δυνάμενος να πληρώσει τον καταναγκαστικό φόρο (πεσκέσι) εκθρονίσθηκε, φυλακίστηκε όπου και μετά ένα χρόνο απεβίωσε.
Ο Ραφαήλ Β΄ (1603-1607): Με εντολή του Σουλτάνου Αχμέτ Ι΄ εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε και θανατώθηκε μετά από φρικτά βασανιστήρια.
Κύριλλος Α΄ ο Λούκαρις ( 1620 – 1638 ): Πέντε φορές στο διάστημα αυτό ανήλθε και κατήλθε του Θρόνου έχοντας υπηρετήσει σε αυτόν και πρώτα, ήδη από το 1612 και για μικρό διάστημα, ως επιτηρητής του από τη θέση του Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Στις 20 Ιουνίου 1638 με εντολή του Σαντραζάμη Μπαϊράμ Πασά συνελήφθη και φυλακίσθηκε σε πύργο του Βοσπόρου. Στις 27 Ιουνίου παραδίδεται σε γενιτσάρους και εκείνοι τον μεταφέρουν με πλοιάριο ανοιχτά της θάλασσας όπου και τον πνίγουν.
Κύριλλος Β΄ ο Κονταρής (1633-1639): Λόγω των ενεργειών του εκθρονίζεται και κατόπιν συλλαμβάνεται από τις Οθωμανικές Αρχές, φυλακίζεται και εξορίζεται στην Καρθαγένη. Ο εκει οθωμανός πασάς της Τύνιδος του επέβαλε να ασπασθεί το Ισλάμ, αλλά ο Κύριλλος αντιστάθηκε και για τον λόγο αυτό τον απαγχόνησαν στις 24 Ιουνίου 1640. Και μία εντυπωσιακή λεπτομέρεια: κατά τον απαγχονισμό του το σχοινί της αγχόνης κόβεται δύο φορές και κατόπιν αυτού τον πνίγουν.
Παρθένιος Β΄ (1644-1646, 1648-1651): Με εντολή του Σουλτάνου Ιμπραχίμ εκθρονίσθηκε και παραδόθηκε στους γενιτσάρους για να τον πνίξουν. Το σκήνωμά του βρέθηκε στη γύρω περιοχή της νήσου Πλάτης των Πριγκηπονήσων, από Χριστιανούς οι οποίοι και το ενταφίασαν στο νησί της Χάλκης.
Παρθένιος ο Γ΄ (1656-1657): Με εντολή του Σουλτάνου μετά από φρικτά βασανιστήρια απαγχονίσθηκε στην Καγγελωτή Πύλη (περιοχή Παρμα καπί) της Πόλης την 1η Απριλίου (Σάββατο του Λαζάρου) και μετά απο τρείς ημέρες ρίφθηκε στη θάλασσα.
Γαβριήλ Β΄ (23/4-5/5-1657): Στον Πατριαρχικό Θρόνο παρέμεινε μόνο δώδεκα μέρες. Εκθρονίσθηκε και τοποθετήθηκε στη Μητρόπολη Προύσσης. Έγινε καταγγελία-συκοφαντία Εβραίων της περιοχής ότι εκχριστιάνισε ένα μουσουλμάνο, ενώ στην πραγματικότητα αυτός τον οποίον βάπτισε ήταν Εβραίος. Αποτέλεσμα της κατασυκοφάντησής του ήταν η φυλάκιση και στη συνέχεια ο απαγχονισμός του στις 3 Δεκεμβρίου 1659.
Μελέτιος Β΄ (1768-1769): Μετα την παραίτησή του συλλαμβάνεται μαζί με άλλους τριάντα προκρίτους, κληρικούς και λαϊκούς και φυλακίζεται βασανιζόμενος φρικτά. Ενώ αθωώθηκε της κατηγορίας για συνεργασία κατά του Οθωμανικού κράτους εξορίσθηκε στη Μυτιλήνη. Εκεί υπέφερε περισσότερα από την Οθωμανική Διοίκηση εξαιτίας και του πυρπολισμού του Τσεσμέ από τους Ρώσους. Κατόπιν ζήτησε άδεια από τον Σουλτάνο να μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Τένεδο. Από εκεί αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη όπου του επιτράπηκε να μείνει μόνο 61 μέρες. Απεβίωσε στην Τένεδο στα μέσα του 1777 σε μεγάλη φτώχεια.
Κύριλλος Στ΄ (1813-1818): Επειδή δεν κατέστη αρεστός στο Σουλτάνο Μαχμούτ του Β΄, εκθρονίσθηκε και εξορίσθηκε στο Άγιον Όρος. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αδριανούπολη. Οκτώ μέρες μετά τον απαγχονισμό του Γρηγορίου Ε΄, στις 18 Απριλίου 1821, ο Σουλτάνος δίνει εντολή να κρεμασθεί και εκείνος στην πύλη του Μητροπολιτικού Μεγάρου. Μετά από 3 μέρες ρίφθηκε στον ποταμό Έβρο, και η αγία σωρός του βρέθηκε στις όχθες του ποταμού κοντα στο χωριό Πύθιο του Διδυμοτείχου όπου και με άκρα μυστικότητα, παρά την απαγόρευση που υπήρχε από τις Αρχές, και με ευλάβεια τάφηκε από τους κατοίκους του.
Ευγένιος Β΄ (1821-1822): Διάδοχος του απαγχονισθέντος Γρηγορίου Ε΄. Παραδόθηκε σε διαδηλωτές και σύρθηκε στους δρόμους από τα γένεια και τα μαλλιά και πέθανε λίγον καιρό αργότερα από τις κακουχίες που υπέστη.
Αυτά προς γνώση της ιστορίας και μόνο. Και όχι για να προκαλέσουν το δίκαιο αίσθημα. Αιωνία η μνήμη αυτών.
Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Απριλίου 1821. Κυριακή του Πάσχα.
Ο άγιος καταγόταν από τη Δημητσάνα της Πελοποννήσου. Το λαϊκό του όνομα ήταν Γεώργιος Αγγελόπουλος. Μετά τις σπουδές του στην ιδιαίτερή του πατρίδα εκάρη μοναχός στην Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, στα Στροφάδια της Ζακύνθου. Μετά την χειροτονία του σε διάκονο και πρεσβύτερο και την υπηρεσία του σε καίριες εκκλησιαστικές θέσεις , εξελέγη Μητροπολίτης Σμύρνης. Και, μετά την επιτυχή διακονία του στην Μητρόπολη Σμύρνης, εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης.
Ανέπτυξε μεγάλη εκκλησιαστική και εθνική δραστηριότητα με αποτέλεσμα να εξοριστεί από τους Τούρκους και να επανεκλεγεί.
Με την έκρηξη της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν βέβαιο ότι οι Τούρκοι θα προχωρούσαν σε εκτελέσεις σημαντικών προσώπων, Μητροπολιτών, Προεστών, Φαναριωτών και του Πατριάρχου. Πολλοί πρότειναν στον Πατριάρχη να φύγει με κάποιο ξένο πλοίο ή να καταφύγει σε κάποια πρεσβεία για να σωθεί. Όμως ο Πατριάρχης Γρηγόριος προτίμησε να παραμείνει, για να μην ερεθίσει περισσότερο τους Τούρκους και ξεσπάσουν στον άμαχο πληθυσμό., ιδιαιτέρως της Κωνσταντινουπόλεως.
Τη νύχτα του Πάσχα λίγοι Χριστιανοί τόλμησαν να πάνε στις εκκλησίες για την Ανάσταση. Ο Πατριάρχης τέλεσε με ιδιαίτερη κατάνυξη την Ανάσταση και τη Θεία Λειτουργία και κατά τις πρωινές ώρες πήγε να αναπαυθεί .
Το πρωί της Κυριακής γύρω στις 10 ήρθε στο Πατριαρχείο ο νέος Μ. Διερμηνέας Σταυράκης Αριστάρχης ,με τον γραμματέα του Υπουργείου Εξωτερικών και ζήτησε τον Πατριάρχη. Ο Πατριάρχης νόμισε πως πρόκειται για συνηθισμένη επίσκεψη λόγω του Πάσχα και τον κάλεσε στο γραφείο του. Εκείνος όμως κατευθύνθηκε στην Αίθουσα συνεδριάσεων της Συνόδου και ζήτησε να συγκεντρωθούν αμέσως οι Αρχιερείς. Όταν πήγε και ο Πατριάρχης, διάβασε το φιρμάνι με το οποίο παυόταν ο Πατριάρχης από το αξίωμά του « ως ανάξιος του πατριαρχικού θρόνου, αγνώμων προς την Υψηλή Πύλη και άπιστος » . Διατασσόταν να οδηγηθεί στην εξορία στην Χαλκηδόνα και να εκλεγεί κατ’ ευθείαν άλλος Πατριάρχης.
Αμέσως συνελήφθη ο Γρηγόριος και συνοδευόμενος από δύο διακόνους αντί να οδηγηθεί στην Χαλκηδόνα οδηγήθηκε στις φυλακές. Εκεί ανακρίθηκε σχετικά με την Επανάσταση χωρίς όμως να απαντήσει στις ερωτήσεις. Του πρότειναν να εξισλαμισθεί, για να γλυτώσει τη ζωή του . Ο Πατριάρχης απάντησε : Κάμετε το έργο σας , ο Πατριάρχης των Χριστιανών αποθνήσκει Χριστιανός.
Τότε οι τούρκοι εξαγριώθηκαν, τον μαστίγωσαν , τον ξάπλωσαν μπρούμυτα κάτω και τοποθέτησαν μεγάλη και βαριά πλάκα στην πλάτη του. Κατόπιν τον ανέκριναν πάλι χωρίς αποτέλεσμα. ‘Έτσι διατάχτηκε η εκτέλεσή του.
Στο μεταξύ εξελέγη νέος Πατριάρχης ο Μητροπολίτης Πισιδείας Ευγένιος , ο οποίος συνοδευόμενος από τον Μ. Διερμηνέα και τον Γενικό Γραμματέα οδηγήθηκε στην Υψηλή Πύλη για την νενομισμένη αναγνώριση από τον Σουλτάνο. Ενώ επέστρεφε βρέθηκε έκπληκτος μπροστά στις ετοιμασίες για τον απαγχονισμό του Γρηγορίου, για τον οποίο όλοι πίστευαν ότι είχε εξοριστεί.
Αφού έβγαλαν τον Πατριάρχη από τις φυλακές, με τα χέρια δεμένα πίσω, τον οδήγησαν με βάρκα στην αποβάθρα του Φαναρίου, ενώ πλήθος βάρκες , γεμάτες από τούρκους στρατιώτες ,τους είχαν περικυκλώσει και τους ακολουθούσαν. Πλημμύρισε ο Κεράτιος κόλπος από πλεούμενα. Ο αέρας εδονείτο από τις ιαχές και τον ρόχθο της κωπηλασίας . Η προκυμαία ήταν γεμάτη κόσμο.
Μόλις αποβιβάστηκε ο Πατριάρχης γονάτισε νομίζοντας ότι εκεί θα αποκεφαλιζόταν. Οι συνοδοί του τον σήκωσαν με κλωτσιές και τον ανάγκασαν να προχωρήσει . Εκείνος ήταν εξουθενωμένος από την νηστεία και την κακοπάθεια ,σε τέτοια μάλιστα ηλικία και δεν ήταν εύκολο να περπατήσει. Σηκωτό τον έφεραν στο Πατριαρχείο.
Τον απαγχόνισαν στη μεσαία πύλη του μανδρότοιχου που περιβάλλει τον χώρο του Πατριαρχείου. Ήταν 70 ετών.
Έτσι ενώ στον ναό γινόταν η ενθρόνιση του νέου Πατριάρχου Ευγενίου , έξω παρέδιδε την ψυχή του στην αγχόνη ο Πατριάρχης Γρηγόριος. Στο στήθος του ήταν κρεμασμένο το διάταγμα της εκτέλεσης. Τούρκοι και Εβραίοι περνούσαν , έβριζαν, χλεύαζαν και πετροβολούσαν τον Πατριάρχη. Ήρθε κι ο ίδιος ο Βεζύρης, για να δει εκτελεσμένη τη διαταγή του Σουλτάνου. Κάθισε απέναντι και κάπνιζε, απολαμβάνοντας το θέαμα. Αργά το απόγευμα πέρασε κι ο ίδιος ο Σουλτάνος.
Το τίμιο λείψανο έμεινε αιωρούμενο τρεις ημέρες. Ο νέος Πατριάρχης Ευγένιος προσπάθησε να το εξαγοράσει για ταφή αλλά αυτό κατέστη αδύνατο.
Μετά την τρίτη ημέρα το αγόρασαν οι Εβραίοι της Πόλης πληρώνοντας 800 γρόσια. Αμέσως μαζεύτηκε όχλος από Εβραίους και Τούρκους , κατέβασαν το άγιο λείψανο, το γύμνωσαν και αφού το έδεσαν από πόδια , το έσερναν ,με τη θηλιά ακόμα στο λαιμό , μέσα στους δρόμους της Πόλης με κραυγές χαράς, βρισιές και κατάρες εναντίον της χριστιανικής θρησκείας. Κατόπιν το έβαλαν σε μια βάρκα , του έδεσαν βαριά πέτρα από το σκοινί του απαγχονισμού και το έριξαν στη θάλασσα . Το τίμιο λείψανο όμως δεν βυθιζόταν. Έδεσαν τότε κι άλλη πέτρα ,τρυπώντας το παράλληλα σε διάφορα σημεία του σώματος , ώστε να πάρει μέσα νερό και να βυθιστεί.
Μετά από ημέρες ανεδύθη ωστόσο κοντά σε κάποιο πλοίο « Άγιος Νικόλαος » με Έλληνα πλοίαρχο, τον Μαρίνο Σκλάβο, και με ρωσική σημαία. Τη νύχτα το ανέσυραν από τη θάλασσα και το ανέβασαν στο πλοίο .Εκεί αναγνωρίστηκε από Έλληνες φυγάδες που βρίσκονταν στο πλοίο ,όπου μεταξύ αυτών ήταν και κληρικοί του Πατριαρχείου. Την επομένη το πλοίο απέπλευσε για την Ρωσία. Ύστερα από φοβερή θαλασσοταραχή που συνάντησε στον Εύξεινο Πόντο, έφθασε στην Οδησσό , όπου και ενταφίασαν τον μαρτυρικό σώμα με μεγάλες τιμές.
Εκτός από την άρνηση του Πατριάρχη να εξισλαμισθεί , ένα άλλο ισχυρό στοιχείο της αγιότητάς του είναι το ότι, μολονότι ο Πατριάρχης απαγχονίστηκε στις 10 Απριλίου, αφού προηγουμένως είχε βασανιστεί και στη συνέχεια το λείψανο είχε κακοποιηθεί, δεν παρουσίασε καμία αλλοίωση μέχρι τον ενταφιασμό του, ο οποίος έγινε στην Οδησσό στις 16 Ιουνίου .
Κατά τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας της Επαναστάσεως του 1821 , έγινε ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Πατριάρχου. Μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και τοποθετήθηκαν σε μαρμάρινη σαρκοφάγο μέσα στον Μητροπολιτικό ναό των Αθηνών, όπου και βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Στις 10 Απριλίου μαρτύρησαν και άλλοι Μητροπολίτες και κληρικοί καθώς και λαϊκοί. Ο Francois Pouqueville αναφέρει την περίπτωση του Επισκόπου Γηρομερίου Θεσπρωτίας, ο οποίος μόλις είχε εκλεγεί και φθάνοντας στην Μητρόπολή του συνελήφθη και απαγχονίστηκε. Μαζί του απαγχονίστηκαν τρεις ηγούμενοι μονών της περιοχής των Ιωαννίνων , μαζί με άλλους κληρικούς και λαϊκούς.
Αναφέρει επίσης το μαρτύριο του Επισκόπου Κορώνης Πελοποννήσου μαζί με κληρικούς και λαϊκούς , οι οποίοι μάλιστα προηγουμένως βασανίστηκαν απάνθρωπα. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός όπου η αδελφή του διακόνου Τιμοθέου , κρατώντας το μωρό της στην αγκαλιά , προσπαθούσε να αποτρέψει τον απαγχονισμό του αδελφού της, ο οποίος ήταν το μόνο της στήριγμα. Ο δήμιος άρπαξε το βρέφος από τα χέρια της και το σκότωσε χτυπώντας το στον τοίχο. Στη συνέχεια κατέσφαξε και την ίδια και φυσικά απαγχονίστηκε και ο διάκονος Τιμόθεος.
Επίσης αναφέρει το μαρτύριο τριών ανωνύμων αδελφών στα Ιωάννινα. Ο πρώτος αδελφός δεκατεσσάρων ετών, η αδελφή έντεκα και ένας μικρότερος αδελφός, τον οποίο κρατούσε από το χέρι η αδελφή. Μαρτύρησαν στα πλατάνια του Καλού Τσεσμέ ( Καλούτσιανη) , όπου συνήθως γίνονταν οι εκτελέσεις. Μια γλυκιά γαλήνη κάλυπτε τα πρόσωπα και των τριών παιδιών, σε αντίθεση με τους δερβίσηδες που ούρλιαζαν γύρω τους. Η Παρθενομάρτυς γονάτισε και προσευχήθηκε : Πάτερ του ελέους, Θεέ των οικτιρμών, Θεέ των ασθενών, εστεμμένη Βασιλίς, , λάβετε οίκτον δια τους αδελφούς μου, Ιησού Χριστέ βοήθησον τα πτωχά τέκνα Σου.
Ενώ προσευχόταν , έπεσε μπροστά της αιμόφυρτη η κεφαλή του μικρού αδελφού της, ενώ ο μεγάλος πάλευε με μια αρκούδα που είχαν απολύσει εναντίον του.
Σε χειρόγραφο της Ι. Μονής Ξενοφώντος αναφέρεται ότι στις 10 Απριλίου 1821 επίσης μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη δια ξίφους ο Γερο – Χρύσανθος Ξενοφωντινός μοναχός.
Πηγή: http://vatopaidi.wordpress.com
ΠΗΓΗ:https://fanarion.blogspot.com/2011/04/blog-post_6726.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.