ΟΛΙΓΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΦΟΡΗΤΗΣ "ΦΟΝΙΣΣΟΛΟΓΙΑΣ",

Του Νίκου Σταθόπουλου

ΟΛΙΓΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΦΟΡΗΤΗΣ "ΦΟΝΙΣΣΟΛΟΓΙΑΣ", με την woke εργαστηριακή παράκρουση και την αυτάρεσκη αμάθεια να σκαρώνουν Ψέματα χρήσιμα για "χρήσιμους ηλίθιους".....

........................στα 1903, στο περιοδικό Παναθήναια, δημοσιεύεται, σε συνέχειες, το αριστούργημα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη "Η Φόνισσα", ένα, κατ' εμέ, εκ των δέκα σημαντικότερων λογοτεχνικών κειμένων στην ελληνική γλώσσα, από την εποχή του Ομήρου...καρπός της ωριμότητας του Αλ.Π., συμπυκνώνει τη λογοτεχνική του πείρα και την προσωπική του εμπειρία ζωής : είναι ο μοναδικός που μπορεί να βγάζει "σύγχρονη αγωνία" και όντως διαφωτιστικό ρεαλισμό από την "Αμαρτωλών Σωτηρία" του Αγαπίου Λάνδου!...γι' αυτό, άλλωστε, μισήθηκε όσο κανείς από τους "προοδευτικούς"(της κλίκας Δημαρά) αλλά και από τους παραεκκλησιαστικούς κύκλους της όντως φασίζουσας θρησκοληψίας πού τόσο αποστρεφόταν!...

.............................ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει, μόνον αυτό από όλα τα έργα του, "κοινωνικόν μυθιστόρημα"...

............................γιατί τάχα;...διότι : 

α) θέλει, αντιδιαστέλλοντάς το προς τα "ιστορικά μυθιστορήματα" με τα οποία έχει ταυτιστεί, να αναδείξει την εστίαση σε ένα οξύ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, άρα σε κάτι και υπαρκτό που αφορά το κοινωνικό σύνολο ως "ενιαίο όλον συνθηκών"...και, 

β)δεν επιθυμεί να ταυτιστεί με "μερικούς προβληματισμούς", όπως. λόγου χάρη, "της γυναικείας απελευθέρωσης", για την οποία, άλλωστε, στο ίδιο το έργο είναι σφόδρα επικριτικός σαρκάζοντας τα εκπαιδευτικά ήθη της νέας δασκάλας η οποία "ωθεί τα κοράσια να χειραφετηθώσιν"!...και λίγο μετά επιτίθεται με ένταση και τη γνωστή του φινετσάτη ειρωνεία στους "μοδέρνους" με τα "νέα ήθη εξ Εσπερίας"!...είναι αναίδεια και ντροπή και τεκμήριο βλακείας να "εφευρίσκεις" φεμινισμό (έστω και "ερμηνευτικά") στη σκέψη αυτού του Θεοφοβούμενου 'Γίγαντα" της ελληνικής παράδοσης και γλώσσας!...

............................και είναι αξιοσημείωτα παράδοξον, και ουχ ήττον φασίζον, να εκβιάζεις τη "φεμινιστικότητα" ενός έργου του οποίου ο συγγραφέας, από σένα, που τώρα φεμινιστοαερολογείς, έχει καταλαληθεί ως "μισογύνης" (όπως και ο Ευριπίδης, που τα ίδια γίνονται με τη δική του Μήδεια!...)....καμιά "φεμινιστική τραγικότητα" δεν πρόκειται να αγγίξει το μεγαλείο Τομών στην Ψυχή , που ξέρουν και δύνανται να "εξορύσσουν" το διαχρονικό άλγος από το ιστορικό επαχθές φορτίο του Προσώπου!...

...............................στο πλαίσιο της κοινωνικής τραγωδίας της συνδεόμενης με το θεσμό της προίκας, που συνδυαστικά με την τεράστια μετανάστευση εκείνων των εποχών καταβυθίζει στην βιοτική διάλυση τις φτωχές οικογένειες, ο Παπαδιαμάντης, με τέσσερις ανύπαντρες αδελφές ο ίδιος, προσωποποιεί, στη "στοιχειωμένη" μορφή μιας "πονεμένης Στρίγγλας κ Μάγισσας" το αδιέξοδο πάθος για ζωή και την τυφλή οργή για τη γυναικεία μοίρα σε έναν κόσμο της Πτώσης, θεμελιωμένο στο Κέρδος, το Χρήμα, την Ιδιοκτησία...μόνο υπό αυτή την "ιδέα", του Εκκλησιαστικού Φρονήματος και των Τραγωδιών στο "τσίρκο θανάτου" της Πτώσης, μπορεί να κατανοηθεί ο Παπαδιαμάντης...

..............................καμιά "φεμινιστική σκέψη" δεν "μονομερίζει" το συγκλονιστικό κείμενο : όση αθωότητα ματώνει το αδικημένο γυναικείο φύλο (ως άνθρωποι, όμως, και όχι ως Φύλο) άλλη τόση σατανική κακία το στιγματίζει με μια εγκληματική επικριτικότητα πρώτου μεγέθους (π.χ. περίπτωση Μαρούσας)...

...............................ο φεμινιστικός λόγος θεμελιώνεται στην πεποίθηση ότι η κινητήρια αντίθεση της ιστορίας είναι μεταξύ Πατριαρχίας κ (καταπιεσμένης) Γυναίκας, και ότι η γυναίκα έχει όλα τα δίκια και πρέπει να Εξεγερθεί και να Διεκδικήσει τα δικαιώματα της ταυτότητάς της..

...............................καμιά σχέση ο Σκιαθίτης "θεούσης" με αυτά!..αυτός, βιωματικά συμμέτοχος στην τραγωδία του τυραννισμένου λαού, καταγγέλλει, με τη βαθύτατη χριστιανική του συνείδηση του Καλού την καταδίκη των φτωχών ανθρώπων στον μαρασμό και τους κλαυθμούς μέσω της κυριολεκτικής αντικειμενοποίησης των "θηλυκών"...

..............................η τρομερή Φραγκογιαννού, "αποκαθιστά ισορροπίες", αντιστρέφοντας με ανατριχιαστική εωσφορικότητα το Βάπτισμα, και κάθε δευτερόλεπτο χάνεται περισσότερο στο Κακό, περιφερόμενη σαν Ξωτικό του Παγανισμού στα σκοτεινά φυσικά τοπία του αγαπημένου της τόπου...μόνο ένας τέτοιος "ελεύθερος πιστός" (κατά Μπερντιάεφ) μπορεί να "επενδύσει" τη φυσική ειδυλλιακότητα με τέτοιο λανθάνοντα τρόμο..η Αγωνία, εδώ, γίνεται Κρίση Συνείδησης και "κρυφτό" με τον Θεό!...τι φεμινισμοί και σαχλαμάρες!!...

................................γίνεται όργανο του Σατανά χωρίς καμιά επίγνωση, διότι ο Πόνος θολώνει κάθε συνείδηση Σχέσης κ Αγάπης...η "θειά Χαδούλα", έχει σφοδρά αδικηθεί από την οικογένεια, από την αγύρτισσα μάνα της την κακοπαθημένη για την επιβίωση, και τώρα, πολεμίστρια της άνισης ζωής, ωριμάζει σαν Τρομερή Μάγισσα που "λυτρώνει" ανακαλύπτοντας (μέσα στην αγραμματοσύνη της και το θολωμένο της μυαλό) ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και "ο θάνατος είναι ζωή"...

..............................τίποτα το φεμινιστικό σε μια Ματαιωμένη Μητέρα που ενώ τρέχει να προστατεύσει τον εγκληματία γιο της βοηθώντας (και με κάποια πονηρία) τη σύζυγο του θύματος, δεν αντέχει προσωπικά τις ροές του πόνου και "καθαρίζει" μόνη της, όχι για "τον εαυτό της"(αυτό θα ήταν φεμινιστική "εξέγερση") αλλά για "τη ζωή και τη φτώχεια"...

............................κυνηγημένη από το ένοπλο Κράτος (που ο Νόμος του έχει τη σχετική αξία της "πειθαρχίας") τρέχει η δόλια (αμετανόητη ωστόσο...) προς το Ερημητήριο του 'Αγιου Σώστη, στον π. Ακάκιο που "διαβάζει τα μέσα" των ανθρώπων, το οποίο βρίσκεται σε ένα βράχο λίγες δεκάδες βήματα προς τη θάλασσα, και το νερό ανεβαίνει, παλίρροια, αλλά συνεχίζει, ώσπου πνίγεται..πνίγεται κι αυτή!..δεν έχει εξομολογηθεί, δεν πρόλαβε, χάθηκε, αυτοκτόνησε στην ουσία, "εις το ήμισυ του δρόμου μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης"....

.............................η Φραγκογιανννού, η κάθε εξ ημών, αρσενικών και θηλυκών, "Φραγκογιαννού", μονιμοποιεί, ως κανόνα επίγνωσης και ελευθερίας των ανθρωπίνων, την περιβόητη καταληκτική φράση από το Μοιρολόι της Φώκιας για τα πάθια και τους καημούς του κόσμου!...μην ψάχνετε "φεμινιστική επανάσταση" στη Φόνισσα, εδώ θα βρείτε μόνο στρεβλή συνείδηση της Αδικίας και πεπρωμένο φαρμακερό όταν ξεστρατίζει από το δρόμο του Θεού..κι αυτό, ω Περιούσιοι Ανόητοι, δεν είναι "συντηρητισμός", αλλά Οντολογική Ωριμότητα!...τα άλλα, δηλαδή η Πολιτική και η Εξέγερση, είναι δευτερογενή, άρα προηγείται ο Πόνος της Εσωτερικής Αλήθειας...

.......................η Φραγκογιαννού από αγάπη και εσωτερική συντριβή ιεροτελεστεί το 'Εγκλημα...λοιπόν, την Ελευθερία κ τη Σχέση και τα μάτια μας!....

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/100007156891995/posts/pfbid0FshiYw98MMyz5qMuNrXQpsmWToZCGuPEUamZdic4mFti3Sqv8SLbEdkG996cXwhql/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com