Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
Κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα εξετασθεί το πώς ο ελληνικός λαός, που απέκτησε την ελευθερία του με μια κοσμοϊστορική επανάσταση το 1821, ανέχεται τους πολιτικούς του και την ιθύνουσα τάξη του, εδώ και εκατό χρόνια, να φέρονται απέναντι στους τρίτους, και δη την Τουρκία, αλλά και στις ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία, ΝΑΤΟ, ΕΕ –και εσχάτως σε Σκόπια, Αλβανία, Λιβύη–, τόσο υποχωρητικά σαν να είναι «νεοραγιάδες», κατά το «νεοσουλτάνος», χωρίς να ορθώνουν το ανάστημά τους σε κανέναν, χωρίς να διεκδικούν και χωρίς να εφαρμόζουν ό,τι ορίζει το Διεθνές Δίκαιο κλπ. Πρέπει βέβαια να εξετασθούν κι οι λόγοι που οδηγούν τους πολιτικούς μας σ’ αυτήν την στάση που έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί συμφορές. Τι πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι, τι κρίνουν ως υπέρτερο, πού αποσκοπούν;
Μερικά πρόσφατα πυώδη συμπτώματα της ανεξήγητης ψυχικής σήψης:
Χωρίς λόγο, και χωρίς κανένα αντάλλαγμα, η Ελλάδα δέχθηκε στο ΝΑΤΟ την επιθυμία της Τουρκίας να πάψει να αναφέρεται ονομαστικά η ημικατεχόμενη, από την Τουρκία, Κύπρος και να δηλώνεται με συντεταγμένες, χωρίς όνομα! Για τον αυτοεξευτελισμό αυτόν, καμία εξήγηση δεν δόθηκε από την κυβέρνηση, κανένα κόμμα δεν αντέδρασε, πλην τυπικών τραυλισμάτων, αν υπήρξαν. Η κοινωνία, παραζαλισμένη από τις πυρκαϊές –συλλυπητήρια στις οικογένειες των δυο πιλότων, που θα αναφέρονται μόνο σε κάθε θλιβερή επέτειο–, τον καύσωνα, τους ψευτο- δικαιωματιστές, τους εθνομηδενιστές, έμεινε απαθής και αδιάφορη. Πολύ φοβάμαι ότι θα το βρει μπροστά της.
Στην ίδια σύνοδο του ΝΑΤΟ, δεχτήκαμε, πάλι χωρίς λόγο, χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς αντίδραση από κανέναν, την παράνομη απαίτηση της Τουρκίας τα στενά των Δαρδανελίων να ονομάζονται «τουρκικά στενά», ενώ η συνθήκη του Μοντρέ ορίζει να ονομάζονται απλώς «στενά».
Υπάρχει κάποια εξήγηση από τους ιθύνοντες και τα κόμματα;
Τις προάλλες , ανακοινώθηκε ότι το κανάλι της Ντίσνευ δεν θα μεταδώσει τελικά μια σειρά για τον Μουσταφά Κεμάλ, κατόπιν Αρμενικών αντιδράσεων στις ΗΠΑ. Η Ελλάδα δεν αντέδρασε καθόλου, η ομογένεια δεν ξέρω, εύχομαι να έδρασε παρασκηνιακά. Να θυμίσω, ότι ο Ελ. Βενιζέλος είχε προτείνει τον Μ.Κ για Νόμπελ Ειρήνης το 1935 κι ότι ο Μεταξάς «ανακάλυψε» το «σπίτι» του Μ.Κ στην Θεσσαλονίκη το 1936.
Πρόσφατα, ανακοινώθηκε ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου πρωτοστάτησε σε έκκληση Μεσογειακών χωρών για την κλιματική αλλαγή, χωρίς να συμπεριλάβει την Κύπρο! Να θυμίσω, ότι ο πρωτεργάτης της μειοδοσίας των Πρεσπών, το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκος Κοτζιάς, σε διάσκεψη που οργάνωσε ως Υπέξ στην Αθήνα για τους αρχαίους πολιτισμούς -Ελλάδα, Ιταλία, Αίγυπτος, Περσία κ.λπ- δεν είχε καλέσει την Κύπρο.
Την ίδια μέρα δημοσιοποιήθηκε πρόταση Ρεμπουπλικάνου γερουσιαστή η Γερουσία των ΗΠΑ να τιμήσει την «μακεδονική» ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό. Δεν αναφέρεται στην Ελλάδα, φυσικά. Αναφέρεται στους Βούλγαρους των Σκοπίων, στους οποίους ο Σύριζα/ Γ΄ Διεθνής ξεπούλησε την Μακεδονία χωρίς ουσιαστική αντίδραση της ΝΔ – και με κατασυκοφάντηση του λαού που αντέδρασε και αμύνθηκε, όπως μπορούσε.
Αν στην συγκομιδή αυτή εντάξουμε και τις αδιανόητες υποχωρήσεις μας κατά την οριοθέτηση ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο και τα δώρα που τους κάναμε χωρίς λόγο, αν συνυπολογίσουμε την πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού ότι θα κάνουμε υποχωρήσεις στην Τουρκία – αλλά αν έχουμε δίκιο εμείς και ζητάμε εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, γιατί να κάνουμε υποχωρήσεις κι όχι η Τουρκία που παρανομεί εξώφθαλμα; Αν τα λάβουμε αυτά υπ’ όψιν, μαζί με όλα τα άλλα, άρνηση επέκτασης σε 12 μίλια, άρνηση οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κύπρο, κ.λπ, κ.λπ, αναγνώριση ντε φάκτο του ψευδοκράτους, όποτε ο εκάστοτε Κύπριος Πρόεδρος συναντάται ως ίσος προς ίσον με τον εκάστοτε εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής μειοψηφίας, όταν μιλάμε για δύο κοινότητες και όχι για πλειοψηφία-μειοψηφία, όταν αυτό-ονομαζόμαστε Ελληνοκύπριοι αντί Κύπριοι (γιατί όταν λέμε: Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, τότε δηλώνουμε κι αποδεχόμαστε ότι υπάρχουν δυο κοινότητες που έχουν τα ίδια δικαιώματα, διαγράφοντας την Ιστορία και την πολιτική επιστήμη), τότε, λοιπόν, θα δούμε πως η υποχωρητικότητά μας δεν έχει όριο. Μας οδηγούν σε de facto, αν σε όχι και σε de jure υποταγή στην Τουρκία. Ας αποφασίσουμε, λοιπόν, αν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, ή όχι. Άλλο δίλημμα, ερώτημα δεν τίθεται στην ελλαδική-κυπριακή κοινωνία και στον ελληνισμό. ΄Η Κολοκοτρώνης ή προσκυνημένοι.
ΥΓ : Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι κάνουν καριέρα οι πατριώτες της κορώνας. Αν δεν δω κάποιο άλλο άρθρο σχετικό, θα συντάξω έναν κατάλογο με τους σταδιοδρομούντες «τουρκόφιλους» και «τουρκοφάγους», για να το πω σχηματικά, να δούμε την ακρίβεια του ισχυρισμού του. Πχ: οι συγγραφείς καθηγητές συγκαλυμμένα ενδοτικών άρθρων στο ΕΛΙΑΜΕΠ, στ’ Αγγλικά μάλιστα, και στην Καθημερινή, οι κ.κ. Ηρακλείδης (που είχε γράψει ότι ο λαός δεν πρέπει να ερωτάται για σοβαρά θέματα με δημοψήφισμα, με αφορμή τις Πρέσπες, γιατί είναι αδαής), Στεργίου, Τσίκας, Τσιτσιλίκης, και οι κ.κ. Διακόπουλος, Λιάκουρας, Υφαντής, Φίλης σταδιοδρομούν στο δημόσιο ή όχι;
ΠΗΓΗ:https://ardin-rixi.gr/archives/252083?fbclid=IwAR0BiCayonYMk2BdcQXAyK37oa5LWTTBpd6ndr3BUiR-pYgwTPrD97VWACU
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.