από Kostas Hatziantoniou
«ΕΠΑΝΗΛΘΟΝ ΕΙΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΝ
μετά τας ατυχείς προς Άγκυραν επιχειρήσεις, αι οποίαι απετέλεσαν την αρχήν του τέλους. Δεν δύναμαι να μη δακρύζω ενθυμούμενος σκηνάς, όπως αυτάς της 4ης Νοεμβρίου 1921, ημέρας μνήμης του βασιλέως Ιωάννου Βατάτζη του ελεήμονος, εις το επ’ ονόματί του κλίτος του μητροπολιτικού ναού του αγίου Αθανασίου. Η Μαγνησία ήτο πάλιν περίδοξος, τα δε συστήματα των φιλεόρτων είχον συνέλθει ίνα εορτάσωσιν την τρίτην και αλλοίμονον εσχάτην εν ελευθερία πανήγυριν του άνακτος, μετά δουλείαν έξι αιώνων. Ηγάλλετο εν χορώ η ελληνική κοινότης το ιδιόμελον ψάλλουσα “Ευφραίνου η πόλις Μαγνησία, ευφροσύνην την εν Θεώ. Απόδυσαι τον πενθήρη χιτώνα, ένδυσαι της αγαλλιάσεως το ιμάτιον” ενώ οι ευτυχείς κάτοικοι απορούσαν ποία υμνωδία κάλλους, ποία νικητήρια έπη, ποία άνθη μελωδικά, τα εναγή των χείλη ηδύναντο να αποθέσωσιν εις το σεπτόν λείψανον, το κροκοειδές και ηδύπνοον, το κατά τον υμνογράφον τερπνόν δοχείον της χάριτος και αέναον των ιαμάτων βρύσιν. Διότι όλοι ησθάνοντο ότι περί την τράπεζαν της τρυφής, παρηυρίσκετο και ο βασιλεύς, ολόσωμος, φαιδρότατος, ευώδης, άφθαρτος εν τη θεία δόξη του».
ΠΗΓΗ:Kostas Hatziantoniou
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.