"Ανοιξη, όπως το κάρβουνο στα δυό σου μάτια"

ph matteo massagrande

"Ανοιξη , όπως το κάρβουνο στα δυό σου μάτια"

της Άννας Στάικου

"Την ¨Ανοιξη την σκέφτομαι
μ έναν ήλιο στρωμένο στο τραπέζι
Μια κανάτα ακουμπισμένη πάνω σε μια παπαρούνα
Το θάρρος κρεμασμένο σ ένα καρφί, όπως το άσπρο πουκάμισο
το ψωμί ζυμωμένο απ την Μάνα μου

--μου φάνηκε ότι ψες περπατούσε δίπλα, στην πινακωτή στην βορεινή πλευρά της αυλής---

Το κουράγιο τυλιγμένο σε πετσέτα λευκή, υφασμένη σε παλιό αργαλειό
Ένα λεμόνι, σωριασμένο ανάσκελα, στο φως, στο περβάζι
Ένα ποτήρι οίνου, ραγισμένο, με φυτεμένο θυμάρι να τεντώνει τις εύθραυστες ρίζες του.
Από την κρεμασμένη μικρή αράχνη στην πάνω γωνία στο δοκάρι και τα παιδιά να μην την μαρτυράνε

------Η Άνοιξη χωρά όλα τα ζωντανά-----

Το κελάηδημα του κορυδαλλού -θραύσμα χιονιού...
Μα περισσότερο την Άνοιξη την θυμάμαι
από το κλάμα στο ορθάνοιχτο παραθύρι
τη στιγμή της στάχτης
Βλέπεις, το κάρβουνο καίει πολλές φορές το μάτι"

(απόσπασμα) από "Ανοιξη , όπως το κάρβουνο στα δυό σου μάτια" (άννα στάικου)


ΠΗΓΗ:https://aklitonanna.blogspot.com/
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com