Μείναμε στο έλεος των ρομπότ

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Κοιτάξτε σε τι χάλια περιήλθαμε ενώ μονολογούσαμε για λύση, ειρήνη κ.λπ. Ήρθαμε στα πρόθυρα πολέμου. Ο πόλεμος είναι στην πόρτα μας! Δεν μιλάμε πλέον για την ειρήνη. Μιλάμε για τον πόλεμο. Δεν ρωτάμε αν θα γίνει ειρήνη. Ρωτάμε αν θα γίνει πόλεμος. Θυμηθείτε να δούμε. Τις πρώτες μέρες που μεταδιδόταν η χαρμόσυνη είδηση για το φυσικό αέριο. Υπήρχαν κάποιοι που πετούσαν από χαρά. Θα συνέβαλλε πολύ στη λύση και την ειρήνη, έλεγαν. Όλοι θα γίνονταν πλούσιοι, έλεγαν. Θα πνιγόμασταν στην ευημερία, έλεγαν. Έτσι έλεγαν. Πάρτε και διαβάστε άλλη μια φορά όσα γράφονταν τότε. Και κοιτάξτε τώρα και την κατάσταση στην οποία περιήλθαμε. Κοιτάξτε τις θάλασσές μας, τις θάλασσές μας. Γέμισαν με πολεμικά πλοία. Πού ήμασταν και πού φτάσαμε, έτσι δεν είναι; Στρατιωτικές συμμαχίες.

Ασκήσεις. Συγκέντρωση όπλων. Τόσα όπλα όσα δεν θα μπορούσε να αντέξει το μικρό νησί. Μη επανδρωμένα πτητικά μέσα γυρίζουν συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας. Σχεδιασμοί για νέες στρατιωτικές βάσεις. Στον διάβολο τέτοιο αέριο! Το είπαμε, αλλά δεν το κατάλαβαν. Κανένας πλούτος δεν πρόσφερε ευτυχία μέχρι σήμερα στην κοινωνία που ζει στον τόπο στον οποίο βρέθηκε. Όπου υπάρχει αέριο, υπάρχει πόλεμος. Όπου υπάρχει πετρέλαιο, υπάρχει κόλαση! Γιατί όλοι οι καπνοί αναδύονται από τη Μέση Ανατολή; Οι περισσότεροι νεκροί. Οι περισσότεροι τραυματίες. Τα περισσότερα ερείπια. Είναι σε αυτά τα μέρη! Σε αυτά τα μέρη είναι και η αιματηρή Αραβική Άνοιξη. Η μεγαλύτερη τρομοκρατία! Ούτε Συρία έμεινε, ούτε Λιβύη. Πόσες φορές κάηκε και έκαψαν τη Βηρυτό. Το Ιράκ είναι σκέτη κόλαση. Πόσες βόμβες ρίχτηκαν από αέρος στην Υεμένη. Το ωραίο Χαλέπι είναι ένα γοητευτικό κορίτσι που στο πρόσωπό του χύθηκε βιτριόλι. Κοιτάξτε σε τι χάλι μετατράπηκε.

Σάμπως και δεν τα ξέραμε εμείς αυτά. Τη γουρουνίσια όρεξη των βαρόνων του χρήματος. Το ότι δεν αξίζουν πέντε παράδες γι’ αυτούς ακόμα και οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Σάμπως δεν το ξέραμε. Γι’ αυτό κάποιοι από ανάμεσά μας χοροπηδούσαν και χόρευαν. Θα γίνουμε πλούσιοι, πλούσιοι! Παράδεισος ευημερίας! Πάρε έναν παράδεισο. Παρατάχθηκαν οι φρεγάδες στη θάλασσα. Κανείς δεν ξέρει την κατάστασή μας. Από τη μια το Ισραήλ. Από τη μια η Αίγυπτος. Από τη μια η Λιβύη. Από τη μια η Τουρκία. Και οι λύκοι που στήνουν καραούλι. Η Αμερική. Η Αγγλία. Η Γαλλία. Η Ιταλία. Και άλλοι πολλοί. Τυλίχθηκαν στον λαιμό μας σαν χταπόδι!

Ή θα πάρουν το αέριο και θα φύγουν. Ή τη ζωή μας! Ιδού που ήρθαν και τα μη επανδρωμένα. Για κυνήγι ανθρώπων! Πατάς το κουμπί. Να απογειωθεί το ρομπότ! Μείναμε στο έλεος των ρομπότ στη χώρα των μαστροπών.
Σας το είχα πει. Είναι και αυτή μια ιστορία καουμπόι. Βγαίνουν σε αναζήτηση χρυσού στις πεδιάδες. Γυρίζουν τα βουνά. Κάνουν διάλειμμα, ανάβουν φωτιές. Διηγούνται ανέκδοτα ο ένας στον άλλο. Διηγούνται τους έρωτές τους. Μέχρι που να λάμψει στον ήλιο εκείνη η λάμψη. Εκείνη τη στιγμή τελειώνει η φιλία. Δεν μένει τίποτα από τη συντροφικότητα. Τα χέρια πηγαίνουν αμέσως στη σκανδάλη. Όποιος είναι πιο γρήγορος, πιο σβέλτος, τους ξαπλώνει όλους στη γη. Μαζεύει το χρυσάφι, γεμίζει τη σακούλα, ανεβαίνει στο άλογό του και φεύγει. Δεν διαφέρει καθόλου απ’ αυτό και η υπόθεση του δικού μας αερίου…

Ζούμε μέρες που δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα γίνει την επομένη. Ο κόσμος έμεινε στα χέρια πλεονεκτών, ανθρώπων που δεν νοιάζονται για την ανθρώπινη ζωή. Μήπως δεν ήταν φανερό ότι αργά ή γρήγορα θα έζωνε και εμάς μια μέρα η ζώνη πυρός στη Μέση Ανατολή; Όμως, κανείς εδώ δεν θέλησε να δει εκείνη τη ζώνη πυρός. Νόμισαν ότι ο πόλεμος πάντα θα έμενε εκτός και δεν θα μας άγγιζε καθόλου. Ειδικά όσοι ακολουθούν την ουρά της Τουρκίας δεν έδωσαν καθόλου σημασία σε αυτό. Δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν σε τι είδους συμφορές μας έσερνε ο τρελός που ελέγχει μόνος του την Τουρκία. Εξαπατώνται τόσο πολύ που νομίζουν ότι είναι πιο ασφαλείς όσο στοιβάζει όπλα σε αυτό το νησί η Τουρκία. Αλλά χειρότερο απ’ αυτό είναι το εξής: Δεν ακούγεται καμία φωνή από τους οπαδούς της λύσης και της ειρήνης κατά της στρατιωτικής συγκέντρωσης. Σώπασαν όλοι οι ήρωες των συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων ειρήνης. Σώπασαν όσοι λένε μην σωπαίνεις, όσο σωπαίνεις θα έρθει και η δική σου σειρά. Σώπασαν ακόμα και εκείνοι που λένε ότι δεν μπορεί να εμποδιστεί η ειρήνη στην Κύπρο. Άλλωστε άδικα το είπαν; Πότε μαζεύει ο Κύπριος το μυαλό του στο κεφάλι του; Είτε όταν φεύγει, είτε όταν χέζει!



ΠΗΓΗ: https://politis.com.cy/apopseis/meiname-sto-eleos-ton/

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com