Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ: ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΒΡΕΦΟΚΤΟΝΙΑ

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF

 ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF

«Ἡ ἀντισύλληψη, ἡ ἔκτρωση, ἡ ἔκθεση, ἡ βρεφοκτονία, στὴν οὐσία ἀποτελοῦν στάδια στὴν προσπάθεια μιᾶς γυναῖκας νὰ ἐλέγξει τὴν ἀναπαραγωγική της λειτουργία καὶ ἄρα τὴ ζωή της. Ἄν ἡ ἔκτρωση εἶναι ἡ ἔσχατη μορφὴ ἀντισύλληψης, τότε ἡ βρεφοκτονία εἶναι ἡ ἔσχατη μορφὴ ἔκτρωσης».

mιγάδα, Ὁμάδα Γυναικῶν Ἐνάντια στὶς Πειθαρχήσεις

Προσφάτως δύο γυναῖκες, στὴν Πετρούπολη, μάνα καὶ κόρη, συνελήφθησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία καὶ κατηγορήθηκαν ὅτι στραγγάλισαν τὸ νεογνὸ τῆς δεύτερης καὶ το πέταξαν σὲ κάδο ἀπορριμμάτων -πράξη τὴν ὁποῖα ὁμολόγησαν. Ἡ ὑπόθεση αὐτὴ ἔχει πάρει τὴν δικαστικὴ ὁδὸ καὶ ἐμεῖς δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε περαιτέρω.

Ὅπως ἦταν (ἀκόμη) ἀναμενόμενο τὸ εἰδεχθὲς ἔγκλημα συγκλόνισε τὸ πανελλήνιο. Γράφουμε «ἀκόμα», ἐπειδὴ κάποιες ἀνοιχτόμυαλες φεμινίστριες τῆς «ἀντιεξουσίας», ὅπως θὰ δοῦμε, θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὴν βρεφοκτονία ὡς κανονικότητα. Ὑπερβολικό; Ναὶ, ἀλλὰ ἄς ἀναλογισθοῦμε πόσα ἄλλοτε ὑπερβολικά ἔχουν καταστεῖ σήμερα κανονικότητες. Πάμε στὸ θέμα.

Τὸ γεγονὸς αὐτό ἀποτέλεσε τὴν ἀφορμὴ γιὰ μιὰ φεμινιστικὴ ὁμάδα ποὺ ἀνήκει στὸν λεγόμενο «ἀντιεξουσιαστικὸ» (κατ’ ἐμᾶς «παραεξουσιαστικὸ») χώρο γιὰ προσθέσει ἄλλο ἕνα «κόσμημα» στὴν αἰσθητικὴ ἀθλιότητα τοῦ κέντρου τῆς Ἀθήνας ὑπὸ τὴν μορφὴ ἀφίσας, στὴν ὁποῖα ἐπικροτεῖ τὴν βρεφοκτονία ὡς «ἔσχατη μορφὴ ἀντισύλληψης».

Ὑπογραμμίζουμε ὅτι ἡ ἀφίσα αὐτὴ δὲν προέρχεται ἀπὸ ὁμάδα ἀληταράδων ποὺ ἀντιμετωπίζει τὶς γυναῖκες σὰν ἕνα εἶδος τουαλέτας πρὸς σεξουαλικὴ ἀνακούφιση, μὲ σκοπὸ νὰ «θεωρητικοποιήσει» τὴν ἀνευθυνότητά τους καὶ τὴν χυδαία στάση τους πρὸς τὶς γυναῖκες, ἀλλὰ ἀπὸ ὁμάδα γυναικῶν, καὶ μάλιστα νέων.

Οὐδεμία «συλλογικότητα» τῶν «ἀντιεξουσιαστῶν» καὶ ἐν γένει «ἐπαναστατῶν» δὲν θεώρησε σκόπιμο νὰ σχολιάσει τὸ περιεχόμενο αὐτῆς τῆς σοκαριστικῆς ἀφίσας, ἐπιβεβαιώνοντας τὸ παλιὸ ἀναρχικό σύνθημα: «ἡ σιωπὴ εἶναι συνενοχὴ».

Ἡ ἐν λόγω φεμινιστικὴ ὁμάδα φέρει τὴν χαρακτηριστικὴ ὀνομασία «mιγάδα» (μὲ m) καθιστώντας πρόδηλη τὴν πρόθεσή της νὰ βάλει κι αὐτὴ τὸ λιθαράκι της γιὰ τὴν διάλυση τῶν ἐθνῶν καὶ τὴν καθιέρωση τοῦ μιγαδισμοῦ -μιᾶς ἀπὸ τὶς βασικές «ἀξίες» τοῦ νεοφιλελεύθερου παγκοσμισμοῦ (μαζὶ μὲ τὴν πολυπολιτισμικότητα καὶ τὸν ἐθνομηδενισμὸ)- δηλαδή τὴν διάλυση τῶν κοινωνιῶν καὶ τῶν συλλογικῶν ταυτοτήτων τους μέσα στὸ ἀνθρωπολογικὸ χαρμάνι τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τὴν μετατροπὴ τῶν ἀνθρώπων σὲ ἐπηρμένους ἀτομοκεντρικοὺς δούλους τοῦ ὑπερεθνικοῦ κεφαλαίου.

Ὅπως ὁ νεοφιλελευθερισμὸς ἔχει ὡς πρόταγμά του τὸ ἄτομο καὶ τὰ δικαιώματά του, ἔτσι καὶ ὁ σύγχρονος φεμινισμὸς προτάσσει τὸ ἄτομο-γυναῖκα καὶ διεκδικεῖ τὰ ἰδιαίτερα δικαιώματά του ὡς μεμονωμένη ὕπαρξη, ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν κοινωνική της διάσταση καὶ τὴν ταυτότητά της ὡς κοινωνικὸ ὅν (δεν ὑπάρχει κοινωνία ἀλλὰ ἄτομα ποὺ ἔρχονται σὲ ἐθελούσιες ἐπαφὲς μεταξύ τους): ὑπεράνω ὅλων ἡ λατρεία τοῦ ἑαυτοῦ, καὶ ἐν προκειμένου τοῦ γυναικεῖου ἑαυτοῦ καὶ ἡ προάσπιση τῶν ἀτομικῶν του ἐπιθυμιῶν.

Ὡς ἐκ τούτου, προέχει πάντοτε τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα τῆς γυναῖκας (μιᾶς γυναῖκας ποὺ ὡς «κυρίαρχο ἄτομο» ἔχει ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα δικαιώματα καὶ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερες ὑποχρεώσεις).

Ἡ γυναίκα ἔχει δικαίωμα στὴν ἔκτρωση (δηλαδή στὴν θανάτωση τοῦ ἐμβρύου). Τὸ ἔμβρυο δὲν ἔχει δικαίωμα στὴν ζωὴ, ἐπειδὴ δὲν ἔχει ξεχωρίσει ὡς μεμονωμένο ἄτομο, (ἄρα δὲν εἶναι καν ἄνθρωπος), ἀφοῦ κυοφορεῖται ἐντὸς τοῦ γυναικεῖου σώματος (τὸ ὁποῖο ἀνήκει σὲ ἕνα ἄτομο). Ἡ ἀντισύλληψη δὲν ἔχει μονάχα σκοπὸ τὴν ἀποφυγὴ μιᾶς ἀνεπιθύμητης ἐγκυμοσύνης (ἀφοῦ οἱ περισσότερες συνευρέσεις γίνονται μὲ στόχο τὴν σεξουαλικὴ ἱκανοποίηση) ἀλλὰ τὴν ἀνεμπόδιστη καὶ ἀκόρεστη σεξουαλικὴ ἡδονοθηρία (ἡ λεγόμενη «σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση»).

Ἡ ἔκτρωση θεωρεῖται ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς γυναῖκας νὰ ἐλέγχει τό σώμα της (καὶ τὸ ἔμβρυο θεωρεῖται ἁπλῶς ἕνα μέρος τοῦ σώματός της, ὅπως λ.χ. τὰ κύτταρα), τὸ «ἀπελευθερωτικὸ» αἴτημα εἶναι ἡ ἐλεύθερη καὶ δωρεὰν ἔκτρωση καὶ τὸ μόνο πρόβλημα εἶναι ἡ προστασία τῆς ὑγείας τῆς ἐγκύου ἀπὸ τὶς ἐπιπλοκές.

Κατὰ περίεργο τρόπο κατὰ τὴν σύγχρονη φεμινιστικὴ ἀντίληψη ἡ ἔκτρωση θεωρεῖται μορφὴ ἀντισύλληψης, παρότι ἡ σύλληψη προηγεῖται τῆς κύησης, ἀλλὰ μάλλον ἡ τήρηση τῆς στοιχειώδους λογικῆς θεωρείται ἀπὸ τοὺς μεταμοντέρνους ἀριστεροὺς ὡς καταπιεστικὴ ἐκδήλωση τῆς «κυριαρχίας τοῦ Λόγου».

Ἔτσι, μὲ βάση τὶς φεμινιστικές προκείμενες τῶν «mιγάδων» καταλήγουμε στὸ εὔλογο συμπέρασμα: ἄν ἡ γυναίκα ἔχει δικαίωμα στὴν ἀντισύλληψη, ἡ ἔκτρωση εἶναι ἡ ἔσχατη μορφὴ ἀντισύλληψης, ἄρα ἡ βρεφοκτονία εἶναι ἡ ἔσχατη μορφὴ ἔκτρωσης, ἄρα ἀντισύλληψης στὴν ἀκρότατη μορφή της, ἡ ὁποῖα συνάδει μὲ τὴν προάσπιση τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματος τῆς γυναῖκας νὰ ἐλέγχει τὴν ἀναπαραγωγική της λειτουργία (καὶ ἄρα τὴν ζωή της).

Κατὰ συνέπεια: ὑποστηρίζουμε τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα τῆς γυναῖκας νὰ σκοτώνει τὸ βρέφος της. Παλιότερα οἱ φεμινίστριες ὑποστήριζαν τὸ δικαίωμα τῆς γυναῖκας στὴν ἔκτρωση μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι τὸ βρέφος εἶναι μέρος τοῦ σώματός της (στηριζόταν δηλαδὴ στὴν ἐπίκληση τοῦ δικαιώματος τῆς γυναῖκας νὰ κατέχει ὡς ἄνθρωπος τὸ σῶμα του). Τώρα, ἡ καινοτομία στὴν σκέψη τῆς μεταμοντέρνας καὶ πολιτισμικὰ νεοφιλελεύθερης φεμινιστικῆς ἀριστερᾶς, τὸ ζήτημα τοῦ αὐτεξούσιου τῆς γυναῖκας ὑπερβαίνει τὴν κύηση καί ἐπεκτείνεται στὴν γέννηση καὶ ζωὴ τοῦ βρέφους, μὲ τὸ ἐπιχείρημα τοῦ δικαιώματος στὴν ἀντισύλληψη (!).

Ἐντάξει, ἀλλὰ γιατί ἡ βρεφοκτονία καὶ ὄχι ἡ παιδοκτονία νὰ μήν εἶναι ἡ «ἔσχατη μορφή ἔκτρωσης»; Μπορούμε νὰ βάλουμε χρονικὸ στὴν ἀπόφαση γιὰ τὴν τελικὴ λύση στὸ πρόβλημα τοῦ «προϊόντος» μιᾶς ἀνεπιθύμητης ἐγκυμοσύνης; Μία ὥρα, μία μέρα, μία ἑβδομάδα, ἕνας χρόνος, τί σημασία ἔχει καὶ ποιός μπορεῖ νὰ θέσει τὰ ὅρια, ἀφοῦ πρόκειται περὶ ἀνεπιθύμητου πλάσματος, ἡ ζωὴ τοῦ ὁποῖου ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στὸ «ὑπέρτατο» καὶ «ἀπαράγραπτο» δικαίωμα τῆς γυναῖκας νά διάγει ἀπρόσκοπτα τὸν βίο της.

Ὅπως καὶ νἄχει, ἡ τελικὴ κατάντια εἶναι νὰ προβάλλεται ὡς τὸ ἀπαύγασμα τῆς φεμινιστικῆς «ἀντιεξουσιαστικῆς ἐπαναστατικότητας» (τυλιγμένης μὲ «προλεταριακὴ ταξικότητα») τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα τῶν μανάδων νὰ στραγγαλίζουν τὰ παιδιά τους καὶ νὰ τὰ πετᾶνε στὸν σύγχρονο Καιάδα τοῦ σκουπιδοντενεκέ τῆς γειτονιάς.

Καὶ νὰ μὴν βγαίνει τσιμουδιά ἀπὸ τοὺς κοινωνικὰ εὐαίσθητους ἀριστερούληδες τοῦ σύγχρονου νεοφιλελεύθερου ἀτομοκρατισμοῦ. Ἡ ΠΑΡΤΗ ΜΑΣ, λοιπόν, UBER ALLES! Μὲ κάθε κόστος καὶ χωρὶς ὅρια.

Ἡ ἀφίσα αὐτὴ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ λόγος τῆς Βαρβαρότητας -μιᾶς βαρβαρότητας ποὺ παρασκευάζεται στὰ διανοητικὰ ἐργαστήρια τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς ὁποίας ὁ τελικὸς διακινητὴς εἶναι νεαρὲς γυναῖκες ποὺ προσπαθοῦν νὰ βρεθοῦν σὲ μιὰ θέση ἰσχύος μέσα σὲ μιὰ κοινωνία σὲ βαθιὰ παρακμή. Νομίζουμε ὅτι προσπαθοῦν ἁπλῶς νὰ προκαλέσουν, ἀφοῦ δὲν μποροῦμε νὰ πιστέψουμε ὅτι σοβαρολογοῦν. Πάντως, τοὺς εὐχόμαστε ὁλόψυχα νὰ μὴν χρειασθεῖ ποτὲ νὰ κάνουν τὰ λόγια τους πράξη καὶ κυρίως-κυρίως νὰ μὴν βροῦν τὴν παραμικρὴ κοινωνικὴ ἀπήχηση στὸ μέλλον.

(Προτοῦ εἰσπράξω τὴν ἀναμενόμενη ἀπάντηση «εἶσαι φασίστας» ἀπὸ τὶς σύγχρονες θιασώτριες τῆς Μήδειας, ἄς ἀναλογισθοῦν -σιωπηρὰ καὶ κατὰ μόνας γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύσουν νὰ ἐκτεθοῦν σὲ «συντροφικὴ κριτικὴ»- πῶς θὰ τοὺς φαινόταν ἄν βρίσκονταν οἱ ἴδιες στὴν θέση τοῦ βρέφους).

26/5/2018

Πέτρος Σεραφείμ

ΠΗΓΗ:
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com