Επικίνδυνα πράγματα

[24-2-2017]

♦ του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Αν δεν ήταν και το κυλιόμενο – σε επίπεδο Βραζιλιάνικου ή Τουρκικού σήριαλ – σκηνικό των «διαπραγματεύσεων» για την διαβόητη δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3, να μονοπωλεί το ενδιαφέρον (;), πάντως να διεκδικεί τον χρόνο στα τηλεοπτικά δελτία και τον χώρο στα πρωτοσέλιδα, η κατάσταση που εξελίσσεται στα ΕλληνοΤουρκικά/στο Αιγαίο θα είχε εγκαταστήσει τον κόσμο σε ένα καθεστώς καθημερινού άγχους. Όχι δηλαδή πως τα ως άνω δελτία και πρωτοσέλιδα δεν δίνουν μια αίσθηση ανοιχτής κρίσης: εκεί που είχαμε εικόνες από τα κόκπιτ αναχαιτίσεων με F-16 και Mirage στις Τουρκικές παραβιάσεις και παραβιάσεις, τώρα βλέπουμε πραγματικά πυρά από Τουρκικό σκάφος δίπλα στο Φαρμακονήσι και περατζάδες όλου του Τουρκικού Επιτελείου στα Ίμια, μαθαίνουμε να διακρίνουμε κανονιοφόρους από ακταιωρούς και πυραυλακάτους από τορπιλακάτους…

Όμως, να, τις εντελώς τελευταίες μέρες, όπου προδήλως η ένταση ανεβαίνει, έχουμε από την Ελληνική πλευρά ένα δίδυμο σύμπτωμα, που ανεβάζει την ανησυχία. Πρώτον, ο παραδοσιακά παρών στην πρώτη γραμμή με τα battle-dress του και τα ελικόπτερα και τις μαχητικές ατάκες του Υπουργός Εθνικής Αμύνης Πάνος Καμμένος έχει πάει πίσω-πίσω-πίσω στην εικόνα. Ακόμη και για το επεισόδιο με πραγματικά πυρά δίπλα στο Φαρμακονήσι, ανεσύρθη ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (μετά από 72 ή 96 ώρες αναμονή, to cool down που λένε στα διπλωματικά επιτελεία) για να πει, στις «Ιστορίες» του ΣΚΑΙ στον Αλέξη Παπαχελά, ότι η Τουρκία κόντεψε να υπερβεί τις «κόκκινες γραμμές», ότι αυτό που έγινε στο Φαρμακονήσι «ήταν εξαιρετικά σοβαρό», ότι «δεν θα είμαστε πάντα ανεκτικοί» και ότι «κάποια στιγμή η απάντησή μας θα είναι σκληρή». Εξειδικεύσεις δεν δόθηκαν! Ούτε καν υπαινικτικά.

Δεύτερον, στην άθλια – εκτός από επικίνδυνη – πρακτική της τουρκικής πλευράς να οπτικοποιεί κάθε δική της προκλητική στάση και να «ανεβάζει εικόνα» παρευθύς στα κανάλια, από την επίσκεψη/επιθεώρηση της ηγεσίας των Επιτελείων στα Ίμια μέχρι τις παρουσίες στην Παναγιά/στις Οινούσες και τις ριπές στα κάποιες εκατοντάδες μέτρα από το Φαρμακονήσι, ήδη δε στο παρά λίγα μέτρα άγγιγμα της ακτής πάλι στα Ίμια, με διάφορες φάσεις κυνηγητού τουρκικών και Ελληνικών σκαφών, η Ελληνική στάση τείνει να τυποποιηθεί ως… άρνηση/διάψευση των συμβάντων. Το Λιμενικό (ένα «κλικ» κάτω…) διαβεβαιώνει ότι περιπολεί και ελέγχει. Και «παρόμοιο επεισόδιο δεν έχει καταγραφεί».

Όποιος ισχυρισθεί ότι διαθέτει την σωστή αντίδραση για μια τέτοια κατάσταση κλιμάκωσης θα ήταν απλοϊκός. Όμως αυτή η πρακτική – καθώς μάλιστα έρχεται μετά τις αυτάρεσκα καθησυχαστικές εκτιμήσεις ότι «ο Στρατός στην Τουρκία έχει αποδιαρθρωθεί μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και τις εκκαθαρίσεις Ερντογάν», ότι όλες οι αναθεωρητικές τοποθετήσεις για το καθεστώς της Λωζάννης «στόχο έχουν τον επαναπροσδιορισμό των Ανατολικών και Νότιων συνόρων της Τουρκίας», ότι κυρίως η τουρκική επιθετικότητα «είναι για εσωτερική κατανάλωση» ενόψει του δημοψηφίσματος του Απριλίου – πολύ φοβούμεθα ότι μπορεί να σώζει προσωπικά/πολιτικά προφίλ. Και να αποφεύγει/μεταθέτει την ώρα μιας κρίσης.

Όμως… Φινλανδοποιεί.

* Δημοσιογράφος, συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (αναδημοσίευση από kontra news)

ΠΗΓΗ: 

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com