Δ.Γ. Μαγριπλῆς: Σοῦ στέλνω γράμμα νὰ ξέρεις τὴν τύχη μου

Δ.Γ. Μα­γρι­πλῆς

Σοῦ στέλ­νω γράμ­μα νὰ ξέ­ρεις τὴν τύ­χη μου

ΑΘΟΜΑΙ ΔΙΠΛΑ στὴν τρύ­πα στὸν τοῖ­χο καὶ κοι­τά­ζω τὸ δρό­μο. Δὲν ὑ­πάρ­χει κα­νείς. Ἔ­φυ­γαν ὅ­λοι. Ἄλ­λος γιὰ τὰ ξέ­να, ἄλ­λος γιὰ πάν­τα, οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἁ­πλὰ μέ­χρι νὰ ἡ­συ­χά­σει ἡ κα­τά­στα­ση. Ἐ­γὼ τὸ ἀρ­νή­θη­κα. Ἀ­κό­μη καὶ ὅ­ταν ἦρ­θαν νὰ μοῦ ποῦν γιὰ­ ἐκ­κέ­νω­ση.

Ἐ­δῶ θὰ μεί­νω, ἀ­πάν­τη­σα καὶ ζή­τη­σα σφαῖ­ρες. Ἄ­φη­σαν μπό­λι­κες.

       Θὰ σοῦ χρεια­στοῦν, εἶ­παν καὶ ἀ­νέ­βη­καν στὴν κα­ρό­τσα τοῦ ἀ­γρο­τι­κοῦ.

       Τοὺς εἶ­δα ποὺ ἔ­στρι­βαν τὴν γω­νί­α. Ἀ­πὸ τό­τε ἔ­χω νὰ μι­λή­σω σὲ φί­λο. Ἀ­κού­ω φω­νὲς μὰ δὲν ξε­χω­ρί­ζω τί λέ­νε. Νο­μί­ζω μὲ ἀ­πο­κα­λοῦν τρο­μο­κρά­τη. Δὲν εἶ­μαι σί­γου­ρος, μὰ τὸ ὕ­φος τοῦ λό­γου τους δεί­χνει πὼς στὰ χέ­ρια τους θὰ κα­τα­λή­ξω ἀ­κέ­φα­λο σῶ­μα. Δὲν τὸ ρι­σκά­ρω νὰ ἀ­πο­κρι­θῶ. Τοὺς στέλ­νω κά­πο­τε κα­νέ­να βό­λι. Ἔ­τσι γιὰ νὰ ἀ­να­γνω­ρί­σω τὴν θέ­ση τους. Εἶ­ναι παν­τοῦ. Τὶς προ­άλ­λες ἕ­να μαῦ­ρο ἁ­μά­ξι πέ­ρα­σε μὲ ἰ­λιγ­γι­ώ­δη τα­χύ­τη­τα ἔ­ξω ἀ­πὸ τὸ σπί­τι. Ὅ­πλι­σα μὰ δὲν πρό­λα­βα νὰ ρί­ξω. Εἶ­δα μό­νο σκό­νη καὶ ρι­πὲς στὸν ἀ­έ­ρα. Με­τὰ τὴν γω­νί­α κά­ποι­οι ἀ­λά­λα­ζαν στὸ ρυθ­μὸ τοῦ θα­νά­του. Πά­γω­σα. Λὲς νὰ ἔ­μει­να μό­νος στὴν κό­λα­ση;

       Ἐ­κεῖ­νο τὸ βρά­δυ σὲ σκέ­φτη­κα. Νὰ εἶ­σαι κα­λά; Σᾶς δῶ­σαν τρο­φὴ καὶ νε­ρό; Πῶς σᾶς φέρ­θη­καν; Ὅ­πως καὶ νὰ ἔ­χει, φύ­γα­τε. Ὁ ἥ­λιος ἐ­κεῖ συ­νε­χί­ζει νὰ βγαί­νει μὲ δύ­να­μη καὶ τὸ φεγ­γά­ρι στρώ­νει στὴν θά­λασ­σα δρό­μους. Κα­ΐ­κια μὲ ἀ­νοιγ­μέ­να πα­νιὰ τα­ξι­δεύ­ουν στὸ πέ­λα­γο. Παι­διὰ χτί­ζου­νε κά­στρα στὴν ἄμ­μο. Ἐ­σὺ μὲ τὸ γα­λά­ζιο σου φό­ρε­μα νὰ περ­πα­τᾶς σὰν δορ­κά­δα καὶ πί­σω σου τρί­α κου­τσού­βε­λα νὰ φω­νά­ζουν: «μα­μά».

Νόαμ Τσόμσκι: Ο Ερντογάν είναι δολοφόνος

Συντάκτης | enallaktikos.gr

Ο παγκοσμίου φήμης γλωσσολόγος και φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι αποκάλεσε τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν "δολοφόνο" σε συνέντευξή του στο Al Jazeera.

Σε βίντεο που προδημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του ειδησεογραφικού δικτύου, ο Τσόμσκι ερωτάται σχετικά με τα πρόσφατα σχόλια του Ερντογάν με τα οποία κάλεσε τους "αποκαλούμενους" διανοούμενους να επιλέξουν πλευρά. «Είστε με την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης, ή με την πλευρά των τρομοκρατών", είχε πει ο Ερντογάν. 

Απαντώντας ο Τσόμσκι ανέφερε: "Ο Ερντογάν, χωρίς αμφιβολία, έχει προβεί σε βίαιες και κατασταλτικές ενέργειες εναντίον του Κουρδικού πληθυσμού". Ερωτώμενος πώς θα αποκαλούσε τον Ερντογάν για αυτές τις ενέργειες, ο Τσόμσκι απαντά: "Θα τον αποκαλούσα δολοφόνο".

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο φιλόσοφος σχολιάζει πως "το καθεστώς Ερντογάν είναι βαθιά αυταρχικό". 

Ο Τσόμσκι είναι ένας από τους χίλιους ακαδημαϊκούς που πρόσφατα υπέγραψαν κοινό κείμενο με τον οποίο επικρίνουν την απαγόρευση κυκλοφορίας και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον Κούρδων στην νοτιοανατολική Τουρκία. Το κείμενο έκανε λόγο για παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή.

Αφροδίτη Μάνου: «…Ή ελευθερία θα έχεις, ή πολιτικοκοινωνικές ευαισθησίες …»

Γράφει ο Pavel

Έχει περάσει ένας μήνας και η Αφροδίτη Μάνου συμφώνησε μαζί σου ότι το παρελθόν ανήκει στη θέση του, σημασία έχει το παρόν και το μέλλον. Μια από τις αγαπημένες σου στιγμές ήταν όταν άρχιζες να τραγουδάς, μερικές φορές σου έκανα παρέα και εγώ, είχες προσπαθήσει να μου δείξεις τα βήματα στο χορό, δεν τα κατάφερα όμως να μάθω.

Εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '80, στο σπίτι βράδυ, καθισμένοι στην εξώπορτα, το φεγγάρι φώτιζε το χωριό απ' όπου έφυγες για να έρθεις, στην πόλη και στον πολιτισμό υποτίθεται.... Το ραδιόφωνο ανοικτό να μας συντροφεύει και τους δυο....Οι στίχοι από το τραγούδι «Η Νύχτα» της Αφροδίτης Μάνου... Η νύχτα ξέρει και φοβάται, μας αγαπάει, μας λυπάται…. κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει, ζει με τη νύχτα και σωπαίνει.

Το κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας μου και γράφτηκε στους συρμούς του Ηλεκτρικού την 23η Σεπτεμβρίου, λίγο πριν φτάσουμε στο Θησείο...

Τι είναι αυτό που συνδέει την Πέργαμο, την Αιτωλοακαρνανία, την Κόρινθο και τον Ταύρο όπου γεννηθήκατε ; Είναι τόποι που ακόμα και σήμερα παραμένουν βαθιά ριζωμένοι μέσα σας ;

Η Πέργαμος και η Αιτωλοακαρνανία είναι δυο λέξεις γεμάτες μυρωδιές στον κώδικα της προσωπικής μου μυθολογίας. Καρπούζι μυρίζει η Πέργαμος, φρέσκο καπνό το Περδικάκι. Ο ένας παππούς, πριν την Καταστροφή, έπαιρνε τα παιδιά του στο “τσάι” (σάι που λένε στα σταυρόλεξα, κτήμα) το καλοκαίρι, να κόψουν καρπούζια απ’ το μποστάνι. Έτρεχαν και πιτσιλιόντουσαν στα νερά του ποταμού για να δροσιστούν και γύριζαν όλοι μαζί με μια γλυκιά κούραση το βράδυ στο σπίτι. Ο άλλος παππούς, ορφάνεψε 12 χρονών και για να ζήσουν με τον μικρό του-10χρονο-αδερφό, μάζευαν καπνά απ’ τα χωράφια. Το βράδυ τύλιγαν λίγο απ’ τον καπνό που είχαν βάλει στην τσέπη τους σε μια εφημερίδα, έφτιαχναν τσιγάρο και το κάπνιζαν, μια σταλιά παιδιά. Ιστορίες των προγόνων από διηγήσεις τα κυριακάτικα πρωινά της δεκαετίας του 50 και του 60.

Ο αναχρονιστικός Χάντκε και η μοντέρνα Γκρέτα

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το 1999, όταν τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν το λείψανο της Γιουγκοσλαβίας, η κοινότητα της ευρωπαϊκής διανόησης συγκατάνευε και χειροκροτούσε. Στα μέσα και στα έξω τότε ήταν ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί, με το αναιμικό πνεύμα και την πλούσια κόμη. Ο ίδιος θα κοκορευόταν μερικά χρόνια αργότερα ότι έπεισε τον Σαρκοζί να τελειώνει με τον Καντάφι. Ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί, ως συνεπής κοσμικός, ήξερε πάντα να βρίσκεται στην ορθή πλευρά της Ιστορίας, πότε με τους μουσουλμάνους της Βοσνίας, πότε με την Αραβική Ανοιξη. Ευτυχώς έχει αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό και τα τελευταία χρόνια υπηρετεί την τέχνη του stand up.

Το 1999, με είχε εντυπωσιάσει ο τρόπος της διανοούμενης Ευρώπης, ιδιαίτερα της Γαλλίας, την οποία τότε παρακολουθούσα εκ του σύνεγγυς. Κάτι σαν αγελαία νοοτροπία είχε καταλάβει τις συνειδήσεις. Δεν έφτανε να καταδικάσεις τον τύραννο Μιλόσεβιτς και τον εγκληματία Κάρατζιτς. Επρεπε να καταδικάσεις συλλήβδην τους Σέρβους και να υπερασπιστείς τα βομβαρδιστικά που εφάρμοζαν τον νόμο περί συλλογικής ευθύνης στις γέφυρες του Δούναβη. Την αγελαία νοοτροπία την είχε ζήσει ο Καμύ στο πετσί του όταν τον αναθεμάτιζε ο Σαρτρ στην εποχή του πολέμου της Αλγερίας. Την είχαν ζήσει οι εξόριστοι Σοβιετικοί που μιλούσαν για τα γκουλάγκ από τη δεκαετία του ’50, αλλά δεν τους άκουγαν για να μην αποκαρδιώσουν τους αριστερούς απεργούς της Μπιγιανκούρ. Την είχαν ζήσει και όσοι στάθηκαν απέναντι στα χαρακώματα του Μάη του ’68 και την παραληρηματική φιλοσοφία τους, όπως ο Μαλρό. Την εκμεταλλεύθηκε ο Σαρτρ, για τον οποίον έγραψε ο Λιοτάρ ότι είχε αναλάβει τον ρόλο του αριστερού διανοούμενου πέφτοντας μονίμως έξω. Στη δεκαετία του ’90, προσπάθησε να τον διαδεχθεί ο Λεβί, ο οποίος δηλώνει μαθητής του Ποπόλ (χαϊδευτικό του Σαρτρ), εκμεταλλευόμενος τη μετακόμιση της καλής συνείδησης της Αριστεράς στην καλή συνείδηση της πολιτικής ορθότητας.

Να υπενθυμίσω ότι τρεις μόνον διανοητές τόλμησαν το 1999 να σταθούν απέναντι στο ρεύμα. Ο Πίντερ, ο Ντεμπρέ και ο Χάντκε. Ο Ντεμπρέ είχε γράψει ένα ολόκληρο ρεπορτάζ στο περιοδικό Marianne, το οποίο κατέληγε με τη φράση: «Αν μη τι άλλο, δικαιούμαι να αμφιβάλλω για την ορθότητα των βομβαρδισμών». Την επομένη, η εφημερίδα Le Monde, καθεδρικός ναός της ορθής σκέψης, δημοσίευε σε ένα ολόκληρο δισέλιδο άρθρα που τον καταδίκαζαν. Ο Χάντκε δεν αμφέβαλλε καν. Εφτασε να πάει στην κηδεία του Μιλόσεβιτς, του δημόσιου κινδύνου νούμερο ένα. Παρέμεινε αιρετικός έως το τέλος, για καλό και για κακό. Δεν εννοώ ότι είχε δίκιο, ή ότι συμφωνώ με τη στάση του. Δεν μπορώ όμως να μην επισημάνω το θάρρος του. Και αναρωτιέμαι πάντα τι έχει μεγαλύτερο βάρος στη στάση του διανοητή. Η σύνταξη με το κοινώς αποδεκτό ορθό ή η υπεράσπιση της ελευθερίας της συνείδησής του ακόμη κι αν είναι μόνος.

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ του Δημήτρη Μάρτου

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Του Δημήτρη Μάρτου

Με τον τίτλο αυτόν βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Γόρδιος (Βιβλιοπωλείο Το Παραγώνι - Κωλέττη 2, Αθήνα, Τηλ.: 2103803334 ), το νέο βιβλίο το Δημήτρη Μάρτου, στο οποίο επιχειρεί να τεκμηριώσει, με ιστορικούς όρους, ότι το Δυτικό ‘’θαύμα’’ είναι συνυφασμένο με την ιμπεριαλιστική του ουσία. 

Ότι την περίοδο που κρίθηκε η φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου η Δύση είχε διαμορφώσει έναν πολιτισμικό κώδικα βίαιο και πολιτισμοκτόνο και μπόρεσε να αναδείξει μια μορφή οικονομίας που εγκλώβισε τον κόσμο στην κυριαρχία της.

Οι έννοιες της δυτικής πολιτικής οικονομίας, με τις οποίες συνήθως κατανοούμε την άνοδο της δυτικής Ευρώπης, υποτιμάνε το γεγονός ότι αυτή έχει τις βάσεις της στη ληστεία και τη βία. Ότι ο κόσμος ήταν το θύμα πρωταρχικών κρατών-ληστών, που ονόμασαν μετά τις ληστείες τους «ελεύθερη οικονομία», «εκπολιτισμό», «βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση», κλπ.

Επιπλέον, ότι η πλειονότητα αυτών που ασχολήθηκαν συστηματικά με τον ιμπεριαλισμό περιόρισαν τις οπτικές τους στις αναπαραγωγικές του διαστάσεις και ελάχιστα έως καθόλου στην παραγωγή του, όπως, πχ, συμβαίνει με την επικρατέστερη αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό, αυτή που πρότεινε ο Λένιν στο σύγγραμμά του «Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», όπου αναλύεται ως φαινόμενο του τέλους του 19ου αιώνα, απόρροια της ανάπτυξης του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού.

Περιοδεύοντας κανείς στις ιστορίες του κόσμου θα διακρίνει ότι οι Δυτικοευρωπαίοι άρχισαν να κατασκευάζουν, ήδη από το 11ο αιώνα, την ιστορία του κόσμου με τέτοιο τρόπο, ώστε να φανεί ότι από αυτούς περνούσανε οι δρόμοι που οδηγούσανε στο Θεό, στη λύτρωση. Οι δρόμοι προς τους «Αγίους Τόπους» και τις «Ινδίες» ήταν οι δρόμοι που οι Χριστιανοί έπρεπε να διανύσουν για να βρεθούν στο «βασίλειο του Ουρανού». Από τότε έβλεπαν τις χώρες των άλλων σαν σκηνικό δράσης των δικών τους ανθρώπων και, σχεδόν παντού, προσπάθησαν να επιβάλλουν μια τάξη στο «χάος» της νέας αποικίας, μέσα από μια «υπαλληλοκρατία», την οποία έφεραν αρχικά από τα μέρη τους, επιβάλλοντας κανόνες, προτεραιότητες, λέσχες και οργανισμούς, στρατιωτικές, διοικητικές και οικιστικές ιεραρχίες και πάνω απ’ όλα αυτά να δηλώνουν τη μητροπολιτική ισχύ.

Θα διακρίνει ακόμη και τους φυσικούς αντιπάλους του ιμπεριαλισμού, τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, τα οποία αν και καλλιέργησαν μεγάλες προσδοκίες στους λαούς, δεν οδήγησαν στο ποθητό αποτέλεσμα. Και ότι σε αυτό συνετέλεσε και η αντεπανάσταση του δυτικού ιμπεριαλισμού, η οποία ήταν αδίστακτη, αιματηρή και βρώμικη. Πάνω σ’ αυτό, εξετάζοντας κανείς τη ρητορική-προπαγάνδα των «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», τις δεκαετίες του 1960 και 1970, θα διαπιστώσει ότι οι ίδιοι άνθρωποι που αιματοκύλησαν τον κόσμο, από τη νοτιοανατολική Ασία μέχρι τη Νότια Αμερική, που χρηματοδότησαν τα δικτατορικά καθεστώτα, ήταν αυτοί που επαίρονταν για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Και ότι, παρόλα αυτά, πολλά μετεπαναστατικά κράτη θα αποσπαστούν από τον ιμπεριαλιστικό έλεγχο, αποδεικνύοντας ότι η ‘’ευημερία’’ τους δεν τον είχε ανάγκη.

«Η Ελλάς συντάσσεται...» - Η Αθήνα νομίζει ότι μπορεί να κρυφτεί πίσω από την ΕΕ - Γιώργος Μαργαρίτης

Η ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών για την πρόσφατη τουρκική εισβολή στην Συρία ξεκινούσε με την διαβεβαίωση ότι «Η Ελλάδα συντάσσεται πλήρως με τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης... καταδικάζει τη νέα μονομερή στρατιωτική ενέργεια της Τουρκίας σε έδαφος κυρίαρχου κράτους... (η οποία αποτελεί) παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου». Μέχρι εκεί. Η Αθήνα εξέδωσε μια τυπική, ως και τυποποιημένη, ανακοίνωση κατ’ εικόνα και ομοίωση εκείνων των άχρωμων και γενικόλογων ανακοινώσεων των Βρυξελλών για όλα τα ζητήματα του τρέχοντος κόσμου, πλην εκείνων τα οποία "ενοχλούν" ιδιαίτερα τον Δυτικό λεγόμενο κόσμο.

Ο κόσμος αυτός βλέπει εισβολές, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα τοιαύτα μόνο σε επιλεγμένες περιπτώσεις. Στην Ουκρανία λόγου χάρη, ή όπου δρουν καθεστώτα "μη δυτικών αξιών", τύπου Άσαντ ή Μαδούρο και χώρες όπως το Ιράν ή η Ρωσία. Η Τουρκία ανήκει στη Δύση (μέχρι νεοτέρας) και γι' αυτό (μέχρι νεοτέρας) οι εισβολές της και οι εθνοκαθάρσεις της εκλαμβάνονται ως απλές παραβάσεις.

Ανάμεσα στις τρέχουσες "παραβάσεις" της γείτονος χώρας, εξέχουσα θέση κατέχει ο διασυρμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ανάμεσα στις αναγγελθείσες για το άμεσο μέλλον "παραβάσεις" περιλαμβάνεται ο διασυρμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας σε θάλασσες, νησίδες και νησιά. Θα έλεγε κανείς ότι τα όσα συμβαίνουν στη βόρεια Συρία σήμερα ενδιαφέρουν τη χώρα μας σαφώς περισσότερο από ότι ενδιαφέρουν το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο.

Όχι, σπεύδει να διευκρινίσει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας (Σκάι, 11 Οκτωβρίου), τα όσα συμβαίνουν στην Συρία δεν συνδέονται με όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Προφανώς, διότι για τα πρώτα ευθύνεται η Τουρκία εξωτερικού, ενώ για τα δεύτερα η Τουρκία εσωτερικού! Έτσι λοιπόν οι ελληνικές διπλωματικές αντιδράσεις στην εισβολή και την εθνοκάθαρση υψώνονται σε ένταση Λουξεμβούργου, Ολλανδίας και Βελγίου: Η Ελλάδα συντάσσεται πλήρως με τη θέση της ΕΕ.

Η Αθήνα δεν ανησυχεί!

Γιατί να ανησυχήσει ιδιαίτερα η Ελλάδα από τα όσα συμβαίνουν στη Συρία; Σε αντίθεση με την τελευταία, τα δικά μας σύνορα είναι "σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης" και ως εκ τούτου ουδείς θα τολμήσει να τα προσβάλει! Παραδόξως, θεωρητικά τουλάχιστον, και τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι "σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης". Φαίνεται, όμως, ότι και για τις Βρυξέλλες --όπως και για την Αθήνα-- η Κύπρος είναι μακριά…

Η βαθιά απόγνωση που προκαλεί η μοιρολατρική διάθεση υποταγής των ελληνικών κυβερνήσεων έφερε στο νου μια ανάλογη κατάσταση. Η σύγκριση είναι λίγο άδικη, ούτε ο κόσμος μας, ούτε η γενική κατάσταση είναι σήμερα η ίδια με εκείνη με την οποία θα συγκρίνουμε. Ας μεταφερθούμε, όμως, σε καιρούς δύσκολους, όταν η χώρα μας βρισκόταν κάτω από την κατοχή των δυνάμεων του Άξονα.

Με ιδεολογήματα του "μικρού ΣΥΡΙΖΑ" ο Τσίπρας στήνει τη δική του Κεντροαριστερά - Βασίλης Ασημακόπουλος

Μια γνωστή θεωρία της πολιτικής επιστήμης διαβάζει τα κόμματα ως οργανωμένες συλλογικές εκφράσεις των κοινωνικών διαιρετικών τομών στον πολιτικό ανταγωνισμό, όπως ιστορικά διαμορφώνονται και εξελίσσονται. Η θεωρία των διαιρετικών τομών (cleavages) των Λίπσετ και Ρόκαν (1967) λαμβάνει κατά βάση υπ’ όψιν της την εξέλιξη δυτικών-μητροπολιτικών κοινωνικών σχηματισμών.

Αναφέρεται στις διαιρέσεις που προκλήθηκαν από τρεις επαναστάσεις: Την εθνική-κοινωνική ανατρεπτικού χαρακτήρα (κράτος-εκκλησία, κέντρο-περιφέρεια), τη βιομηχανική (γαιοκτήμονες-αστοί, μισθωτοί-αστοί) και τη διεθνή (σοσιαλιστές-κομμουνιστές). Η κίνηση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, η διαδικασία διεθνούς ενσωμάτωσης και εσωτερίκευσής της, προκάλεσε διαφορετικού τύπου διαιρετικές τομές σε σχέση με τη δυτική κανονικότητα, ή τις ιδιομορφίες του γίγνεσθαι της χώρας μέσα στους γενικούς νόμους κίνησης της ιστορίας, σύμφωνα με τη διατύπωση του Κωστή Μοσκώφ.

Μερικά από τα στοιχεία που διαμόρφωσαν τις διαιρετικές τομές της ελληνικής ιδιαιτερότητας απέναντι στο δυτικό παράδειγμα είναι η διαφορετική πορεία εθνογένεσης και η συνέχεια του έθνους μέσα στην ιστορικότητά του, αλλά και ο διαφοροποιημένος ρόλος της θρησκείας. Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπόψιν στην αργόσυρτη, επώδυνη, ανολοκλήρωτη και υπό αμφισβήτηση διαδικασία εθνικής ολοκλήρωσης που παρήγαγε έναν εθνικό κοινωνικό σχηματισμό κυρίαρχο-κυριαρχούμενο.

Η ελληνική ιδιαιτερότητα έγκειται επίσης στην εκτεταμένη διάσπαρτη μικροϊδιοκτητική κοινωνική δομή ως αποτέλεσμα του τρόπου επίλυσης του ζητήματος της γης και οι ειδικότερες συνθήκες διευρυμένης αναπαραγωγής της (λ.χ. το κράτος-πρωτεύουσα), στον ιδιότυπο ρόλος δύο οιονεί μορφών πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου μέσω του πολέμου και της προσφυγιάς (1922, δεκαετία 1940), στον διάχυτο δημοκρατισμό, το ελευθερωτικό πρόταγμα και την κίνηση κοινωνικού εξισωτισμού.

Οι αφερέγγυοι Αμερικανοί και οι αφελείς των Αθηνών

Σκίτσο της Έφης Ξένου

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ από την ιστοσελίδα Ανιχνεύσεις. 

Αν ο Ερντογάν βγει ενισχυμένος από την συριακή επιχείρηση, ο επόμενος σταθμός των προκλήσεών του θα είναι η κυπριακή ΑΟΖ. Δηλαδή, η Κύπρος και η Ελλάδα.

Στην Ελλάδα, ολόκληρο το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα ήταν σαθρό. Tο πολιτικό προσωπικό άφησε τη χώρα εκτεθειμένη. Στρατιωτικά, οικονομικά, αλλά και από άποψη ηθικού κοινωνίας και στρατού. Η αποδόμηση έχει οδηγήσει τη χώρα στα άκρα.

Η Ελλάδα, όμως, αντιμετωπίζει υπαρκτή απειλή από την Τουρκία. Και οι πολιτικοί της προστρέχουν ικέτες δεξιά και αριστερά εξευτελίζοντάς την.

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα προσέφερε στην Ελλάδα εγγυήσεις ασφαλείας που άφησαν ικανοποιημένη την πολιτική ηγεσία. Πράγματι, οι εγγυήσεις είναι ενδιαφέρουσες ως προς το περιεχόμενό τους. Το ερώτημα είναι άλλο: ποιος διαβεβαιοί ότι οι προφορικές εγγυήσεις θα τηρηθούν; (Το ερώτημα ισχύει και για τις γραπτές εγγυήσεις.)

Ακόμη και αν ο Αμερικανός ΥΠΕΞ θελήσει να τηρήσει το λόγο του, υπάρχει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, μια ατυχής, για την υπερδύναμη, περίπτωση, που με ένα τηλεφώνημα του Ερντογάν μπορεί να αλλάξει άποψη, και ό,τι παρείχε ως εγγύηση ο Πομπέο να αποτελέσει παρελθόν.

Η περίπτωση των Κούρδων, στους οποίους οι ΗΠΑ υπόσχονται και εντέλει πωλούν εδώ και 50 χρόνια, πρέπει να αποτελέσει καθοριστικό μάθημα για τους διαμορφωτές της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Το διαχρονικό μάθημα από τις ΗΠΑ είναι ότι δεν μπορεί να τις έχει κανείς εμπιστοσύνη. Ενδεχομένως, για ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά και μόνο δικά τους συμφέροντα να δείξουν ενδιαφέρον. Όπως για παράδειγμα η γεώτρηση της EXON στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Εκεί, πράγματι, οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να κάνουν τίποτε. Αλλά μέχρι εκεί.

Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε καθοδική πορεία ως υπερδύναμη. Μπορεί να τοποθετούνται ακόμη στην κορυφή, αλλά δεν είναι πια μόνες. Και να θέλουν, δεν μπορούν να ελέγξουν τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Φαντάζομαι τα έχουν αυτά υπόψη τους στην Αθήνα και θα διαμορφώσουν καταλλήλως την πολιτική τους. Όλα τα αυγά όχι σε ένα καλάθι.

Χρονικό

φωτό ChristianCoigny

Χρονικό

της Άννας Στάικου

Τον χρόνο πατώ,
τα φύλλα τουανάποδα γυρίζω
Κάπου απέναντι εσύ
Βουνοκορφή αγκαλιά μαζί κι η όχθη
Ανασαίνω
ψιχαλιστή βροχή
Στέγαστρο λιόφυτο
Τόσα σινιάλα , λιγνές φρυκτωρίες , φύλλα καρυδιάς βαλμένα σε τάξη
Δαιδαλώδεις διαδρομές
Αρχαίες λίθινες μετώπες

Ένα βόλι αγνώριστο, κρεμασμένο στο φράκτη με απλωμένο κάλυκα να 

χαιρετά τον θυμό αναβάτη
Μέλισσες και πετεινοί, ανάμικτα, πράσινο ανθοφόρο της χλόης κοπάδι
Εσύ;; Σε μυρίζω
Μαλλιά μυρωδάτο δρολάπι
Εσύ:
Άνοιξη Μέσα στον θρήνο, πένθος τ Απρίλη
Εσύ η χαρά και η γιορτή
Εσύ ο θρόμβος μέσα στο χάος της βουής
Εσύ η βροχή της θάλασσας
Εσύ χαρά και εσύ θλίψη

Ο Ιεμπραχέμ Μουσλέμ στο "ΝΕΤ24"(08/10/2019) με τον Βασίλη Ταλαμάγκα

Δεν είχαν κι αυτοί οι Κούρδοι ρεαλιστές να τους μοιράσουν μερικά γλωσσάρια

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο.

«Θα πολεμήσουμε μέχρι να πεθάνουμε». Τα λόγια της Ντελάλ, της Κούρδισσας μαχήτριας του YPJ (Women’s Protection Units), ακούγονται τόσο ξένα, τόσο ακατανόητα στα καλλιεργημένα αφτιά ημών των Ευρωπαίων. Είναι λες εθνικίστρια; Μήπως, δεν θέλει μια ειρηνική διευθέτηση και θέλει να σκοτώσει Τούρκους από κάποιο εθνικιστικό καπρίτσιο; Διαφορετικά γιατί να θέλει να πεθάνει η γυναίκα; Και στο κάτω-κάτω γιατί να ανήκει στο YPJ, το γυναικείο στράτευμα των Κούρδων, που έχει σήμερα πάνω από 20.000 μαχήτριες οι οποίες πολέμησαν εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και σήμερα πολεμούν εναντίον των Τούρκων;

Η Ντελάλ ξέρει τι λέει κι ας μην θέλουν να το καταλάβουν οι πολιτισμένοι της γης. «Μόνο με έναν τρόπο μπορεί να αντιδράσει το YPJ: να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τα αδέλφια του». Διότι, «στόχος της Τουρκίας είναι η κουρδική εθνοκάθαρση». Και δεν μιλά πλάθοντας θεωρίες με το νου της, έχει ιστορικές εμπειρίες. Άλλοι είναι που δεν χρησιμοποιούν τις ιστορικές εμπειρίες όταν σκέφτονται. «Το Αφρίν», λέει η Ντελάλ, «μας έδειξε ότι η Τουρκία μπορεί να βομβαρδίζει μέχρι να τους σκοτώσει όλους και να τρομοκρατεί τους πολίτες για να φύγουν από τα σπίτια τους. Θέλουμε απεγνωσμένα να αποφύγουμε ένα νέο Αφρίν, αλλά η Τουρκία είναι αφοσιωμένη στην εθνοκάθαρση των Κούρδων». Έτσι, το πήραν απόφαση αυτοί. Θα υπερασπιστούν τον εαυτό τους και τα αδέλφια τους. «Θα πολεμήσουμε μέχρι να πεθάνουμε».

Ούτως ή άλλως, είναι ένας λαός, ο μόνος λαός, που τρομάζει την Τουρκία. Όχι τόσο για τις πολεμικές αρετές του, αλλά γιατί όσο και να προσπάθησε να τον ξεριζώσει για να τον κάνει υποχείριο (ή προτεκτοράτο;) δεν τα κατάφερε. Δεκαετίες ολόκληρες. Από την εξέγερση του Σεΐχη Σαΐντ, τις εξεγέρσεις του Ζεϊλάν και του Άγκρι με τον Ιχσάν Νουρί τον πρώην λοχαγό του τουρκικού στρατού, που με τους επαναστάτες των βουνών ύψωσαν στο Αραράτ την κουρδική σημαία με τις τρεις λωρίδες (πράσινο, λευκό και κόκκινο) κάπου στο 1930. Μέχρι τις μέρες μας με τη δημιουργία και την ένοπλη δράση του Ρ.Κ.Κ., του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, του Αμπντουλάχ Οτζαλάν.

Σύλληψη Τούρκου δημοσιογράφου που επέκρινε τη στρατιωτική εισβολή στη Συρία

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΜΕ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΆ ΕΧΕΙ ΦΙΜΩΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΦΥΛΑΚΊΣΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΗΜΟΚΡΆΤΕΣ

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΊΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΈΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΉΣΕΩΝ.

ΧΑΪΔΕΎΟΥΝ ΤΟΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΟ ΕΚΛΙΠΑΡΏΝΤΑΣ ΓΙΑ ΔΙΆΛΟΓΟ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΕΠΊΛΥΣΗ ΑΝΎΠΑΡΚΤΩΝ ΔΙΑΦΌΡΩΝ.

ΔΗΛΑΔΗ, ΣΥΖΗΤΟΎΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΉΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΉΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΙΓΑΊΟ, ΚΎΠΡΟ, ΘΡΑΚΗ.

ΜΕ ΑΥΤΟΎΣ ΣΥΝΕΡΓΆΖΕΤΑΙ Η Ε.Ε. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΊΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΎ!

Ο επικεφαλής του ιστότοπου της τουρκικής εφημερίδας Birgun, Χακάν Ντεμίρ, συνελήφθη από την αστυνομία λίγο μετά από τη δημοσίευση πληροφοριών, σύμφωνα με τις οποίες, κατά την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία έχασαν τη ζωή τους άμαχοι. Οι Αρχές της Τουρκίας έχουν ανακοινώσει από χθες ότι ξεκίνησαν εκστρατεία εναντίον όσων εκφράζονται στο Διαδίκτυο εναντίον της επιχείρησης του στρατού της χώρας στη Συρία.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Birgun, «o υπεύθυνος του ιστότοπού μας Χακάν Ντεμίρ τέθηκε υπό κράτηση αφού συνελήφθη στο σπίτι του νωρίτερα σήμερα. Πιστεύουμε πως η σύλληψή του συνδέεται με τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στον ιστότοπό μας».

Η Birgun δεν διευκρίνισε ποια άρθρα της ενδέχεται να προκάλεσαν την αντίδραση των τουρκικών αρχών, όμως η εφημερίδα δέχθηκε σφοδρές επικρίσεις την Τετάρτη αφού δημοσίευσε πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες άμαχοι σκοτώθηκαν από τα τουρκικά πλήγματα στη Συρία, κάτι που διαψεύδει η Άγκυρα.

Οι Αρχές της Τουρκίας έχουν ξεκινήσει εκστρατεία εναντίον όσων εκφράζονται στο Διαδίκτυο εναντίον της επιχείρησης του στρατού της χώρας στη Συρία.

Η Birgun είναι μία μικρή, αριστερή εφημερίδα της αντιπολίτευσης η οποία βρίσκεται συχνά στο στόχαστρο των αρχών της Τουρκίας.

Συμπλήρωμα για τις φοιτητικές εξεγέρσεις – Alvin W. Gouldner

William Blake – Newton (1795)

Μετάφραση – Εισαγωγικό σχόλιο: Θεόδωρος Ντρίνιας

Ο Alvin W. Gouldner (1920-1980) υπήρξε το «τρομερό παιδί» της Αμερικάνικης μεταπολεμικής κοινωνιολογίας (κατά τον James Chriss, ο «τραγικός ήρωάς» της). Ξεκινώντας την διανοητική και επιστημονική του πορεία στο θεωρητικό πεδίο του λειτουργισμού, στη συνέχεια υιοθετεί στοιχεία της μαρξιστικής κριτικής και αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της διανοητικής του προσπάθειας σε μια σκληρή πολεμική σε βάρος της τότε κυρίαρχης θεωρίας του δομο-λειτουργισμού, του «ημίθεου» της αμερικάνικης κοινωνιολογίας Talcott Parsons. Αφού ολοκληρώσει την αποδόμηση του Parsons και της θεωρίας του, στρέφεται πλέον εναντίον του Μαρξισμού, κατηγορώντας τον για έλλειψη στοχασμού πάνω στην ίδια του την κατάσταση και την προέλευσή του ως θεωρίας προερχόμενης έξω από την εργατική τάξη, η οποία εντούτοις είναι δογματικά βέβαιη ότι κατέχει το κλειδί για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.

Ο Gouldner, επιτιθέμενος στην κατεστημένη κοινωνιολογία αλλά και στην μαρξιστική άρνησή της, βάζει στην τελευταία φάση της διανοητικής του πορείας το φιλόδοξο στόχο για την προώθηση μιας κοινωνιολογίας που ονομάζει reflexive sociology – αναστοχαστική κοινωνιολογία («ριζοσπαστική, ιστορικά ευαισθητοποιημένη, αυτο-αναλυόμενη, κριτική, αυτόνομη, εμπειρική, κλπ.», κατά τον Νικ. Τάτση). Ασυμβίβαστος, παράτολμος θεωρητικά, απότομος και εριστικός με εχθρούς και φίλους, απέναντι σε κάθε κατεστημένο ή δυνάμει κατεστημένο (νέο και παλιό, «συντηρητικό» και «ριζοσπαστικό/κριτικό»), με απέχθεια στον ακαδημαϊκό συντεχνιασμό αλλά και στον «αντι-επιστημονισμό» των νέων ριζοσπαστικών προσεγγίσεων που εισέβαλαν με ορμή στα ακαδημαϊκά πράγματα μετά το ’70, παθολογικά προσανατολισμένος στην «αλήθεια», βίωσε την αποξένωση στην τελευταία περίοδο της ζωής του και τη σταδιακή αποσιώπηση μετά το θάνατό του. Στην Ελλάδα, όπως είναι φυσικό, το έργο του παραμένει σχεδόν ολοκληρωτικά άγνωστο στους νεώτερους.

Τουρκική εισβολή στη Συρία και η διαχρονική ηγεμονία της ανοησίας στην Ελλάδα

Του Μιχαήλ Βασιλείου από το defence-point.gr

Η επιχείρηση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία είναι μια εξέλιξη εξαιρετικά διδακτική για την Ελλάδα. Βοηθάει ακόμα και τους πιο θετικά προδιατεθειμένους απέναντι στη χώρα του Ερντογάν να αντιληφθούν – επιτέλους – τη φύση του καθεστώτος και της ίδιας της χώρας με την οποία η γεωγραφία έχει καταδικάσει την Ελλάδα να ζει μαζί και όχι μόνο…

Αρχικά θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει, ότι τις δυο τελευταίες μέρες η τουρκική δραστηριότητα στο Αιγαίο είναι σχεδόν μηδενική. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο και μόνο πράγματα: Είτε η Τουρκία αισθάνεται απόλυτα εξασφαλισμένη από Δυσμάς και έχει στρέψει δικαιολογημένα την προσοχή της στο νέο μέτωπο που άνοιξε, είτε η στρατιωτική ισχύς της είναι υπερεκτιμημένη και οι πραγματικές δυνατότητες εφαρμογής δογμάτων όπως αυτά περί δυόμιση… και βάλε μετώπων, έχουν μόνο επικοινωνιακή χρησιμότητα.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι η Τουρκία κάνει τα πάντα για να πείσει και τους πλέον “τουρκολάγνους” πολιτικούς αυτής της χώρας, ότι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για διπλωματική διευθέτηση προβλημάτων με τους γείτονες. Το μόνο που κάνει είναι να χρησιμοποιεί τον στρατιωτικό καταναγκασμό για να εισπράξει τη μερίδα του λέοντος, σε μια διαπραγμάτευση “με το πιστόλι στον κρόταφο του αντιπάλου”, από την οποία θα εξέλθει εάν έχει λάβει τη μερίδα του λέοντος.

Με απλά λόγια και αυτό αφορά τους πολιτικούς και στην Ελλάδα και την Κύπρο, η “εξημέρωση του θηρίου” είναι απλώς αδύνατη και όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί αν υπάρξει μια ορθολογική διαπραγμάτευση είτε για το Κυπριακό και την κυπριακή ΑΟΖ είτε για τα ελληνοτουρκικά, φαίνεται πως είναι είτε διεθνολογικά “περιορισμένης ευθύνης” είτε ανθελληνικά υστερόβουλος.

ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΛΑΟΣ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΛΑΟΣ

γνωρίζει ξανά την διαχρονική τουρκική θηριωδία, την δυτική υποκρισία, τον ρωσικό κυνισμό. Ας βρούμε τον τρόπο να συμπαρασταθούμε σ' ένα πολιτισμό - όαση μέσα στην βαρβαρότητα, σε ένα έθνος που πολεμά για την αυτοδιάθεσή του και ας περιφρονήσουμε τους θαυμαστές του σχιζοφρενούς του Λευκού Οίκου όσο και τις ευαίσθητες φωνούλες των λίμπεραλ τάχα αντιπάλων του. 

Το αίμα των αθώων θα τους πνίξει.

Ρόζα Λούξεμπουργκ: η εξ αριστερών συνηγορία της επανάστασης των εθνών κατά της Τουρκοκρατίας

ΡΗΞΗ Φ.102

Του Σπύρου Κουτρούλη

Μαρξιστική σκέψη, τριμηνιαίο περιοδικό, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2013, τόμος 11

Αν εξαιρέσουμε την λανθασμένη ερμηνεία των γεγονότων στην Συρία, που δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε την αντοχή του καθεστώτος Άσαντ, ούτε τους λόγους για τους οποίους συμπορεύτηκαν μαζί του, μετριοπαθείς ισλαμιστές όπως η Χεζμπολάχ, το τεύχος περιέχει ορισμένα ενδιαφέροντα κείμενα.

Κατ’ αρχήν, παρά τις επιμέρους ενστάσεις που  μπορεί να υπάρχουν, δημοσιεύεται μέρος από το κλασσικό  έργο του Γκέοργκ Λούκατς, Η καταστροφή του λογικού, που αναφέρεται στον Ο.Σπένγκλερ, στον Κ.Σμίτ, στον Χ.Σ.Τσάμπερλεν και στους εκπροσώπους του κοινωνικού δαρβινισμού.

Σημαντικό είναι το άρθρο της Ρόζας Λούξεμπουργκ με τον  τίτλο «η σοσιαλδημοκρατία και οι εθνικοί αγώνες στην Τουρκία», που θα πρέπει να προβληματίσει έντονα όσους επιμένουν να εξιδανικεύουν την τουρκοκρατία και να θεωρούν τα εθνικά κινήματα ή ως αντιδραστικά ή όργανα του ιμπεριαλισμού. Το άρθρο ξεκινά με την κριτική όσων θέλουν να αποδώσουν τις εξεγέρσεις στην οθωμανική αυτοκρατορία σε εξωγενείς παράγοντες: «για ένα καιρό, μπορούσε ακόμη και να συναντήσεις φωνές στον Τύπο, που υποστήριζαν ότι οι τουρκικές βιαιοπραγίες ήταν κυρίως μια επινόηση, ότι οι Βασιβουζούκοι ήταν αληθινά χριστιανικά υποδείγματα, και ότι οι εξεγέρσεις των Αρμενίων ήταν το έργο πρακτόρων που πληρώνονταν με ρώσικα ρούβλια»(σελ.231).

Η αφίσα της καμπανιας μας!!

ΠΗΓΗ: Γίνε ο ήρωας του Παναγιώτη-Ραφαήλ

Ο συριακός στρατός βρίσκεται καθ'οδόν προς τη Rojava

Από Ιμπραχέμ Μουσλέμ -Λάμπρος Καλλένος

Σε μια πρώτη συμφωνία κατέληξαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Δημοκρατικής Αυτοδιοίκησης και συριακής κυβέρνησης, με επίκεντρο τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στο συριακό έδαφος. Ο συριακός στρατός βρίσκεται καθ'οδόν προς τη Rojava προκειμένου να υπερασπιστεί, μαζί με τις κουρδικές δυνάμεις, τα σύνορα της χώρας από τον επεκτατισμό του Ερντογάν.

Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας, συζητήθηκε και η προοπτική απελευθέρωσης των πόλεων της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας που αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή.

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών συνεχίζονται.

Self-Administration of the North and East Syria

13 Oct 2019

Ain Issa

To the public opinion

The Self-Administration of Northern and Eastern Syria, through its military forces, the Syria Democratic Forces formed out of all the components of the Syrian self-administration areas, fought terrorism starting from Kobani in 2014 and then continued the battles of liberation against this terrorist group in northern and eastern Syria, as it managed to liberate Manbij west of the Euphrates, Tal Abyad, Tabqa until it reached the alleged capital of ISIS “al-Raqqa” and then to Deir Ezzor and declared victory over this group after five years of fighting on March 23, 2019. This liberated geographical area is equivalent to one third of the total territories of ​​Syria. The SDF lost 11 thousand martyrs and 24 thousand wounded, including permanent disabilities during these battles.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!

Οι Έλληνες ανταποκριτές και η Τουρκική προπαγάνδα

14 Οκτωβρίου 2019 14:20

Του Κρικόρ Τσακιτζιάν από την ιστοσελίδα trikalanews.gr

Είναι σαφές ότι κινδυνεύει η ζωή των ανταποκριτών που βρίσκονται στην Τουρκία, εάν αποφασίσουν να μεταδώσουν τα αληθινά γεγονότα αυτού του άνισου πολέμου και πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Ούτε θα περίμενε κανείς να πουν την αλήθεια οι δημοσιογράφοι που κάνουν τη δουλειά τους και βρίσκονται υπό την απειλή της δίωξης και της φυλάκισης. Αυτό που αναρωτιέται κανείς, είναι γιατί τα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης, αφού γνωρίζουν αυτή τη συνθήκη, ζητούν από τους ανταποκριτές που έχουν στην Κωνσταντινούπολη να πάνε στο μέτωπο και να μεταδώσουν ειδήσεις από τον πόλεμο;

Το αποτέλεσμα είναι ντροπιαστικό. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση. Μετά το Μανώλη Κωστίδη του ΣΚΑΙ ο οποίος μεταδίδει ότι οι Τούρκοι απαντούν στο βομβαρδισμό των Κούρδων επί Τουρκικού εδάφους, άλλη μια τραγική φιγούρα εμφανίστηκε σε άλλο κανάλι.

Η ανταποκρίτρια του STAR και του ΡΙΚ ταυτόχρονα, η κ. Άννα Ανδρέου, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, μας έκανε μια παρουσίαση λες και οι Κούρδοι βομβαρδίζουν την Τουρκία και είναι αυτοί που σκοτώνουν αμάχους, ενώ ο Τουρκικός στρατός χτυπά μόνο μαχητές.

Για τα 11 Κουρδικά χωριά που χτυπήθηκαν τις τελευταίες μέρες, με τους εκατοντάδες άμαχους νεκρούς και τους πάνω από 70.000 πρόσφυγες, ούτε κουβέντα. Ολόκληρη ανάλυση έκανε για το φόβο που νοιώθει για τη ζωή της η ίδια, στο παραμεθόριο Τουρκικό χωριό Ακτσάκαλε όπου φιλοξενείται, προστατεύεται και παρακολουθείται από την Τουρκική κυβέρνηση. Καμία ντροπή δεν μας είπε αν ένοιωσε για την προώθηση της Τουρκικής προπαγάνδας που κάνει μέσω των δελτίων ειδήσεων των Ελληνικών και Κυπριακών καναλιών.

Ο Τραμπ, ο Ερντογάν και η μεταλλαγμένη στάση της Γερμανίας στο προσφυγικό

Απειλές, εκβιασμοί και τα πλεονεκτήματα της Τουρκίας 

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

Δεν πρόλαβε να πανηγυρίσει, όπως θα ήθελε, για την υποστήριξη των ΗΠΑ μετά την επίσκεψη Πομπέο η ελληνική κυβέρνηση και παρακολουθεί αμήχανη όσα –πολύ σημαντικά– συμβαίνουν με την Τουρκία και τα ιμπεριαλιστικά σχέδιά της στη Συρία. Ως γνωστόν, η στρατηγική της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια βασίστηκε εν πολλοίς στην απομάκρυνση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ. Για την ακρίβεια, στην ψυχρότητα στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, λόγω της αμερικανικής στήριξης στους Κούρδους. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (η προηγούμενη και αυτή) πίστεψαν ότι λόγω αυτής της απομάκρυνσης θα μπορούσε η Ελλάδα να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή και να αντικαταστήσει σε κάποιον βαθμό την Τουρκία σε επίπεδο χρησιμότητας. Γι' αυτό και τελευταία δίνουν «γη και ύδωρ» στις ΗΠΑ, χωρίς ωστόσο να παίρνουν κάποιο αντάλλαγμα, απλώς προσδοκώντας. 

Υπήρχαν, βέβαια και οι πιο ρεαλιστές (που όμως δεν λαμβάνονταν υπόψη από τις ελληνικές κυβερνήσεις, που έβλεπαν την κρίση στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ ως μοναδική ευκαιρία), οι οποίοι επισήμαιναν ότι η Τουρκία δεν θα πάψει να είναι σημαντική και υπολογίσιμη για τις ΗΠΑ. Αυτοί μιλούσαν για συγκυριακή κρίση, την οποία κανένα από τα δύο μέρη δεν θα άφηνε να αποκτήσει βάθος. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ υπέρ της Τουρκίας και των σχεδίων του Ταγίπ Ερντογάν, που ανατρέπουν την ως τώρα αμερικανική συμμαχία με τους Κούρδους, φυσικά εξέπληξαν δυσάρεστα τους Κούρδους, τους οποίους παραδίδουν βορά στην Τουρκία, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση, που παρακολουθεί με αμηχανία όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες. 

 Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικλ Πομπέο, που επισκέφτηκε την Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα, ήταν βέβαια πολύ φιλικός (και γιατί να μην είναι), αλλά οι δηλώσεις του σχετικά με την Τουρκία ήταν προσεκτικές και μετρημένες, ώστε να κρατούν τις διπλωματικές ισορροπίες. 

Η συνέχεια ΕΔΩ...

Μη μας εξοργίζετε!

 

"ΡΕΣΑΛΤΟ"

Του Θανάση Κ.

Κάποιοι – άθλιοι «πολιτικώς ορθοί» – κουνάνε το δάχτυλο στην συντριπτική πλειονότητα του Ελληνικού λαού και ρωτάνε;
- Ξεχάσατε πως και οι Έλληνες υπήρξαν κάποτε και πρόσφυγες και μετανάστες;
Δηλαδή εξομοιώνουν την τραγωδία του Ελληνισμού τον 20ο Αιώνα με την …«μπίζνα» της λαθρομετανάστευσης σήμερα!

Ε λοιπόν, επειδή συμβαίνει να είμαι γόνος ΚΑΙ προσφύγων (από τη Μικρά Ασία) ΚΑΙ μεταναστών, κι επειδή μεγάλωσα με ιστορίες ΚΑΙ από την προσφυγιά του 1922 ΚΑΙ από τη μετανάστευση (όλα τα επόμενα χρόνια, και αλλεπάλληλες φορές μάλιστα), ΔΕΝ δέχομαι καμία «εξομοίωση», με αυτό που βιώνει η... Ελλάδα σήμερα. Καμία απολύτως!

Κι όσοι επιχειρούν τέτοιους «παραλληλισμούς», προσβάλλουν βάναυσα της μνήμη των γονέων και των παππούδων μας.

Πρώτον, οι παππούδες μας, όταν ήλθαν με την ψυχή στο στόμα στην Ελλάδα, από τον Πόντο και τη Σμύρνη και την Καππαδοκία, από την Έφεσο, την Αλικαρνασσό, το Τσανάκαλε, την Ινέπολη, την Προύσα, τα Μουδανιά και την Ανατολική Θράκη, ήλθαν για να σωθούν από τους Τούρκους που τους κυνηγούσαν γιατί ήταν Έλληνες!

Η ήττα του Ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία τους υποχρέωσε να ξεριζωθούν.

Τότε η χώρα που τους υποδεχόταν – η Ελλάδα - είχε ευθύνες για τον ξεριζωμό τους.

Τώρα η Ελλάδα δεν έχει καμία ευθύνη για όσους της έρχονται.

Οι θρασύδειλοι του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής.

Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να δημιουργήσει έναν νέο Επίτροπο. Αυτόν του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής. Και όρισαν Επίτροπό τον Έλληνα κ Σχινά. Χτες ο φασίστας της περιοχής Έρντοαν έφτυσε στα μούτρα την Ευρωπαϊκή Ένωση, απειλώντας την ότι αν χαρακτηρίσει την εισβολή του στη Συρία εισβολή, θα στείλει στην Ευρώπη 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες που κρατάει. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και οι χώρες της, η κάθε μία χωριστά, σκουπίστηκαν από την τουρκική ροχάλα και έβαλάν την ουρά κάτω από τα σκέλια! Τσιμουδιά! Ούτε λέξη!

Αυτοί οι θρασύδειλοι πολιτικοί νάνοι, αυτά τα ανθρωποειδή που κυβερνάνε με τη γραφειοκρατία τους 400.000.000 πολίτες (υπηκόους καλύτερα) και ενεργοποιούνται μόνο για τα ευρώ και τις τράπεζές ΤΟΥΣ, που δεν τόλμησαν να εναντιωθούν στην εισβολή του φασίστα της περιοχής Έρντοαν και την ενδεχόμενη γενοκτονία των Κούρδων (είναι ειδική η Τουρκία στο είδος), κατάπιαν αμάσητη την περιφρόνηση και το ξεγύμνωμα της δειλίας τους από τον Τούρκο μακελάρη.

Αυτοί οι θρασύδειλοι, θέλουν Επίτροπο για τον Ευρωπαϊκό Τρόπο Ζωής, προφανώς αγνοώντας ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι τα φράγκα, τα αμάξια, οι βιτρίνες και τα καφέ με τα ευχαριστώ και παρακαλώ της υποκρισίας.

Αν υπάρχει ευρωπαϊκός τρόπος ζωής είναι γιατί χτίστηκε με το αίμα αυτών που υπερασπίστηκαν την ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και πάνω από όλα την υπεράσπιση του Δικαίου απέναντι στο Άδικο. Έτσι χτίστηκε η Ευρώπη των επαναστάσεων, των εθνικών απελευθερωτικών αγώνων και των εξεγέρσεων κατά της τυραννίας και των διακρίσεων.

Αυτός είναι ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, Της εξημέρωσης των ανθρώπων και της όσμωσης των πολιτισμών. Και, κυρίως, της υπεράσπισης του Δικαίου όπου κι αν παραβιάζεται.Ένας τρόπος ζωής χτισμένος πάνω σε ποταμούς αίματος, μέχρι να μπορεί κανείς να κυκλοφορεί ασφαλής από άκρη σε άκρη μιας Ηπείρου και να διαλαλεί ελεύθερα τις απόψεις του.

Τι σχέση έχει αυτός ο τρόπος, που έχει για βάση του τις Αξίες, με τον τρόπο που δρούν και σκέφτονται οι χαρτογιακάδες και οι πολιτικοί της Ευρώπης εδώ και 40 χρόνια;

Τι σχέση έχει ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής με τους θρασύδειλους νάνους, που είτε συναλάσσονται με δικτάτορες, φασίστες και μακελάρηδες, είτε γράφουν το διεθνές δίκαιο και το Δίκαιο στα πανάκριβά τους παπούτσια. Που συμμαχούν με τους Ουκρανούς φασίστες, σωπαίνουν για τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων, συμμετέχουν στο αιματοκύλισμα του Ιρακ, της Συρίας, της Λιβύης, της Υεμένης, στα πραξικοπήματα κατά της Αιγύπτου και της Τυνησίας και χρηματοδοτούν τον Χίτλερ της Μέσης Ανατολής Ταίπ Έρντοαν.

Έκκληση από τα Πανεπιστήμια της Rojava και του Kobane

Από 

Με αυτό το έγγραφο, το Πανεπιστήμιο της Rojava και του Kobane, επιβεβαιώνουμε ότι η ιστορία είναι μάρτυρας μιας άλλης συνωμοσίας εναντίον του λαού μας που αντιστέκεται. 

Επί επτά χρόνια, οι Κούρδοι της Ροτζάβα και της Βόρειας Συρίας αντιστάθηκαν σε επιθέσεις από μισθοφόρους από όλο τον κόσμο και με αυτόν τον τρόπο υπερασπίστηκαν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σήμερα, δυστυχώς, αυτοί οι ίδιοι λαοί της αντίστασης αντιμετωπίζουν μια οργανωμένη διεθνή επίθεση. 

Αν και το τουρκικό κράτος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, πίσω του υπάρχουν διεθνείς δυνάμεις. Αυτές οι δυνάμεις που είχαν επαινέσει την κουρδική αντίσταση εναντίον του ISIS σήμερα για τα βρώμικα συμφέροντά τους συμφωνούν και μάλιστα συμμετέχουν στην επίθεση που στοχεύει τους Κούρδους. 

Πολίτες της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και άλλων χωρών έχουν δολοφονηθεί στο παρελθόν από το ISIS σε συντονισμό με το τουρκικό κράτος. Αυτό υποστηρίζει σήμερα το ISIS και τους μισθοφόρους του να σφαγιάσουν τους Κούρδους σύμφωνα με ένα νεο-οθωμανικό πολιτικό σχέδιο. Το τουρκικό κράτος και οι μισθοφόροι του Ισλαμικού Κράτους, Jabhat al-Nusra, Ahrar al Sham και άλλοι επιτίθενται σε κάθε τόπο που έχει κοινωνική, ιστορική και επιστημονική αξία. 

Καταστρέφουν, σκοτώνουν και λεηλατούν. Όλος ο κόσμος είναι μάρτυρας της δολιοφθοράς που διεξήγαγε το τουρκικό κράτος και οι μισθοφόροι του στην Αφρίν, την Παλμίρα, τη Μοσούλη, τη Ράκκα και τον Χουσανακαΐφ. Ο Ahrar al Sham και άλλοι επιτίθενται σε κάθε τόπο που έχει κοινωνική, ιστορική και επιστημονική αξία. Καταστρέφουν, σκοτώνουν και λεηλατούν. 

Ως δάσκαλοι, φοιτητές και προσωπικό από τα πανεπιστήμια Rojava και Kobane, παρά τις επιθέσεις του τουρκικού κράτους, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την επιστήμη και τη γνώση τα τελευταία τρία χρόνια. Δυστυχώς σήμερα όλες οι προσπάθειες, οι αξίες και η ουδετερότητα των πανεπιστημίων και των σχολείων απειλούνται σοβαρά από την κρατική τρομοκρατία και τους μισθοφόρους της.

Εμείς, τα πανεπιστήμια Rojava και Kobane, λέμε ότι η επιστήμη και η γνώση είναι πρωτίστως ιερές αξίες για την κοινωνία και εγγυώνται μια ηθική στάση και το σεβασμό του ανθρωπισμού. Θα παραμείνουμε σε αυτές τις αξίες και θα αντέξουμε ως το τέλος. Εν τω μεταξύ, απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις προσωπικότητες του ακαδημαϊκού κόσμου, στα πανεπιστήμια και στις διεθνείς ακαδημίες να καταδικάσουν αυτές τις βάρβαρες επιθέσεις και να αυξήσουν τις φωνές τους και να πάρουν μέρος εναντίον τους. Για να μπορέσουμε ακόμα να πούμε ότι η επιστήμη, η γνώση και ο πολιτισμός είναι οι βάσεις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ζήτω η αντίσταση της Rojava και της Βόρειας Συρίας

Σύμβαση Cooper: Ελλάδα, η Πλουσιότερη Χώρα του Πλανήτη

Η Σύμβαση «Cooper» υπάρχει στο Yπουργείο Bιομηχανίας (άγνωστο αν έχει περιέλθει τώρα στο υπουργείο Οικονομικών ή το Ανάπτυξης) και παραδίδεται – σαν “ιερό κείμενο”- από υπουργό σε υπουργό! Στην Σύμβαση αυτή, δεσμεύονται τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, μαζί με τον υδάτινο μας πλούτο, από ένα Αμερικανικό consortium εταιρειών!

Η Ελλάδα έχει υπογράψει και δεσμεύεται από την Σύμβαση «Cooper» της οποίας η χρονική ισχύς, εληξε την 31η Δεκεμβρίου του 2010, ενώ η διάρκειά της ήταν για 70 έτη!Αν, μάλιστα, η σημερινή κυβέρνηση δεν προβεί στις ανάλογες ενέργειες, δηλαδή αν δεν απαντήσει αρνητικά στην εταιρεία Hugh Cooper & Co Inc Chemical Construction Corporation, προβλέπεται αυτόματη ανανέωση της σύμβασης για άλλα 25 έτη!!!Διαβάστε μερικά ορυκτά που έχει το ελληνικό υπέδαφος που στο ρεπορτάζ θα έχετε την ευκαιρία να δείτε λεπτομέρειες…..

Λιγνίτη – Αλουμίνιο – Βωξίτη – Μαγγάνιο – Νικέλιο – Σμηκτίτες – Μαγνήσιο – Χρωμίτη – Ουράνιο – Οσμιο και φυσικά Πετρέλαιο και Φυσικό αέριο. Εύστοχος ήταν ο τίτλος της Αθηναϊκής το 1999 όταν χαρακτήρισε τη Βόρεια Ελλάδα «Θησαυροφυλάκιο». Βέβαια αφήσαμε τελευταίο τον Χρυσό που εκμεταλλεύεται ως ένα σημείο ο Τζώρτζ Σόρος.

Τώρα, όμως γεννάται, ένα ερώτημα: Τώρα που λήγει αυτή η επαχθής σύμβαση Cooper θα την ανανεώσουμε; Θα βρεθούν πολιτικοί που θα συναινέσουν σε επανάληψη του εγκλήματος ή θα πάρουμε τον πλούτο μας στα χέρια μας και θα ξεχρεώσουμε και διαολοστείλουμε ΔΝΤ και Τοκογλύφους στον αγύριστο;

Το θέμα έφερε στη βουλή ο Κυριάκος Βελόπουλος που ερωτά τον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου: Η 70ετής ισχύς της Συμβάσεως, αληθεύει ότι εκπνέει, την τελευταία ημέρα του επομένου μηνός Δεκεμβρίου; Ποιοι απαρτίζουν αυτό το Αμερικανικό «consortium» εταιρειών; Τι προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση;

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΤΣΗ