Από τέτοια πλύση εγκεφάλου δεν πέρασε άλλος λαός

Τελευταία Ενημέρωση: 20 Σεπτεμβρίου 2019, 12:04 μμ

  

Μα, με τι υλικά τους έκαναν την πλύση εγκεφάλου κι έγιναν τόσο γελοίοι, τελικά; Είναι ανεξήγητο το φαινόμενο. Και εξωφρενικό. Να προσπαθούν βιάζοντας τη λογική να δικαιολογήσουν κάθε τι που παρουσιάζει την τουρκική πολιτική των ξεριζωμών και των γενοκτονιών όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα ήθελαν να είναι για να τρέφονται οι ουτοπίες τους.

 

Έγραφα χτες για τον Ακιντζί, που μας συμβούλευε να μάθουμε να σεβόμαστε «τα σύμβολα και τις αξίες του άλλου». Το είπε με αφορμή την ιστορία με τον δεκαεξάχρονο και την κατοχική σημαία της Λύσης. Και έκανα κάποιες αναφορές σε στοιχεία για τις καταστροφές που έγιναν στα κατεχόμενα, για να ρωτήσω ποιος δεν σέβεται «τα σύμβολα και τις αξίες του άλλου». Πετάχτηκαν οι ξεπλυμένοι να υπερασπιστούν τον Ακιντζί. Έγιναν καταστροφές της πολιτιστικής και της θρησκευτικής κληρονομιάς στα κατεχόμενα, παραδέχονταν (αυτό έλειψε, να καταφέρουν να το κρύψουν κι αυτό!) αλλά «κάποιοι τα έκαναν και κάποιοι από τους δικούς μας έκαναν ακριβώς τα ίδια», έλεγαν.

 

Το «κάποιοι τα έκαναν», είναι βεβαίως το άλλοθι, που χρειάζεται η Τουρκία, όχι η πλευρά των θυμάτων. Κάποιοι φανατικοί, δηλαδή, ένας, δυο, δέκα, εκατό, πάντως, όχι το τουρκικό κράτος, όχι η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, είναι μόνο λίγοι κακοί, όπως έχουμε κι εμείς και όλα τα έθνη τους κακούς τους, που κάνουν καταστροφές και γενοκτονίες. Γι΄ αυτό, λέω, πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν ιδιαίτερα υλικά για την πλύση εγκεφάλου, που τους έκαναν. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Ακούστε, όμως, γελοίοι, ποια είναι η πραγματικότητα. Μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο, προϊόν επίμονης έρευνας, του διδάκτορα ιστορίας και ερευνητή, Πέτρου Σαββίδη, με τίτλο «Η ισλαμοποίηση της κατεχόμενης Κύπρου». Μπορεί να ξεστραβώσει πολλούς αν κάτσουν να το μελετήσουν. Μάταια, βέβαια, το λέμε, δεν πρόκειται να διαβάσουν τίποτε, αυτοί τα ξέρουν καλύτερα από όλους, κάποιους τους τα φυτεύουν και σε ειδικά σεμινάρια κι αυτοί τα μεταφέρουν στους εντελώς ανόητους. Λοιπόν, η έρευνα του κ. Σαββίδη, με απόλυτα στοιχεία, αποδεικνύει ακριβώς ότι στα κατεχόμενα δεν «τα έκαναν κάποιοι» κακοί. Ούτε ο τουρκικός στρατός κατά την εισβολή. Εφαρμόστηκε συστηματικά η τουρκική πολιτική της εθνοκάθαρσης από Τούρκους και δυστυχώς και από Τουρκοκύπριους. Πρώτα εκδιώχθηκε ο πληθυσμός και στη συνέχεια η εκρίζωση ή η αλλοίωση κάθε ελληνικού και κάθε χριστιανικού στοιχείου.

Οι πλούσιοι

Του Νίκου Ντάσιου

Μπορεί κάποιος αλήθεια να πιστέψει ότι άνθρωποι σαν τον Κωστή Χατζηδάκη με 1,7 εκατ. € σε χαρτοφυλάκια κυρίως ξένων Τραπεζών ή τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη με 125 ακίνητα ….θα ασχοληθούν ποτέ με την Εθνική Οικονομία και τις αγωνίες των φτωχών ανθρώπων της χώρας; 

Μπορεί κάποιος ν’ αμφιβάλει για την ηθική υποκρισία των «φιλε-λεφτ» διαβάζοντας τις δηλώσεις εισοδήματος των Παπαδημούλη με καταθέσεις ενός εκατ. € σε 18 τραπεζικούς λογαριασμούς και του Σταθάκη με 44 ακίνητα και χρεόγραφα 240 χιλ. € ή να πιστεύει ότι νοιάστηκε ποτέ ο Γιάννης Βαρουφάκης για τα capital control και το κλείσιμο των Ελληνικών Τραπεζών διαθέτοντας –μεταξύ άλλων- καταθέσεις 45 χιλ. € και 204 χιλ. $ στην Corner Banca της Ελβετίας;

Μπορεί να μην οργίζεσαι για το απύθμενο θράσος του Τσακαλώτου με μετοχές στην Black Rock και στην Invesco κι αμοιβαία στις FTIOF και Pioneer, που κατεβαίνει να διαδηλώσει για τα δίκαια των εργαζομένων –δίκαια που ο ίδιος καταπάτησε όντας Υπουργός οικονομίας;

Η εικόνα της αύξησης των εισοδημάτων και της ακίνητης περιουσίας της πολιτικής τάξης της χώρας όταν τα μεσαία και χαμηλότερα στρώματα έχαναν μεσο-σταθμικά 6% του εισοδήματος τους ετησίως στα χρόνια της κρίσης, ενώ κατασχέθηκαν και απειλούνται με κατάσχεση χιλιάδες πρώτες κατοικίες, είναι τουλάχιστον εξοργιστική. 

Το χάσμα της κοινωνίας από την πολιτική τάξη βαθαίνει συνεχώς, εγκυμονώντας σοβαρότατους κινδύνους ακόμα και γι αυτή ακόμα την κουτσουρεμένη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία.

Γίνεται πλέον κατανοητό ότι η πολιτική ελίτ διατήρησε ή και αύξησε τα προνόμια της υπό την ανοχή και την προστασία των υπερεθνικών κέντρων με αντάλλαγμα την επιβάρυνση αποκλειστικά των μεσαίων και χαμηλότερων στρωμάτων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, την υποθήκευση του δημόσιου πλούτου, την πληθυσμιακή αλλοίωση και την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών επιδιώξεων των Δυτικών στα Βαλκάνια και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Ενώ τα παραπάνω αποτελούν κοινές παραδοχές σ’ ένα μεγάλο μέρους του πληθυσμού -πέραν όσων έχουν κομματικές εξαρτήσεις και ιδεοληψίες-, το πρόβλημα είναι υπαρκτό καθότι τα προαναφερθέντα πρόσωπα επιλέγονται από εμάς μέσω της ψήφου μας. Και θα συνεχίσει η ίδια κατάσταση αν δεν αλλάξουμε πρότυπα υπερβαίνοντας το δίπολο οργής & ταύτισης που κυριάρχησε στον συλλογικό μας ψυχισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια. Όμως κάτι τέτοιο προϋποθέτει μια ουσιαστικότερη άνοδο της «παιδείας» μας που θα ήταν δυνατή μόνο μέσα από μια κυριολεκτική «μορφωτική επανάσταση».

Παράλληλα απαιτούνται πολιτικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα ένα σχέδιο αναδιανομής του πλούτου με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και ευθύνες για την λειτουργία του δημόσιου χώρου, αναλογικές με το εισόδημα ή ακόμα και την θεσμοθέτηση ενός «ορίου πλούτου». Ο περιορισμός των εισοδηματικών ανισοτήτων δεν αποτελεί απλά ηθικό ζήτημα αλλά προϋπόθεση δημοκρατικών και συμμετοχικών διαδικασιών σε πολιτειακό επίπεδο. Από την Ιστορίας μας το «μηδέν αγαν» προήλθε από τη μείωση της δύναμης των ευγενών μέσω των «τριττυών» από τον Κλεισθένη και την διαγραφή των χρεών με την «σεισάχθεια» του Σόλωνα, αποτελώντας τις βασικές προϋποθέσεις για την Δημοκρατία στην Αθήνα του Περικλή.

Καθόλου τυχαία ότι αυτή η συζήτηση γίνεται σήμερα, την ημέρα της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη της νεότερης Ελλάδας, Ι. Καποδίστρια. Μιας δολοφονίας με Αγγλική σφραγίδα που έως ένα βαθμό καθόρισε και οδήγησε στην σημερινή παρακμή….

ΠΗΓΗ:http://ardin-rixi.gr/archives/213402

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Οδοιπορικό στον Πόντο της συγγραφέως Θεοδώρας Ιωαννίδου-Καρακουσόγλου

Τρίτης γενιάς Πόντια, πρόσφυγας, η Θεοδώρα Ιωαννίδου-Καρακουσόγλου με τον έναν παππού και τη μια γιαγιά της από την Οινόη, τον άλλο παππού από τη Ματσούκα και την άλλη γιαγιά από τη Χαλδία, όλοι από τον Πόντο, επισκέφτηκε για προσκύνημα τον Πόντο και μας εμπιστεύτηκε κάποιες όμορφες στιγμές από το ταξίδι της.

Συγγραφέας  του βιβλίου "Όσοι δεν γέλασαν ποτέ", όπου γράφει για όλους αυτούς τους σφαγιασμένους και τους ξεριζωμένους, τους πικραμένους προγόνους της.  Όσους δεν γέλασαν ποτέ...

Μας συγκινεί με το πάθος και την ανιδιοτέλειά της, τον διαρκή αγώνα της να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη των μαρτυρικών προγόνων της, τη μνήμη του Πόντου!

Γιώργος Τασιόπουλος

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ 100 ΧΡΟΝΙΑ

Της Θεοδώρας Ιωαννίδου-Καρακουσόγλου

Φτάσαμε κατάκοποι, μετά από πολύωρο ταξίδι, στο χωριό Μπαχτσετσίκ του Ακ Νταγκ Μαντέν. Η Σοφία, κάτοικος Μελβούρνης, δισεγγονή του τελευταίου χριστιανού ιερέα ρώτησε τους λιγοστούς μουσουλμάνους που συναντήσαμε πληροφορίες για την οικογένειά της. Ένας ανάμεσά τους της είπε πως ξέρει το μισογκρεμισμένο σπίτι του προπαππού της. Έφτασαν στα χαλάσματα και μπήκαν. Εκεί, βρήκαν στον τοίχο το κομποσχοίνι του, που από φόβο μάλλον δεν είχε καταστραφεί, αλλά του είχε αφαιρεθεί μόνο ο σταυρός. Η Σοφία ήταν κατασυγκινημένη. Η προγονική της αλήθεια την περίμενε κρεμασμένη σε ένα καρφί τοίχου στο μακρινό Μπαχτσετσίκ για 100 χρόνια..

ΟΙΝΟΗ

Ο αιωνόβιος πλάτανος στην κεντρική πλατεία της Οινόης, της πόλης που στην αρχαιότητα ίδρυσαν άποικοι από την Οινόη της Αττικής. Στο σημείο αυτό συναντιόντουσαν οι επιτάφιοι κάθε μεγάλη Παρασκευή. Το σήμα της πόλης. Δίπλα ήταν από τα βυζαντινά χρόνια η "απουκά εγκλεσία", η κάτω εκκλησία, αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, από την οποία έχουν απομείνει οι δύο κολώνες της εισόδου.

Πρόταση Λαφαζάνη στο “Α.Ρ”: Επαναθεμελίωση της Αριστεράς-Μέτωπο Εθνικής Κοινωνικής Απελευθέρωσης - Παναγιώτης Λαφαζάνης

Αναδημοσιεύουμε από το Iskra ολόκληρη  την πρόταση του Παναγ. Λαφαζάνη την οποία ανέπτυξε στην Κεντρική Επιτροπή του «Αριστερού Ρεύματος» που πραγματοποιήθηκε στις (15/9) και την οποία θέτει για διάλογο και γνώμες στο Ρεύμα και σε όλες τις αριστερές προοδευτικές δυνάμεις που κατανοούν την ανάγκη θεμελιακών αλλαγών στην αριστερή σκέψη και πρακτική.

Ο Παναγ. Λαφαζάνης με την πρότασή του τονίζει ότι δύο είναι σήμερα οι μεγάλες και επείγουσες προτεραιότητες για την αριστερά και το προοδευτικό κίνημα, προκειμένου να διαδραματίσουν τον αναντικατάστατο ρόλο τους για την εθνική ανεξαρτησία, τη διέξοδο, την ανόρθωση, την ανασυγκρότηση και αναγέννηση της χώρας μας.

Η πρώτη μεγάλη προτεραιότητα σήμερα τόνισε, όταν ένας ολόκληρος ιστορικός κύκλος της Αριστεράς στην πατρίδα μας και στην Ευρώπη έχει κλείσει, είναι η ριζική και εκ βάθρων επαναθεμελίωση της Αριστεράς σε όλους τους τομείς, θεωρητικό, πολιτικό, οργανωτικό προγραμματικό, μέσα από τη συνέχεια των καλύτερων στιγμών της, όπως ο μεγάλος πατριωτικός και κοινωνικός ρόλος της στην εποποιία της Εθνικής μας Αντίστασης και των πιο ηρωικών και αγωνιστικών παραδόσεων της.

Η δεύτερη μεγάλη και συναφής προτεραιότητα είναι η διαμόρφωση στην χώρα μας με τη συμμετοχή όλων ανεξαιρέτως των αριστερών, ριζοσπαστικών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντισυστημικών δυνάμεων ενός μεγάλου μετώπου με επιδίωξη την ιστορική ανατροπή για την ανεξαρτησία και την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση της χώρας μας.

Ο Παναγ. Λαφαζάνης υπογραμμίζει στην πρόταση του ότι το «Αριστερό Ρεύμα», βασική συνιστώσα σήμερα της ΛΑ.Ε, ένα Ρεύμα που από την ίδρυσή του το 1992 έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Αριστερά και τον τόπο, μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά, μαζί με ευρύτερες ριζοσπαστικές πολιτικές και κυρίως κοινωνικές  και ανένταχτες δυνάμεις για να προωθηθεί τόσο η πρωτοβουλία της επαναθεμελίωσης της Αριστεράς με τη δημιουργία ενός νέου αριστερού φορέα, όσο και το ευρύτερο δυνατό Μέτωπο Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης. Ένα μέτωπο που θα έχει στο επίκεντρό του το μέγα και επίκαιρο αίτημα της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας ως θεμελιώδη προϋπόθεση ενός σύγχρονου μεταβατικού προγράμματος με προοδευτικό ανορθωτικό και ταξικό προσανατολισμό.

Τέλος ο Παναγ. Λαφαζάνης τονίζει ότι τόσο η επανιδρυτική προσπάθεια της Αριστεράς όσο και οι πρωτοβουλίες για ένα μεγάλο μέτωπο Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης δεν θα προχωρήσουν εν κενώ αλλά μέσα από μια μεγάλη αντεπίθεση ενάντια στον «ευρωενωσιακό ολοκληρωτισμό» και την «παγκοσμιοποίηση» που πνίγουν την χώρα και μια μεγάλη αντεπίθεση απέναντι σε μια ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, σε ένα ανούσιο συναινετικό δικομματισμό και συνολικά σε ένα κατεστημένο πολιτικό σύστημα που συμπληρώνεται με δύο κόμματα της Βουλής, εκ των οποίων το ένα αποτελεί ένα είδος υποκατάστατου του «Ποταμιού» και το άλλο «light» υποκατάστατο της «Χρυσής Αυγής».

• ΑΝΑΓΚΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ Η ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

• ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΟΛΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΤΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;

Το ιστολόγιο διαφωνεί φυσικά με την αγιοποίηση των Νεότουρκων, καθώς στη συνείδηση του Μικρασιάτη πρόσφυγα, του κάθε Έλληνα με στοιχειώδη γνώση των περιπετειών και των παθών της νεότερης ιστορίας μας, οι προπομποί  του αιμοσταγούς Κεμάλ,  Τζεμάλ, Εμβέρ και Ταλαάτ πασάς, είναι αυτοί οι οποίοι εμφύσησαν το πνεύμα του ακραίου φυλετισμού και έβαλαν τα θεμέλια των σφαγών, των γενοκτονιών των λαών της Μικράς Ασίας, Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων.

Δημοσιεύουμε το κείμενο τέσσερα χρόνια αργότερα από την πρώτη δημοσίευση για να αποκαλύψουμε την  άγνοια ή την συνειδητή παραπληροφόρηση από τον Πατριάρχη της αποδομητικής σχολής αναθεώρησης της ιστορίας.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;

O Αντώνης Λιάκος χρησιμοποιεί παραβολικά τη φιγούρα του «Νεότουρκου»

για να μιλήσει για εκείνον που κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα

και δεν στέκεται στην όχθη σχολιάζοντας τη ροή του ποταμού επειδή φοβάται να βραχεί.

Αντώνης Λιάκος

ΧΡΟΝΟΣ 29 (09.2015)

Νεότουρκοι ονομάζονταν οι νεαροί αξιωματικοί, πολιτικοί και διανοούμενοι που το 1908 συνασπίστηκαν στη Θεσσαλονίκη, δημιουργώντας το κόμμα «Ένωση και Πρόοδος», το οποίο προσπάθησε να σώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία με σαρωτικές μεταρρυθμίσεις και συνθήματα Ελευθερία-Ισότητα-Δικαιοσύνη. Πήραν την εξουσία, αλλά δεν κατάφεραν τους αρχικούς τους στόχους. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαλύθηκε στους αλλεπάλληλους πολέμους που ακολούθησαν, και μετά από δεκαπέντε χρόνια από τα ερείπιά της μπόρεσε να συγκροτηθεί η τουρκική δημοκρατία, πάλι μέσα από μια υπερπροσπάθεια στην οποία τα καλύτερα στοιχεία του τουρκικού έθνους, που το ίδιο μέσα από τη διαδικασία αυτή δημιουργούνταν, συνασπίστηκαν γύρω από τον Μουσταφά Κεμάλ: αξιωματικοί αλλά και διανοούμενοι, δάσκαλοι, γεωπόνοι, μηχανικοί, άνθρωποι των πόλεων και της επαρχίας. Μπορεί στους χριστιανικούς πληθυσμούς ο όρος Νεότουρκος να έχει, δικαιολογημένα, αρνητικές συνδηλώσεις (αν και δεν ήταν όλοι εθνολογικά Τούρκοι), ωστόσο προβλήθηκε διεθνώς γιατί έγινε ισοδύναμος του αφοσιωμένου και δραστήριου σώματος ανθρώπων που δεν περιορίζεται στις πολιτικές και διοικητικές ελίτ, αλλά φτάνει ώς τη βάση της κοινωνίας, δρα υπέρ της χωρίς να ταυτίζεται μαζί της. Με την έννοια αυτή, οι Νεότουρκοι δεν ήταν αποκλειστικά τουρκικό φαινόμενο. 

Στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, σε έναν ευρύ χώρο, που περιλαμβάνει όλες εκείνες τις χώρες οι οποίες δεν ανήκαν ούτε στις ανεπτυγμένες μητροπολιτικές χώρες ούτε στις αποικίες, σε παλιές και νέες χώρες ανάμεσα, συγκεφαλαιώνονται μεταβολές που είχαν δρομολογηθεί από το τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα: ανάπτυξη των δικτύων (σιδηρόδρομοι, διώρυγες, λιμάνια), βαθιά διείσδυση του εμπορικού κεφαλαίου από τη Δύση, μεταποιητική και εξορυκτική βιομηχανία. Αυτά συνδυάζονται με την πίεση των αποικιακών δυνάμεων για παραχωρήσεις και προνόμια, και για την ανάγκη επιβολής μεταρρυθμίσεων εκ των άνω και με ξένη κηδεμονία. Σε αυτή τη συνάρθρωση οικονομικών αλλαγών και πολιτικών πιέσεων (τα δάνεια και το χρέος παράλληλα με τις κανονιοφόρους), πολλές κοινωνίες αντέδρασαν παράγοντας μια πολιτική ριζικού μετασχηματισμού και μεταρρυθμίσεων υπό εθνική κυριαρχία. Από τα Βαλκάνια έως το Ιράν (majlis: συνταγματική εθνοσυνέλευση 1906) και ώς την Κίνα (Σουν Γιατ-σεν, 1911), αυτή την πολιτική ανέλαβαν να τη σχεδιάσουν και να την εφαρμόσουν ομάδες νέων ανθρώπων που προέρχονταν κατά κανόνα από νεωτερικές επαγγελματικές δραστηριότητες και είχαν δυτική εκπαίδευση. Αλλού πέτυχαν μέσα από διαδοχικά κύματα, όπως στην Τουρκία, αλλού απέτυχαν και διαλύθηκαν με ξένες παρεμβάσεις (όπως λ.χ. στο Ιράν), αλλού –όπως στην Κίνα– την προσωρινή παγίωση ακολούθησαν εμφύλιες συγκρούσεις. Τι μας χρησιμεύει όμως μετά από 100 χρόνια αυτή η ιστορία των «Νεότουρκων»; 

Γιάννης Βάρδας: Θέε μου κι αν ξανά γεννηθώ...

Αγωνία ως έλασσον

Το έλασσον 

της Άννας Στάικου

Κάποτε ρώτησε ένας νέος

τον γέροντα σοφό: 

Τι μου χρειάζεται ως

 θώραξ των επερχομένων καταιγίδων ;; 

και ο γέρων:

 Το έλασσον ως

συστατικό του παντός

 (ο νέος δεν αντελήφθη, 

παρά μόνο το επαναλάμβανε 

κάθε τόσο ως προσευχή) 

από "ηλεκτρόδιο" ΑΣ

Αυτοί οι άνθρωποι κυβερνούσαν την χώρα;

Tου Λέανδρου Ρακιντζή

Σήμερα στα ΜΜΕ κυριαρχεί η τηλεοπτική δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ  Σάκη Παπαδοπούλου: «το να πιέζει ένας  Υπουργός έναν εισαγγελέα δεν είναι ποινικό αδίκημα».

Σαφώς με τη παραπάνω απλή διατύπωση δεν υπάρχει τέτοιο ποινικό αδίκημα στον ισχύοντα τότε [2017] Ποινικό Κώδικα, αλλά βάση δικανικού συλλογισμού τα πραγματικά περιστατικά υπάγονται στον προσήκοντα κανόνα δικαίου. Για να διακριβωθεί εάν  υπάρχει και ποιο  τετελεσμένο ή εν αποπείρα  ποινικό αδίκημα. Και αν αποδειχθούν οι  πιέσεις  μπορεί να στοιχειοθετηθούν από τους αρμόδιου εισαγγελείς κάποια.

Βάση της αρχής της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης είναι ανεπίτρεπτο  ακόμη και ο Υπουργός Δικαιοσύνης  να ζητά από ένα δικαστικό λειτουργό πληροφορίες για τη πορεία μιας υποθέσεως. Πόσω μάλλον να του υποδεικνύει  πώς να ενεργήσει, γιατί αυτό συνιστά χειραγώγηση της υπόθεσης. Για ένα δικαστικό λειτουργό ακόμα και να τον πάρει ο Υπουργός της Δικαιοσύνης στο τηλέφωνο,  συνιστά πίεση, πόσω μάλλον, όταν τον  απειλήσει. Και εάν έχει  ηχογραφηθεί, δεν αποδεικνύεται  παρά μόνο  βάση της αρχής της ηθικής αποδείξεως. Φυσικά  αν  ο κ. Υπουργός  πίεσε τη κα Ράικου με απειλές να παραπέμψει τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, ως προς  μεν τις  απειλές, είναι θέμα αποδείξεων, αλλά η πρόθεση παραπομπής των πολιτικών προσώπων αποδεικνύεται  από τη παραπομπή από τη κα Τολουπάκη των πολιτικών αυτών προσώπων.

Άγραφα ώρα 0: μπουλντόζες, κλούβες, σεκιουριτάδες και αστυνομοκρατία στα 2000 μέτρα.

Μόλις λίγες ημέρες πριν, ο αναπληρωτής δασάρχης Καρπενησίου εξέδωσε πρωτόκολλο εγκατάστασης για το «αιολικό πεδίο» που έχει σχεδιαστεί για την κορυφογραμμή της Νιάλας, πάνω από τη λίμνη Πλαστήρα.

Αυτό ήταν το πράσινο φως που περίμενε η ανάδοχη εταιρεία για να ξεκινήσει τις εργασίες, παρά το ότι δεν έχει ακόμα κατατεθεί η ΕΟΑ (Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση), κάτι που το ΣτΕ έκρινε ότι είναι ουσιαστική και όχι απλά μια τυπική υποχρέωση προκειμένου να ξεκινήσουν ή όχι οι εργασίες. Να υπενθυμίσουμε ότι η συγκεκριμένη περιοχή είναι περιοχή Natura 2000 και υπόκειται σε καθεστώς προστασίας και –τουλάχιστον προς το παρόν- κάθε εργασία είναι παράνομη.

Χθες, στον Άγιο Νικόλαο Βραγκιανών.

Έτσι την Πέμπτη 19/9 τρεις μπουλντόζες ξεκίνησαν από την Καρδίτσα προς τον Άγιο Νικόλαο Βραγκιανών και τα Καμάρια στα 1800 μέτρα υψόμετρο. Φυσικά δεν ήταν μόνες τους: δεκάδες αστυνομικοί, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες, τις συνόδευσαν έως πάνω στο βουνό. Η δικαιολογία: άσκηση, έρευνες για ναρκωτικά και τον ….Παλαιοκώστα! Ταυτόχρονα σε διάφορα κομβικά σημεία υπάρχει παρουσία της ΕΛΑΣ, που ελέγχει την πρόσβαση στο βουνό – ουσιαστικά την απαγορεύει – ενώ πραγματοποιήθηκαν και έρευνες σε αποθήκες κατοίκων που αντιτίθενται στην εγκατάσταση.

Οι πρώτες μπουλντόζες στα Άγραφα.

Παρ’ όλη την αστυνομοκρατία όμως, στο βουνό βρέθηκαν και αρκετοί κάτοικοι της περιοχής και μέλη οργανώσεων που εναντιώνονται σε αυτήν την καταστροφική εγκατάσταση η οποία είναι – τουλάχιστον προς το παρόν – παράνομη (δες ανακοίνωση παρακάτω).

Ακόμα το ΣΚ που μας έρχεται θα γίνει στο καταφύγιο Καραμανώλη στο Βουτσικάκι (πάνω από το Νεοχώρι) η (προγραμματισμένη από καιρό), Πανθεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση. Παρά το ότι δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο κάλεσμα, είναι μια καλή ευκαιρία για να δείξει η ορειβατική κοινότητα, αλλά και όλοι όσοι αντιτίθενται, την αποφασιστικότητα τους απέναντι στο σχέδιο καταστροφής των Αγράφων, αλλά και των Ελληνικών βουνών γενικότερα.

Όταν ο Τσε Γκεβάρα μίλησε για την Κύπρο πριν 55 Γενικές Συνελεύσεις των Ηνωμένων Εθνών

«Η ειρηνική συμβίωση δοκιμάζεται επίσης –κατά βάναυσο τρόπο– στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η τουρκική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τον λαό και την κυβέρνηση της Κύπρου να υπερασπιστούν ηρωικά την κυριαρχία τους».

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Το 1964 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Κύπρο. Η τουρκοκυπριακή ανταρσία είχε ξεσπάσει και η τρίχρονη ειρηνική περίοδος –μετά από χιλιάδες χρόνια σκλαβιάς– αποτελούσε ήδη παρελθόν. Το νησί μετατρεπόταν σε «πρόγονο» της Βοσνίας και η Λευκωσία, η Πάφος, η Τηλλυρία και άλλες περιοχές, κεφάλαια μιας τραγωδίας που ακόμα συνεχίζεται.

 Η Τουρκία είχε κατορθώσει να κατακρεουργήσει τον «δικοινοτισμό» του νεογέννητου κράτους και οι μεγάλες δυνάμεις παρακολουθούσαν από μακριά τη βαρβαρότητα να εγκαθιδρύεται. 

Στις 11 Δεκεμβρίου του άγριου εκείνου έτους, ο υπουργός Βιομηχανίας της –επίσης νεοαπελευθερωθείσας– Κούβας, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, προσφωνούσε τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ γράφοντας ιστορία. Ντυμένος με τη στρατιωτική του στολή, η οποία του επέτρεψε να είναι σε εκείνη τη θέση μετά την επανάσταση της 26ης Ιουλίου, ο Γκεβάρα άφηνε, με ειλικρίνεια και διαύγεια, μια τεράστια παρακαταθήκη, ένα μανιφέστο υπεράσπισης των λαών που μάχονται για την ελευθερία τους. 

Επιπλήττοντας τη γνωστή τακτική του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών να «νίπτει τας χείρας του» μπροστά στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μπροστά στις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, ο Τσε κατήγγειλε την προσπάθεια του ιμπεριαλισμού «να μετατρέψει τη Γενική Συνέλευση σε άσκοπο διαγωνισμό ρητορικής». Κατηγορώντας με πυγμή και μεγάλη περηφάνια, την επεμβατική αμερικανική εξωτερική πολιτική, ο Γκεβάρα, κουβαλώντας στην πλάτη του (ήδη) μια μεγάλη ιστορία επαναστάσεων, επέβαλε στη συζήτηση την ανάγκη υποστήριξης των ανθρώπων στην Καμπότζη, το Λάος, το Βιετνάμ, το Κογκό, ολόκληρη τη Λατινική Αμερική μα και την δική μας πατρίδα, Κύπρο.

«Η ειρηνική συμβίωση δοκιμάζεται επίσης –κατά βάναυσο τρόπο– στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η τουρκική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τον λαό και την κυβέρνηση της Κύπρου να υπερασπιστούν ηρωικά την κυριαρχία τους».

Τούτο επεσήμανε ο Γκεβάρα πριν 55 χρόνια στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, σημειώνοντας τη βαναυσότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε ο κυπριακός Ελληνισμός από την Τουρκία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, καταδεικνύοντας την προκλητική στάση του ΟΗΕ απέναντι στην ανάγκη του λαού της Κύπρου για αυτοδιάθεση. Ήταν νωπές οι μνήμες από τον όμορφο εθνικοαπελευθερωτικό και αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ.

Ιδιωτικοποίηση του νερού (ελληνικοί υπότιτλοι)

«Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς.» 

 Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η εκπομπή της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης «Monitor» έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης. Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας όπου επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση και όπου μέσα σε λίγα χρόνια τα τιμολόγια αυξήθηκαν 400 τα εκατό και συνεχίζουν με αύξηση 6 τα εκατό κάθε χρόνο. 

«Δεν μπορούμε πια να πιούμε νερό, όπως πίναμε στο παρελθόν, δεν είναι καλό»

 λένε οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν από την αρχή αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση. 

Το 8λεπτο βίντεο στη συνέχεια πηγαίνει στο κέντρο του προβλήματος στις Βρυξέλλες. Εκεί ερευνά σε βάθος την κατάσταση και παρουσιάζει έγγραφα που αποδεικνύουν την απόφαση για «άνοιγμα της αγοράς» του νερού, ξεκινώντας από τις χώρες του Νότου, μια αγορά που την υπολογίζουν σε τριψήφια δις.

Πού πήγαν οι ανήσυχες ψυχές της γενιάς μου;

από

 Στέλιος Κούκος

Τα λόγια που ακολουθούν θα μπορούσαν να είναι ένα παράπονο, μια κραυγή, ένα ουρλιαχτό… «Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου αφανισμένα απ’ την τρέλα…» γράφει ο Αμερικανός ποιητής  Άλεν Γκίνσμπεργκ στο δικό του συγκλονιστικό «Ουρλιαχτό». Θα μπορούσε να είναι ένα προσκλητήριο φίλων, γνωστών ή έστω φιγούρων από το παρελθόν που πραγματικά έμοιαζαν να είναι διαφορετικοί. Στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στις παρέες. Ξεχώριζαν. Ευαίσθητοι, ιδιαίτερα καλλιεργημένοι και διαβασμένοι, με ποικίλες και ειδικές γνώσεις που σε εξέπλητταν. Θα μπορούσε όμως το κείμενο να εμπίπτει στον νόμο περί προσωπικών δεδομένων. Αλλά δεν θα δώσουμε και ονόματα. Αυτό μας έλειπε.  Άλλωστε τους περισσότερους τους έχω χάσει από χρόνια, αλλά και λίγο πολύ όλοι κείμεθα εν τω πονηρώ…

Πραγματικά αναρωτιέμαι πού χάθηκε ο φίλος με την ξεχωριστή παιδεία που, όταν ερχόταν στο πανεπιστήμιο με την πουκαμίσα έξω από το παντελόνι και με τις σακούλες στα χέρια, ξέραμε ότι είχε ρημάξει τα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης. Μας το είχε εξομολογηθεί ο ίδιος.Οι παλιότερες πληροφορίες μου για αυτόν ήταν ότι δούλευε σε κάποια τοπική αυτοδιοίκηση. Περίμενα να διαβάσω κάποτε κάποιο βιβλίο του, ένα άρθρο… Μαζί με τον κλεπτο-εθισμένο για τη μόρφωσή του φίλο ήταν και κάποιος άλλος φοιτητής του ίδιου πνευματικού βεληνεκούς, με πιο καλλιτεχνικές ευαισθησίες.  Όπως μας είχε πει τότε, με τα βιβλία της ποίησης έριχνες πιο εύκολα κορίτσια, γι’ αυτό ξέραμε όταν είχε μαζί του ανάλογα βιβλία σε τι αποσκοπούσε. Μετά το πτυχίο αποτραβήχτηκε σε κάποιο χωριό. 

27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1831 - Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας τον Ιούνιο του 1831 έγραφε προφητικά:

"Ενόσω υπάρχει η παρούσα γενεά, οι προύχοντες, ένεκα συμφερόντων και παθών συνενούμενοι, θα παραλύωσι, ραδιουργούντες, πάσαν οιανδήποτε τάξιν πραγμάτων, ουδέποτε θα δημιουργήσωσιν κυβέρνησιν"

Του είχαν συστήσει να φυλάγεται γιατί είχε ακουστεί πως ετοιμάζονταν να τον δολοφονήσουν.

" Δεν φοβάμαι γιατί δεν έχω σκοτώσει κανέναν", 

είχε πει απαντώντας ίσως έτσι πλαγίως στον Κανέλλο Δεληγιάννη που τον είχε ονομάσει δήμιο.

Καθώς ξεκινούσε στις 27 Σεπτεμβρίου πρωί πρωί, στις έξι για να εκκλησιαστεί στον Άγιο Σπυρίδωνα, η χώρα που είχε υπηρετήσει μία ζωή ήταν ανάστατη κι εκείνος δεν είχε βρει απάντηση στο ερώτημα:

"Τι κάνεις όταν ο αντίπαλός σου είναι αποφασισμένος να μεταχειριστεί εναντίον σου όλα τα μέσα χωρίς να εξαιρεί κανένα απολύτως;"

Στο κατώφλι της εκκλησίας ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης του βύθισε το μαχαίρι του στην κοιλιά ενώ ο Κωνσταντίνος τον άρπαζε με το αριστερό από το σβέρκο και τον πυροβολούσε στο κεφάλι.

-------------------------------------------------

Όταν στις εννιά το πρωί της 8ης/20ης Ιανουαρίου 1828 ο Καποδίστριας αποβιβάστηκε στην Αίγινα, χιλιάδες κόσμου είχαν τρέξει στην παραλία να τον προϋπαντήσουν.

Με τα ήσυχα σκεπτικά μάτια του εκείνος παρατηρούσε τη σκηνή που καθώς η λέμβος του πλησίαζε την προκυμαία, 

γινόταν όλο και πιο καθαρή.

"... Είδα πολλά εις την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφτασα εδώ εις την Αίγιναν, δεν είδα παρόμοιο ποτέ και άλλος να μην το ιδεί... "Ζήτω ο Κυβερνήτης, ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας", φώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά κατεβασμένα από τις σπηλιές' δεν ήτο το συναπάντημά μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος' η γη εβρέχετο από δάκρυα' έβρεχε η μερτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από το γιαλό εις την Εκκλησία' ανατρίχιαζα, μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού έσκιζε την καρδιά μου' μαυροφορεμένοι γέροντες μου ζητούσαν να αναστήσω τους αποθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τους απέμειναν παρά εκείνα κι εγώ..."

Οταν οι συμφωνίες δεν πρέπει να τηρούνται

Του Γιώργου Μαλούχου

Τη φράση «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται» την ακούσαμε χιλιάδες φορές από τα στόματα των ευρωπαίων δανειστών της Ελλάδας στα χρόνια της πτώχευσης. Ακόμα και όταν είχε έρθει πια η στιγμή που συνοδευόταν από τη ρητή παραδοχή τους ότι οι εν λόγω συμφωνίες είχαν ολέθρια λάθη και αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Ακόμα και όταν, επίσης ρητά, κορυφαίοι παράγοντες των δανειστών, όπως ο Ντεϊσελμπλούμ, έλεγαν ταυτόχρονα ότι οι συμφωνίες αυτές κατέστρεψαν τελικά τη χώρα προς όφελος μεγάλων τραπεζών της ΕΕ. Ή όταν η Κριστίν Λαγκάρντ αποδομούσε η ίδια την πολιτική των δανειστών, ενώ ήταν φανατική πρωταγωνίστριά της! Ομως, ό,τι κι αν έγινε, «πρέπει να τηρούνται» παρέμεινε και εξακολουθεί να παραμένει κυρίαρχο.

Ασφαλώς θα συμβεί όταν οι «διαπραγματεύσεις» γίνονται με εκπροσώπους μιας πτωχευμένης χώρας. Με τους ίδιους να είναι συνήθως εξίσου «πτωχευμένοι» με εκείνη και να μην μπορούν, έντρομοι μπροστά στην τρόικα, να υπερασπιστούν ορισμένες στοιχειώδεις διαστάσεις της υπόθεσης. Οταν όμως οι συμφωνίες γίνονται με την Τουρκία, έστω κι αν δεν ανήκει στη λεγόμενη «ενωμένη» Ευρώπη, και μάλιστα με την Τουρκία του Ερντογάν, τότε όλα αυτά ασφαλώς και δεν ισχύουν. Τότε τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Εκεί δεν έχει αστειάκια και εξυπνάδες από τους φοβισμένους πλέον Ευρωπαίους. Ο Ερντογάν δεν παίζει. Και η ευρωπαϊκή θεσμική υποκρισία φτάνει στο απόγειό της.

Τις τελευταίες ημέρες ο γερμανικός Τύπος έχει γεμίσει με πληροφορίες που προέρχονται από τη γερμανική κυβέρνηση και τις Βρυξέλλες ότι η ΕΕ είναι έτοιμη να μεταβάλει, υπέρ της Τουρκίας, τους όρους της διαβόητης συμφωνίας για το Μεταναστευτικό.

29/9/19: «Φιλοθέη, η Αγία των Αθηνών» (κινηματογράφος ΑΣΤΟΡ)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το ντοκιμαντέρ «Φιλοθέη, η Αγία των Αθηνών»

στις Νύχτες Πρεμιέρας

Το ντοκιμαντέρ  «Φιλοθέη, η Αγία των Αθηνών» της Μαρίας Χατζημιχάλη-Παπαλιού θα συμμετάσχει στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας.

Το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την ταινία την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου, στις 20.00, στον κινηματογράφο «ΑΣΤΟΡ» (Σταδίου 28, στοά Κοραή).

Πρόκειται για ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τη δράση της Αγίας Φιλοθέης, που συνδέεται με ένα ολόκληρο κεφάλαιο της ιστορίας της πόλης των Αθηνών. Παρά τη σπουδαιότητα του έργου της, η Αγία Φιλοθέη δεν είναι τόσο γνωστή στους Έλληνες, και η ταινία έρχεται να καλύψει και αυτό το κενό.

Μετά την πρεμιέρα της στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, η ταινία συνεχίζει την φεστιβαλική της πορεία με συμμετοχές σε διοργανώσεις τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, ενώ έλαβε το βραβείο «Special Mention for Documentary” στο London Greek Film Festival 2019.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Απόδειξη πληρωμένου λογαριασμού με τα μάτια μας καμμένα

Της Άννας Στάικου

Απόδειξη πληρωμένου λογαριασμού με τα μάτια μας καμμένα

------Αμελήσαμε, παραμελήσαμε Μέρα μουντή στο κέντρο. Ο καιρός μας κάνει πλάκα με εμπνευστή και μέντορα τον Χρόνο που υπογράφει συμφωνητικά πνευματικών δικαιωμάτων μόνο στον Χάρο
Οι καρδιές των πόλεων στο κέντρο κτυπούν Τελευταία η δικιά μας καρδιά υποφέρει από εκτεταμένη μαρμαρυγή και αρρυθμίες
Κοινός τόπος ο νους και τ αλέτρι στις λέξεις
Ο Αλμπέρ Καμύ αναρωτιόταν εαν ένα πρωί περίπου σα το δίκό μας θα έφτιαχνε καφέ ή θα αυτοκτονούσε
Εμείς στην Ελλάδα λόγω εγγενούς νεύρωσης καταγραφής των πάντων δεν διαλέγουμε εύκολα την αυτοκτονία επειδή δεν θα μπορέσουμε να την περιγράψουμε με ακρίβεια δακτυλογραφική
Ξαναλατρεύουμε τον Σίσυφο απ την αρχή Δεν μπορεί παρα να ήταν ευτυχής (όπως επιμένει ο Καμύ) Ποιά τα βήματα και τα χνάρια της Σισύφειας ευδαιμονίας;;
Ο Τόμας Ελιοτ μετά από κοπιώδη έρευνα κατέληξε στην Έρημη Χώρα
Ο Φ Ντοστογιέφσκι απάντησε λιτά λέγοντας: Δεν θα μ αφήσουν.... δεν μπορώ....ωραία Ιδού τα εδάφη μας Με νευρωτικό ράμφος αναπνέουμε σε τοπίο νοητικό
Τόπος Πατησίων Δλδ Μια Πόλη μέσα στην Πόλη Τόπος Μίλτου Σαχτούρη του συντοπίτη Κλείνει την αναφορά ειρωνικά και υπομειδιώντας:
ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ Ξάφνου μιὰ ὁμάδα μαύρων σκύλων ὅρμησε πάνω στὴ σκηνή. - Αὐτὸ δὲν τό ῾χαμε προβλέψει, οὔρλιαξε πανικόβλητος ὁ θεατρίνος.

φωτό "Οι ακάλυπτοι" Μανώλης Καραταράκης

(από "ice" ΑΣ Σεπτέμβριος 2019)

"..μου κλέψατε τα όνειρα και την παιδική μου ηλικία ".

Γιώργος Χερουβής

Ένα παιδί από αυτά στην φωτογραφία βγαίνει στο βήμα του ΟΗΕ και μπροστά στις κάμερες κλαίγοντας λέει: "..μου κλέψατε τα όνειρα και την παιδική μου ηλικία ".

Ποιο άραγε ; Γιατί δεν βγήκε κάποιο από τα άλλα;

Ίδρυση του ΕΑΜ- 27 Σεπτεμβρίου 1941

ΕΡΤ Αρχείο

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941 ιδρύεται στην κατεχόμενη Αθήνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), το οποίο θα αναδειχθεί στη μεγαλύτερη πανελλαδικά αντιστασιακή οργάνωση. Το Αρχείο της ΕΡΤ, τιμώντας την επέτειο αυτή, παρουσιάζει το 3ο επεισόδιο της ιστορικής σειράς ντοκιμαντέρ «Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης»-με τίτλο «Αρχίζει η οργανωμένη Αντίσταση».

Στο απόσπασμα της εκπομπής γίνεται λόγος για τις πολιτικές διεργασίες το καλοκαίρι του 1941, που οδήγησαν στη σύστασή του μετώπου. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, ιδρυτικό στέλεχος του ΕΑΜ περιγράφει τις επαφές που είχε με εκπροσώπους του σοσιαλιστικού και αγροτικού κόμματος για τη δημιουργία αντιστασιακού μετώπου και αναφέρεται στις άκαρπες προσπάθειές τους να κινητοποιήσουν τους αρχηγούς των αστικών κομμάτων, με αποτέλεσμα την υπογραφή του ιδρυτικού καταστατικού του ΕΑΜ από τον ίδιο (σαν εκπρόσωπο της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας), τον ΛΕΥΤΕΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (Κομμουνιστικό Κόμμα), τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΒΟΓΙΑΤΖΗ (Αγροτικό Κόμμα) και τον ΓΙΩΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ (Σοσιαλιστικό Κόμμα).

Δείτε ολόκληρη την εκπομπή εδώ:

https://archive.ert.gr/23010/