Αλλά τώρα που τα πράγματα αλλάζουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη – επειδή οι Podemos ήρθαν τρίτοι στις εκλογές της Ισπανίας, μετά τις εκλογές της Πορτογαλίας και φυσικά της Γαλλίας. Μπορούμε λοιπόν κι εμείς τώρα που η πολιτική της λιτότητας δέχεται απανωτά πλήγματα να σχεδιάσουμε με άνεση και αισιοδοξία το μέλλον της χώρας και κοινωνίας μας. Να προχωρήσουμε στο νέο παραγωγικό μοντέλο.
Φυσικά για να είναι παραγωγικό το μοντέλο μας πρέπει να διαθέτει πρώτα από όλα και παραγωγούς. Δηλαδή αυτούς που θα εργάζονται τώρα πια – δεν θα δουλεύουν μια και θα αλλάξουμε και τις παραγωγικές μας σχέσεις – με όρεξη και αισιοδοξία για το κοινό μας μέλλον. Κι όχι μόνο χρειαζόμαστε παραγωγούς / παραγωγικές δυνάμεις και γι αυτό θα φέρουμε πίσω όλους όσους νέους και νέες – οι περισσότεροι επιστήμονες πια – έφυγαν στα ξένα για να βρούνε δουλειά, αλλά θα στηρίξουμε τη νεολαία μας ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει οικογένεια και παιδιά, ώστε να μας καταστήσει πιο ικανούς για την παραγωγή μας. Θα αναστρέψουμε την καθοδική δημογραφική μας πορεία . Είναι γνωστό ότι πάσχουμε δημογραφικά: δεν «παντρεύονται» οι νέοι, δεν κάνουν παιδιά κλπ ενώ όλοι οι άλλοι εξακολουθούνε να μεγαλώνουν, να γερνάνε και τελικά να μας εγκαταλείπουν.
Στο πλαίσιο αυτό, της επίλυσης του δημογραφικού μας προβλήματος σωστά η για Τρίτη τώρα πια αριστεροδεξιά μας κυβέρνηση, σκέφτηκε ότι προτεραιότητα έχει η ψήφιση ενός νόμου για τη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών. Και μάλιστα σκέφτεται – γιατί όλη η προοδευμένη ανθρωπότητα αυτό κάνει – να επιτρέψει και την υιοθεσία από μέρους τους παιδιών που θα πρέπει πια με «σταχανοβίτικους» ρυθμούς να κάνουν οι άλλοι: οι ετερόφυλοι. Τα ετερόφυλα ζευγάρια θα μπορούν τώρα να χαίρονται τον έρωτα τους πιο παραγωγικά: δεν θα σκέφτονται τι θα κάνουν με τα παιδιά τους. Θα τα υιοθετούν τα ομόφυλα ζευγάρια. Που θα αναλαμβάνουν και όλα τα έξοδα τους και την ψυχοπνευματική τους ανάπτυξη. Έτσι ώστε να διαψεύσουν όλους τους πραγματικά μεγάλους επιστήμονες που επιμένουν ότι οι γονείς λειτουργούν ως πρότυπα για την ψυχική και σεξουαλική ανάπτυξη των παιδιών.
Θα μου πείτε πως τα παραλέω. Όχι. Απλά πιστεύω ότι η κοινωνία μας η δυτική, ο καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός περνάει μια τέτοια βαθειά και καθολική κρίση που όπως σε κάθε τέτοια ανάλογη εποχή, αγκαλιάζει το σύνολο της ζωής των ανθρώπων. Και σε αυτή την κρίση χαλαρώνουν έως ξεχαρβαλώνονται οι ηθικοί φραγμοί. Αυτό συνέβη την εποχή της κατάπτωσης της Ρώμης και της αυτοκρατορίας της. Για την ηθική εξαχρείωση της υπάρχουν πολλές μελέτες. Ακόμα και ο Καρλ Κάουτσκυ στην «Καταγωγή του Χριστιανισμού» ασχολείται με το ζήτημα αυτό. Υπάρχει και μια θαυμάσια περιγραφή του Πολωνού ο Andrej Szczypiorki στο μικρό αλλά έξοχο βιβλίο του «Η λειτουργία της Αρράς» [εκδ. AQUARIUS]. Αυτός μιλάει για μια πιο σύγχρονη του κοινωνία – και στο βάθος υπονοεί την «σοσιαλιστική» Πολωνία.
Αλλά το θέμα είναι πάρα πολύ σημαντικό και γι αυτό θα επανέλθουμε.
ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=714532138683661&id=100003806455148&fref=nf&pnref=story
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.