Η συνεργασία Φλιν – Ερντογάν

 Του Μιχάλη Ιγνατίου από τον Φιλελεύθερο 

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

Οι αποκαλύψεις για τις ανάρμοστες σχέσεις της Τουρκίας με τα ανώτατα δώματα της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ συγκλονίζουν και προβληματίζουν, καθώς επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι στην πολιτική (αλλά και τη διπλωματία) όλα αγοράζονται και όλα πωλούνται, και η αναφορά δεν γίνεται μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά για όλο τον κόσμο.

Όταν ο Μάικλ Φλιν, πρώην στέλεχος των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και των μυστικών υπηρεσιών και συνεργάτης στη συνέχεια του τότε προεδρικού υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ, παίρνει με τόση ευκολία χρήματα –έστω και ως λομπίστας– για να παρανομήσει, τότε δεν υπάρχει σωτηρία.

Και η παρανομία έγκειται στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ανέλαβε να «καθαρίσει» για την Τουρκία, για θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματίας, ανάμεσα στα οποία είναι βεβαίως και οι διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και την Κύπρο. Το βασικό ζήτημα για τον Ταγίπ Ερντογάν όταν ξεκίνησε η συνεργασία με τον κ. Φλιν, ο οποίος έφτασε να αναδειχθεί στον πλέον στενό συνεργάτη του Ντόναλντ Τραμπ, ήταν η απαγωγή του ιμάμη Γκιουλέν και η μεταφορά του στην Τουρκία για να δικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες και να καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών.

Επειδή σε τούτο τον τόπο, στην Κύπρο και την Ελλάδα, έχουμε και τους «εραστές» του δικτάτορα της Τουρκίας, να εξηγήσουμε ότι οι συνεργάτες του κ. Ερντογάν, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ο γαμπρός του υπουργός Ενέργειας, συζητούσαν με τον κ. Φλιν και τον γιο του, επί αμερικανικού εδάφους, για να απαχθεί ένας Αμερικανός πολίτης (ο ιμάμης Γκιουλέν) και να μεταφερθεί στην Τουρκία, για να εκτελεστεί για εσχάτη προδοσία. Και όλα αυτά δεν τα λέω εγώ, για να κακολογήσω την κατοχική δύναμη και τον Πρόεδρό της. Είναι κατηγορίες που εκτοξεύει ένας πρώην αρχηγός της CIA, ο οποίος κατά δήλωσή του βρέθηκε στην Τουρκία τις ημέρες του σικέ πραξικοπήματος. Είναι κατηγορίες που καταγράφουν σοβαρά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Είναι κατηγορίες που αποφάσισε να ερευνήσει ο ειδικός εισαγγελέας Ρόμπερτ Μιούλερ, ο οποίος λένε πως προετοιμάζει το κατηγορητήριο. Εδώ είμαστε για να παρακολουθούμε αυτές τις σημαντικές δικαστικές εξελίξεις, που μας ενδιαφέρουν και πρωτίστως μας αφορούν.

Διότι, για σκεφθείτε, να είχε παραμείνει στη θέση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου ο κ. Φλιν, ο οποίος είχε πληρωθεί –πριν αναλάβει τη θέση– για να εξυπηρετήσει όλα τα θέματα εξωτερικής, και όχι μόνο, πολιτικής του τουρκικού κατεστημένου. Δεν θα μας έσωζε κανείς, υπό την έννοια ότι ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας είναι μία σημαντικότατη θέση, αφού έχει καθημερινά συναντήσεις με τον εκάστοτε Πρόεδρο της υπερδύναμης. Είναι ο άνθρωπος που τον συμβουλεύει να πάρει αποφάσεις, για όλα τα ζητήματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με βάση και μία εμπειρία που απέκτησα ως ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον και τον ΟΗΕ, θα υποστηρίξω ότι και εμάς, και τους Κούρδους και τους Αρμένιους, μας λυπήθηκε ο Θεός. Ο κ. Φλιν, που αναδείχθηκε σε προσωποποίηση της λέξης σκάνδαλο, παρέμεινε στη θέση δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ μόνο 24 μέρες. Αν και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα έδειξε τις προθέσεις του. Άρχισε μία διαδικασία εξυπηρέτησης της Τουρκίας την επομένη της εκλογής του κ. Τραμπ. Ήταν ασυγκράτητος ο άνθρωπος, αλλά ήταν πολλά και τα λεφτά.

Η έρευνα του Αμερικανού εισαγγελέα θα αποδείξει σύντομα την αλήθεια (αλλά και την όποια αναλήθεια). Από τις πληροφορίες που διαρρέουν είναι βέβαιο πως θα τρίβουμε τα μάτια μας.

Όμως, εδώ τίθεται ένα μείζον ζήτημα. Έχουμε ενώπιόν μας μία κατάσταση, την οποία δεν μπορεί να ελέγξει καμία ξένη χώρα, ιδιαίτερα αν πρόκειται για την Κύπρο, την Αρμενία, ακόμα και τους Κούρδους, που είναι 40 και πλέον εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά δεν έχουν ακόμα πατρίδα. Όταν τα εθνικά θέματα των χωρών αυτών εξαρτώνται από έναν αξιωματούχο, ο οποίος έχει πάρει χρήματα –έστω και ως λομπίστας– και ο οποίος ελέγχει το σύστημα του Λευκού Οίκου, πώς οι χώρες αυτές θα έχουν στον ήλιο μοίρα.

Ας πάρουμε τα δικά μας θέματα. Η Κύπρος είναι θύμα της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Πέρασαν 43 χρόνια και οδεύουμε στο 44ο. Συνηθίσαμε να λέμε πως κάθε μέρα που περνά, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Βεβαίως ευθύνη μεγάλη έχουν οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί. Αλλά τι θα μπορούσε να κάνει ένας ηγέτης όταν απέναντί του έχει τον πιο στενό συνεργάτη του Αμερικανού Προέδρου, ο οποίος μήνες πριν αναλάβει τη θέση έχει χρηματιστεί από την Τουρκία, για να κάνει μία συγκεκριμένη δουλειά για την κατοχική δύναμη: Να συντρίψει τους εχθρούς της από τον Γκιουλέν μέχρι τους Κούρδους, τους Αρμένιους και τους Έλληνες. Ότι θέλει ας λέει ο κάθε Αναστασιάδης στον Αμερικανό Αντιπρόεδρο και ο κάθε Τσίπρας στον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο. Στο τέλος θα ακούσει τον έμπιστο συνεργάτη του. Και στην περίπτωσή μας ήταν ο Μάικλ Φλιν, που χρηματίστηκε από τον Ερντογάν μέσω Τούρκων επιχειρηματιών. Και όχι μόνο. Τα αποτελέσματα των ερευνών θα είναι αμείλικτα για τον συνεργάτη του κ. Τραμπ και τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν. Τι θα πράξει στο τέλος ο κ. Φλιν; Θα διασώσει τον Πρόεδρο της Τουρκίας ή τον γιο του, ο οποίος έχει άμεση ανάμειξη στους τουρκικούς σχεδιασμούς; Είναι στρατιωτικός και σίγουρα θα φερθεί ως ένας πατέρας που δεν θέλει να δει τον παιδί του στη φυλακή.

Υπάρχει και ένα άλλο θέμα: Πώς μπορεί ο οποιοσδήποτε Αμερικανός διπλωμάτης να φερθεί δίκαια στη χώρα που υπηρετεί, όταν ο άνθρωπος που αποφασίζει μαζί με τον εκάστοτε Πρόεδρο των ΗΠΑ μπορεί να έχει χρηματιστεί για να εξυπηρετήσει αλλότρια συμφέροντα. Τι πραγματικά μπορεί να κάνει ένας διπλωμάτης για να αντισταθεί σε τούτα τα απέραντα προσωπικά συμφέροντα αξιωματούχων;

Στην Ελλάδα έχουμε την περίπτωση του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος αναδείχθηκε σε έναν υπέρμαχο της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού τουρισμού. Οπωσδήποτε, βοηθώντας την Ελλάδα, εξυπηρετεί και τα αμερικανικά συμφέροντα. Αλλά θα μπορούσε να δράσει ελεύθερα εάν βρισκόταν στη θέση του επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας ο όποιος κ. Φλιν, ο οποίος προεκλογικά είχε χρηματιστεί για να εξυπηρετήσει τον κ. Ερντογάν; Είναι ένα θέμα, αν και για τον κ. Πάιατ θα έλεγα ότι θα προσπαθούσε να έκανε ό,τι κάνει…

Ο κ. Φλιν είναι μία από τις πολλές παρόμοιες περιπτώσεις. Η Τουρκία βρίσκει και κάνει. Πληρώνοντας δεν παραβιάζει τους νόμους. Αλλά όταν σχεδιάζει την απαγωγή ενός Αμερικανού πολίτη, παραβιάζει όλους τους νόμους της υπερδύναμης. Η υπόθεση τού εν λόγω κυρίου, ελπίζω να είναι η ευκαιρία για να αλλάξει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Η οικονομική στήριξη των πολιτικών από την εξαγορά τους, είναι μία κλωστή απόσταση…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μου λένε πως στην Αθήνα κάνουν δεύτερες σκέψεις για την επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν, που στο παρασκήνιο προγραμματίζεται για την πρώτη εβδομάδα Δεκεμβρίου. Ας αναμένουμε την τελική απόφαση. Διάβασα όμως τη δήλωση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αναμένει πως η επίσκεψη θα βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού, και έμεινα… κάγκελο. Τι θα κάνει, κ. Πρόεδρε; Θα βοηθήσει στη λύση του προβλήματος της Κύπρου; Για ανέκδοτο, όντως, είναι πολύ καλό. Με αυτά και εκείνα αυξάνετε τις προσδοκίες των πολιτών και στο τέλος τους απογοητεύετε. Η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάν απαιτεί την υπογραφή κάποιου Ελληνοκύπριου πολιτικού για να ελέγχει όλη την Κύπρο. Αυτό και μόνο.

ΠΗΓΗ:

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com