«…. Πέφταμε φωνάζοντας “κάτω οι Γερμανοί” ….»!
Το 1965, μόλις είκοσι χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κυκλοφόρησε το εξαιρετικό τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή», σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το οποίο λογοκρίθηκε. Όχι για κάποιο πολιτικό/κοινωνικό λόγο που έθιγε την τότε εξουσία, αλλά για να μη δυσαρεστηθούν (τρομάρα μας) οι εταίροι, σύμμαχοι και φίλοι Γερμανοί.
Έτσι, πετσόκοψαν από το θαυμάσιο τραγούδι το τρίτο τετράστιχο:
«…. Γνώριζες τα βήματα, ξέκρινα τους ήχους /και μπογιές ’τοιμάζαμε με σβηστή φωνή /τις βραδιές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους /πέφταμε φωνάζοντας “κάτω οι Γερμανοί”»….
Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει λογοκρισία που να ασκείται με χονδροειδείς μεθόδους του ΄50 και του ΄60. Υπάρχει όμως κάτι πολύ χειρότερο που λειτουργεί, όπως έγραψε φίλος στο fb, σαν «απεχθές φίμωτρο της γλώσσας και της σκέψης» και σαν «καρκίνωμα έχει απλωθεί στα πανεπιστήμια και στα μίντια και τιμωρεί επί ποινή ροπάλου την ελευθερία του λόγου.» Πρόκειται για τη μαύρη και ύπουλη τυραννία της «πολιτικής ορθότητας». Κάποιοι αφελείς μάλιστα έφτασαν στο σημείο να θεωρούν τη «νέα γλώσσα» της πολιτικής ορθότητας, την οποία μας επιβάλλει με οργανωμένο τρόπο η παγκόσμια ελίτ της ολιγαρχίας σαν «πολιτισμική πρόοδο».
Βρε, άι σιχτίρ! Αφού και σήμερα στην Ελλάδα των μνημονίων ισχύει ξανά το «…. Πέφταμε φωνάζοντας “κάτω οι Γερμανοί” ….»!
ΠΗΓΗ: Βασίλης Στοϊλόπουλος
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.