"Καλοκαίρι, κάθε ημέρα ένα βιβλίο"!!! - "Η επέκταση του πεδίου της πάλης" - Μισέλ Ουελμπέκ

Απαντώντας στα πειραχτικά μάλλον αλλά ουδόλως κακεντρεχή σχόλια, για την επιλογή δύσκολων βιβλίων και ιδίως με θέμα την οικονομία στην παραλία, σχολιάζουμε:

Οι αναρτήσεις για τα προτεινόμενα βιβλία του καλοκαιριού απευθύνονται σε αυτούς που αγαπούν το διάβασμα, που το ξεφύλλισμα  αποτελεί μια αγαπημένη, καθημερινή συνήθεια,  για όσους το βιβλίο αποτελεί πιστό σύντροφο ακόμη και στις καλοκαιρινές διακοπές και το χειμώνα ο χρόνος δεν επαρκεί, ιδιαίτερα, για τα πιο απαιτητικά βιβλία.   Για όσους το βιβλίο αποτελεί πιστό σύντροφο από το παραθεριστικό κατάλυμα (κάμπινγκ, δωμάτια, ξενοδοχείο, αιώρα) μέχρι την ίδια την παραλία, από το τρένο και το πλοίο στο ταξίδι για τον προορισμό έως και κάθε στιγμή της θερινής ημέρας.  Είναι η δεύτερη διαφυγή τους στο χώρο της σκέψης, του στοχασμού, της φαντασίας, σε άλλους νοερούς τόπους θελκτικότερους τις περισσότερες φορές από την πραγματική βιωματική αναχώρηση στους παραθεριστικούς τόπους.  Στις διακοπές καμιά φορά διαπιστώνεις με τρόμο ότι μεταφέρθηκες από την πνιγηρή, πολυσύχναστη καθημερινότητά σου, στην ίδια ακριβώς κατάσταση ασφυξίας σε μια λουτρόπολη. Αυτός είναι και ο λόγος που φωτογραφίζουμε τα βιβλία μας σε ήσυχες παραλίες, αλλά και για να κάνουμε διαφήμιση στον τόπο μας.  Τις παραλίες τις βρίσκεις ρωτώντας όπως και το καλό το βιβλίο. Γι αυτό και μία από τις κλασικές ερωτήσεις  των καλών φίλων είναι αυτή: «Τί βιβλία πήρες μαζί σου;»

Ακόμη και σε αυτό το φετινό καλοκαίρι, το πολυτάραχο, δύσκολα θα αρνηθούμε το διάβασμα απαιτητικών και ενδιαφέροντων βιβλίων. Ίσως μάλιστα η φετινή του ιδιαιτερότητα να μας σπρώξει περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση…

Επιπλέον έχουμε εδραιωμένη την πίστη για την περατότητα του βίου και τον ελάσσονα χρόνο που μας απομένει να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν τα βιβλία που πρέπει  να διαβαστούν.  Όπως είχαμε γράψει στην πρώτη βιβλιοπαρουσίαση, από επιλογή ή γιατί η ωρίμανσή των χρόνων το επιβάλουν.  Έτσι, δυστυχώς δεν έχουμε χρόνο για πιο ελαφρά αναγνώσματα στη παραλία.

Συνεχίζουμε με ένα μυθιστόρημα!

"Καλοκαίρι, κάθε ημέρα ένα βιβλίο"!!!

"Η επέκταση του πεδίου της πάλης"

Συγγραφέας: Μισέλ Ουελμπέκ

μετάφραση: Αλέξης Εμμανουήλ

Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1999

Αυτό το βιβλίο αφηγείται, πάνω απ' όλα, την ιστορία ενός ανθρώπου που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στη δυτική Ευρώπη, στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Πλάσμα μοναχικό κατά βάθος, ωστόσο αραιά και που δημιουργούσε κάποιες ανθρώπινες σχέσεις. Βίωσε καιρούς χαλεπούς και ανήσυχους. Η πατρίδα του κατρακυλούσε αργά, αλλά αναπόδραστα, στην οικονομική ζώνη των μισο-πτωχευμένων κρατών. Τα άτομα της γενιάς του, συχνά σημαδεμένα από τη φτώχια και την απογοήτευση, ζούσαν μέσα στη μοναξιά και την πικρία τους. Τα αισθήματα της αγάπης, της τρυφερότητας και της αδελφοσύνης είχαν σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί κι οι σύγχρονοί του, στις αμοιβαίες τους σχέσεις, συχνά συμπεριφέρονταν αδιάφορα, ακόμη και βάναυσα.

Τη στιγμή της εξαφάνισής του, ο Μισέλ Ντζερζίνσκι θεωρείτο αναμφισβήτητα βιολόγος πρώτης σειράς και πολλοί πίστευαν ότι θα έπαιρνε το βραβείο Νόμπελ. Ωστόσο, οι πραγματικές αιτίες της ξεχωριστής του σημασίας έμελλε ν' αποκαλυφθούν λίγο αργότερα. [...]

(απόσπασμα από τον "Πρόλογο" του μυθιστορήματος)

"Παρ' όλα αυτά σου περισσεύει κι ελεύθερος χρόνος.  Τι να τον κάνεις; Πώς να τον χρησιμοποιήσεις;  Ν' αφοσιωθείς στην εξυπηρέτηση του πλησίον; Ωστόσο κατά βάθος ο πλησίον ποσώς σε ενδιαφέρει.  Ν' ακούσεις μουσική;  Είναι μια λύση, αλλά με το πέρασμα του χρόνου αναγάζεσαι να παραδεχτείς πως η μουσική σε συγκινεί ολοένα λιγότερο.

Το μαστόρεμα στην ευρύτερή του έννοια, μπορεί να προσφέρει μια διέξοδο.  Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει στην επιστροφή, όλο και πιο συχνή, εκείνων των στιγμών που η απόλυτη μοναξιά σου, η αίσθηση της συμπαντικής κενότητας, το προαίσθημα πως η ύπαρξή σου πλησιάζει σε μια οδυνηρή και αναπόδραστη καταστροφή συγκλίνουν για να σε βυθίσουν σε μια κατάσταση αληθινής απελπισίας. 

Κι όμως δεν σε κυριεύει  πάντα η επιθυμία να πεθάνεις"...

"Η γραφή διόλου δεν ανακουφίζει. Εισάγει μια υποψία συνοχής, την αίσθηση ενός ρεαλισμού.  Πάντα τσαλαβουτάμε σε μια αιματοβαμμένη ομίχλη, όμως υπάρχουν κάποιες σημαδούρες.  Το χάος απέχει μόνο λίγα μέτρα.  Χλομή επιτυχία, στ' αλήθεια.

Τι  αντίθεση με την απόλυτη δύναμη, τη θαυμαστή της ανάγνωσης!  Μια ζωή δοσμένη στο διάβασμα θα είχε εκπληρώσει τις επιθυμίες μου, το γνώριζα κιόλας απ' τα εφτά μου.  Η διάρθρωση του κόσμου μου προξενούσε οδύνη, δεν μου ταιριάζει και δεν μου φαίνεται πιθανόν ν' αλλάξει.  Στ' αλήθεια πιστεύω ότι μια ζωή αφιερωμένη στην ανάγνωση θα μου ταίριαζε περισσότερο.

Αλλά δεν μου δόθηκε τέτοια ζωή".

"Κάτω από τα μάτια μας ο κόσμος ομογενοποιείται.  Τα τηλεπικοινωνιακά μέσα προοδεύουν.  Το εσωτερικό των διαμερισμάτων εμπλουτίζεται με καινούριες συσκευές.  Οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται ολοένα και πιο αδύνατες, πράγμα που μειώνει σημαντικά την ποσότητα των γεγονότων από τα οποία αποτελείται η ζωή.  Και λίγο-λίγο το πρόσωπο του θανάτου εμφανίζεται σε όλο του το μεγαλείο.  Η τρίτη χιλιετία έρχεται για τα καλά"...

"Αν οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται ολοένα και πιο ακατόρθωτες, αυτό οφείλεται φυσικά στον πολλαπλασιασμό των βαθμίδων ελευθερίας των οποίων ο Ζαν - Ύβ Φρεό υπήρξε ο διαπρύσιος προφήτης".
"Εκείνος συνέκρινε κατά κάποιο τρόπο την επικοινωνία με έναν εγκέφαλο, και τα άτομα με αντίστοιχα εγκεφαλικά κύτταρα, για τα οποία πράγματι είναι επιθυμητό ν' αποκαταστήσουν  τον μέγιστο αριθμό διασυνδέσεων.  όμως η αναλογία σταματούσε εκεί.  Γιατί αυτός, ως φιλελεύθερος, δεν ήταν διόλου υποστηρικτής αυτού που είναι απαραίτητο μες στον εγκέφαλο: ενός ενοποιητικού σχεδίου.
Η ίδια του η ζωή, καθώς πληροφορήθηκα στη συνέχεια, ήταν ακραία λειτουργική.  Έμενε σ' ένα στούντιο στο 15ο διαμέρισμα.  Η θέρμανση συμπεριλαμβανόταν στο νοίκι.  Εκεί απλώς κοιμόταν, γιατί στ' αλήθεια εργαζόταν πολύ, και συχνά, στον ελεύθερο χρόνο του, διάβαζε το περιοδικό Micro-Systemes.  Οι περίφημες βαθμίδες ελευθερίας του συνοψίζονταν, σε ό,τι τον αφορούσε , στην επιλογή του ενός δείπνου από τη Μινιτέλ, μια  νέα εταιρεία διανομής ζεστού φαγητού σε μια αυστηρώς καθορισμένη ώρα.
Κατά κάποια έννοια ήταν ευτυχισμένος.  Ένιωθε και δικαίως πρωταγωνιστής της τηλεματικής επανάστασης.  Εισέπραττε στ' αλήθεια κάθε αναβάθμιση της δύναμης της πληροφορικής, κάθε βήμα προς την παγκοσμιοποίηση του δικτύου σαν προσωπική νίκη.  Ψήφιζε σοσιαλιστές.  Και, περιέργως, λάτρευε τον Γκογέν...

"Είναι αυτό που αποκαλείται ο "νόμος της αγοράς".  Σ' ένα οικονομικό σύστημα που απαγορεύονται οι απολύσεις, καθένας καταφέρνει λίγο-πολύ να βρει μια θέση.  Σ' ένα σεξουαλικό σύστημα όπου απαγορεύεται η μοιχεία, καθένας καταφέρνει λίγο-πολύ να βρει ένα σύντροφο στο κρεβάτι του.  Στο απόλυτα φιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, ορισμένοι συσσωρεύουν τεράστιες περιουσίες, άλλοι βυθίζονται στην ανεργία και την αθλιότητα.  Στο απόλυτα φιλελεύθερο σεξουαλικό σύστημα, ορισμένοι ζουν  μια συναρπαστική ερωτική ζωή γεμάτη ποικιλία, άλλοι περιορίζονται στον αυνανισμό και τη μοναξιά.  Ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι επέκταση του πεδίου της πάλης, η επέκτασή του σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.  Παρόμοια, ο σεξουαλικός φιλελευθερισμός είναι η επέκταση του πεδίου της πάλης, η επέκτασή του  σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.  Στο οικονομικό πεδίο, ο Ραφαέλ Τισεράν ανήκει στο στρατόπεδο των νικητών.  Στο σεξουαλικό επίπεδο σ' εκείνο των ηττημένων.  Μερικοί κερδίζουν και στα δύο ταμπλό, κι άλλοι πάλι χάνουν και στα δύο.  Οι επιχειρήσεις διεκδικούν κάποιους νέους, απόφοιτους πανεπιστημίων.  Οι γυναίκες διεκδικούν κάποιους νέους άντρες.  Οι άντρες διεκδικούν κάποιες νέες γυναίκες, η νευρικότητα και η ταραχή έντονες".

Ο Μισέλ Ουελμπέκ γεννήθηκε το 1958 στο νησί Ρεϋνιόν, άλλοτε γαλλική αποικία στον Ινδικό Ωκεανό. Μεγάλωσε στη Γαλλία, όπου τον ανέθρεψαν οι παππούδες από την πλευρά του πατέρα του. Ξεκινά σπουδές αγρονόμου-μηχανικού και αρχίζει να γράφει το 1978. 

Ποιητής και δοκιμιογράφος καταρχάς, ο Ουελμπέκ πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του το 1985. Το 1991 δημοσιεύει τη βιογραφία τού Χάουαρντ Λάβκραφτ, με υπότιτλο "Ενάντια στον κόσμο, ενάντια στη ζωή". 

Εμφανίζεται στο χώρου του μυθιστορήματος το 1994 με την "Επέκταση του πεδίου της πάλης" μυθιστόρημα που προκαλεί αίσθηση και μεταφέρεται στον κινηματογράφο. Το δεύτερο μυθιστόρημά του, "Τα στοιχειώδη σωματίδια", έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 γλώσσες και έγινε επίσης κινηματογραφική ταινία. Το βιβλίο αυτό αποσπά δύο γαλλικά βραβεία το 1998 και κάνει παγκοσμίως γνωστό τον συγγραφέα του. Επόμενο πεζογράφημα το "Λανθαρότε", μια νουβέλα που συνοδεύεται από λεύκωμα με φωτογραφίες που τράβηξε ο συγγραφέας, και ακολουθεί το μυθιστόρημα "Πλατφόρμα".

Τον Ιούνιο του 1998 ο υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας του απονέμει το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων.

Το 2002 ο Ουελμπέκ τιμάται επίσης με το International Impac Dublin Literary Award, σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο της Ιρλανδίας.

Πολυσχιδές ταλέντο, ο Μισέλ Ουελμπέκ ασχολείται επίσης με το σινεμά και τη μουσική. Σήμερα ζει στην Ισπανία, όπου αποσύρθηκε για να γράψει τη "Δυνατότητα ενός νησιού" (Βραβείο Interallite 2005), μετά τις δικαστικές περιπέτειες και τη θύελλα των αντιδράσεων που είχε προκαλέσει η, περίφημη έκτοτε, αναφορά του στο Ισλάμ (στην "Πλατφόρμα").

Το 2002 ο Ουελμπέκ τιμάται επίσης με το International Impac Dublin Literary Award, σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο της Ιρλανδίας, και το 2010 το πέμπτο του μυθιστόρημα, "Ο χάρτης και η επικράτεια", αποσπά τη σημαντικότερη γαλλική διάκριση για τη λογοτεχνία, το Βραβείο Γκονκούρ. Όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις της Εστίας.

(Φωτογραφία: Pierre Ferbos/Reuters)

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com