ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - (Αποσπάσματα της ομιλίας του κατά την παρουσίαση βιβλίου " Είμασταν στην Τραπεζούντα" του Emidio D' Angelo)

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΡΗΣΕΩΝ ΤΗΣ

ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 

Η ΙΤΑΛΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ

Αυτοί που προηγήθηκαν η μεν κ. Άρτεμις Ξανθοπούλου μίλησε στα ελληνικά ο δε Maurizio De Rosa στα ιταλικά. Εγώ θα σας μιλήσω στις δύο γλώσσες παράλληλα. Κατά την παραμονή μου στη Ρώμη με αποκαλούσαν ο Έλληνας. Στην Αθήνα ο Ιταλός. Είμαι ένας Ιταλιώτης Έλληνας σκέφτηκα.

- Στην Ευρώπη εξαφανίστηκαν επί αιώνες τα βιβλία για την Μικρά Ασία, την Μεσοποταμία, τον Πόντο, την Κωνσταντινούπολη. Η Ιστορία του βιβλίου πρέπει να ξαναγραφεί. Τις τελευταίες δεκαετίες τα βιβλία για τον Πόντο ήταν απαγορευμένα όπως και αυτά για το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Το ΝΑΤΟ, οι ευρωπαϊκές αποικιοκρατίες, ο Διπολισμός, προστάτευαν το τέρας. Τελευταία έχουμε βιβλία ιστορικής λογοτεχνίας για τον Πόντο και την Τραπεζούντα στην Αγγλία, την Γαλλία. Το βιβλίο του Emidio Dʹ Angelo στην Ιταλία ανοίγει ένα κλειστό αρχείο, μια ελεγχόμενη βιβλιοθήκη όπως αυτή του μοναστηριού « Στο όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο.

- Το βιβλίο αναφέρεται στον διαρκή αγώνα των Ποντίων ενάντια στους ολοκληρωτισμούς. Τους γνωρίσαμε όλους. Την μεγάλη όμως έξοδό μας την Οδύσσειά μας την προκάλεσε μια ιδεολογία του θανάτου, ο κεμαλισμός. Ο ναζισμός εξόντωνε τους λαούς επί 10 χρόνια. Ο κεμαλισμός τους εξοντώνει επί 100. Ένας αιώνας τώρα με την ανοχή και υποστήριξη Ευρωπαίων, Αμερικανών, Ρώσων και άλλων περιφερειακών παικτών...

- Από τον Πόντο, την ποντιακή διάσταση μπορεί να αρχίσει μια συζήτηση για την Ευρωπαϊκή Ιστορία, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Το έχω κάνει σε πολλούς ακαδημαϊκούς, μορφωτικούς και τοπικούς θεσμούς σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις.

Πολύ περισσότερο από την σχέση Ελληνισμού και Ρώμης, Ελληνικότητας και Ιταλικότητας μπορεί να οικοδομηθεί αυτή η συζήτηση για την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Τόσο στην Ελλάδα όσο και την Ιταλία αυτό δεν είναι κατανοητό. Δεν γνωρίζουν καλά σε βάθος τον εαυτό τους, την ιστορία τους. Πολλές φορές σκέφτομαι γιατί δεν έχουμε στην Αθήνα ένα άγαλμα του Μάρκου Αυρηλίου. Μιλούσε, έγραφε τα βιβλία του στα ελληνικά. Έχουν εκδοθεί στην Αθήνα, διαβάστε τα. Ας μην επεκταθούμε στον Αδριανό. Γράφω σε ένα βιβλίο μου γι’ αυτά ( Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη- Η Νέα Συμμαχία, Αθήνα 2008).

Συμπίπτει η παρουσίαση του βιβλίου με τον αγώνα των Ελλήνων ενάντια στον φασισμό το 1940. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ένας αληθινός Ρωμαίος δεν επιτίθεται στην Ελλάδα, δεν θα επιτίθονταν στην Ελλάδα. Αυτό λέει η Ιστορία, η εξέλιξη της σχέσης των Ελλήνων και των Ρωμαίων. Ο Μουσολίνι δεν ήξερε την σχέση Ελλάδας – Ρώμης ούτε βέβαια την προέλευση της λέξης λαζάνια παρόλο που ήταν Romagnolo, από την Romagna ...

- Ο δικός μου αγώνας για την αποκάλυψη μιας σκεπασμένης γενοκτονίας της Ποντιακής αλλά και την άνοιξη των λαών της Μικράς Ασίας και Μεσοποταμίας δικαιώθηκε από την Ιστορία. Γι’ αυτόν τον αγώνα μου δεν μπορώ ακόμη να επισκεφθώ δύο χώρες δύο πρωτεύουσες και συγγενείς μου οικογενειακές μου πόλεις την Ουάσιγκτον, την Άγκυρα, την Κωνσταντινούπολη, την Τραπεζούντα. Οι ΗΠΑ μέχρι προχθές είχαν στενές κακές παρέες. Εγώ δεν είχα. Χρόνια πριν δεν μπορούσα να επισκεφτώ τρείς χώρες. Την ίδια την Ελλάδα την περίοδο της δικτατορίας όταν διέφυγα από το Ιόνιο στην Ιταλία.

Στον αγώνα μου για την επιστροφή της αλήθειας και του ανθρωπισμού στην Μικρά Ασία ήταν καθοριστική η συμβολή της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών που ίδρυσε ένας δάσκαλός μου ο Λέλιο Μπάσο. Του αφιέρωσα το βιβλίο μου Aspects of the New Eastern Question, Όψεις του Νέου Ανατολικού Ζητήματος.

Τους τελευταίους καιρούς άνθρωποι αξιών, πνεύματος, ιδεών αυτούς που τους ονομάζω νέους ανθρωπιστές μιλούν με παρρησία για τους λαούς της Μικράς Ασίας όπως ο Γερμανός πρόεδρος Τζοακείμ Γκάουκ. Τον Μάιο του 2015 σε δημόσια ομιλία του αναφέρθηκε στην γενοκτονία των Ποντίων. Ήταν σε υψηλότερο ηθικό επίπεδο από αυτό του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Πρότεινα στους Πόντιους να προβάλλουν κατά τις εκδηλώσεις – πορείες με αφορμή την ημέρα μνήμης το σύνθημα ΤΖΟΑΚΕΙΜ ΓΚΑΟΥΚ ΧΑΙΡΕ και το έκαναν. Θα ήθελα να είμαι σε θέση να τους πω να γράψουν ΣΕΡΤΖΙΟ ΜΑΤΑΡΕΛΑ ΧΑΙΡΕ. Προσχεδιάζω ένα κατάλογο προέδρων χωρών που αναγνώρισαν την Ποντιακή Γενοκτονία.

Έχω εδώ στα χέρια μου το βιβλίο The Pontian Question in the United Nations. Θέλω να το χαρίσω στον Πρέσβη της Ιταλίας στην Αθήνα που είναι εδώ μαζί μας και τον συγχαίρω για την παρουσία του. Το βιβλίο παραθέτει στο τέλος κατάλογο των αναγνωρίσεων της Γενοκτονίας των Ποντίων από διεθνείς θεσμούς και χώρες. Από τον κατάλογο απουσιάζει το Ιταλικό Κοινοβούλιο, η Ιταλία. Η Ιστορία λέει ότι έπρεπε να είναι η πρώτη.

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com