Μονή Σινά: Το αρχαιότερο χριστιανικό μοναστήρι της ανθρωπότητας καταπατάται με δικαστική απόφαση της Αιγύπτου

Η Μονή Σινά στο όρος Χωρήβ

Δικαστική απόφαση της Αιγύπτου για την
Μονή Σινά: 

Αντιδράσεις και επιπτώσεις
στο αρχαιότερο χριστιανικό μοναστήρι

Επιμέλεια, της Σοφίας Ντρέκου

(Sophia Drekou) Αρθρογράφος

Ενότητες:

• Τι είναι η Μονή Σινά

(εισαγωγή για την ιστορία και τη σημασία της μονής)

• Οι Εξελίξεις στην Ιστορική Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά:

Προοπτικές, Ζητούμενα και η Αντίδραση της Ελληνικής Διπλωματίας

• Ιστορική Αναδρομή της Μονής Αγίας Αικατερίνης

• Οι Πρόσφατες Δικαστικές Εξελίξεις

• O εκπρόσωπος της I. Μονής της Αγίας Αικατερίνης τουΣινά στην Ελλάδα, Αρχιμανδρίτης Πορφύριος Φραγκάκος

• Προοπτικές για το Μέλλον της Μονής

• Το Ζητούμενο της Ελληνικής Διπλωματίας

• H δήλωση του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου

• Προσωπική Αξιολόγηση

Τι είναι η Μονή Σινά

(εισαγωγή για την ιστορία και τη σημασία της μονής)

Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά αποτελεί την αρχαιότερη μοναστηριακή κοιτίδα της ανθρωπότητας και μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco, με συνεχή παρουσία και πνευματική ακτινοβολία για περισσότερους από 15 αιώνες, με δικαστική απόφαση της Αιγύπτου, δημεύεται η περιουσία της και οι μοναχοί της παραμένουν ως φιλοξενούμενοι. Η πρόσφατη δικαστική απόφαση στην Αίγυπτο, που αφορά τη δήμευση περιουσιακών στοιχείων της Μονής, έχει προκαλέσει ανησυχία και έντονες αντιδράσεις στην Ελλάδα και διεθνώς.

Η απόφαση βγήκε «εντελώς τυχαία» ανήμερα της επετείου της Αλώσεως

Παρακάτω παρουσιάζεται το ιστορικό της Μονής και οι τελευταίες εξελίξεις.

Οι Εξελίξεις στην Ιστορική Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά:

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

Γλυφάδα: Καταγγελία του Δημάρχου για την κυκλοφοριακή συμφόρηση που αυξάνεται, χωρίς καθαρή λύση στον ορίζοντα. Για το πολύ τσιμέντο και καθόλου πράσινο.

Η παρακάτω καταγγελία είναι του Δημάρχου Γλυφάδας Γιώργου Παπανικολάου. 

Ο Γιώργος Παπανικολάου δεν είναι μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή κάποιου αριστερού, κεντρώου, αντιπολιτευόμενου ή αντισυστημικου κόμματος. Ειναι πολιτικός, δικηγόρος και δήμαρχος Γλυφάδας από το 2014. Έχει διατελέσει ευρωβουλευτής (2009-2014) και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ (2004-2009), σάρκα εκ της σαρκός της Ν.Δ.

Όπως καταγγέλει δέχθηκε δημόσια απειλή για μηνύσεις και αυτόφωρο,  από στελέχη και δικηγόρους της Lamda Development, της εταιρείας που τρέχει το μεγάλο έργο του Ελληνικού. Δυστυχώς η δουλειά είναι μεγάλη και τα συμφέροντα του Έλληνα ολιγάρχη που με επιδότηση τσιμεντάρει το παραθαλάσσιο μέτωπο της Αθήνας δεν επιτρέπουν περιβαλλοντικές ευαισθησίες.

Η παρακμή στη χώρα βαθαίνει...

κοινωνική, πολιτιστική, περιβαλλοντική, οικονομική, 

και το μεγάλο έργο του ελληνικού όλοι γνωρίζαμε ποιους εξυπηρετεί και που θα καταλήξει!

 Είναι αργά κ. Δήμαρχε...

Η καταγγελία από το προσωπικό του λογαριασμό στο fb:

"Στα χρόνια που έχω την τιμή να είμαι Δήμαρχος Γλυφάδας, έχω δεχθεί ουκ ολίγες απειλές και μηνύσεις και έχω βρεθεί επίσης ουκ ολίγες φορές στο αυτόφωρο για τα θέματα του Δήμου. 

Για να υπερασπιστούμε ως δημοτική αρχή το κοινό καλό. 

Όλες αυτές οι απειλές έπεσαν στο κενό, γιατί πάντοτε εμείς στεκόμαστε μπροστά για το δημόσιο συμφέρον.

Η σημερινή, ωστόσο, ανοιχτή και δημόσια απειλή που δέχθηκα για μηνύσεις και αυτόφωρο, ήταν διαφορετική. 

Χριστιανισμός και αναρχισμός (Δημήτρης Αρκάδας, Παναγιώτης Χαχής)

Στο πλαίσιο του Φιλοσοφικού Κύκλου της ενορίαςτου I. N. Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στις 8/5, ο Παναγιώτης Χαχής, ποιητής, και ο Δημήτρης Αρκάδας, θεολόγος, μίλησαν με θέμα «Χριστιανισμός και αναρχισμός» και συνομίλησαν με το κοινό.

O Γκυ Ντεμπόρ των ημερών μας και το… «οξυγόνο»!

από Δημήτρης Γιαννάτος

Ίσως, ο Έρνεστ Γκυ Ντεμπόρ, να είναι ένας από τους λίγους διανοητές, η σκέψη των οποίων επιβεβαιώνεται στις μέρες μας, τόσο δραματικά. Τα βασικά στοιχεία των κειμένων του, μας βοηθάνε να αναλύσουμε και να φωτίσουμε τη συγκυρία που ζούμε. Ιδιαίτερα, οι δυο κορυφαίες έννοιες της θεωρίας του, το Θέαμα και το Εμπόρευμα, (η Εικόνα και η Αγορά θα λέγαμε λίγο πιο απλοϊκά), τα οποία είναι πρωταρχικά στοιχεία του νεωτερικού τρόπου οργάνωσης των κοινωνιών και της πολιτικής κυριαρχίας, διευκολύνουν την κατανόηση της πολύπλοκης πραγματικότητας που ζούμε.

 Το Κεφάλαιο και το Εμπόρευμα ως Θέαμα πια, ακολουθούν τη διαδρομή που όρισε ο Μάρξ για τη νεκρή εργασία, σε σχέση με τη ζωντανή εργασία που είναι οι εργαζόμενοι. Το Θέαμα είναι μια νεκρή επικοινωνία, μια αναπαράσταση που γίνεται πτώμα, ένας ψευδοκόσμος. Είναι επίσης μια κοσμοθέωρηση, μια αντίληψη του κόσμου που ζούμε μέσα από την θεώρηση του, ως αντι-κείμενο, με τη μορφή της Εικόνας και των συμβολισμών της. Το Θέαμα γίνεται το συνολικό Νόημα, «είναι ο Ήλιος που δε δύει ποτέ στην αυτοκρατορία της σύγχρονης παθητικότητας. Καλύπτει όλη την επιφάνεια του κόσμου και κολυμπά απεριόριστα μέσα στην ίδια του τη δόξα«, όπως λέει ο Ντεμπόρ. Και ας μην ξεχνάμε, ότι ο Ήλιος, είναι ένα πανάρχαιο συμβολικό αρχέτυπο, που εκφράζει την Βασιλεία-Εξουσία.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΙΝΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Από Παντελής Σαββίδης

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΙΝΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

1.-Επι Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο γίνεται προσφυγή στο δικαστήριο κατά του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Μονής Σινά.

2.-Εκδίδεται πρωτόδικα απόφαση κατά της Μονής.

3.-Γίνεται προσφυγή στο Εφετείο

4.-Το Εφετείο διατηρεί την πρωτόδικη απόφαση

5.-Αντιδρά η ελληνική κυβέρνηση

6.-Η κυβέρνηση της Αιγύπτου αναδιπλώνεται και διατυπώνει κάτι του είδους ότι δεν θα διωχθούν οι μοναχοί κλπ αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.

7.-Το θέμα δεν είναι αν θα εκδιωχθούν οι μοναχοί. Αλλά σε ποιόν ανήκει η μονή.

8.-Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει την νομική κατοχύρωση υπερ της μονής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

9.-Οτιδήποτε άλλο που θα επιδιώξει και θα διακινήσουν τα παπαγαλάκια της θα είναι απόλυτη αποτυχία. Και υποχώρηση του ελληνισμού απο μια περιοχή που είχε παρουσία απο τον 5ο αιώνα. Απο την εποχή, δηλαδή, του Ιουστιανιανού.

Μπέρδεψαν τον Μεγαλέξανδρο με τον... Αρχιμήδη!

Του Θανάση Κ. 

--Μη μου τους κύκλους τάραττε!

(Μη μου χαλάς του κύκλους - τα κυκλικά σχήματα που έχω σχεδιάσει...)

Αυτό λέγεται πως αναφώνησε ο Αρχιμήδης στον Ρωμαίο στρατιώτη που τον πλησίαζε απειλητικά, αμέσως μετά την άλωση των Συρακουσών, το 212 π.Χ.

Ο Αρχιμήδης - οι μηχανές του οποίου είχαν κάνει μεγάλη ζημιά στους Ρωμαίους πολιορκητές των Συρακουσών - βρισκόταν στην παραλία και σχεδίαζε στην άμμο κυκλικά σχήματα, προσπαθώντας να λύσει κάποιο μαθηματικό πρόβλημα. (Τη σχέση όγκου κυλίνδρου - εγγεγραμμένης σφαίρας)...

Ήταν τόσο απορροφημένος, που δεν συνειδητοποίησε τον κίνδυνο να πλησιάζει. Και το πλήρωσε με τη ζωή του.

(Λέγεται ότι ο Ρωμαίος στρατηγός Μάρκελλος τιμώρησε σκληρά τον στρατιώτη του που σκότωσε τον μεγαλύτερο μαθηματικό της εποχής - κι έναν από τους μεγαλύτερος όλων των εποχών)...

Που το θυμήθηκα αυτό; 

Θα το καταλάβετε μόνοι σας.

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) ξεκίνησε, πριν από δεκαετίες, με έναν διπλό στόχο:

-- Πρώτον, να στηρίξει το αγροτικό εισόδημα...

-- Και δεύτερον, να ενισχύσει την αποδοτικότητα και την αυτάρκεια της ευρωπαϊκής γεωργίας, να συνδράμει στον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών.

Μονή Σινά - Ν. Καζαντζάκης

ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΑ; ΚΑΙ, ΟΜΩΣ, ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ

Του Παντελή Σαββίδη 

Κυρ. Μητσοτάκης: Σημαντικό να διατηρηθεί ο προσκυνηματικός και ελληνορθόδοξος χαρακτήρας της Μονής Αγ.Αικατερίνης του Σινά.

Οικουμενικό Πατριαρχείο: Έκκληση στην κυβέρνηση της Αιγύπτου να διατηρηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής του Σινά.

ΣΧΟΛΙΟ: Ο Μητσοτάκης ζητά να διατηρηθεί ο ελληνορθόδοξος προσκηνυματικός χαρακτήρας της Μονής. Στον ποιόν θα ανήκει η μονή το αφήνει μετέωρο.

Το Πατριαρχείο ζητά ζητά να διατηρηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής.
Η διαφορά είναι τεράστια.
Για ναμην σας κοροϊδεύουν τα ΑΙΣΧΡΑ τρολάκια του μητσοτακικού καθεστώτος. Έναντι 5 ευρώ.

Την ίδια θέση με τον Μητσοτάκη έχει και το αιγυπτιακό ΥΠΕΞ. Στην δήλωσή του αναφέρει: "Οι μοναχοί διατηρούν πλήρη πρόσβαση και δικαίωμα χρήσης στους θρησκευτικούς και αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής". Δικαίωμα χρήσης. Η κυριότητα; Σε ποιόν ανήκει η μονή; Το δικαίωμα χρήσης αύριο μπορεί να αναιρεθεί.

____****____

Το παρακάτω κείμενο είναι αυτό που έγραψε ο Ν. Καζαντζάκης στο βιβλίο επισκεπτών της Μονής Σινά κατά την επίσκεψή του στις 15-2-1927... 

   "Έπειτα από 3ήμερη πορεία στη φοβερή έρημο, αντίκρυσα τις μοναστηριακές ανθισμένες μυγδαλιές η καρδιά μου εσκίρτησε. Εδώ διαλογίστηκα, υπάρχει μια ανώτερη ανθρώπινη συνείδηση, εδώ νικά η αρετή του ανθρώπου την έρημο. Κι ύστερα, αναπνέοντας τον υψηλό αέρα απάνω στα ιερά τείχη της μονής ένιωσα τούτο: το ακρότατο, το πιο επικίνδυνο φυλάκιο της ελληνικής παρατάξεως είναι η Ιερά Μονή του Σινά, όχι μόνο γιατί υψώθη πάντα φρούριο της ελληνικής και της χριστιανικής ιδέας, αλλά προπάντων γιατί μέσα στην έρημο επί 14 αιώνες από τα τείχη τούτα ο Σιναϊτης Ακρίτας μάχεται και νικά με την πίστη, με την επιμονή, με την αγάπη τις σκοτεινές φυσικές και ανθρώπινες δυνάμεις που θέλουν να πνίξουν την ψυχή - την καιόμενην και ου κατακαιόμενην του μαχόμενου ανθρώπου. Εμπιστοσύνη στην αξία της πίστεως, της επιμονής και της αγάπης, ιδού το ανώτατο μάθημα που μου έδωσε το φρούριο της Αγίας Αικατερίνης."

Μονή Σινά  15.2.1927

   Επίσης στο ίδιο ταξιδιωτικό βιβλίο του με τίτλο "Ιταλία, Αίγυπτος - Σινά,  Ιερουσαλήμ, Κύπρος, Ο Μοριάς", απ' όπου και το παραπάνω απόσπασμα, σημειώνει: 

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και το Σήμερα

Του Δρ. Απόστολου Ε. Παπαφωτίου*

Βρισκόμαστε στις τελευταίες στιγμές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453. Η μεγάλη και λαμπρή αυτή Αυτοκρατορία έχει συρρικνωθεί στην Κωνσταντινούπολη πόλη – κράτος και έχει περιορισθεί σε λίγες περιοχές της Θράκης γύρω από την Πόλη και σε ένα μεγάλο τμήμα της Πελοποννήσου.

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο τελευταίος Αυτοκράτορας των Ελλήνων. Εδώ και δύο χρόνια αρχηγός των Τούρκων είναι ο Μωάμεθ ο Β’, ένας νέος ηλικίας 21 ετών. Όνειρο της ζωής του η κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως, η εξάπλωση και η επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή την εποχή η Κωνσταντινούπολη, η βασιλεύουσα της Ευρώπης, με δύο πανεπιστήμια το 1204, είχε καταντήσει στο μεγαλύτερο μέρος της, ένας ακατοίκητος σωρός ενδόξων ερειπίων. Αυτή την Πόλη παρά την ηρωική αντίσταση των αγωνιστών κατοίκων, με τον ένδοξο και “μονώτατο” Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, εκπόρθησε ο Μωάμεθ την Τρίτη – αποφράς ημέρα – 29 Μαΐου 1453. 

Οι περιγραφές των τεσσάρων βυζαντινών ιστορικών των Δούκα, Φραντζή ή (Σ)φραντζή, Κριτόβουλου & Χαλκοκονδύλη, αποτελούν ουσιαστικές πηγές για τη μελέτη της Αλώσεως, του ξεθεμελιώματος ανθρώπων και κτηρίων, του μένους και οργής των κατακτητών, αλλά και των γεγονότων πριν και μετά από αυτή.

Η αλήθεια για την ιδιοκτησία στη Μονή Σινά, την Τουρκία στο SAFE και το μέλλον του Ιμάμογλου

Όπως θα ακούσετε στο βίντεο και στην εξαιρετική εκπομπή η Μονη της Αγίας Αικατερίνης του Σινά πλέον συνεχίζει να λειτουργεί ως προς τα θρησκευτικά της ρόλο με παραχώρηση προνομίων και όχι με δικαίωμα ιδιοκτησίας. 

Τα προνόμια παραχωρούνται και είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητά, όπως συνέβαινε επί Οθωμανών.

Ο νομικός Δημήτρης Σταθακόπουλος, Οθωμανολόγος-τουρκολόγος, συγγραφέας αρκετών σχετικών βιβλίων, διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου και συνεργάτης του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, σπάζοντας την σιωπή του μετά από ένα χρόνο, σε μια άκρως καυτή συζήτηση στον 98.4 αποκαλύπτει την ουσία της απόφασης του Αιγυπτιακού Δικαστηρίου για την Μονή Σινά, την οποία ήδη εφαρμόζει η Αιγυπτιακή Προεδρία και κυβέρνηση και που αυτή δεν είναι η άδεια χρήσης για θρησκευτικούς και λατρευτικούς λόγους στη μοναστική κοινότητα της Μονής, αλλά το ιδιοκτησιακό της, που για πρώτη φορά από την εποχή του Ιουστινιανού που υπάρχει η Μονή στο Σινά, αυτή και τα περιουσιακά της στοιχεία, έχουν περιέλθει πλέον στην ιδιοκτησία του Αιγυπτιακού κράτους.

 
Εξηγεί γιατί μέσω υπεργολαβιών , Τουρκικές εταιρείες έχουν αναλάβει ακόμη και συμβάσεις του Ελληνικού Δημοσίου.

Δηλώνει κατηγορηματικά και εξηγεί με στοιχεία, πως η Τουρκία στο πρόγραμμα SAFE για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, έχει δεκάδες εναλλακτικές να μετέχει χωρίς να μπρούν να της τεθούν εμπόδια ακόμη και με βέτο. Ενώ τέλος ερμηνεύει γιατί ο επόμενος διάδοχος του Ερντογάν ακόμη και με τις "ευλογίες" του τελευταίου, υπό φυσιολογικές συνθήκες μπορεί να είναι ο φυλακισμένος σήμερα, Εκρέμ Ιμάμογλου .

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΖΑ! - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΙΣΣΙΑΣ Τότε που νιώσαμε υπερήφανοι!!!

 Του Δημήτρη Γιαννάτου 

Μια αναδρομή στο πρώτο και μοναδικό σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας, τον Αύγουστο του 2008, μέσω της πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Τότε, που δυο Ελληνικά καΐκια, έφτασαν στο λιμάνι της Γάζας, μέσα σε έντονο συγκινησιακό και αγωνιστικό κλίμα, σπάζοντας τον αποκλεισμό, μετά από 41 ολόκληρα χρόνια. Ψυχή και συντονιστής της πρωτοβουλίας ο αείμνηστος φίλος Βαγγέλης Πισσίας, ακτιβιστής με μακρά πορεία στον χώρο της Αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας και πανεπιστημιακός καθηγητής.

Η αποστολή οργανώθηκε από το Free Gaza Movement, με καθοριστική τη συμβολή του Βαγγέλη, ο οποίος μαζί με άλλους ακτιβιστές, βρήκαν τα δύο παλιά ξύλινα καΐκια, τα οποία επισκεύασαν και προετοίμασαν για το ταξίδι. Η διαδικασία ήταν γεμάτη προκλήσεις, καθώς υπήρχαν φόβοι για σαμποτάζ και παρακολούθηση. Για την ασφάλεια της αποστολής, οι ακτιβιστές διατηρούσαν μυστικότητα, χρησιμοποιώντας προπληρωμένες κάρτες SIM και κρατώντας κρυφή την τοποθεσία των σκαφών.

Στις 23 Αυγούστου 2008, τα δύο ελληνικά καΐκια, το «Δημήτρης Κ.» (Free Gaza) και ο «Άγιος Νικόλαος» (Liberty), μετέφεραν 44 ακτιβιστές από διάφορες χώρες σπάζοντας τον θαλάσσιο αποκλεισμό. Τα δύο πλοία, απέπλευσαν από την Κύπρο μεταφέροντας 44 ακτιβιστές από 17 χώρες, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων Ισραηλινών πολιτών. Η αποστολή μετέφερε υλικό βοήθειας και μεταξύ άλλων, 200 ακουστικά βαρηκοΐας για παιδιά της Γάζας και 5.000 μπαλόνια.

Ιχνηλατώντας την ΑΝΑΣΤΑΣΗ στην ποίηση του Μιχάλη Γκανά

από Μαντώ Μαλάμου

Με αφετηρία την συνοπτική βιογραφία του και εντοπίζοντας εν συνεχεία τα κύρια στοιχεία της ποιητικής του η κ. Μαλάμου εστιάζει αφενός στα προσωπικά και αφετέρου στα κοινοτικά βιώματα που διαμόρφωσαν το ποιητικό του πρόσωπο. 

Μέ πυκνές αναφορές σε στίχους του και έμφαση στην σχέση του με το Δημοτικό τραγούδι, την έννοια της πατρίδας και την αδιάπτωτη αναφορά του στους κεκοιμημένους ιχνηλατείται το αναστάσιμο στοιχείο που εξέθρεψε την "εύφορη λύπη" του Μιχάλη Γκανά.

Της Αναλήψεως συναλιζόμενοι!

Του Ανδρέα Μοράτου 

Το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής της Αναλήψεως αποτελείται από τους δώδεκα πρώτους στίχους του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων (Πράξ. 1:1-12). Τέσσερις στίχους λιγότερους από το ίδιο βιβλίο (Πράξ. 1:1-8) αριθμεί το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής του Πάσχα. Και στις δύο περιπτώσεις, στον στίχ. 4 (αφού προηγουμένως έχει αναφερθεί ότι ο Ιησούς εμφανιζόταν επί σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασή Του στους αποστόλους) διαβάζουμε:

"καὶ συναλιζόμενος [ο Ιησούς] παρήγγειλεν αὐτοῖς [στους μαθητές] ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι".

Στη μετοχή "συναλιζόμενος" δεν δίνεται συνήθως καμία σημασία (καθώς δεν φαίνεται να θυμίζει κάποια λέξη της Νέας Ελληνικής). Παράλληλα, αν έλειπε, το βασικό νόημα δεν θα άλλαζε. Κι όμως, η λέξη αυτή έχει την ιδιαίτερη σημασία της, γι' αυτό και ο συγγραφέας των Πράξεων (ο ευαγγελιστής Λουκάς) δεν παραλείπει να την αναφέρει...

Πρώτο συνθετικό του ρήματος "συναλίζομαι" είναι προφανώς η πρόθεση "σύν", ενώ δεύτερο συνθετικό είναι "(ὁ) ἅλς") ( = "(το) αλάτι") (το ίδιο ουσιαστικό σε θηλυκό γένος ["(ἡ) ἅλς"] σημαίνει "(η) θάλασσα"). 

Με το σπαθί και το Κοράνι το χαλιφάτο προχωρά...

Η ΕΛΛΑΔΑ πάντα με την ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΕΥΤΥΧΩΣ Η Ε.Ε. εξοπλίζεται με την βοήθεια της ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΙΑΜΑΡΥΡΙΑ Ή ΜΗΠΩΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΥΜΕ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ;

Γιώργος Τασιόπουλος 

🔴ΚΟΡΑΝΙ ΚΑΙ ΣΠΑΘΙ στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ 

Στις 24 Ιουλίου 2020 τελείται η πρώτη μουσουλμανική προσευχή στον ναό μετά από 86 χρόνια.

 Ο Ερντογάν προκλητικά διαβάζει το Κοράνι μέσα στην Αγία Σοφία μας συγκλονίζει...

Συμβολική η εμφάνιση του επικεφαλής της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας Αλί Ερμπάς με σπαθί μέσα στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης.

Παρα τις διεθνείς αντιδράσεις η Ελλάδα επαφίεται στις διαμαρτυρίες της UNESCO!

🔴ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΤΟ ΥΠΕΞ ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΟΙ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ

Οι Ρουμ Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Συρίας, γνωστοί και ως Ελληνορθόδοξοι του Πατριαρχείου Αντιοχείας, έχουν υποστεί σοβαρούς διωγμούς και απειλές, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και της ανόδου ισλαμιστικών ομάδων όπως το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και η Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS).

Η Αίγυπτος κλείνει τη Μονή Σινά – δημεύει την περιουσία της και κάνει έξωση στους μοναχούς

Ανδρέας Λουδάρος

Μια από τις μεγαλύτερες και σοβαρότερες καταπατήσεις θρησκευτικών και ατομικών ελευθεριών των τελευταίων αιώνων συντελείται αυτή τη στιγμή στην Αίγυπτο, και μάλιστα σε περίοδο ειρήνης.

Το αρχαιότερο εν λειτουργία χριστιανικό μοναστήρι σε ολόκληρο τον κόσμο, η Μονή της Αγίας Αικατερίνης Σινά καθώς και όσα ακίνητα διαθέτει στην Αίγυπτο, περνούν στα χέρια του αιγυπτιακού Δημοσίου. 

Σχεδόν δεκαπέντε αιώνες μετά την ίδρυση του από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό, κι έχοντας επιβιώσει από απίστευτες ιστορικές περιπέτειες, το παγκοσμίως γνωστό και σεβαστό μοναστήρι της αγίας Αικατερίνης, οδεύει προς την μετατροπή του σε μουσείο.

Ουσιαστικά, παρά τις υποσχέσεις του Αιγύπτιου Προέδρου Σίσι προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό Μητσοτάκη, η Αίγυπτος δημεύει την περιουσία της Μονής και προχωρά ουσιαστικά στην έξωση των μοναχών από αυτό, ώστε τα κενά πλέον κτίρια να μετατραπούν σε τουριστικό αξιοθέατο σαν τις Πυραμίδες.

ΜΙΑ ΥΠΟΠΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Η απόφαση που ελήφθη χθες από αιγυπτιακό δικαστήριο, δίνει τέλος με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στην πολυετή νομική επίθεση που δέχονται οι μοναχοί της αγίας Αικατερίνης από το αιγυπτιακό κράτος, που μέσω δικαστικών πιέσεων και επιθέσεων από την εποχή που στα πράγματα ήταν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» επιχειρεί να κλείσει το αρχαιότερο μοναστήρι του κόσμου.

καί όταν έμέστωσε καλά ό Πόλεμος, ό Καπετάν-Παυλής έκλήθη νά βοηθήση στη μάχη τής Πύλης τού Άγίου Ρωμανού.

Βασίλης Λαμπόγλου 

Σαν σε φέρουν τα ζάλα σου στα ανατολικότερα τηs επαρχίαs Σφακίων και σε υψόμετρο 750 μέτρων  στο ανυπότακτο και μαρτυρικό χωριό Καλλικράτηs,  στην είσοδο του χωριού ανταμωνεις μια μαρμάρινη πλάκα που μαρτυρεί  την ονομασία του χωριού(φωτό 1).

Από αυτό το χωριό (που έφερε το όνομα πολύ πριν) ο Μανούσος Καλλικράτης αρχηγός σώματος 1500 εθελοντών  τον Μάρτη του 1453 ξεκίνησε να βοηθήσει στην άμυνα της Πόλης.

 

Ενα ολιγοσέλιδο χειρόγραφο του 1460-Κώδικαs τηs μονήs Αγκάθου-  βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αγίου Όρους και συντάχθηκε με βάση τις διηγήσεις ενός εκ των διασωθέντων Κρητικών, του Πέτρου Κάρχα ή Γραμματικό μας αποκαλύπτει(αποσπάσματα, φωτό 3).

Σύμφωνα, λοιπόν, με το χειρόγραφο αυτό, το τελευταίο δεκαήμερο του Μάρτη του 1453 χίλιοι πεντακόσιοι Κρήτες εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια  με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης.

Αρχηγός τους ήταν ο 80χρονοs Δρογγαριοs Μανούσος Καλλικράτης από τα Σφακιά, ιδιοκτήτης των τριών καραβιών και καπετάνιος του ενός.

Στα άλλα δύο καράβια του καπετάνιοι ήταν ο Γρηγόρης Βατσιανός Μανάκης από τ' Ασκύφου Σφακίων και ο Πέτρος Κάρχας από την Κυδωνία, γνωστός και με το παρανόμι Γραμματικός.

Το τέταρτο καράβι ανήκε στον Ανδρέα Μακρή από το Ρέθυμνο και είχε κυβερνήτη τον ίδιο και στο πέμπτο, ιδιοκτησίας του καπετάν Νικόλα του Στειακού, τη διοίκηση ανέλαβε ο Παυλής Καματερός από την Κίσσαμο. 

Όταν έφτασαν οι Κρήτες στα Δαρδανέλια βομβαρδίστηκαν από τους Τούρκους  με  ελάχιστες απώλειες, ενώ σε επόμενη ναυμαχία πλέον των 10 ωρών πνίγηκαν χίλιοι Τούρκοι ( 12 γιουρούσια )ενώ και οι Κρητικοί έχασαν 600 άνδρες.

Αποβιβαζόμενοι στην Πόλη (τέλη Μαρτίου) επάνδρωσαν 3 πύργους (του Λέοντος, την Ωραία Πύλη και του Αλεξίου στο τείχος του Λεοντιου) , από τους 112 που υπήρχαν συνολικά στα προστατευτικά τείχη της.

Και ενώ όλη η Πόλη είχε αλωθεί,οι Κρήτες του 80χρονου Καλλικράτη αρνόντουσαν να παραδοθούν ευρισκόμενοι στουs τρεις πύργους  τηs είσοδου του Κερατίου  παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειές των  Οθωμανών  που δεν κατόρθωναν να εκπορθήσουν τους πύργους .

Οι ανώτεροι αξιωματικοί του σουλτάνου, εντυπωσιασμένοι από την παλικαριά των τελευταίων ζωντανών υπερασπιστών της Πόλης, έστειλαν 2 πασάδεs με λευκή σημαία, προτεινονταs παράδοση υπό τους δικούς τους όρους.

Εκείνοι δέχτηκαν να παραδοθούν υπό τον όρο να τους επιτραπεί να φύγουν χωρίς να πειραχτούν, με όλα τους τα υπάρχοντα και άρματα και με τιμή.

Οι ηγέτες των Οθωμανών, που εκτίμησαν τη γενναιότητα και που βεβαίως το μόνο που τουs ένοιαζε ήταν το  ''πλιάτσικο'' διαρκείας, δέχτηκαν τουs όρουs αποχώρησης.

Οι Κρήτες, συντεταγμένοι και με την υπερηφάνεια εκείνου που δεν ηττήθηκε από υπέρτερους εχθρούς, μπήκαν στα δύο πλοία τους που ήταν αγκυροβολημένα κοντά στα κάστρα και αναχώρησαν για τη Μεγαλόνησο . Στα ταξίδι της επιστροφής ένα απο καράβια ναυάγησε στο Αγιο όρος εξ' ου και η ύπαρξη του χειρόγραφου.

 Όταν τελικά το πλοίο των 170 ηρώων Κρητικών φθάνει στη Σούδα και μεταφέρει τα θλιβερά νέα της Άλωσης πέφτει μεγάλο πένθος σε όλη την Κρήτη. 

👉Διακήρυξη για το 2ο συνέδριο: Η Ελλάδα που χάνεται. ✅Η Ελλάδα που θέλουμε!

👉Διακήρυξη για το 2ο συνέδριο:

Η Ελλάδα που χάνεται.

✅Η Ελλάδα που θέλουμε!

Αποτελεί συλλογικό βίωμα, και όλο και πιο κοινή διαπίστωση, πως τα προβλήματα στη χώρα μας διευρύνονται κι αγγίζουν πλέον την υπαρξιακή της διάσταση. Την ίδια στιγμή, οι απαντήσεις που δίνονται από τις εγχώριες ελίτ μοιάζουν να τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο αντί να ανοίγουν διεξόδους προς ένα μέλλον εθνικής αξιοπρέπειας και κοινωνικής αναζωογόνησης. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα –στο σύνολό του- φέρει τεράστιες ευθύνες και μπλοκάρει κάθε δυνατότητα διαφορετικής πορείας της χώρας και της κοινωνίας. Είναι σε βαθιά διάσταση με την κοινωνία, βαθαίνει πολλαπλά την κρίση και εντείνει το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας.

Στον πυρήνα του υπαρξιακού προβλήματος συναντάμε μια κοινωνία χωρίς φωνή, χωρίς Τόπο, χωρίς κινούσα στρατηγική ιδέα για την προοπτικής της, αμήχανη – κατακερματισμένη, χειραγωγημένη, αποπροσανατολισμένη και βαθιά απογοητευμένη. Μια κοινωνία όμως που στις ελπιδοφόρες στιγμές δείχνει ότι μπορεί να επιδράσει σημαντικά στην πορεία των πραγμάτων με τη μαζική της παρουσία, κατανοώντας βαθιά, με τρόπο βιωματικό, πως δεν μπορεί να περιμένει έτοιμες λύσεις και σωτήρες. Σε αυτή την αντιφατική αλλά παρούσα κοινωνική διαθεσιμότητα, που σε συνθήκες ασφυξίας ψάχνει για «οξυγόνο» και δρόμο προς το μέλλον, επικεντρώνεται η προσπάθειά μας, προσπαθώντας να διαβάσουμε προσεκτικά το χαρακτήρα της.

Μετά την επιτυχημένη διεξαγωγή του πρώτου Συνεδρίου τον Μάιο του 2024 και τις προσδοκίες που αυτό δημιούργησε, προχωρούμε στο δεύτερο Συνέδριο με επίκεντρο την αντιμετώπιση του υπαρξιακού προβλήματος της Ελλάδας και με τίτλο «Η Ελλάδα που θέλουμε», αναζητώντας τους ορθούς όρους πραγμάτωσής της.

Στέλιος Κούκος: Της Αναλήψεως, η άλωση της Πόλης και η ανάληψη του φωτός πάνω από την πολιορκημένη Βασιλεύουσα

 

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Μπορούμε ανήμερα της Αναλήψεως να θρηνούμε για την άλωση της Πόλης; Αυτό με απασχολεί, ενώ την ίδια ώρα σκέφτομαι πως κάποιοι στα κάστρα της Κωνσταντίνου Πόλης αγωνίζονται, ώστε να μην επικρατήσει η βαρβαρότητα, να μην πέσει η βασιλεύουσα. Ναι, η πόλη θα πέσει και σήμερα…

Μια πόλη που ίσως δεν της έμενε τίποτε άλλο από έναν μαρτυρικό θάνατο για να περάσει από τον ένδοξο βίο στην αθανασία. Έχουν αθανασία οι πόλεις, έστω οι μαρτυρικές; Ή απλά καταφέρνουν να γίνουν μόνον θρύλος και σύμβολο;

Δεν ξεχνούμε, βεβαίως, και το ουκ «έχομεν ώδε μένουσαν πόλη».

Πάντως και οι πόλεις έχουν τους δικούς προστάτες και πολιούχους οι οποίοι αγωνίζονται για την σωτηρία των πόλεων τους. Όπως για παράδειγμα ο φιλόπολις Άγιος Δημήτριος της Θεσσαλονίκης. Παρ’ όλα αυτά και παρ’ όλες τις άλλες προηγούμενες σωτήριες παρεμβάσεις του Αγίου, η Σαλονίκη έπεσε 23 χρόνια πριν από την άλωση της Παναγίας, το 1430.

Αυτήν την φορά οι πολιορκητές της δεν είδαν τον Άγιο Δημήτριο να τους πολεμά και να την υπερασπίζεται. Έτσι δεν αλλοιώθηκαν καλώς, όπως σε άλλες περιπτώσεις, αναφέρομαι στην περίπτωση των Σλάβων, ώστε να προσκυνήσουν την χάρη του και να υιοθετήσουν στην συνέχεια ότι αυτός αντιπροσώπευε. Την πίστη του.

Αλλά ας γυρίσουμε στην Πόλη, μένουν λίγες ώρες πριν την σημερινή της πτώση, αφού εμείς σήμερα το γνωρίζουμε σαφώς και μπορούμε να ψάλλουμε το «Σήμερα κρεμμάται επί ξύλου» ή άλλους παρόμοιους θρηνώδεις ύμνους, άσματα και μοιρολόγια.

Οι στιγμές, λοιπόν, είναι πολύ κρίσιμες στην υπό άλωση Βασιλεύουσα.

Βασιλεύουν οι πόλεις, βασιλεύουν οι βασιλεύουσες; Και αν δεν βασιλεύουν πώς κερδίζουν την αθανασία τους ή έστω γίνονται θρύλοι και σύμβολα;

Όπως και να το κάνουμε δεν είναι ώρα για τέτοιες σκέψεις αφού οι Τούρκοι, μετά χιλιάδων αλλοφύλων χριστιανών, ακόμη και Ρωμηών, αλλοιωμένοι κακώς, δηλαδή αλλοτριωμένοι πλήρως, από την πολεμική προσπάθειά τους και κυρίως γιατί επίκειται γιουρούσι, λεηλασία, κακοποίηση, αμάχων πασών των φύλων και των ηλικιών, φονικά και πλήρης επικράτηση της βαρβαρότητας. Κωνσταντινούπολη ή βαρβαρότητα, γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις;

Σήμερα γνωρίζουμε τι θα επακολουθήσει στις 29 Μαίου 1453, όπως και τι επικράτησε 200 χρόνια περίπου πριν, το 1204, όταν αντίστοιχα χριστιανοί, το ίδιο αλλοτριωμένοι, κακώς, άλωσαν την Βασιλεύουσα και διέπράξαν ανάλογες βιαιότητες και ωμότητες ακόμη και μέσα στις εκκλησίες. Οι ίδιοι οι οποίοι εν ονόματι του Σταυρού και σταυρο-φορούντες κίνησαν, τάχα, για να απελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους!

Και να που μετέτρεψαν αυτοί πρώτοι την «Πόλη των πόλεων» μαρτυρίου τόπο. Και, ίσως, αυτοί να την διέσυραν ανεπανόρθωτα, αποδεικνύοντας πως ήταν ευάλωτη. Η Κερκόπορτα, δηλαδή είχε ανοίξει από τότε για τους οθωμανούς τους οποίους οι ίδιοι δήθεν πολεμούσαν.

Η αγωνία μας για την σημερινή πτώση της Πόλης φτάνει στο αποκορύφωμά της, ενώ όπως είπαμε στην αρχή γιορτάζουμε την Ανάληψη του Κυρίου. Την θριαμβευτική έξοδό του, ως θεατρική αποθέωση, στον ουρανό, χωρίς χειροκροτήματα, βεβαίως, αλλά με δέος και θάμβος στις καρδιές της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Μαθητών Του, όπως τους βλέπουμε στην εικόνα της γιορτής.

Συνέχεια εδώ:

https://www.pemptousia.gr/2025/05/tis-analipseos-i-alosi-tis-polis-kai-i-analipsi-tou-fotos-pano-apo-tin-poliorkimeni-vasilevousa/

Τρεις νότες

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τρεις νότες

Αυτή την ουράνια οπή που χάσκει
κάθε φορά που τα μαχητικά της Άγκυρας περνούν-
πρέπει να κλείσω.
Τρόπο δεν βρίσκω.
Μόνος, αδύναμος
και οι δικοί μου πουλημένοι.

Σ΄αυτή την Πράσινη γραμμή
θέλω να ζωγραφίσω.
Λουλούδια,γκράφιτι
κι ένα συρμάτινο στεφάνι.
Να το φοράω στο κεφάλι
κάθε που ακούω
να ομιλεί ο εκπρόσωπος.

Αυτή την ψεύτικη αγκαλιά
Θέλω ν΄αφήσω.
Από την θαλπωρή των λόγων
να γλιτώσω.
Να ξεκινήσω πάλι
μ΄ορθάνοιχτα φτερά.
Θα΄ναι βαριά η συντριβή νομίζω.

Από τις εκδόσεις manifesto κυκλοφορεί το νέο βιβλίο “Παιζω-γραφίες” του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

ΠΗΓΗ:ΠΑΡΟΝ 14.12.2023
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ἔχασε μάνα τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶν τὴν μάναν… Θρῆνος γιὰ τὴν Ἄλωση

Ένα χαρακτηριστικό ποίημα-θρήνος από το β’ μισό του 15ου αιώνα, του Ἐμμανουὴλ Γεωργηλὰ Λιμενίτη από την Ρόδο, σχετικά με την οικτρή μοίρα των Ελλήνων κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, εκείνη την μαύρη Τρίτη 29 Μαΐου 1453.

Chrysoloras (Alyunan00) – X

Για το σημερινό Έλληνα, η γλώσσα του ποιήματος μοιάζει σα να λαλήθηκε εχθές…

“Ἐκείν’ ἡ μέρα σκοτεινή, ἀστραποκαημένη,
τῆς Tρίτης τῆς ἀσβολερῆς, τῆς μαυρογελασμένης,
τῆς θεοκαρβουνίκαυστης, πουμπαρδοχαλασμένης,
ἔχασε μάνα τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶν τὴν μάναν,
καὶ τῶν κυρούδων τὰ παιδιὰ ὑπᾶν ἀσβολωμένα,
δεμένα ἀπὸ τὸν σφόνδυλα, ὅλ᾿ ἁλυσοδεμένα,
δεμένα ἀπὸ τὸν τράχηλον καὶ τὸ οὐαὶ φωνάζουν,
μὲ τὴν τρομάραν τὴν πολλήν, μὲ θρηνισμὸν καρδίας,
τρέμουν ὡς φυλλοκάλαμον ἐξετραχηλισμένα,
γυμνά, χωρὶς πουκάμισον, ἐξάγκωνα δεμένα·
βλέπουν ἐμπρὸς καὶ πίσω των, μὴ νὰ δοῦν τοὺς γονεῖς των,
καὶ βλέπουν τοὺς πατέρας των ἐξάγκωνα δεμένους·
ὁ κύρης βλέπει τὸ παιδὶν καὶ τὸ παιδὶ τὸν κύρην,
ἄφωνοι δίχως ὁμιλιὰν διαβαίνουν τὸ μαγκούριν.
Oἱ μάνες οἱ ταλαίπωρες ὑπᾶν ξεγυμνωμένες,
τῆς Πόλης οἱ πολίτισσες ἐξανασκεπασμένες,
πλούσιες, πτωχὲς ἀνάκατα, μὲ τὸ σκοινὶ δεμένες,
τῆς Πόλης οἱ εὐγενικὲς οἱ ἀστραποκαημένες·
ὁ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸν βλέπει σιδηρωμένον,
θωροῦν καὶ τὸν πατέρα των μὲ ἅλυσον δεμένον,
καὶ δύο ἀδελφάδες εὔμορφες, πολλὰ ὡραιωμένες,

Η επιστήμη οφείλει να υπηρετεί την αλήθεια για τους πολλούς , στη «γυμνή- βίαιη μετάβαση» της εποχής

Ο ομότιμος καθηγητής αστροφυσικής , Μάνος Δανέζης, σε μια άκρως αποκαλυπτική όσο και απολαυστική συζήτηση στον 98.4, μιλάει για τον ρόλο της επιστήμης σε μια εποχή που ο λεγόμενος "νέος πολιτισμός" είναι ήδη εδώ και εκδηλώνεται με βίαιο τρόπο από τα συμφέροντα ολίγων σε βάρος των κοινωνιών των πολλών.

 
Ο Μάνος Δανέζης, υποστηρίζει ότι η προσπάθεια της Επιστήμης και η συλλογική στάση των επιστημόνων, πρέπει να κατατείνει όχι απλά να κατανοούν οι λίγοι των συστημάτων της κάθε μορφής εξουσίας, του νόμους του Σύμπαντος, αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι. 

Γιατί, όπως λέει, μόνο με αυτό τον τρόπο οι κοινωνίες θα πιστέψουν στη δύναμη της αλλαγής των ίδιων και του πολιτισμού τους , ελέγχοντας τις αλλαγές και τις εξουσίες.

Ο Μάνος Δανέζης μέσα από παραδείγματα της οικονομίας όπως τα κρυπτονομίσματα, της τεχνολογίας όπως το AI και οι κβαντικοί υπολογιστές, αλλά και κοινωνικά γεγονότα όπως τα Τέμπη, όπου η επιστήμη και όχι μεμονωμένοι επιστήμονες, πρέπει με πείραμα να αποδεικνύουν στη κοινωνία τις αλήθειες που σκόπιμα αποκρύπτονται, επισημάνει ότι ο απλός τρόπος είναι το κλειδί κι όχι ο δήθεν επιστημονικός δυσνόητος λόγος που απλά θέλει να οδηγήσει σε χειραγώγηση και υποταγή της κοινωνίες μέσα από ασάφειες και συγχύσεις.

Το όνειρο του Οσμάν και ο επεκτατισμός του Ερντογάν

Μάρτος Δημήτρης -

28/05/2022

Οι χρόνιες συνοριακές δολοπλοκίες του τουρκικού κράτους και οι συνεχείς αναφορές της τουρκικής πολιτικής ελίτ στο οθωμανικό παρελθόν με αναβιώσεις κατακτητικών στιγμών, δεν είναι απλά μια επιτηδευμένη εμμονή, απότοκος της μεγαλομανίας της, αλλά προέρχεται από τις ίδιες τις ιστορικές διαδικασίες πολιτικής συγκρότησης των Τούρκων, δηλαδή τις διαδικασίες εθνικοποίησής τους.

Οι Τούρκοι εμφανίζονται, αυτοκρατοροποιούνται και εθνικοποιούνται σαν πολεμιστές συνόρων. Το εθνικό τους αφήγημα σφυρηλατείται γύρω από την αυτοτροφοδοτούμενη πίστη ότι έχουν το δικαίωμα να κατακτούν. Και αυτή η “μεθοριακότητα” του εθνι(κι)σμού τους συνιστά μια σημαντική παράμετρο του λεγόμενου “τουρκικού προβλήματος”.

Οι Σελτζούκοι και οι Οσμανλήδες Τούρκοι ήταν ανοργάνωτα λεφούσια επιδρομέων, πλιατσικολόγων, που ξεσπούσαν πάνω σε αγρότες, κατέστρεφαν, βίαζαν και άρπαζαν. Οι Οσμανλήδες, ιδιαίτερα, φτάσανε στο Βυζάντιο με τον Μογγόλο Τζένγκις Χαν, το 13ο αιώνα, ως μισθοφόροι του. Αυτοί έκαναν μόνιμο επάγγελμα τις λεηλασίες και τους φόνους για χάρη του μισθωτή τους. Μετά έφερναν, στα μέρη που άρπαζαν, τις οικογένειές τους.

Αυτούς τους εξ επαγγέλματος πολεμιστές συνόρων τους έφερε στο Βυζάντιο η φήμη του πλούτου του. Ήταν διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο τότε ότι «τα περισσότερα από τα μισά πλούτη όλου του κόσμου βρίσκονται στις πόλεις των Βυζαντινών». Αυτή η φήμη έτρεφε τους τυχοδιώκτες και τους κατακτητές, προδιέγραφε το φθόνο, τα ληστρικά σύνδρομα και, τελικά, το ολέθριο μέλλον της αυτοκρατορίας. Οι υλιστικές προσδοκίες συναρθρώνονταν με θρησκευτικές–σωτηριολογικές ιδεοληψίες. Έτσι, οι Δυτικοί κατήγγειλαν το «αιρετικό Βυζάντιο» και οι Τούρκοι το «Βασίλειο των απίστων».

Η βαρβαρότητα υπερίσχυσε του πολιτισμού

Ερχόμενοι σε επαφή με το Βυζάντιο έμειναν εκεί για να ζήσουν ληστεύοντας τις πλούσιες πόλεις του. Έμαθαν, όμως, και τρόπους ζωής πολιτισμένων κοινωνιών, γιατί το Βυζάντιο είχε πόλεις, θεσμούς και οργανωμένη οικονομία. Προκαλούσε, αλλά και εκπολίτιζε. Αρχικά το λεηλάτησαν και σταδιακά το κατέκτησαν. Σταδιακά έμαθαν και αυτοί να συγκροτούν την αρπακτικότητά τους σε συνθήκες ειρήνης. Εμπνεύστηκαν την οθωμανική αυτοκρατορία με πρωτοπόρο τον Οσμάν ή Οθμάν (1288-1326), παίρνοντας ανθρώπους και ιδέες από το Βυζάντιο, ιδιαίτερα σε πεδία διοίκησης και φορολογίας.

Η σύνθεση, όμως, που επιχείρησαν οι Οσμανλήδες σουλτάνοι ανάμεσα σε βυζαντινούς θεσμούς με θεσμούς της παλαιάς βάρβαρης κουλτούρας, όπως του παιδομαζώματος και των γενιτσάρων, τις θρησκευτικές διακρίσεις, τα βασανιστήρια και τις γενοκτονίες, θα οδηγήσει, τελικά, σε μια διχαστική κοινωνία, φοβική, θρησκευτικά ρατσιστική και άκρως καταπιεστική, που δεν θα μεταλαμπαδεύσει την ιδεολογία της στο σύνολο του πληθυσμού της, αλλά μόνο στο κυρίαρχο στρώμα των Τούρκων μουσουλμάνων, ενώ το άλλο στρώμα των υποτελών χριστιανών θα διαβιεί υπό μια ιδεολογία αντίστασης και ανυπακοής.

Ο πρωτογενής πλιατσικολογικός επεκτατισμός είχε συναρθρωθεί με τη νέα θρησκεία, τον ισλαμισμό.

 Κατά τη διέλευσή τους από τις ισλαμοποιημένες αραβικές χώρες οι πλιατσικολόγοι μαχητές είχαν ενδυθεί με το δικαίωμα λεηλασίας των απίστων. Τότε, κατά την ισλαμοποίησή τους, πήραν και την ονομασία Τούρκοι. Γι’ αυτό, μέχρι σήμερα, ο όρος Τούρκος ισχύει μόνο για μουσουλμάνους.

Το δίκαιο της λεηλασίας των απίστων

Η τουρκική ιδιαιτερότητα, δηλαδή το “πρόβλημα”, γεννήθηκε στα σύνορα ανάμεσα στο Ισλάμ και το Βυζάντιο. Οι Οθωμανοί γαζήδες, δηλαδή οι πολεμιστές που ιδεολογικοποιούσαν τους φόνους και τις αρπαγές στο όνομα της διάδοσης του Ισλάμ και οι δερβίσηδες, δηλαδή οι ιεραπόστολοι του, διαλαλούσαν ότι έφερναν την αληθινή πίστη στους λαούς και, όπως εκείνοι, θα καρπώνονταν τις ανταμοιβές του πολεμιστή του Ισλάμ.

Αν και μέχρι το 16ο αιώνα αυτοί οι πολεμιστές των συνόρων είχαν συγκροτηθεί σε αυτοκρατορία οι παραδόσεις των συνόρων παρέμειναν βαθιά ριζωμένες στη ζωή τους. Και αυτό γιατί οι εκτουρκισμένες κοινωνίες που άφηναν πίσω τους δεν είχαν δυναμική αυτοτροφοδότησης, αφού είχαν μάθει να τρέφονται από λάφυρα που τους έφερναν οι πολεμιστές. Κάθε φορά που αδυνατούσαν να κάνουν νέες επεκτάσεις τα οθωμανικά συστήματα στρατιωτικής οργάνωσης, πολιτικής διοίκησης, φορολόγησης και παραχώρησης γαιών αποδιοργανώνονταν και παρακμάζανε.

Σε αντίθεση με τους Τούρκους που εξισλαμίστηκαν και ανατράφηκαν στις μεθοριακές περιοχές, οι Τούρκοι της κεντρικής Ασίας, όπως, πχ, οι Μαμελούκοι, που είχαν διαχυθεί στο Ιράκ και την Αίγυπτο, ανατράφηκαν στον κοσμοπολιτισμό των παλαιών ισλαμικών πόλεων. Οι κοσμικοί ισλαμιστές είχαν την ηπιότητα και την ελαστικότητα των Αβασσιδών της Βαγδάτης, που είχαν υιοθετήσει και κάποιες μορφές ελληνοπρέπειας, ενώ οι συνοριακοί ισλαμιστές, που διδάσκονταν το νόμο της σαρίας με μεγαλύτερη ανελαστικότητα, έκαναν τη θρησκεία μια πολεμική πράξη και την ιδεολογία μια πολεμική ιαχή, μια πρόκληση για αίμα.

Δύο αντίθετα υποστρώματα εθνι(κι)σμού

Κυρίως, όμως, η πνευματικότητα Οθωμανών Τούρκων διαμορφωνόταν σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν των Βυζαντινών. Οι Βυζαντινοί από την εποχή των Ισαύρων (8ο αι.) απέβαλλαν σταδιακά την ιμπεριαλιστικότητά τους, δηλαδή, τη ρωμαϊκότητα. Τις οικονομικές χασούρες δεν τις κάλυπταν, πλέον, με ιμπεριαλιστικές εκστρατείες αλλά με την ορθολογικότερη οργάνωση των παραγωγικών δυνάμεων-σχέσεων. Η έννοια της οικονομίας αντανακλούσε την αρχαιοελληνική έννοια της σοφίας και σήμαινε την ορθολογική διευθέτηση.

Μια τέτοια διευθέτηση συνέβη με τους νόμους των Ισαύρων, ιδιαίτερα τα αγροτικά του Λέοντα Γ΄ (714-741), ο οποίος εκλαΐκευσε τη νομοθεσία και εμπέδωσε μια κοινωνική δικαιοσύνη. Τότε δημιουργήθηκαν και τα «Θέματα», δηλαδή, εθνικοτοπικοί στρατοί για την άμυνα της πατρίδας. Μέχρι τότε ο στρατός της αυτοκρατορίας ήταν μισθοφορικός. Τα κίνητρα ενός μισθοφόρου ήταν οικονομικά και όχι πατριωτικά.

Τα κίνητρα ενός Τούρκου μισθοφόρου αποτυπώνονται στους λόγους χαμηλής κουλτούρας που εκφωνούσαν οι αξιωματούχοι του όταν πολιορκούσαν διάφορες πόλεις. Ο Μωάμεθ Β΄, όταν πολιορκούσε την Κωσνταντινούπολη, εμψύχωνε τους μισθοφόρους του, διεγείροντας τα πλιατσικολογικά τους ένστικτα, επιχρυσώνοντάς τα με θεολογικά: «Γιοί του Μωάμεθ… Ετοιμαστείτε με χαρά να πεθάνετε για την αγάπη του Μωάμεθ… Αν νικήσουμε, θα δώσω ισοβίως σε όλους τους στρατιώτες και τους αρχηγούς τους διπλάσιο μισθό από αυτόν που παίρνουν τώρα- θα αφήσω την πόλη τρεις μέρες στη διάθεσή σας για να τη λεηλατήσετε- κανένας δεν πρόκειται να σας πάρει οποιοδήποτε λάφυρο αρπάξετε, χρυσό ή ασημένιο, οποιονδήποτε σκλάβο πιάσετε, άντρα ή γυναίκα, μεγάλο ή μικρό» 

(Γ. Φραντζής- Ν. Μπαρμπάρο, Η πόλις εάλω, εκ. Λιβάνη 1993, σ.52).

 Αυτή η ρητορική της βαρβαρότητας διαπερνά ακόμη και σήμερα όλες τις ανακοινώσεις Τούρκων αξιωματούχων, ακόμη και όταν απευθύνονται στους μετανάστες που οργανώνουν ως ορδές στα σύνορα με την Ελλάδα.

Στον αντίποδα, τα κίνητρα ενός πατριώτη αποτυπώνονται στα λόγια υψηλής κουλτούρας των βυζαντινών αξιωματούχων. Είναι χαρακτηριστικά τα εμψυχωτικά λόγια που απηύθυνε ο Κ. Παλαιολόγος στους στρατιώτες του μια μέρα πριν την τελική επίθεση των Τούρκων:

 «Ξέρετε πολύ καλά, αδέλφια μου, ότι για τέσσερις λόγους είμαστε υποχρεωμένοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή. Πρώτον, για την πίστη και τη θρησκεία μας, δεύτερον, για την πατρίδα, τρίτον για το βασιλιά, τον αντιπρόσωπον του Κυρίου μας, και, τέταρτον, για τους συγγενείς και τους φίλους μας», 

(Φραντζής-Μπαρμπάρο…σ.54).

Βαθιά ριζωμένος ο αναθεωρητισμός

Σ’ αυτά τα αποσπάσματα μπορεί να αναζητήσει κανείς τις ποιοτικές διαφορές των ιστορικών υποστρωμάτων του τουρκικού και του ελληνικού εθνι(κι)σμού. Όταν η πολιτική ελίτ της Τουρκίας επικαλείται το παρελθόν το κάνει υπό το πρίσμα της κατακτητικής του διάστασης σε αντίθεση με τους Έλληνες που το επικαλούνται υπό το πρίσμα της αντιστασιακής του διάστασης.

Φαίνεται σήμερα ότι ο 600χρονος πολεμικός οίστρος των Τούρκων απέναντι στους Έλληνες έχει τις ρίζες του στο τουρκικό Ισλάμ, δηλαδή στο μίγμα πλιάτσικου και θρησκευτικού ιμπεριαλισμού. Εξαιτίας αυτού κατανοούν το Δίκαιο και την Ιστορία, όπως δείχνει και η σχέση τους με το μέγιστο σύμβολο της χριστιανοσύνης, την Αγία Σοφία, με την πνευματικότητα του κατακτητή της, του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή, και όχι των δημιουργών της, του Ανθέμιου και του Ισίδωρου.

Η Τουρκία είναι ένας κοινωνικός σχηματισμός που ασχολείται συνεχώς με τα σύνορα. Η εσωτερική της ζωή τροφοδοτείται με τα καμώματά της στα σύνορα. Η στρατηγική του συνοριακού αναθεωρητισμού, με τα “σύνορα της καρδιάς μας”, τη “γαλάζια πατρίδα” και την “εργαλειοποίηση” των μεταναστών αντανακλά αυτήν την ιστορική μεθοριακή πνευματικότητα του τουρκικού εθνι(κι)σμού. Αυτή, όμως, η πνευματικότητα είναι και το ‘”ξύσιμο στην γκλίτσα του τσομπάνη” και τους προκαλεί, σε μεγάλο βαθμό, και τη διεθνή τους ασχήμια.

ΠΗΓΗ: https://slpress.gr/idees/to-oneiro-toy-osman-kai-o-epektatismos-toy-erntogan/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βιντεο αφιέρωμα στην Άλωση της Πόλης το 1453

Κλικ ΕΔΩ ή στην εικόνα...

Επισκίαση του εθνομηδενισμού… διά του casus belli

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Είναι ευρέως γνωστό ότι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας το δούλεμα των ψηφοφόρων πέφτει σύννεφο. Οι πολιτικοί μας έχουν αναγάγει σε εθνικό σπορ την εξαπάτηση του λαού με ψεύτικες εξαγγελίες που εξανεμίζονται μετά την προσέλευση στις κάλπες και με ιδιοτελείς πρωτοβουλίες που βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις», γιατί υποτίθεται προάγουν το δημόσιο συμφέρον.

Όμως ακόμη και η ωμή κοροϊδία συνήθως κρύβεται πίσω από κάποια προσχήματα. Χρειάζεται κάποιο στοιχειώδες περιτύλιγμα. Ο κύριος Μητσοτάκης αποφάσισε να απαλλαγεί και από αυτό, βέβαιος πλέον πως απευθύνεται σε εντελώς ηλίθιους. Τώρα, λοιπόν, θέλει να μας βάλει να τον χειροκροτήσουμε επειδή εκχωρεί στους Τούρκους αναίμακτα και αβασάνιστα εθνική κυριαρχία. Επιχειρεί να εμφανίσει ως «διπλωματική επιτυχία» ενδεχόμενη άρση του τουρκικού casus belli, που πλέον έχει χάσει κάθε λόγο ύπαρξης, για να διευκολυνθεί η είσοδος, μετά βαΐων και κλάδων της πολεμικής βιομηχανίας των γειτόνων στα αδρά επιδοτούμενα (από τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων) ευρωπαϊκά προγράμματα εξοπλισμών.

Για ποια αξιολόγηση μιλάμε;

 

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής 

Λύση, προφανώς, είναι η αξιοκρατία κι όχι απλά η «αξιολόγηση». Είναι η παιδεία κι όχι απλά η εκπαίδευση. Είναι το περιεχόμενο, τα αναλυτικά προγράμματα, η ύλη. Αυτά είναι η ουσία. Θα μιλήσουμε γι’ αυτά;

Από την μια, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών δεν μπόρεσαν να πείσουν την κοινωνία για το τι ακριβώς θέλουν με την περίφημη «αξιολόγηση».

Από την άλλη, η κυβέρνηση προσπαθεί, με τον φόβο, τις διώξεις και τα πειθαρχικά, να επιβληθεί, σώνει και καλά, σε κάθε διαφορετική άποψη, χωρίς να παίρνει υπόψη ότι όσο νόμιμη είναι η «αξιολόγηση», άλλο τόσο νόμιμη είναι και η απεργία.

Σε πολλές περιπτώσεις, η σχολική αποτυχία και οι ανισότητες, υπερβαίνουν την ατομική ευθύνη και μετατρέπονται σε κοινωνικό ζήτημα. Αναδεικνύεται, έτσι, ο ρόλος της εκπαίδευσης, ως ένας παράγοντας που θα πρέπει να τις αμβλύνει και να λειτουργήσει αντισταθμιστικά, αφού υπάρχει άμεση σχέση εκπαιδευτικού αποτελέσματος και μαθητικού δυναμικού. Ο εκπαιδευτικός συνεπώς, καλείται σε έναν συνεχή αναστοχασμό και διαφοροποίηση της διδασκαλίας του προς όφελος των εκάστοτε μαθητών του. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο σύνθετα όταν υπάρχουν στην τάξη διαταρακτικοί μαθητές, με μαθησιακές δυσκολίες, αυτισμό και άλλου τύπου δυσκολίες.

Μετριέται η διδασκαλία;

Η Βασιλεύουσα δεν ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

Της Έφης Κρασανάκη

"Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν"

«Το να σου παραδώσω

την πόλη, δεν είναι θέμα ούτε δικό μου ούτε άλλου κατοίκου της, καθώς

με κοινή απόφαση όλοι αυτοπροαίρετα θα πεθάνουμε και δε θα λογαριάσουμε

τη ζωή μας»

Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, τελευταίος Αυτοκράτορας των Ρωμαίων. 

Ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ο Κωνσταντίνος ο 11ος διατυπώνοντας αυτήν την απάντηση στον Μωάμεθ τον Πορθητή δεν είχε  μια απλή πρόθεση να αποχωρήσει έντιμα αυτός και η Ρωμιοσύνη από την ένδοξη υπερχιλιετή ύπαρξη της στην σκηνή της  Ιστορίας.Η απάντηση αυτή ήταν  κίνηση υψηλού διπλωματικού και νομικού επιπέδου.

Η Βασιλεύουσα δεν ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΠΟΤΕ από τον νόμιμο αντιπρόσωπο της και η τουρκική κατάκτηση δεν αποτέλεσε νόμιμη διάδοχη κατάσταση - βάσει του ονομαζόμενου σήμερα διεθνούς δικαίου- γιατί απλά ποτέ επισήμως δεν μεταβιβάστηκε η εξουσία της στους Τούρκους.  Ο Αυτοκράτορας δεν παρέδωσε ποτέ την Πόλη, ώστε αυτοί διαχρονικά και σήμερα ακόμη να εμφανίζονται ως νόμιμοι διάδοχοι.

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ! Μειώνεται ο αριθμός των μαθητών στο Δημοτικό Σχολείο λόγω λιγότερων γεννήσεων

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ!

Το υπ' αριθμόν ένα υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας.

Και δεν μιλάει κανείς!!!

Κάθε χρόνο χάνεται μια πόλη σχεδόν 60.000 κατοίκων σε μια χώρα γερόντων!

Είναι οι πολιτικές διάσωσης της χώρας που από κοινού εφάρμοσαν οι διαχρονικά σωτήρες μας, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ... 

Έδιωξαν 1.000.000  μορφωμένους νέους και συνεχώς δίνουν κίνητρα για να εργάζονται άνθρωποι τρίτης ηλικίας.

Και συνεχίζουν αμετανόητοι...

Γερομοριας 

ΚΑΘΕ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Της Μαρίας Νικολακάκη

Μειώνεται ο αριθμός των μαθητών στο Δημοτικό Σχολείο λόγω λιγότερων γεννήσεων

71. 181 αιτήσεις για τη Α Δημοτικού- 65803 για το Νηπιαγωγείο

Μειωμένος κατά 40% είναι ο αριθμός των αιτήσεων μαθητών για φοίτηση στην Α' Δημοτικού , σε σχέση με το 2010.

ΟΠΕΚΕΠΕ - Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων(πρώην )... πλέον ΑΕΔΕΕ

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, δημιουργήθηκε θεωρητικά για να σταματήσει η διαφθορά. 

Οπως οι κτηνοτρόφοι  δηλώνοντας αριθμό ζώων, δημιουργούσαν μια αντιστοιχία σε στρέμματα βοσκοτόπων που έπρεπε να έχουν στην περιοχή τους ή σε όμορο νομό. 

Θεωρητικά δεν μπορούσαν να δηλωθούν για παράδειγμα στην Κρήτη, στρέμματα που επέκτειναν το νησί ως την Αφρική. 

Τη λύση έδωσε ο ΟΠΕΚΕΠΕ με υπογραφή υπουργού (του Μάκη Βορίδη), που προέβλεψαν ότι μπορούν τα τοπικά ζώα να αντιστοιχούν σε βοσκοτόπια αλλού. 

Έτσι δηλώθηκαν βοσκοτόπια Κρητικών στη Δυτική Μακεδονία και την Ήπειρο,μια ιδιότυπη μεταφορά συντελεστή δόμησης όπως αυτή που εφαρμόζαμε για χατίρι των κατασκευαστών.

Έτσι και στα βοσκοτόπια...

Το 2020, ο τότε πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, Γρηγόρης Βάρρας ενημέρωσε τις εισαγγελικές αρχές για διάφορες υποθέσεις παράνομων επιδοτήσεων, που φέρονταν να είχαν δοθεί από τον ΟΠΕΚΕΠΕ σε παραγωγούς την περίοδο 2017 – 2020. 

Ο κ. Βάρρας είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής επρόκειτο για προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για το τιμόνι του ΟΠΕΚΕΠΕ. 

Η Πόλις εάλω – Η τελευταία ομιλία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

Η Πόλις εάλω – Η τελευταία ομιλία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου: Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς σήμανε το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Βυζαντινή Α

Φώτης Κόντογλου - Τὸ πάρσιμο τῆς Πόλης

«Κωνσταντίνος ο Αυτοκράτωρ των Ελληνορωμαίων εξέρχεται Άτρομος εις την μάχην το 1453 Μαίου 29».

 Έργο του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ

Φώτης Κόντογλου - Τὸ πάρσιμο τῆς Πόλης

Πρόλογος, πρωτ. Γ. Μεταλληνοῦ

 «Ἡ Ρωμανία κι᾿ ἂν ἐπέρασεν ἀνθεῖ καὶ φέρνει κι᾿ ἄλλο».

Ἡ πολιορκία τῆς Κωνσταντινούπολης

Σὰν σήμερα πάρθηκε ἡ Πόλη ἀπ᾿ τὸν σουλτὰν Μεμέτη στὸ 1453, μέρα Τρίτη, βγαίνοντας ὁ ἥλιος.

Μιὰ τέτοια ἱστορία δὲ μπορεῖ νὰ τὴ γράψῃ ἄξια κανένας· δὲν πιστεύω νὰ βρίσκεται τέτοιος μεγάλος μάστορης. Κανένας, ἂς ἤτανε κι ὁ ἴδιος ὁ Ὅμηρος, ποὺ τραγούδησε μὲ λόγια σὰν κοτρώνια τὸν φημισμένον ἐκεῖνο πόλεμο τῆς Τρωάδας.

Κείνη τὴ μέρα, ποὺ δὲν πρέπει νὰ λογαριαστῇ μηδὲ στὶς μέρες τῶν χρονῶν, μηδὲ στὶς μέρες τῶν μηνῶν, παρὰ νὰ τὴ σκεπάσῃ σκοτάδι, ὅπως λέγει ὁ Ἰὼβ γιὰ τὴ μέρα ποὺ γεννήθηκε, ὁ φόβος ποὔπιασε τοὺς ἀνθρώπους ἤτανε τέτοιος, ποὺ τρεῖς καὶ τέσσερες γενιὲς δὲ φτάξανε γιὰ νὰ συνεφέρουνε.

 Ἀκόμα καὶ σήμερα, σὰ διαβάζει κανένας ὅσα γράψανε οἱ ἱστορικοὶ ἐκεινοῦ τοῦ καιροῦ, εἶνε στιγμὲς ποὺ τρέμει στ᾿ ἀλήθεια, σὰ νὰ βρίσκεται ὁ ἴδιος μέσα στὴν Πόλη, κι᾿ ὥρα μὲ τὴν ὥρα περιμένει νὰ δῇ τοὺς Τούρκους νὰ σφάξουνε τὸν κόσμο μπροστὰ στὰ μάτια του...

....Οἱ Τοῦρκοι ἤτανε ὡς τετρακόσιες χιλιάδες· ἀπ᾿ αὐτοὺς οἱ ἑκατὸ ἤτανε καβαλλαραῖοι. Οἱ Χριστιανοί, ποὺ σηκώνανε ἅρματα, μαζευόντανε ὅλοι ὅλοι ἑφτὰ χιλιάδες, Ἕλληνες, Βενετσάνοι καὶ Γενοβέζοι.

Ἡ πολιορκία ἄρχισε στὶς 5 Ἀπριλίου. Ὁ σουλτάνος ἔστησε τὴν τέντα του κοντὰ στὴν Καστρόπορτα Καλιγαρία καὶ κούρντισε ἀπάνω της τὸ μεγάλο κανόνι τοῦ Οὐρμπάν. Ὑστερώτερα ὅμως τὸ κουβάλησε μπροστὰ στὴν πόρτα τοῦ Ῥωμανοῦ. Γιὰ νὰ τὸ γιομίσουνε χρειαζόντανε δυὸ ὧρες σωστές, καὶ γιὰ τοῦτο βαροῦσε μονάχα ἑφτὰ φορὲς τὴ μέρα. Σαράντα ζευγάρια βόδια τὸ τραβούσανε, γιὰ νὰ τὸ φέρουνε ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη, καὶ γιὰ νὰ περάσουνε δυὸ μερῶν δρόμο κάνανε δυὸ μῆνες. Τετρακόσοι γενιτσάροι τὸ βαστούσανε γιὰ νὰ μὴ γύρῃ, διακόσοι ἀπὸ κάθε μεριά. ...

.....Οἱ δυστυχισμένοι οἱ Χριστιανοὶ πήρανε λιγάκι ἀπάνω τους, ποὖχε κόψει τὸ αἷμα τους. Μέρα νύχτα ἀκούγανε κεῖνο τ᾿ ἄγριο τ᾿ ἀνθρωπομάζωμα νὰ οὐρλιάζῃ κάτ᾿ ἀπ᾿ τὰ τειχιά. Καὶ τοῦτα δὰ ἤτανε τόσο σαραβαλιασμένα, ποὺ πολλὲς φορὲς γκρεμνιζόντανε μονάχα ἀπὸ τὸ βρόντο τοῦ κανονιοῦ. 

Νύχτες ὁλάκερες δὲ σφαλίξανε μάτι. Ἀπὸ τὰ μικρὰ παιδιὰ ὡς τοὺς γέρους ὅλοι δουλεύανε, κουβαλούσανε χώματα καὶ πέτρες. Κ᾿ οἱ καλογέροι εἴχανε ζωσθῆ τ᾿ ἅρματα καὶ βαστούσανε ἕνα κομμάτι τοῦ κάστρου.

 Στὴν πόρτα τοῦ Ῥωμανοῦ ἔστεκε ὁ βασιληᾶς, ἔχοντας κοντά του τὸ γενοβέζο Γιουστινιάνη, τὸν ἀρχιστράτηγο, καὶ τὸν δὸν Φραγκίσκο ἀπ᾿ τὸ Τολέδο, μαζὶ μὲ πεντακόσους διαλεχτοὺς γενοβέζους.

Η ΠΙΟ ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΗ & ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Ο Αντώνης Ανδρουλιδάκη για τις σκέψεις του Χρήστου Βακαλόπουλου, ανήμερα την 29η Μαΐου...

"Όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. 

Η Έρση ήρθε ένα απόγευμα και σου είπε ότι είμαστε πίσω, έχουμε μείνει πολύ πίσω. Ο γνωστός κόσμος προχωρούμε ακάθεκτος, δεν προλαβαίναμε με τίποτα, είμαστε καταδικασμένοι. Είχαμε μείνει πολύ πίσω γιατί ο Γεμιστός πήγε στην Ιταλία και τους έψησε για τον Πλάτωνα. Από τη στιγμή που ο Γεμιστός πήγε στην Ιταλία μείναμε πάρα πολύ πίσω. Όσοι έμειναν εδώ δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, κάθισαν εδώ, αυτό ήταν το λάθος τους. 

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κάθισε να τον φάνε, αυτό ήταν το λάθος του. Θα μπορούσε να είχε πάει στην Ιταλία και να τους λέει για τον Πλάτωνα, θα είχε προλάβει τις εξελίξεις.

Κάθισε να τον φάνε, τι δουλειά είχε με τα στίφη των αγρίων, ήταν μορφωμένο παιδί από το Μυστρά και θα μπορούσε άνετα να γίνει καθηγητής στην Ιταλία, να τους λέει για τον Πλάτωνα. Κάθισε να τον σφάξουν κι έτσι μείναμε πίσω, πάρα πολύ πίσω. Έπρεπε να φύγουμε όλοι, μείναμε απελπτιστικά πίσω, μείναμε εδώ, είμαστε εδώ πίσω. Έπρεπε να φύγουμε όλοι να πάμε στην Ιταλία, να γίνουμε καθηγητές. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, κάτι θα είχαμε να διδάξουμε. Θα παίρναμε το πρωϊνό μας, θα διαβάζαμε τρείς σελίδες Πλάτωνα, θα παίρναμε το ελαφρύ μεσημεριανό μας. Θα μας άκουγαν με ανοιχτό το στόμα, θα είμασταν πολύ μπροστά.

 Μείναμε πίσω και δεν γίνεται τίποτα, ο Γοδεφρείδος Βιλλαρδουίνος διάβασε τρείς σελίδες Πλάτωνα και τώρα έχει νοικιάσει όλα τα δωμάτια. Από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο δεν έμεινε τίποτα ενώ θα μπορούσε να έχει γράψει σαράντα βιβλία, ήταν μορφωμένο παιδί από το Μυστρά. Η στέψη του έγινε εκεί, ήταν η πιο μελαγχολική στέψη αυτοκράτορα που έγινε ποτέ, όλοι ήξεραν. Κάθισαν να σφαγιασθούν κι έτσι μείναμε πίσω.

 Όλα έγιναν πολύ βιαστικά, η Έρση ήρθε έξαλλη ένα απόγευμα και σου είπε ότι δεν αντέχει πια σ’ αυτή την κωλοχώρα, σου ανακοίνωσε την απόφασή της να ζει έξι μήνες στο Παρίσι και τα καλοκαίρια στη Σαντορίνι. Δεν άντεχε άλλο αυτή την κωλοπόλη, θα κατέβαινε στο Μαρούσι είκοσε μέρες το χρόνο. Έπρεπε να το κάνει γιατί είχαμε μείνει πολύ πίσω, δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβουμε, δεν προλαβαίναμε με τίποτα. Είχε δικαίωμα να προχωρήσει, να ζήσει κάτι, άλλωστε δεν υπήρχαν πια σύνορα. Έπεφταν συνεχώς οι διαχωριστικές γραμμές, ο κόσμος γινόταν ένα. Είχε δικαίωμα να γίνει κάτι διαφορετικό, να μη μείνει πίσω, είχε το αναφαίρετο δικαίωμα να απολαύσει ελεύθερη τον ενωμένο κόσμο, να κατοικήσει σ’ ένα πραγματικό κέντρο. Άλλωστε, μη γελιέσαι, Ρέα μου, μόνο εκεί εκτιμούσαν το ελληνικό πνεύμα, διάβαζαν Πλάτωνα πριν πάνε στον ψυχαναλυτή, τον ήξεραν απ’ έξω κι ανακατωτά, ιδίως ανακατωτά τον ήξεραν απ’ έξω. 

Από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο δεν έμεινε τίποτα, μη γελιέσαι, κανείς δεν τον ήξερε, ο ψυχαναλυτής δεν τον ήξερε, δεν έγραψε τίποτα αυτός, κάθισε να του πάρουν το κεφάλι τα στίφη. Αν είχε πάει στην Ιταλία, θα είχε γράψει ένα συμπαθητικό βιβλίο για την ιδανική πολιτεία, κάτι θα είχε μείνει, θα είχε κάνει πολύ καλό στον εαυτό του, θα έπαιρνε ήσυχος το πρωινό του, θα διάβαζε τους σοφιστές, θα έβγαζε τα συμπεράσματά του, θα έπαιρνε το μεσημεριανό του, θα τού το έφερναν σ’ ένα δίσκο, θα σκεφτόταν με αγαλλίαση το βραδινό του.

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΟΝΤΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

του Παντελή Σαββίδη

Απο την Άλωση στη Γενοκτονία

Πριν μερικές ημέρες, στις 19 Μαίου, τιμήσαμε τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Και σήμερα, φέρνουμε στη μνήμη μας, για άλλη μια φορά, την Άλωση της Πόλης. Της Πόλης που με την ακτινοβολία της διατήρησε για μία χιλιετία και πλέον τον ελληνικό τρόπο, την ελληνική πρόταση ζωής. Την Πόλη που επηρέασε ακόμη και τη διάδοχη της Βυζαντινής, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση στην οποία συνέτρεξαν όλες οι προϋποθέσεις παρακμής και κατάρρευσης.

Άλωση

Είναι χαρακτηριστική περίπτωση μελέτης ενός ιστορικού γεγονότος για να αποφύγουν οι λαοί δυσάρεστες εξελίξεις σε ό,τι αφορά την κρατική τους υπόσταση.

Οι ξένοι το κάνουν. Οι έλληνες όχι. Γιατί;

Όσοι λαοί, σήμερα, διαθέτουν ευαίσθητες κεραίες και ικανές ηγεσίες, πήραν μέτρα, από νωρίς, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της παρακμής και της πτώσης.

Πριν μερικά χρόνια, στην ΕΡΤ3, κάναμε μια εκπομπή με βάση ένα ντοκυμαντέρ του ρώσου Αρχιμανδρίτη Τύχωνα για τα μαθήματα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και με προσκεκλημένο τον ίδιο το ρώσο ιερωμένο.

Ο Τύχων, ο οποίος είναι ηγούμενος της φημισμένης Μονής Σρέντεσκι (Υπαπαντής), στο Κέντρο της Κόκκινης Πλατείας, δεν είναι ένας τυχαίος κληρικός. Είναι πνευματικός του ρώσου ηγέτη. Και έχει αναλάβει ευρύτερες δραστηριότητες οι οποίες δεν είναι της παρούσης.

Με το ντοκυμαντέρ, που είχε μεγάλη απήχηση και στους συμπατριώτες του και στο εξωτερικό, ήθελε να δείξει τις συνέπειες που έχει η κατάρρευση μιας αυτοκρατορίας. Ήθελε να προειδοποιήσει τους Ρώσους για τις συνέπειες από τη διαλυτική τακτική ορισμένων νεόπλουτων και πολιτικών της πατρίδας του.

«Ρεαλπολιτίκ» και φινλανδοποίηση: Η περίπτωση της Ελλάδας

του Ρούντι Ρινάλντι

Το τελευταίο διάστημα γίνεται ιδιαίτερη αναφορά, σχετικά με ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και στάσης της ελληνικής κυβέρνησης, σε όρους όπως «ρεαλπολιτίκ» γενικά, και «φινλανδοποίηση» (ιδιαίτερα του Αιγαίου). Πίσω από αυτές τις αναφορές υπάρχει πάντα ένα ευμετάβλητο διεθνές πλαίσιο, μια νέα διεθνής πραγματικότητα, και βεβαίως νέοι συσχετισμοί και συμμαχίες. Ας τα βάλουμε όλα σε μια σειρά:

Γενικοί ορισμοί 

● Με τον όρο «ρεαλπολιτίκ» (γερμ. Realpolitik), αλλά και «πολιτικός ρεαλισμός» (που δεν είναι ακριβώς το ίδιο), αναφερόμαστε ή προσδιορίζουμε μια προσέγγιση της πολιτικής που εστιάζει στην πραγματικότητα, τα συμφέροντα και τις πρακτικές δυνατότητες που υπάρχουν, παρά σε ιδεαλιστικές ή ηθικές αρχές. Εξ ου και ο προσδιορισμός περί ρεαλισμού. Η ρεαλπολιτίκ ως πλήρης προσαρμογή στις υπάρχουσες συνθήκες, με εγκατάλειψη ιδεαλιστικών στόχων, εστιάζει στην «τέχνη του εφικτού», όπου τα ιδανικά και οι διακηρύξεις θυσιάζονται για πρακτικές ανάγκες και συμφέροντα, στο όνομα του ρεαλισμού. 

● Η «φινλανδοποίηση» (αγγλ. Finlandization, γερμ. Finnlandisierung) είναι ένας όρος της διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας που αναφέρεται στην κατάσταση κατά την οποία μια χώρα, ενώ διατηρεί ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά ανεξαρτησίας, προσαρμόζει την εξωτερική της πολιτική (και βεβαίως σε μεγάλο βαθμό και την εσωτερική) στις προδιαγραφές και πιέσεις μιας ισχυρότερης γειτονικής δύναμης, προκειμένου να αποφύγει τη στρατιωτική σύγκρουση ή μια πολιτική αποσταθεροποίηση.

Παραδείγματα 

● Μια πρόσφατη αναφορά στην ρεαλπολιτίκ είναι το απόσπασμα που ακολουθεί: «Από την πολιτική αυτή δεν λείπουν οι αντιφάσεις. Καταγγέλλουμε την Τουρκία για την εισβολή στην Κύπρο και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά συμμαχούμε με το Ισραήλ που κατέχει παλαιστινιακά εδάφη και με το καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο που φυλακίζει ό,τι κινείται. Αυτό λέγεται ρεαλπολιτίκ, θα αντέτεινε κάποιος. Σωστά. Για να φέρνει όμως αποτέλεσμα ο πολιτικός ρεαλισμός, θα πρέπει να συνοδεύεται και από μια πολιτική ευφυΐα ή, έστω, ευελιξία. Όταν ζητάς εμμονικά να αποκλειστεί η Τουρκία από την ευρωπαϊκή άμυνα την ώρα ακριβώς που όλοι αναγνωρίζουν την ανάγκη της ενεργής εμπλοκής της, το μόνο που καταφέρνεις είναι να απομονώνεσαι, και τελικά να χάνεις» (Μιχάλης Μητσός, Τα Νέα, 22/5/025).

Η χώρα εάλω...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Σε μια χώρα με το μεγαλύτερο χρέος αναλογικά με το ΑΕΠ στην Ευρώπη,

στη χώρα με το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος (πρώτη η Ιαπωνία,αλλά αυτή δεν έχει ευρώ και κάνει εσωτερικό δανεισμό),

στη χώρα με τα ακριβότερα καύσιμα, τον υψηλότερο ΦΠΑ,τον δεύτερο κατώτατο μισθό στην Ευρωπαϊκή Ένωση,

στη χώρα που νομιμοποιούνται με αποφάσεις  του Αρείου Πάγου τα founds (που με κεφαλαίο 1000 ευρώ,συστήνουν την εταιρεία τους)πως νομίμως πράττουν τους πλειστηριασμούς,

στη χώρα που οι τράπεζες επιλέγουν να ιδρύουν θυγατρικές και να μετακυλουν σε αυτές τα κατασχεμένα σπίτια τους στο 5-10% του χρέους,ενώ θα μπορούσαν ακόμη και με μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους να συναλλαχθουν με τους ιδιοκτήτες),

στη χώρα που τα παράλογα ενοίκια δοκιμάζουν τις οικογένειες,

στη χώρα που γίνεται ένα απέραντο Airbnb στο όνομα ενός αχαλίνωτου κέρδους που φεύγει κατά κόρον στο εξωτερικό,

στη χώρα που οι νέοι άνθρωποι αδυνατούν να μην επιλέξουν τη συστέγαση με τους γονείς τους,

στη χώρα που με 250.000 παίρνεις τη Golden Visa -ισως και την υπηκοότητα -ασχετως αν είσαι Σαουδάραβας που έχει τεμαχίσει έναν Κασογκι, ή ένας Εβραίος έποικος φαντάρος που έχει αφαιρέσει με ηδονή καμιά 10αρια παιδικές ψυχές, ή ένας Γερμανός που πετάγεται στη Μαλαισία για νόμιμη παιδεραστία...δεν έχει σημασία τι είσαι και από πού έρχεσαι, αρκεί να αφήνεις λεφτά,

σε αυτής τη χώρα στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της, διαφημίζεται στα Εβραϊκά πως είναι εφικτή η αγορά μιας οικίας σε ελληνικό έδαφος με τιμή εκκίνησης από 90.000 ευρώ.

Ημερίδα: Οικονομικά Συστήματα και Ελευθερία | Γ. Κοντογιώργης

Διάλεξη του Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Οικονομικά Συστήματα και Ελευθερία». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 24/05/2025, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, και διοργανώθηκε από τη Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών και το Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής. Συμμετείχαν προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές.

Η παγίδα του Casus Belli! Δημήτρης Γ. Απόκης*

Dimitris Y. Apokis

Εδώ και λίγες ώρες λαμβάνει χώρα ένα ιστορικό γεγονός στο χώρο εξάσκησης εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς διπλωματίας, το οποίο απειλεί τη φήμη ιερών τιτάνων των διεθνών σχέσεων και της στρατηγικής, όπως ο Χένρυ Κίσσινγκερ και ο Ζπίγκνιου Μπρεζίνσκι. 

Το στρατηγικό μυαλό και η μαεστρία τους στη διαμόρφωση και εφαρμογή εξωτερικής πολιτικής, απειλείται απο την τρομερή στρατηγική που αποφάσισε να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, του Υπουργού Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτη και της Υφυπουργού, Α. Παπαδοπούλου, όσο αφορά το υφιστάμενο casus belli της Τουρκίας, έναντιον της Ελλάδας.
Πραγματικά, όσο και να ακούγεται απίστευτο είναι, δυστυχώς, αληθινό.

 Η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, μετά την τραγωδία χειρισμών στην ΕΕ, η οποία οδήγησε στο να εισέλθει από την πίσω πόρτα η Τουρκία στον υπό διαμόρφωση αμυντικό σχεδιασμό της Ευρώπης, ξεπερνά κάθε σενάριο που θα μπορούσε να σκεφτεί και να εφαρμόσει ο πλέον ταλαντούχος στρατηγικός σχεδιαστής. Θα θέσει βέτο λεει, εάν η Τουρκία δεν αποσύρει το casus belli το οποίο έχει σε ισχύ έναντι της Ελλάδας.

ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ;;;

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΘΑ ΓΊΝΕΙ 

και έστηναν τα πιόνια στην σκακιέρα τους!

Του Οδυσσέα Ελευθερόπουλου

.

Ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρυ Πάιατ μετά το πραξικόπημα στην πλατεία Μειντάν του Κιέβου, όπου ανέτρεψαν τον νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, στάλθηκε στην Ελλάδα προκειμένου να υλοποιήσει τα επόμενα βήματα του εγκληματικού σχεδίου τους για την Ουκρανία.

Αυτά ήταν το να θέσει όσο γίνεται περισσότερα λιμάνια του Βορείου Αιγαίου υπό ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ έλεγχο προκειμένου αυτά να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για 2 σκοπούς αμιγώς Αμερικανικών - δυτικών συμφερόντων!

.

1ος ΣΚΟΠΟΣ

Τα λιμάνια μας να αποτελούν πύλες εισόδου πολεμικού υλικού προς την Ανατολική Ευρώπη, ώστε να διευκολύνεται η Αμερικανική - ΝΑΤΟική στρατιωτική παρουσία εκεί, ακόμα πιο κοντά στα Ρωσικά σύνορα, πόσο μάλλον για τις ανάγκες κάποιου πραγματικού …ΠΟΛΕΜΟΥ!!

Η Ιδιαίτερη έμφασή του στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (το κοντινότερο προς την Ουκρανία!!) δείχνει ότι τα Ελληνικά λιμάνια σχετίζονταν με την Ουκρανία, από όπου μας ήρθε ο πολυπράγμων, και όπου ήδη από το 2019 είχαν  φυτέψει ως ανδρείκελό τους τον Ζελέ.

ΠΩΣ ήξεραν ότι ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ θα χρειαστούν ροές οπλικών συστημάτων από την Αλεξανδρούπολη προς Ουκρανία;;;

.

2ος ΣΚΟΠΟΣ

Τα λιμάνια μας να αποτελούν τερματικά εκφόρτωσης υγροποιημένου αερίου LNG για τις ανάγκες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης!! δηλαδή ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του φτηνού Ρωσικού φυσικού αερίου που έφτανε μέσω των υπαρχόντων αγωγών.

ΕΡΩΤΗΣΗ => ΠΟΤΕ για πρώτη φορά ο Πάιατ εξέφρασε το Αμερικανικό ενδιαφέρον για εκφόρτωση LNG στα Ελληνικά λιμάνια του Βορείου Αιγαίου;;;

Ὅποιος δὲν τρέμει μπροστά σὲ αὐτὴν τὴ φωτογραφία, εἶναι ἤδη νεκρός. Ὄχι σωματικὰ. Ὑπαρξιακά.

Του Μάνου Λαμπράκη 

Ἡ ἀπώλεια τῆς Δρ. Alaa al-Najjar, ὄχι μιᾶς ἰδιωτικῆς θλίψεως, ἀλλὰ ἐνὸς μεταφυσικοῦ ρήγματος, δὲν μπορεῖ νὰ ἀναγνωσθεῖ ὡς συμβολικὸ περιστατικό. Διότι σὲ μιὰ ἐποχὴ καθολικῆς διαχείρισης τῶν σωμάτων καὶ διαγραφῆς τῶν προσώπων, ἐνὸς ἀέναου πολέμου ἐναντίον τῆς μνήμης, τὰ ὀνόματα τῶν ἐννέα παιδιῶν της Yahia, Rakan, Luqman, Raslan, Jubran, Ev, Rivan, Sidra, Sidin, ἀντιλαλοῦν ὡς ῥαγὲς ἀνακλήσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ φωτογραφία τῆς γυναίκας ποὺ ἀγκαλιάζει σάβανα μὲ σπασμένους ὤμους εἶναι στιγμιότυπο μετανεωτερικῆς ἀποκάλυψης· ὄχι θέαμα, ἀλλὰ καθήλωση. Δὲν μιλᾶμε πιά γιὰ βία ὡς ἐξουσία, ἀλλὰ γιὰ βία ὡς δομικὴ ἀρνητικὴ φροντίδα. Μιᾶς κοινωνίας ποὺ παριστάνει τὸν θεατὴ τῆς φρίκης ἐπειδὴ ἀρνεῖται ὅτι ἡ ἴδια τὴν παρήγαγε. Καθισμένοι στὸν ψηφιακὸ θρόνο τῆς ἀπάθειας, μὲ δάχτυλα ποὺ σέρνονται ἐπάνω στὴν ὁθόνη, γινόμαστε συνένοχοι στὸν μεταθανάτιο ἀφανισμὸ τοῦ ἀνθρώπου, ὡς ἀναγνώσιμου πόνου.

Αὐτὴ ἡ μητέρα δὲν θρηνεῖ μόνον. Καταγγέλλει. Χωρὶς λόγια. Καταγγέλλει τὸν ἐπιστημονικὸ ὀρθολογισμὸ ποὺ θεραπεύει σῶματα ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ προστατεύσει ζωὲς. Καταγγέλλει τὶς «προοδευτικὲς» κοινωνίες ποὺ συνεχίζουν νὰ χρηματοδοτοῦν τὴν τεχνολογία τοῦ φόνου. Καταγγέλλει μία μεταφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, ὅπου ὁ θάνατος δὲν εἶναι τραγωδία, ἀλλὰ στατιστικὴ πιθανότητα ποὺ ἔχει ἤδη ἀποτιμηθεῖ.

Ὅποιος δὲν τρέμει μπροστά σὲ αὐτὴν τὴ φωτογραφία, εἶναι ἤδη νεκρός. Ὄχι σωματικὰ. Ὑπαρξιακά.

Ὑστερόγραφο: Να τοὺς θυμόμαστε ὄχι ὡς λαὸ ποὺ ἐκλιπαρεῖ, ἀλλὰ ὡς λαὸ ποὺ ὁνομάζει τοὺς νεκρούς του. Διότι ἡ ὁνομασία εἶναι ἡ ἐλαχίστη μορφὴ ἀντιστάσεως στὸν ἀφανισμό.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1LVTPdiw4t/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μήπως τελικά τα 1000 χρόνια "κρατάνε" λιγότερο απ'όσο θαρρούμε?

Στο δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι τηs Κωνσταντινούποληs (λιμάνι του Μαρμαρά),σε έργα με αφορμή τις εκσκαφές που γίνονταν για την υποθαλάσσια σιδηροδρομική σήραγγα του Βόσπορου που συνδέει την Ασιατική και την Ευρωπαϊκή πλευρά της Πόλης( με τις ανασκαφές να ξεκινούν το 2004), αποκαλύφθηκαν  σημαντικέs ιστορικές πτυχές της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης.

Στο λιμάνι του αυτοκράτορα και στη καταγωγή Ίβηρα (Μέγα τον αποκάλεσαν...)Θεοδοσίου, βρέθηκαν 22 διασωζόμενα εμπορικά πλοία του 1000 μ.Χ.(μάλιστα στο τέταρτο από τα εννέα στρωματογραφικά στρώματα στο πεδίο της ανασκαφής, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στοιχεία για τις επιπτώσεις του σεισμού και του τσουνάμι που συνέβησαν το 553 μ.Χ.).

Οι επιχωματώσειs ποταμιού που έκβαλε στο λιμάνι σχημάτισαν ένα παχύ στρώμα θαλάσσιας άμμου. 

Με την πάροδο του χρόνου η συσσώρευση υλικού που γέμιζε το λιμάνι προστάτευε και συντήρησε τα βυθισμένα πλοία.

Αυτή η γρήγορη «ταφή» των πλοίων δημιούργησε ένα ανοξικό περιβάλλον που διατήρησε διάφορα εργαλεία και εξαρτήματα όπως μηχανισμούς πρόσδεσης, τροχαλίες, σχοινιά και μπαρέτες καθώς και καθημερινά αντικείμενα όπως χτένες, δερμάτινα σανδάλια, ψάθινα καλάθια και ξύλινες πλάκες ,αντικείμενα από δέρμα ή ξύλο, όπως λυχνάρια, σανδάλια, δοχεία αρωμάτων, αμφορείς, κάνιστρο γεμάτο κουκούτσια από κεράσια μέχρι και σκοινιά με τα οποία έδεναν τα πλοία τους στους πασσάλους στις αποβάθρες έωs μια ποικιλία από οργανικά και ανόργανα αντικείμενα όπως λίθινες και σιδερένιες άγκυρες.