Αλβανικές ιστοσελίδες συνεπικουρούν με προκλητικά δημοσιεύματα την αναίτια απαγόρευση εισόδου στην Αλβανία Έλληνα πολίτη.

• Η αλβανική αστυνομία απαγόρευσε αναίτια την είσοδο στην χώρα της σε ελληνική οικογένεια, χωρίς εξηγήσεις με ανύπαρκτες, ανυπόστατες κατηγορίες.
• Αλβανικές ιστοσελίδες αναδημοσιεύουν από την ιστοσελίδα μας το έγγραφο της προκλητικής απαγόρευσης εισόδου με κατευθυνόμενες αναρτήσεις τους, προκαλούν και προσπαθούν να εκφοβίσουν.

Περιμένουμε την απάντηση της ελληνικής πολιτείας...

 

Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο δημοσίευμά μας, την Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019, ο φίλος μας κοινωνιολόγος Κώστας Δημητρόπουλος κατά την διάρκεια του αστυνομικού ελέγχου στην αλβανική πλευρά της Κακαβιάς είχε μια δυσάρεστη εμπειρία. Του ανακοινώθηκε πως είναι πρόσωπο ανεπιθύμητο για την Δημοκρατία της Αλβανίας. Ο κ. Δημητρόπουλος πήγαινε στη Χιμάρα (χωριό της συζύγου του) με τα παιδιά του για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Ο κ. Δημητρόπουλος προχώρησε σε έγγραφες διαμαρτυρίες - ενημερώσεις προς πολιτικές οργανώσεις και προσωπικότητες, τις αρμόδιες αρχές και τους διεθνείς οργανισμούς κ.ό.κ.

Θεωρούμε πως η συμμετοχή σε μια τελετή ταφής, οι επιστημονικές ενασχολήσεις ή η πολιτική δραστηριοποίηση δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο για την κήρυξή ενός ανθρώπου ως "ανεπιθύμητου" από οποιαδήποτε ευνομούμενη και δημοκρατική χώρα.

Προκαλούν και προσπαθούν να εκφοβίσουν με αναρτήσεις σε κατευθυνόμενες ιστοσελίδες:

ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ 1Η

Σε αυτή αναδημοσιεύουν από την ιστοσελίδα μας το έγγραφο της προκλητικής απαγόρευσης εισόδου στην Αλβανία του Κώστα Δημητρόπουλου, ισχυριζόμενοι ότι μετά την κηδεία Κατσίφα, εις ένδειξη διαμαρτυρίας απέκλεισε το δρόμο από κοινού με άλλα άτομα, και ότι είναι ένας από τους 52 που έχουν χαρακτηριστεί "ανεπιθύμητοι"!!!

Bllokoi rrugën Gjirokastër-Kakavijë gjatë varrimit të Kacifasit, ndalohet ekstremisti grek

3 Gusht, 2019

Na ndiqni në Facebook, Instagram dhe Youtube:

• 
• 
• 

15

SHARES

ShareTweet

Kostas Dhimitroplos është ndalaur sot në Kakavijë, pasi ai ishte shpallur “non grata” nga shteti që pas ngjajres që ndodhi vitin e kalaur në Bularat të Gjirokastrës.

Dhimitropulos në shenjë protestë pas varrimit të Kostandin Kacifas bllokoi aksin rrugor Gjirokastër-Kakavijë, së bashku me disa perosna të tjerë

Ai është është ndaluar sot në pikën kufitare të Kakavijës pasi ishte duke udhëtuar drejt Himarës për të kaluar pushimet me bashkëshorten e tij.

Sipas informacioneve mësohet se për Dhimitropulos ka dhe një vendim, që e ndalon atë të futet në territorin shqiptar për një kohë ta pacaktuar.

Por kush ësthë Dhimitropulos?

Ai është një prej 52 personave të shpallur non-grata nga ana e autoriteteve shqiptare për shkak se kanë cenuar rendin kushtetues dhe sigurinë kombëtare.

RENEA ekzekutoi me armë gjatë shkëmbimit të zjarrit ekstremistin grek Konstantinos Kacifa. Ai hapi zjarr ndaj efektivëve të policisë në breshëri për më shumë se 30 minuta kur u rrethua nga RENEA dhe terrorizoi qytetin e Gjirokastrës për 5 orë nga momenti i parë që hapi zjarr.

ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ 2Η

Αναφέρουν, κηρύχθηκε «ανεπιθύμητος» διότι μπλόκαρε το δρόμο μετά την ταφή του Κατσίφα, του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Αλβανία του Έλληνα εξτρεμιστή.Απαγορεύτηκε η είσοδος στην Αλβανία του Κώστα Δημητρόπουλου, ενός από τους Έλληνες εξτρεμιστές που εμπόδισαν τον οδικό άξονα Γεωργουτσάτες – Κακαβιά σε ένδειξη διαμαρτυρίας μετά την ταφή του Κωσταντίνου Κατσιφά. Είναι ένας από τους 52 ανθρώπους που κηρύχθηκαν ανεπιθύμητοι από τις αλβανικές αρχές.

KAKABIA – Απαγορεύτηκε η είσοδος στην Αλβανία του Κώστα Δημητρόπουλου, ενός από τους Έλληνες εξτρεμιστές που διέκοψαν την κυκλοφορία στον οδικό άξονα Γεωργουτσάτες – Κακαβιά σε ένδειξη διαμαρτυρίας μετά την ταφή του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Στο Κώστα Δημητρόπουλο, απαγορέυτηκε η είσοδος, καθώς μπλοκαρίστηκε σήμερα στο συνοριακό πέρασμα της Κακαβιάς, ενώ ταξίδευε για τη Χιμάρα για να περάσει τις διακοπές με τη σύζυγό του.  Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του τηλεοπτικού δημοσιογράφου Πίρο Νάσε αναφέρεται ότι οι αρχές έχουν επίσης δώσει στον Δημητρόπουλο έγγραφο που απαγορεύει την είσοδο στην Αλβανία επ' αόριστον.

Είναι ένας από τους 52 ανθρώπους που ανακηρύχθηκαν ως «ανεπιθύμητοι» από τις αλβανικές αρχές για παραβίαση της συνταγματικής τάξης και της εθνικής ασφάλειας.

Η ΡΕΝΕΑ εκτέλεσε με πυροβόλο όπλο κατά τη διάρκεια πυροβολισμών τον Έλληνα εξτρεμιστή Κωνσταντίνο Κατσιφά. Άνοιξε πυρ κατά ριπάς εναντίον αστυνομικών για περισσότερο από 30 λεπτά όταν περικυκλώθηκε από το RENEA.Ο 35χρονος ήταν μέρος του Τάγματος Ειδικών Δυνάμεων των Πεζικών Δυνάμεων, αλλά μετά την τοποθέτηση από την αστυνομία στους Βουλιαράτες δεν τήρησε την εντολή να ρίξει το όπλο, αρνήθηκε να παραδωθεί, συνέχισε να πυροβολεί στα μπλε, σε αυτή τη στιγμή ήταν που η ΡΕΝΕΑ τον εκτέλεσε πυροβολώντας τον στο κεφάλι και το στήθος.

https://shqiptarja.com/lajm/bllokoi-rrugen-pas-varrimit-te-kacifas-i-refuzohet-hyrja-ne-shqiperi-ekstremistit-grek 

U shpall 'non-grata' sepse bllokoi rrugën pas varrimit të Kacifas, i refuzohet hyrja në Shqipëri ekstremistit grek

I refuzohet hyrja në Shqipëri Kostas Dhimitropulos, një prej ekstremistëve grek të cilët bllokuan aksin rrugor Jorgucat-Kakavijë në shenjë proteste pas varrimit të Kostandin Kacifas. Ai është një prej 52 personave të shpallur non-grata nga ana e autoriteteve shqiptare.

Redaksia3 Gusht, 19:45 | Përditesimi i fundit: 3 Gusht, 21:13

 
 

 

KAKAVIJË- I refuzohet hyrja në Shqipëri Kostas Dhimitropulos, një prej ekstremistëve grek të cilët bllokuan aksin rrugor Jorgucat-Kakavijë në shenjë proteste pas varrimit të Kostandin Kacifas.

Kostas Dhimitropulos është ndaluar ditën e sotme në pikën kufitare të Kakavijës pasi ishte duke udhëtuar drejt Himarës për të kaluar pushimet me bashkëshorten e tij. Gazetari i Report tv Piro Nase raporton se autoritetet i kanë dhënë Dhimitropulos edhe një shkresë që i ndalon hyrjen për në Shqipëri për një afat të pacaktuar. 

Ai është një prej 52 personave të shpallur non-grata nga ana e autoriteteve shqiptare për shkak se kanë cenuar rendin kushtetues dhe sigurinë kombëtare. 

RENEA ekzekutoi me armë gjatë shkëmbimit të zjarrit ekstremistin grek Konstantinos Kacifa. Ai hapi zjarr ndaj efektivëve të policisë në breshëri për më shumë se 30 minuta kur u rrethua nga RENEA.

35-vjeçari ishte pjesë e batalionit të Forcave Speciale të Forcës Tokësore, ndërsa pas lokalizimit nga policia në Bularat nuk iu bind urdhrit për të hedhur armën, për t’u dorëzuar duke refuzuar, madje duke qëlluar me armë në drejtim të bluve, në këtë moment RENEA e ka ekzekutuar duke e qëlluar në kokë dhe në gjoks. 

Shkresa që i ndalon hyrjen në Shqipëri ekstremistit grek

m.v./Shqiptarja.com 

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

com

Η μαγεία του μοντερνισμού του Φώτη Κόντογλου

(Μέρος Α, Τα Πάθη της Δημητσάνας)

από

 Δημήτρης Γ. Ιωάννου

Ένα από τα πλέον όμορφα βιβλία του νεώτερου μεγάλου δασκάλου του Γένους μας, του Φώτη Κόντογλου, είναι τα «Ταξίδια» (1928), όπου ο νέος ακόμη ξεριζωμένος Μικρότατης  παρουσιάζει μερικούς από τους πιο «σημαδιακούς» τόπους του ελληνισμού. Παντού κυριαρχεί η λαχτάρα του να ανακαλύψει, να μάθει, να χαρεί την ομορφιά της φύσης και των ανθρώπων. Η αφήγησή του, και καθώς μάλιστα έχει προηγηθεί το περίφημο «Συναξάρι του αϊ-Γιώργη του Χιοπολίτη», είναι πιο ζεστή και γλαφυρή, καθώς ήδη φαίνεται ότι έχει ανακαλύψει την έννοια του «καρδιακού κέντρου». Με άλλα λόγια, δεν τον ενδιαφέρει καθόλου να διαπιστώσει τι «εντύπωση» κάνει στον ατομικό του ψυχισμό ο ένας ή ο άλλος τόπος, με την μοντερνιστική έννοια της «εντύπωσης» – ο δικός του μοντερνισμός είναι πολύ διαφορετικός. «Εντύπωση», σε ό,τι αφορά την αφήγηση του Προυστ, της Γουλφ κλπ, σημαίνει αυτό που προσλαμβάνει το άχρονο καρτεσιανό υποκείμενο, το «ego», ανεξάρτητα από το «πράγμα καθεαυτό».  Ενδιαφέρει μόνο το πράγμα ως «φαινόμενο». Η πρόσβαση στον ίδιο τον κόσμο αντικειμενικά, καθώς καταρρέει μάλιστα η δυτική «ratio», θεωρείται αδύνατη, τα πάντα μεταβάλλονται στη Δύση σε απόλυτο υποκειμενισμό.

Ο Κόντογλου όμως ζητά να αφουγκραστεί τον αντικειμενικό τόπο, θέλει να αφήσει την όποια περιοχή να «αλλοιώσει» (υπάρχει η πατερική   έννοια της «αλλοίωσης») την ψυχή του, να την μεταμορφώσει εσωτερικά. Μετά από την περιήγησή του, θα φύγει διαφορετικός. Θα διαλέξουμε, για να το καταστήσουμε αυτό σαφές, ένα από τα πολλά μέρη που περιγράφει ο νέος προφήτης του ελληνισμού, την Δημητσάνα, ιστορικό χωριό, για το οποίο ευθύς εξαρχής λέγει τα εξής: «είναι ένα μέρος που το συμπαθά ο ξένος σα να ’ναι πατρίδα του… Μόλο που βρίσκεται πάνω στα βουνά, η όψη της είναι πολύ ήμερη. Το χαμοβούνι που ’ναι χτισμένο το  χωριό κι όλα ολοτρόγυρα μοιάζουνε στο χρώμα σα σπιτίσο ψωμί, ηλιοκαμένο και γλυκό στο μάτι». Η περιγραφή πολύ απέχει από το να είναι εντυπωσιοθηρική («impression», εξ ου και ο γνωστός όρος, «ιμπρεσιονισμός»). Όταν ένας πεινασμένος και ταλαιπωρημένος φτωχός, δέχεται από κάποιον που τον σπλαχνίζεται ζεστό σπιτικό ψωμί, δεν σχηματίζει κάποια «εντύπωση» για τον ευεργέτη του, αλλά γεννιέται μέσα στην καρδιά του η ευγνωμοσύνη, κάτι δηλαδή βαθύ και ουσιαστικό. Έτσι και ο Κόντογλου, νιώθει ευγνωμοσύνη για μεμονωμένα πρόσωπα, αλλά και για πολιτείες ολάκερες: εδώ για την Δημητσάνα.

Στην μικρή αυτή πολιτεία, οι κάτοικοι είναι «καλόγνωμοι»: να μια λέξη ιδιότυπη, άδικα ξεχασμένη στη σύγχρονη εποχή, που σημαίνει «μαθημένοι να μην κρίνουν εύκολα και αρνητικά τον άλλον», αλλά και «καλοπροαίρετοι, ικανοί να σε κάνουν να αισθανθείς όμορφα και να ανοίξεις   της ψυχή σου» (κάτι που δυστυχώς σήμερα κάνουμε μόνο ενώπιον του ψυχαναλυτή). Είναι επίσης και «φιλότιμοι», φιλόξενοι δηλαδή, αλλά με μια γνήσια διάθεση αυτοθυσίας. Από την καρδιακή αυτή στάση των ανθρώπων περιέργως επηρεάζεται το όλο τοπίο. Η ανθρώπινη διάθεση, η όλη τοποθέτηση ενός προσώπου, η κοσμοθεωρία του, έχει τη δυνατότητα να περνά πάντα και στον όλο τόπο. Υπάρχει λόγος π.χ. που σε μερικά νησιά του Αιγαίου, δεν ξέρεις τι είναι αυλή, τι δρόμος, τι πεζούλα κλπ, κάτι που αποθαύμασε μέχρι και ο αρχιτέκτονας Λε Κορμπυζιέ. Γι’ αυτό και μόνο με την θέα του οικισμού ο Κόντογλου αισθάνεται ασφάλεια, θαλπωρή. Νιώθει εκείνη την μοναδική ηδονή, που δεν υπάρχει άλλος τρόπος να την περιγράψεις αληθινά παρά μόνο η παρομοίωση: «ζεστό σπιτικό ψωμί, ηλιοκαμένο και γλυκό στο μάτι». Είναι αδύνατον πράγματι να εξαλείψουμε τον λόγο ως σχηματισμό, το «σχήμα λόγου», την κουβέντα μας ως σύμβολο.

Αν μπω βαθιά στον ήλιο...

ph Russian Painter Dmitri Annenkov

Πωλ Ελυάρ

Η χλωρίδα είναι πάνω στο λουλούδι
Είμαι πάνω στο νερό μπαίνω στο νερό
Τακτοποιώ τις έρημες όχθες
Θα έχω νέα σου
Αν μπω βαθιά στον ήλιο.

(1946 – Αδιάκοπη ποίηση)

6 Αυγούστου: γιορτή της Μεταμόρφωσης:

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ / 6-8-2018.

6 Αυγούστου: γιορτή της Μεταμόρφωσης:

Ο πειρασμός του πιστού να αποσυρθεί από τη λάσπη της ιστορίας, να δραπετεύσει από τα ζόρικα της κοινωνίας, και να «αναπαυτεί» σε κάποια υπέροχη θεοτική εμπειρία, σαν μια πνευματική ελίτ.

Στο περιστατικό της Μεταμόρφωσης, o Χριστός απάντησε στον πειρασμό αυτό με τη σ ι ω π ή και με τη π ρ ά ξ η : Κατέβηκε από το βουνό της θεοτικής εμπειρίας για να συνεχίσει την πορεία του με τους ταλαίπωρους της ιστορίας (αμέσως μετά την κατάβασή του από το βουνό, το ευαγγέλιο αφηγείται τη συνάντησή του με δυστυχισμένους που ζητούσαν θεραπεία). Αλλά η πορεία του Χριστού δεν είναι η περαντζάδα ενός celebrity. Είναι η πορεία συνοδοιπόρου και σ υ μ π ά σ χ ο ν τ ο ς (η πορεία φτάνει στη δική του σταύρωση), και ελευθερωτή: η πορεία του θα καταλήξει στην Ανάστασή του, η οποία προδηλώνει την μελλοντική μεταμόρφωση όλου του κόσμου, την τελική νίκη της Ζωής.

Δυσκολοχώνευτο: Στην Ανάσταση θα φτάσει η βιωμένη οδύνη – όχι μια virtual reality. Και θα φτάσει όχι με αναμονή, αλλά με ενεργητική πορεία στη λάσπη της ιστορίας, με μάχες καθημερινής αναμέτρησης με το κακό.

Μπαίνει σε δοκιμασία η λογική μας; Φυσικά! Μα μου φαίνεται απείρως πιο παράλογο να θεωρήσω τέρμα των πάντων τη λάσπη.

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ / 6-8-2018.

Στον ακόλουθο σύνδεσμο, ένα λεπτομερέστερο σχόλιο στη γιορτή της Μεταμόρφωσης: https://eap.academia.edu/PapathanasiouAthanasios

H εικόνα είναι έργο του Κινέζου ζωγράφου Βιβλικών σκηνών He Qi.

Τα «αποβράσματα» και η Γιάννα

Του Γιώργου Ρακκά

Έχουν σχέσεις οι δηλώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή Γ΄ περί «αποβρασμάτων» που δεν πληρώνουν στα ΜΜΜ, με την επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να διορίσει την Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη επικεφαλής της επιτροπής Ελλάδας 2021 που είναι επιφορτισμένη με τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης;

Έχουν στο ότι δείχνουν ότι πρωθυπουργός και υπουργός δείχνουν να μην θέλουν να καταλάβουν τι έχει συντελεστεί και τι συντελείται στην Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία, και ότι προτιμούν να ομφαλοσκοπούν μαζί μ’ ένα μέρος του αστικού κόσμου.

Για τον Καραμανλή, τα πολλά λόγια είναι περιττά, το «αποβράσματα» αντανακλά έναν μακρονικό κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στα κατεστραμένα μεσοστρώματα, και τους φτωχούς, τέτοιον που στην Γαλλία πυροδότησε τα κίτρινα γιλέκα. Αν θέλουν οι της ΝΔ να μπλέξουν σε τέτοια ιστορία, πολύ ευχαρίστως να συνεχίσουν, να ξεσκουριάσουμε κι εμείς λιγάκι.

Για τον Μητσοτάκη, η επιλογή του έχει πιο σοβαρές επιπτώσεις, και γι’ αυτό σηκώνει περισσότερο ανάλυση.

Η τοποθέτηση της Γιάννης Αγγελοπούλου Δασκαλάκη στην συγκεκριμένη θέση, προφανώς έγινε για να διακηρύξει ο πρωθυπουργός μια συνέχεια με την υποτιθέμενη «Ελλάδα των επιτυχιών», αυτήν της Αθήνας του 2004, θέλοντας να δείξει ότι η κυβέρνηση αφήνει πίσω της την Ελλάδα της κρίσης κ.λπ., κ.λπ. Εντούτοις η Ελλάδα που αποθέωναν τότε διαδοχικά ο Σημίτης και ο Καραμανλής, ήταν εκείνη η ευρωπαρασιτική Ελλάδα του Μπραζιλέρο και της αρπαχτής που χρεοκόπησε στις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Ο Μ. Ντόστας (Προέδρος Πρωτοδικών) για τις διαφορετικές ορολογίες στον Ποινικό Κώδικα και θέματα Δικαίου

κλικ για ΗΧΗΤΙΚΟ στην εικόνα 

Στην εκπομπή του Γιώργου Γκόντζου  στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων 98.7 (ggontzos@yahoo.gr)—

Ο Μ. Ντόστας (Προέδρος Πρωτοδικών) για τις διαφορετικές ορολογίες στον Ποινικό Κώδικα και θέματα Δικαίου

 Θέματα του Δικαίου,ζητήματα που αφορούν την δικαιοσύνη και τις αποφάσεις της, και αναφορές σε «ορολογίες» του Ποινικού Κώδικα, που συζητήθηκαν με αφορμή την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λαμίας για τον αστυνομικό Ε.Κορκονέα, περιείχε η συνέντευξη του Μιχάλη Ντόστα, Πρόεδρου Πρωτοδικών Χαλκίδας, (Ηχητικό ΕΔΩ), στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.

Σημείωσε αρχικά πως η σύνθεση του δικαστηρίου αποτελούνταν από τέσσερις πολίτες που δεν είναι επαγγελματίες δικαστές και από τρεις δικαστές σταδιοδρομίας, πλειοψηφεί το λαϊκό στοιχείο, και υπογράμμισε: 

«Έκανε αίσθηση το ελαφρυντικό που δόθηκε του «πρότερου σύννομου βίου», το ελαφρυντικό αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι καθιερώθηκε με την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα, με τον καινούριο Ποινικό Κώδικα που ισχύει από 1ης Ιουλίου και μάλιστα να σημειώσουμε ότι δόθηκε σε αντικατάσταση του παλιού ελαφρυντικού του «πρότερου έντιμου βίου», το οποίο κατά την νομολογία την πάγια των δικαστηρίων δίνονταν μόνο αν πριν την πράξη του ο κατηγορούμενος είχε επιδείξει μια υποδειγματική θα λέγαμε ζωή σε όλα τα επίπεδα, το επαγγελματικό, το κοινωνικό, το προσωπικό.  Κρίθηκε ότι η χορήγηση του ελαφρυντικού αυτού με αυτούς τους όρους δεν αρκούσε και γι’ αυτό το «πρότερος έντιμος βίος», αντικαταστάθηκε με το «πρότερος σύννομος βίος», που σημαίνει ότι κάποιος δεν έχει παραβιάσει τον νόμο και φέρεται σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου σ’ όλη την προηγούμενη ζωή του».

Σε ερώτηση αν η διαφορά στην ορολογία έπαιξε ρόλο στην απόφαση του δικαστηρίου απάντησε:

Σφαγή των Χερέρο: Η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα έγινε από τη Γερμανία το 1904 – Οι αποικιοκρατικές ρίζες του ναζισμού

Με αφορμή την πρόθεση της Γερμανίας να απολογηθεί στη Ναμίμπια για τη γενοκτονία που διέπραξε εναντίον των ιθαγενών στη χώρα πριν από ένα αιώνα, την εποχή της αποικιοκρατίας αλλά να μην αποδόσει αποζημιώσεις θα υπενθυμίσουμε στοιχεία για ένα από τα πιο μακάβρια εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από το άρθρο του Αντιστράτηγου του στρατού των ΗΠΑ, Ιωάννη Αθαν. Μπαλτζώη.

Όταν ακούγεται η φοβερή λέξη γενοκτονία, στο μυαλό μας έρχεται αυτόματα η γενοκτονία των Αρμενίων και  των Ποντίων από τους Τούρκους και φυσικά η γενοκτονία ή αλλιώς το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς. Ελάχιστοι γνωρίζουν για την  πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, πριν από όλες τι άλλες   και τον παραλίγο πλήρη αφανισμό δύο φυλών της ΝΔ Αφρικής των Χερέρο και των Νάμα (ή Ναμάκα) από , ναι αυτούς που φαντάζεσθε, τους Γερμανούς. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε τι ακριβώς συνέβη.

H German South-West Africa(Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική) ήταν  η αποικία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στην Αφρική από το 1884 μέχρι το 1915. Με έκταση835.100 km², ήταν μιάμιση φορά  το μέγεθος της ηπειρωτικής Γερμανικής Αυτοκρατορίας.

"Sponsored links"

Το 1915, κατά τη διάρκεια τουΠρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, Βρετανικές  και νοτιοαφρικανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική και την κατέλαβαν.

Η Κριτική Παιδαγωγική, ο Paulo Freire και η τόλμη να σκέφτεσαι με πολιτικούς όρους.

"Ο Freire πίστευε ότι η εκπαίδευση, με τη γενικότερη σημασία του όρου, είναι πολιτικά καθοριζόμενη, με την έννοια ότι παρέχει στους μαθητές τις προϋποθέσεις του κριτικού αναστοχασμού, της αυτο-διαχειριζόμενης ζωής και της κριτικής αυτενέργειας. Για τον Freire η παιδαγωγική είναι καθοριστική σε μια διαμορφωτική κουλτούρα (formative culture), η οποία καθιστά δυνατή τόσο την κριτική συνείδηση, όσο και την κοινωνική δράση. H παιδαγωγική, με αυτή την έννοια, συνδέει τη μάθηση με την κοινωνική αλλαγή. Είναι ένα σχέδιο δράσης και μια πρόκληση που καλεί τους μαθητές να συσχετιστούν κριτικά με τον κόσμο, προκειμένου να επενεργήσουν σε αυτόν."

του Henry Giroux*

μετάφραση, επιμέλεια: Γιώργος Καλημερίδης, Σοφία Χατζοπούλου

Σε μια εποχή, όπου η ιστορική μνήμη διαγράφεται και ο πολιτικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης απορρίπτεται στο όνομα της αποδοχής ενός λόγου μέτρησης και ποσοτικοποίησης, είναι πολύ σημαντικό να θυμηθούμε το έργο και την κληρονομιά του Paulo Freire. Ο Paulo Freire ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς παιδαγωγούς του 20ου αιώνα. Είναι ένας από τους βασικούς θεμελιωτές της «κριτικής παιδαγωγικής» – εκείνου του εκπαιδευτικού κινήματος που καθοδηγείται τόσο από το πάθος, όσο και από την αρχή της διαμόρφωσης μαθητών που θα έχουν ελευθερία συνείδησης, θα αναγνωρίζουν τις αυταρχικές τάσεις, με ενισχυμένη τη φαντασία τους, θα συνδέουν τη γνώση με την αλήθεια και την εξουσία και θα μαθαίνουν να διαβάζουν τόσο τη λέξη, όσο και τον κόσμο ως μέρος ενός ευρύτερου αγώνα για υποκείμενα με ικανότητα αυτενέργειας για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία.

Ο Paulo έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός πολύ επιτυχημένου προγράμματος γραμματισμού στη Βραζιλία, πριν φυλακιστεί από τη στρατιωτική χούντα, η οποία κατέλαβε την εξουσία το 1964, και μετέπειτα εξοριστεί από την ίδια τη χώρα του. Όταν η Βραζιλία παρείχε ξανά τη δυνατότητα της δημοκρατίας (ή έστω της αμνηστίας) το 1980, ο Freireεπέστρεψε και από εκεί και μετά έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των εκπαιδευτικών πολιτικών στη συγκεκριμένη χώρα, μέχρι τον θάνατο του, το 1997. Το πρωτοποριακό του έργο «Η Αγωγή των Καταπιεσμένων», το οποίο πούλησε πάνω από 1 εκατομμύρια αντίτυπα, επάξια τιμάται φέτος – 40 χρόνια μετά από την πρώτη αγγλική του μετάφραση – με δεδομένη την επιρροή που άσκησε σε πολλές γενιές εκπαιδευτικών τόσο στην Αμερική, όσο και στο εξωτερικό.

Από τη δεκαετία του 80 και μετά, ελάχιστοι διανοούμενοι από το εκπαιδευτικό σκηνικό της Βόρειας Αμερικής– μπορούν να συγκριθούν με τη θεωρητική συστηματικότητα, την πολιτική τόλμη και την αίσθηση ηθικής υπευθυνότητας του Freire. Παρ’ όλα αυτά, το παράδειγμά του είναι σήμερα -περισσότερο από ποτέ άλλοτε- σημαντικό: με τους θεσμούς της δημόσιας και της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης υπό την πολιορκία των νεοσυντηρητικών και νεοφιλελεύθερων δυνάμεων είναι αναγκαίο για τους εκπαιδευτικούς να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν την οπτική του Freire για τη χειραφετητική και δημοκρατική δυναμική της εκπαίδευσης.

Εις μνήμην...

φωτό Zofia Chometowska

Εις μνήμην

Της Άννας Στάικου

...ήξερα κάποιον που σήκωνε
ασήκωτο στους ώμους πένθος
ανοιγόταν τις μαύρες για κείνον θαλασσινές μέρες
σκαρί γερτό με κουπί στ' ανοιχτά

Κορινθιακός
αντίκρυ η Ρούμελη
κύρτωνε
αλαφαιαζόταν απ την σιωπηλή
--φτερό πεταλούδας--,
πομπή αλμυρή

ανασάλευε ο αέρας
ηθελημένος
σωσμός των σπάρων

ούτε ένα δεν γάντζωνε στο λεπτό παραγάδι
ηθελημένα
αυτός δεινός κάποτε ψαράς
η βάρκα κωπηλατούσε και ένας αργός γέρικος σπάρος
συνόδευε την επιστροφή στην ακτή
χοροπηδώντας στην ζικ ζακ των υδάτων πορεία

αυτός έγερνε
βουτούσε το πρόσωπο στο νερό
έκλαιγε με αναφιλητό
ξέπλενε τον τόπο και τα περάσματα

αγιασμός στους ψαρότοπους

(εις μνήμην)

ΑΣτάικου

Μισέλ Ονφρέ: Ντε Σαντ - ένας κοινός σεξουαλικός εγκληματίας

Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος

Ενάντια στον μύθο ενός μη σαδιστή Σαντ

Πρώτη κοινοτοπία: ο Σαντ δεν ήταν σα­διστής. Διαβάζουμε στον Απολλιναίρ: «Νομίζω πως ο μαρκήσιος ντε Σαντ ήταν λιγότερο ένοχος από όσο κάποιοι ισχυρίζο­νταν». Ας αφήσουμε κατά μέρος το «νομίζω» και το «κάποιοι», έστω και αν, για την ακρίβεια και την κατανόηση της συζήτησης, ο κάθε αναγνώστης επιθυμεί να γνωρίζει, με αιτιολόγηση, επιχειρήμα­τα, αποδείξεις, για ποιον λόγο πιστεύει ο ποιητής ότι ο πεζογράφος δεν υπήρξε ο ένοχος που η ιστορία υποδεικνύει, εντούτοις, χωρίς καμιά αμφισβήτη­ση! Ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το τόσο βολικό «κάποιοι», ώστε να αποφεύγει να κατονομάζει τους αντιπάλους του σε αυτό το εγχείρημα;

Όταν ο Απολλιναίρ γράφει αυτήν τη φράση, αναφέρεται στην υπόθεση Ροζ Κελλέρ. Ας κάνουμε λοιπόν λίγο ιστορία:

στις 3 Απριλίου 1768, ο Σαντ πλησιάζει στον δρόμο μια ζητιάνα τριάντα έξι χρονών, την Ροζ Κελλέρ. Χήρα, άνεργη υφάντρα, φτωχιά, ζητιανεύ­ει. Ο μαρκήσιος της προσφέρει ένα σημαντικό ποσό αν τον ακολουθήσει στο σπίτι του. Εκείνη αρνείται. Τότε αυτός της απαντά ότι τον έχει παρεξηγήσει, και ότι θέλει απλώς να του καθαρίσει το σπίτι. Εκείνη δέχεται. Την ανεβάζει σε μια άμαξα και την οδηγεί σε μια εξοχική κατοικία.

Σε όλη τη διάρκεια του τα­ξιδιού, ο μαρκήσιος προσποιείται τον κοιμισμένο. Μόλις φτάνουν, την κλειδώνει σε ένα δωμάτιο. Μια ώρα αργότερα, επιστρέφει, την οδηγεί σε ένα άλλο δωμάτιο και της ζητάει να γδυθεί. Εκείνη αρνείται. Την απειλεί με θάνατο και της υπόσχεται ότι, αφού τη θανατώσει με τα χέρια του, θα τη θάψει στο βά­θος του κήπου του. Ο Σαντ φεύγει από το δωμάτιο. Αυτή, τρομοκρατημένη, γδύνεται, αλλά κρατάει το εσώρουχό της. Ο Σαντ επιστρέφει και της αποσπά αυτό το μοναδικό ρούχο.

Στη συνέχεια την πετάει σε έναν καναπέ, μπρούμυτα, αφού της δέσει τα πόδια και τα χέρια. Την ακινητοποιεί πιέζοντας με ένα μα­ξιλάρι τον αυχένα της. Την μαστιγώνει με βία. Εκείνη φωνάζει. Αυτός επαναλαμβάνει τις απειλές του ότι θα την σκοτώσει και της λέει ότι δεν θα διστάσει να θάψει το λείψανό της στον κήπο. Αυτή συγκρατεί τις κραυγές της. Την χτυπά πέντε-έξι φορές, πότε με ρα­βδί και πότε με καμουτσίκι. Χαράζει τη σάρκα της με έναν σουγιά και, στη συνέχεια, για να επιτείνει τον πόνο, χύνει λιωμένο κερί στις αιμάσσουσες πληγές.

Αυτή φοβάται να πεθάνει αμαρτωλή και ζητάει να κοινωνήσει. Ο Σαντ την καθησυχάζει: θα την εξομολογήσει ο ίδιος... Έπειτα εκσπερματώνει βγάζοντας κραυγές ζώου. Κλειδώνει το θύμα του σε ένα άλλο δωμάτιο και της λέει ότι θα την ξανασυναντήσει το βράδυ. Αυτή φτιάχνει ένα σκοινί με τα σεντόνια και δραπετεύει από το παράθυρο...

Η εκπαίδευση και ο αγώνας για κοινωνική χειραφέτηση την εποχή της κρίσης

των Γιώργου Γρόλλιου, Τάσου Λιάμπα και Περικλή Παυλίδη

Εισαγωγή στα Πρακτικά του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Κριτική Εκπαίδευση με θέμα: «Η Κριτική Εκπαίδευση στην Εποχή της Κρίσης», σελ. i-xix,https://www.eled.auth.gr/

Το 4ο ∆ιεθνές Συνέδριο για την Κριτική Εκπαίδευση πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 23, 24, 25 και 26 Ιούνη του 2014. Στην προκήρυξή του, εννιά μήνες νωρίτερα, τονίζαμε ότι η διεθνής οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση του καπιταλισμού, καθώς και οι κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες-νεοσυντηρητικές πολιτικές, επαναπροσδιορίζουν το ρόλο της εκπαίδευσης. Η εκπαίδευση γίνεται ολοένα και λιγότερο κοινωνικό δικαίωμα, μετατρέπεται σε εμπόρευμα προς πώληση και συρρικνώνονται τα δημοκρατικά και κριτικά χαρακτηριστικά της. Συνεπώς, η κατανόηση των αιτιών της κρίσης, των ειδικών μορφών που αυτή παίρνει σε διαφορετικές χώρες και οι πολλαπλοί τρόποι με τους οποίους επηρεάζει την εκπαίδευση, αποτελούν σημαντικά ερωτήματα για εκείνους που δεν περιορίζουν τις οπτικές και τη δράση τους στον ορίζοντα των νεοφιλελεύθερων, νεοσυντηρητικών και τεχνοκρατικών δογμάτων. Επιπλέον, υπογραμμίζαμε ότι το κίνημα της κριτικής εκπαίδευσης πρέπει να επανεξετάσει τις θέσεις και τις πρακτικές του υπό το φως της κρίσης, καθώς και τους δρόμους που αυτή ανοίγει για την αμφισβήτηση και την ανατροπή του καπιταλισμού.

Το 4ο Συνέδριο (τα τρία προηγούμενα είχαν πραγματοποιηθεί με επιτυχία στην Αθήνα και στην Άγκυρα) αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή στην κατεύθυνση της ανάπτυξης ενός ισχυρού διεθνούς κινήματος κριτικής εκπαίδευσης. Έγινε ένας χώρος διαλόγου για μάχιμους εκπαιδευτικούς και ακαδημαϊκούς, ενός διαλόγου ο οποίος ήταν ελεύθερος, δημοκρατικός και παραγωγικός. Παρουσιάστηκαν περισσότερες από 200 εισηγήσεις  που προέρχονταν από κοντινές χώρες όπως η Τουρκία, η Ιταλία, η Πολωνία, η Γερμανία, η Αγγλία και η Ρωσία, αλλά και από μακρινές όπως η Χιλή, η Βραζιλία, οι Η.Π.Α., η Νότια Αφρική, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Τα θέματα των εισηγήσεων κάλυψαν ένα πολύ μεγάλο εύρος. Η εκπαιδευτική πολιτική, τα κινήματα στην εκπαίδευση, οι εναλλακτικές διδακτικές πρακτικές στα σχολεία, η θεωρία της κριτικής εκπαίδευσης, η διαπολιτισμική και αντιρατσιστική παιδαγωγική, η φιλοσοφία της παιδείας, τα αναλυτικά προγράμματα, η μεθοδολογία της εκπαιδευτικής έρευνας, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση, οι γυναίκες και η εκπαίδευση, οι νέες τεχνολογίες της πληροφορίας και της επικοινωνίας στην εκπαίδευση, η σχέση των καλών τεχνών και του θεάτρου με την εκπαίδευση, ο ρόλος των εκπαιδευτικών περιοδικών στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες στην εκπαίδευση έγιναν αντικείμενο προβληματισμού, αναζήτησης και συζήτησης.

Το παρόν κείμενο που προτάσσουμε στα Πρακτικά του Συνεδρίου των οποίων αναλάβαμε την επιμέλεια, δεν σκοπεύει να περιγράψει το σύνολο του διαλόγου που έγινε στα πλαίσιά του. Με δεδομένο ότι η διατύπωση και η αντιπαράθεση των απόψεων αποτελεί ένα από τα θεμέλια της ανάπτυξης του κινήματος της κριτικής εκπαίδευσης, επιχειρούμε να εμβαθύνουμε σε τρία ζητήματα που αλληλοσυνδέονται και απασχόλησαν πολλές από τις εισηγήσεις, ζητήματα τα οποία αντιλαμβανόμαστε ως κομβικά στην παρούσα συγκυρία: α) τον χαρακτήρα και τις συνέπειες της κρίσης, β) την αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης-νεοσυντηρητικής επίθεσης από την κριτική εκπαίδευση και γ) την αναζήτηση χειραφετικών προοπτικών για την εκπαίδευση. Με αυτό τον τρόπο θεωρούμε ότι συμβάλλουμε με πιο ουσιαστικό και γόνιμο τρόπο στη διεύρυνση και την εμβάθυνση του διαλόγου για την ανάπτυξη της κριτικής εκπαίδευσης, ο οποίος θα συνεχιστεί στο 5ο ∆ιεθνές Συνέδριο τον Ιούνη του 2015 στην Πολωνία.

Ο ΠΕΡΣΥ ΜΠΥΣΣ ΣΕΛΛΕΫ, "ΤΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΦΥΤΟ" ΚΑΙ "Η ΦΟΙΝΙΚΙΑ"

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

Ανάμεσα στην τριανδρία του αγγλικού ρομαντισμού (Μπάιρον, Σέλλεϋ, Κητς) που θα μπορούσαν να τιμώνται μαζί, όπως οι τρεις ιεράρχες, αφού (για μένα τουλάχιστον) είναι δύσκολο να επιλέξεις τον σημαντικότερο, ο Percy Bysshe Shelley (που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1792 και πνίγηκε λίγες μέρες πριν συμπληρώσει τα τριάντα του χρόνια, το 1822) είναι ο πιο σκοτεινός, αυτός που παρά το πλήθος των μελετών και των βιογραφιών του δεν έχει φωτιστεί πλήρως. Έξοχος ποιητής, γνήσιος επαναστάτης, ρωμαλέος στοχαστής (η «Υπεράσπιση της Ποίησης» παραμένει σπουδαίο βιβλίο), θερμός ελληνολάτρης (πώς μπορούμε να ξεχάσουμε την «Ελλάδα» του;), ο Σέλλεϋ εκτός των άλλων έγραψε ένα υπέροχο λυρικό ποίημα, «Το Ευαίσθητο Φυτό» (The Sensitive Plant), όπου δοξάζεται η αγάπη, η ομορφιά και η απόλαυση που τα ανεπαρκή (τα «σκοτεινά» όπως γράφει) φυσικά μας όργανα νομίζουν πως είναι απλά φαινόμενα προορισμένα να χαθούν γιατί δεν μπορούν να ξέρουν πως τελικά δεν υπάρχει θάνατος ή αλλοίωση. 

Το ποίημα αυτό φαίνεται πως στάθηκε η πηγή έμπνευσης του Κωστή Παλαμά για την περίφημη «Φοινικιά» του. Με πυρήνα τη φύση κι ένα περιβόλι, τον κόσμο των λουλουδιών και την παροδικότητα του καλοκαιριού, ο Σέλλεϋ ταυτίζει τον εαυτό του με το Ευαίσθητο Φυτό ενώ ο Παλαμάς με τα γαλανά λουλουδάκια που φύτρωσαν στον ίσκιο μιας Φοινικιάς κι αναρωτιούνται αν ο ίσκιος της είναι της ζωής ή του θανάτου. Στην πλοκή βέβαια τα δύο ποιήματα διαφέρουν μα η ουσία είναι η ίδια: 

το καλοκαίρι θα περάσει, η ζωή θα περάσει μα «κάτου από του ίσκιου σου τα μάγια πάλι/ θ’ αναστηθή μοσκόπνοη μια βλάστηση άλλη» (Παλαμάς). Να πώς η αληθινή ποίηση (όπως έγραφε ο Σέλλεϋ στην περίφημη “Υπεράσπισή” της) «διασώζει από τον αφανισμό τις επισκέψεις της θεότητας στον άνθρωπο», χάρη σ’ «ένα ευαίσθητο φυτό [που] σ’ ένα κήπο μεγάλωσε, / Κι οι νέοι άνεμοι το θρέψανε με δροσιά ασημένια,/ Και άνοιξε τα φύλλα του στο φως./ Και τα έκλεισε κάτω από τα φιλιά της Νύχτας» (The Sensitive Plant).

4η Αυγούστου και εκπαίδευση

Το καθεστώς που επέβαλε ο Ιωάννης Μεταξάς στην Ελλάδα το 1936 δεν ήταν φασισμός[2] με την έννοια ότι δεν στηρίζονταν σε κάποιο φασιστικό κίνημα από τα κάτω όπως ο Μουσολίνι στην Ιταλία ή ο Χίτλερ στη Γερμανία. Άλλωστε, η ίδια η ονομασία του καθεστώτος μόνο από την ημερομηνία επιβολής του είναι αδιάψευστη (αυτό)μαρτυρία ότι δεν είχε ιδεολογικό περιεχόμενο, αν και στην πορεία ο Μεταξάς προσπάθησε να του δώσει[3]. Του Κώστα Θεριανού

Η δικτατορία της 4η Αυγούστου του 1936 προέκυψε από την κατάληψη της εξουσίας από το Μεταξά προκειμένου να αποτραπεί ο «κομμουνιστικός κίνδυνος», δηλαδή η αδυναμία των αστικών πολιτικών δυνάμεων, στη δεδομένη συγκυρία, να διαμορφώσουν ένα ηγεμονικό πολιτικό σχέδιο σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού[4] σε συνδυασμό με τις μεγάλες και δυναμικές  εργατικές και αγροτικές κινητοποιήσεις που εκδηλώνονταν σε όλη τη χώρα.[5]

Στις εκλογές του1936 βασιλικοί και βενιζελικοί αναδείχθηκαν ισοδύναμοι με αποτέλεσμα το ΚΚΕ που είχε εκλέξει 15 βουλευτές να παίζει το ρόλο ρυθμιστή. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ όρισε πρωθυπουργό της χώρας τον Ιωάννη Μεταξά, γνωστό για τις αντιδημοκρατικές του ιδέες[6]. Όμως, οι κοινωνικές εκρήξεις συνεχίζονται. Το Μάιο του 1936 έγιναν αιματηρές διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη. Με πρόσχημα τα γεγονότα αυτά και παραμονή 24ωρης γενικής απεργίας ο Γεώργιος Β’ και ο Μεταξάς κήρυξαν δικτατορία.

Το Διάγγελμα του Μεταξά «προς τον λαόν διά την μεταβολήν της 4ης Αυγούστου 1936» είναι διαφωτιστικό καθώς ο δικτάτορας δηλώνει ότι προσπάθησε με την κίνηση του να αποτρέψει τον κομμουνισμό, ο οποίος παρασκεύαζε την κοινωνικήνεπανάστασιν και τελευταίως επίστευσεν ότι βρίσκεται εις τα πρόθυρα αυτής[7].

Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Το κείμενο γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο sytinet.

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών....

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ' αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

Για όσους έχουν κοντή μνήμη...

Λήμνος και πάγοι

Λήμνος και πάγοι

Της Άννας Στάικου

Και τα φλαμίγκος αναστατώνουν τις νοητικές μας διαδρομές

Το ζήτημα είναι οτι υφαρπάχτηκε δολίως και υπούλως η περιουσία των Ελλήνων
Ο ελληνικός πληθυσμός φτωχοποιήθηκε, λεηλατήθηκε, βάσει ενός παιγνίου τρομακτικού σχεδιασμού
Οι τελικές υπογραφές με βούλες οριστικοποίησαν την λεηλασία με αριστερό μανικετόκουμπο Την περιουσία των κοινών και του κοινού μας την λυμαίνονται συμφέροντα ισχυρά
Το τι θα επιδιώξει η σημερινή κυβέρνηση με υπογραφές εκ δεξιών θα φανεί.
Ο τρίτος και σοβαρότερος παίκτης που αφορά την αντίσταση του λαού προς το παρόν αδυνατεί να συμπήξει μέτωπο
Εν τω μεταξύ ο καθένας και η καθεμία εξ ημών ρευστοποιούμαστε παντοιοτρόπως
Νομίζω οτι ο αυτοοικτιρμός μας βλάπτει σοβαρά την εσωτερική διεργασία στην δική μας πλευρά

..................................................

Και για όσους δεν το γνωρίζουν, ροζ φλαμίνγκο ξεχειμωνιάζουν και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λήμνο! Τα εντυπωσιακά αυτά εξωτικά πτηνά βρίσκουν καταφύγιο σε 3 σπάνιους υδροβιότοπους του νησιού: στη Χορταρολίμνη, την Ασπρολίμνη και την Αλμυρολίμνη, που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του νησιού. Μάλιστα, τον χειμώνα του 2010 καταγράφηκε ο μεγαλύτερος πληθυσμός τους που αποτελούνταν από 3.800 πουλιά!

Μόνο οι γενναίοι αγαπούν - να το θυμάστε

Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος

Αναρωτηθήκατε άραγε ποτέ τι ακριβώς ερωτευόμαστε σ’ έναν άλλο άνθρωπο; Σας έχει απασχολήσει αυτό το αίνιγμα; Τι είναι εκείνο πάνω του που συνεγείρει τις στρατιές των εφησυχασμένων μας αισθήσεων και μας ρίχνει άοπλους σε μια μάχη εκ των προτέρων χαμένη; Σε ποιο σημείο βρίσκεται η δύναμη του άλλου, εκείνη η δύναμη που μας ωθεί ολόγυμνους στο ναρκοπέδιο μιας άγνωστης ως χθες αγκαλιάς;

Εμπρός, λοιπόν, στραφείτε με προσοχή στο παρελθόν σας και προσπαθήστε να θυμηθείτε - αν βέβαια έχετε μια τέτοια άξια ανάμνηση: τι σχήμα είχε το στιλέτο που σας πλήγωσε κάποτε θανάσιμα;
Ήταν υγρό σαν ένα βλέμμα θαλασσί, στέρεο σαν περπάτημα ή αέρινο, όπως το σχήμα των χεριών που κλείνουν σ’ ένα χάδι βαθύ ως μέσα στις ρίζες;

Ματαιοπονείτε. Ποτέ σας δεν θα βρείτε μιαν απάντηση. Όποιος προσπάθησε να εξηγήσει τον έρωτα δεν υπήρξε ποτέ του ερωτευμένος. Μόνο μια εκκωφαντική σιωπή ταιριάζει στην απόλυτη φύση ενός τέτοιου δώρου. Μια σιωπή σπαρμένη με τ’ ανείπωτα του σύμπαντος που ανθίζουν μόνο μια στιγμή: όσο κρατάει ένα σμίξιμο ιδρωμένο.

Θυμάμαι τώρα… Πριν να τον δω τον γνώριζα καλά, ως την παραμικρή λεπτομέρεια, μέχρι τον κόμπο της μπέρτας και το μικρό εκείνο κυκλάμινο στην αγκράφα της ζώνης του – σημάδι κοριτσίστικο, υπαινιγμός μιας τρυφερότητας που έφτανε για να καταλάβει κανείς ότι το ξίφος δεν ήταν άλλο από μια γελοία σύμβαση που ήθελε πολεμιστές όλα τ’ αγόρια της γενιάς του, μια μάσκα ανίκανη να κρύψει μια ψυχή ευαίσθητη και νωχελική. Τον θαύμαζα μυστικά, τον αγαπούσα σιωπηλά, πάντοτε υπολόγιζα σ’ αυτόν, σ’ ένα του βλέμμα ενθαρρυντικό στρεφόμουν για να συνεχίσω να ζω προστατευμένη, με σκεπασμένη τη φωνή, μ’ ολόκληρο το σώμα μου.

Οικονομική κρίση, μνημόνια και υπηρεσίες υγείας: Η περίπτωση της Ελλάδας

Του Χαράλαμπου Οικονόμου, καθηγητή κοινωνιολογίας  Παντείου Πανεπιστημίου από το Άρδην τ. 112

Το ελληνικό σύστημα υγείας, το οποίο ήδη πριν την κρίση εμφάνιζε σοβαρά δομικά και λειτουργικά προβλήματα (Economou and Giorno, 2009, Economou, 2010), κλήθηκε να προσαρμοστεί στο νέο δυσμενές οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, που προσδιόρισαν οι μνημονιακές πολιτικές αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας, μείωσης των κοινωνικών δαπανών, περιορισμού των εισοδημάτων και πλήρους απορρύθμισης της αγοράς εργασίας.

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο, το σύστημα υγείας αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει μεγαλύτερες ανάγκες με λιγότερους πόρους. Η περικοπή των δημόσιων δαπανών και η υψηλή ανεργία περιόρισαν τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας από κρατικούς πόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Η μακροχρόνια ανεργία διόγκωσε τον αριθμό όσων δεν μπορούν να κατοχυρώσουν δικαίωμα ασφαλιστικής κάλυψης και πρόσβασης στη φροντίδα υγείας. Ταυτόχρονα, η επιδείνωση των κοινωνικών και οικονομικών προσδιοριστών της υγείας αύξησε τη νοσηρότητα και, συνεπακόλουθα, τη ζήτηση για υπηρεσίες υγείας. Πολλά από τα μέτρα που υιοθετήθηκαν υπέσκαψαν, παρά προήγαγαν, τους στόχους της ισότιμης πρόσβασης και της παροχής αποδοτικών, αποτελεσματικών και ποιοτικών υπηρεσιών υγείας (Economou et al., 2015, Οικονόμου 2013).

Σύμφωνα με τα Μνημόνια Συνεννόησης, η δημόσια δαπάνη για την υγεία δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ και η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 1% του ΑΕΠ. Δεδομένης της τάσης μείωσης που παρατηρείται συνεχώς στο παραγόμενο προϊόν της χώρας, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συνεχή συρρίκνωση των δαπανών υγείας, με άμεσο κίνδυνο την απαξίωση του δημόσιου χαρακτήρα του συστήματος υγείας και την υποβάθμιση της επάρκειας και της ποιότητας των παρεχομένων από αυτό υπηρεσιών. Οι συνολικές δαπάνες υγείας μέσα σε μια εξαετία μειώθηκαν κατά 31,8%, οι δημόσιες κατά 39,4% και οι ιδιωτικές κατά 15%. Η μείωση ήταν ιδιαίτερα αισθητή στην περίπτωση των δαπανών υγείας των κοινωνικοασφαλιστικών φορέων, οι οποίες περικόπηκαν κατά 47,4%. Το αποτέλεσμα των παραπάνω εξελίξεων είναι η ιδιωτική δαπάνη να αυξήσει το μερίδιό της στο σύνολο της δαπάνης υγείας κατά 7,6 ποσοστιαίες μονάδες, αποτελώντας πλέον το 38,2% των δαπανών υγείας. Αξιοσημείωτο είναι ότι η δημόσια δαπάνη για υγεία, ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι αρκετά χαμηλότερη (5,2%) ακόμα και από το 6% που ορίζουν τα μνημόνια.

Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι, όπως προκύπτει από τις Έρευνες Οικογενειακών Προϋπολογισμών, αυξήθηκε η δαπάνη των νοικοκυριών για υγεία, ως  ποσοστό της συνολικής μέσης μηνιαίας δαπάνης τους, από 6,4% το 2010 σε 7,4% το 2016, κατατάσσοντας την Ελλάδα πρώτη στην ΕΕ, με τη μεγαλύτερη ιδιωτική δαπάνη για υγεία ως ποσοστό του μέσου προϋπολογισμού των νοικοκυριών. Ειδικότερα, μεταξύ 2010-2016, η δαπάνη των νοικοκυριών για φάρμακα αυξήθηκε κατά 29% (από 1,4 σε 1,8 δις ευρώ) και για νοσοκομειακή περίθαλψη κατά 33% (από 1,2 σε 1,6 δις ευρώ). Αντίθετα, μειώθηκε κατά 47% (από 1,1 δις σε 0,6 δις ευρώ) η δαπάνη των νοικοκυριών για πρωτοβάθμια φροντίδα και κατά 65% (από 1,7 δις σε 0,6 δις ευρώ) για οδοντιατρική περίθαλψη (Ελληνική Στατιστική Αρχή 2017).

Οι τάσεις που περιγράφηκαν παραπάνω είναι αποτέλεσμα εφαρμογής μέτρων για τη μείωση των δημόσιων δαπανών υγείας και την αύξηση των φορολογικών εσόδων, των ασφαλιστικών εισφορών και της συμμετοχής των πολιτών στο κόστος χρήσης των υπηρεσιών, ενώ δευτερογενείς επιδράσεις προκύπτουν και από την εφαρμοζόμενη πολιτική απασχόλησης και εργασιακών σχέσεων. Δεν έλειψαν και οι περιπτώσεις αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών για την υγεία, όπως έγινε στην περίπτωση των ασφαλισμένων του ΟΓΑ, ενώ επιβλήθηκε και εισφορά 6% για την υγεία στους συνταξιούχους.

Από την Παναγοπούλου στην Αγγελοπούλου μια αηδία δρόμος...

Ελλάδα 2021

Από την Παναγοπούλου στην Αγγελοπούλου μια αηδία δρόμος...