Για Εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα Δασκάλους επ’ ευκαιρία της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Του Νίκου Σαλτερή

Για Εκπαιδευτικούς και ιδιαίτερα Δασκάλους επ’ ευκαιρία της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Το εργατικό κίνημα αποτελεί πλέον σκιά του εαυτού του, αν υποθέσουμε πως υπήρξε μετά στην Ελλάδα μετά το 1945 ή και πριν όχι ως μορφή κοινωνικού κορπορατισμού αλλά ως πραγματικό κίνημα απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας, που χωρίς αυτό ολισθαίνει σε Ολιγαρχία διαφόρων τύπων. Οι τέσσερις "συγκεντρώσεις" του σήμερα μου θύμισαν αυτό που έλεγε ο γέροντας του Κλάδου των Δασκάλων, Φάνης Τουλούπης στις αρχές του 90, όταν πια στις διαδηλώσεις είμαστε οι ίδιοι και οι ίδιοι. "Αραία, αραία να φανούμε καμία πενηνταρέα". Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να μνημονεύσω, μέρα που είναι Φάνη Τουλούπη, Γιάννη Βαγενά, Χριστόφα Μαΐστρέλλη και για να αναφερθώ μόνο σε όσους πραγματικούς συνδικαλιστές από το χώρο των δασκάλων γνώρισα, συνεργάστηκα από συμπορεύτηκα χρόνια μαζί τους και από πολύ κοντά και διαμορφώσαμε το σ.ν για την εξομοίωση των δασκάλων, που ενώ άνοιξε τις ανώτατες σπουδές στους παλιούς δασκάλους, έδωσε ταυτόχρονα το δικαίωμα σε μερικά κοράκια πανεπιστημιακούς την ευκαιρία να αυξήσουν το εισόδημά τους και χτίσουν τις καριερίτσες τους στις πλάτες μας με τα γνωστά τους αναξιοπρεπή κολπάκια. Αναφέρομαι μόνο σε όσους έφυγαν για ευνόητους λόγους. 

Κάποιοι ακόμα από εκείνη την εποχή του πραγματικού συνδικαλισμού των Εκπαιδευτικών είναι ακόμα στη ζωή, φίλοι πάντα και μπορεί να δουν κι αυτήν την ανάρτηση. Μνημονεύω αυτούς του τρεις για να τους θυμόμαστε και να τους ευγνωμονούμε πάντα. Όπως πρέπει όσοι είναι σήμερα Εκπαιδευτικοί και ιδιαίτερα δάσκαλοι να θυμόμαστε ότι κάποτε, εκεί προς το τέλος της δικτατορίας και στην αρχή της μεταπολίτευσης, γεννήθηκε μια συνδικαλιστική, δασκαλική παράταξη που ονομάστηκε ΔΑΣΚ και ένωσε ό,τι πιο υγιές και δυναμικό είχε ο Κλάδος των δασκάλων. Επεξεργάστηκε και στήριξε τρία δυναμικά αιτήματα που σχετιζόταν με την αξιοπρέπεια και βελτίωση της θέσης του δασκάλου και της Εκπαίδευσης. Το θεσμό του Σχολικού Συμβούλου, ως αντίπαλο δέος στον κομματικό συντηρητικό και αντιπαιδαγωγό Επιθεωρητή, την ανωτατοποίηση των σπουδών των δασκάλων και τη συνεπαγόμενη μισθολογική τους εξομοίωση με του καθηγητές και τέλος την εννιάχρονη υποχρεωτική και ενιαία εκπαίδευση των παιδιών του Ελληνικού Λαού. 

Η ΔΑΣΚ μπορεί να διασπάστηκε λίγο αργότερα, το 1977 σε ΔΑΣΚ _ΠΑΣΚ, λόγω της κομματικοποίησης του σ.κ., αλλά το μήνυμα που είχε στείλει ήταν δυναμικό και δυο αιτήματά της υποχρεώθηκε να υλοποίηση το ΠΑΣΚ, όπως τέλος πάντων το έκανε, την εποχή της ορμής του. Τι απέμεινε και απέγινε χρειάζονται σελίδες για να αξιολογηθεί ψύχραιμα. Επισημαίνω μόνο για τους νεότερους ή όσους δεν γνωρίζουν ότι ήταν η ΔΑΣΚ που οδήγησε στην οργάνωση των δασκάλων με σκοπό την υποχρεωτική παραίτηση του χουντικού ΔΣ της ΔΟΕ - η μοναδική πτώση χουντικού ΔΣ από τα "κάτω" που πραγματοποιήθηκε στη μεταπολίτευση, πριν τις προγραμματισμένες εκλογές που ακολούθησαν το 1975 – και την εξυγίανση – αποχουντοποίηση της. Αυτά πριντο σ.κ των δασκάλων εκπέσει σε φάρσα και γεμίσουμε αγράμματους γραφειοκράτες που το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα βολευτούν πουλώντας φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες για ιδεολογία και βελτίωση της Εκπαίδευσης, ενώ το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα συνδικαλιστικά επιδόματα, οι «ευκολίες» στις οποίες έχουν πρόσβαση και ο έλεγχος των φτωχοδασκάλων μέσα από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και την άρνηση της Αξιολόγησης, δηλαδή της θεσμικής προϋπόθεσης για την αξιοκρατία στο χώρο μας. 

Υ.Γ. Αναρτώ ως μνημόσυνο τις φωτογραφίες του Καπετάνιου Γιάννη Βαγενά και του φίλου Χριστόφα Μαϊστρέλλη. Δυστυχώς δεν έχω του Φάνη Τουλούπη. Θα συνέστηνα σε γνωστούς «επαναστάτες» πανεπιστημιακούς που ασχολούνται με την ιστορία της Εκπαίδευσης να αναθέσουν στις δεκάδες μεταπτυχιακές εργασίας που βλέπουμε καθημερινά (δεν σχολιάζω την ποιότητα γιατί θα λέτε ότι είμαι κακός άνθρωπος) να δώσουν ως θέμα τη συγκρότηση, ανάπτυξη, δράση και ιδεολογικό – παιδαγωγικό έρμα της ΔΑΣΚ. Πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί καθήκον τους, πολλά έχει να μας μάθει για τους όρους συγκρότησης ομάδων πραγματικά «από τα κάτω» και την μετατροπή του κοινωνικού/πολιτικού σε παιδαγωγικό. Υ.3 Όσοι τα τελαυταία χρόνια παίζουν τα μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ δεν έχουν στην ιστοσελίδα αναφορά και κείμενα/βιβλία για την ιστορία της ΔΟΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος. Τόσα ξέρουν, τόσα κάνουν. Απλά τους ενημερώνω ότι ο αείμνηστος Φάνης Τουλούπης είχε γράψει ένα μεγάλο βιβλίο για τη Δημοκρατία στην Εκπαίδευση και πώς υπάρχουν αρκετές μονογραφίες για το σ.κ. των δασκάλων. Ο Γέρος του Κλάδου είχε οργανώσει και τη βιβλιοθήκη της ΔΟΕ, όταν ήταν Πρόεδρος και χάρη στην δασκαλίστικη ευαισθησία του και τη μόρφωσή του βρήκα αρχεία όταν έκανα τη διατριβή μου στο σ.κ. των Εκπαιδευτικών. Έκτοτε;;;;;

ΠΗΓΗ: Nikos Salteris‎

 προς ΔΟΕ Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com