Του Αχιλλέα Ομήρου
ΜΕΓΑΛΗ Η ΘΛΙΨΗ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ Ο ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ ΥΠΗΡΞΕ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟ, ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.
Ο μεγάλος αυτός μαρξιστής διανοούμενος έφυγε από την ζωή χθες Κυριακή 12 Αυγούστου, στο Παρίσι όπου νοσηλευόταν.
Ήτανε το 1980 – είχε έρθει σε ένα διεθνές συνέδριο που είχε οργανώσει το ΠΑΣΟΚ με θέμα «Μετάβαση στον Σοσιαλισμό» - ως ένας από τους κύριους ομιλητές.
Με την ευκαιρία της παρουσίας του στην Ελλάδα είχε δώσει μια συνέντευξη στην ελληνική έκδοση του Monthly Review [ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ], η οποία δημοσιεύτηκε στο τεύχος 10 / 1981. Την ίδια εποχή είχε δώσει συνέντευξη στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», το «Αντί» και την «Εξόρμηση». Η σύνταξη της «Μηνιαίας» σημείωνε τότε :
« Εδώ μεταφέρουμε το κύριο μέρος της συζήτησης – συνέντευξης, αυτό που μαγνητοφωνήθηκε, γιατί ήταν τόσο μεγάλη ώστε ένα μέρος της δεν καταγράφηκε.
Ήδη έχουν κυκλοφορήσει και τα πρακτικά του Σεμιναρίου έτσι ώστε οι αναγνώστες μας θα μπορέσουν να διαβάσουν και τα όσα ενδιαφέροντα ανέπτυξε σε αυτό ο Σ. Αμιν – που μαζί με τα όσο είπε και στην συνέντευξη που παραχώρησε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», το «Αντί» και την «Εξόρμηση» , θα δώσουν τη δυνατότητα για τον σχηματισμό μιας ολοκληρωμένης εικόνας για τις απόψεις που έχει ο ίδιος – και όχι – για τις απόψεις που του αποδίδουν ότι έχει. Για το τελευταίο η σύνταξη δημοσιεύει ένα κείμενο στη σελίδα 2.
Να σημειωθεί ότι είχαν ήδη κυκλοφορήσει «Η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα» σε 2 τόμους και εισαγωγή του Ανδρέα Παπανδρέου, από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, «Η άνιση ανάπτυξη» και «Η κρίση του Ιμπεριαλισμού»(συλλογικό)από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, «Ο νόμος της αξίας και ο ιστορικός υλισμός» και το «Ιμπεριαλισμός και άνιση ανάπτυξη» από τις εκδόσεις Χρ ΚΑΡΑΝΑΣΗ.
Οι απόψεις του δηλαδή ήτανε γνωστές ή θα έπρεπε να είναι γνωστές. Αλλά ολόκληρη η «παραδοσιακή» αριστερά, δηλαδή τόσο το ΚΚΕ όσο και το ΚΚΕ εσωτ. και οι διανοούμενοι του ήτανε εχθρικοί με αυτές, ιδιαίτερα με την θεωρία «Μητρόπολης / Περιφέρειας». Το ΚΚΕ χαρακτήριζε σαν «αντιεπιστημονικό το σχήμα αντιπαράθεσης μητρόπολης-περιφέρειας» γιατί αρνείται το ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης (βλ. Έκθεση δράσης της ΚΕ στο 10ο συνέδριο-εισηγητής Χ. Φλωράκης, ΚΟΜΕΠ, τ. 6-7/ 78, σελ΄62) και έβαλε καθήκον στους διανοούμενους του να αποδείξουν πόσο λαθεμένη ήταν η θεωρία του. Το κύριο επιχείρημα τους ότι η θεωρία ήταν «αντιμαρξιστική-αντιεπιστημονική» γιατί οι εκπρόσωποι της αρνούνταν ότι η ΕΣΣΔ είναι σοσιαλιστική χώρα (ΚΟΜΕΠ τ.11/79, σ. 49).
Το ανανεωτικό και μη δογματικό ΚΚΕ(εσωτ) συμφωνούσε με μια τέτοια κριτική και με σειρά άρθρα των δικών του διανοούμενων βάλθηκε να την απορρίψει με το συντριπτικό επιχείρημα ότι είχε οπαδό τον Ανδρέα Παπανδρέου – υποστήριζε ότι η Ελλάδα είναι χώρα της περιφέρειας. Ο γνωστός μας Κώστας Ζουράρης για να «εκμηδενίσει» τον Σαμίρ Αμιν τον αποκαλούσε «έμπορο χαλιών».
Όλοι τους, μα όλοι τους, είχαν 100% άδικο. Και λάθος κριτική ασκούσαν. Ο Σαμιρ Αμίν – και πάρα πολλοί άλλοι μαρξιστές και επαναστάτες με δράση και όχι φλυαρίες – συνέχιζαν το έργο του Μαρξ εκεί που ο ίδιος δεν το είχε προχωρήσει. Έγραφε ήδη στον 1ο τόμο του «Κεφαλαίου» : «Διαμορφώνεται ένας καινούργιος διεθνής καταμερισμός της εργασίας, που αντιστοιχεί στις κύριες έδρες της μηχανικής παραγωγής και μετατρέπει ένα μέρος της υδρογείου σε πεδίο αγροτικής κυρίως παραγωγής για το άλλο, που είναι πεδίο κυρίως βιομηχανικής παραγωγής» [1ο τόμο του Κεφαλαίου [Κεφάλαιο 13ο σελ.469]. Και στην συνέχεια στο 24ο κεφάλαιο του ίδιου τόμου στο «Το προτσές συσσώρευσης του κεφαλαίου» συνέχιζε με στοιχεία που αποδείκνυαν ότι αυτός καταμερισμός εργασίας βρισκότανε από την αρχή στα θεμέλια αυτού του νέου τρόπου παραγωγής. Φυσικά ο Λένιν προχώρησε με τον «Ιμπεριαλισμό» του πιο πέρα – κάτι που είχαν κάνει και άλλοι, όπως ο John Hobson (στον οποίο χρωστάει πολλά τόσο ο Λένιν όσο και ο Μπουχάριν), κλπ. Για το ΚΚΕ όλα υποτάσσονταν στην εντελώς τυφλή υποστήριξη της «σοσιαλιστικής» ΕΣΣΔ, ακόμα και αν ήταν απαραίτητο να λογοκρίνουν τον Μαρξ, τον Λένιν κλπ.
Οι ανανεωτικοί από την άλλη είχαν μπερδέψει – από τότε – τα «μπούτια»: θεωρητικά λιποβαρείς, κολλημένοι στον Λουί Αλθουσέρ και τους μαθητές του, θεωρώντας ότι είναι γνήσιοι γνώστες του «πραγματικού» Μαρξ κλπ κλπ δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν την θεωρία μητρόπολης-περιφέρειας από τους χρήστες της. Στην περίπτωση μας τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ. Αντί λοιπόν να κάνουν το απλούστερο και να πούνε: ναι αγαπητέ Ανδρέα, αλλά η Ελλάδα δεν χώρα της περιφέρειας -. όπως π.χ. το είχε κάνει ο Νίκος Ψυρούκης και οι ΦΝΧ (το 1966 οι Φίλοι Νέων Χωρών είχαν εκδώσει ένα τεύχος του «Θεωρητικού Αντιμπεριαλιστή»* όπου ανέλυαν ακριβώς το τι είναι ο ελληνικός καπιταλισμός – κι επειδή το τεύχος αυτό δεν υπάρχει, αλλά μόνο ηλεκτρονικά έχει διασωθεί, αντιγράφηκε όλο σε Η/ Υ, μπορεί όποιος επιθυμεί να του το στείλω, ή να μου υποδείξει πως μπορεί να αναρτηθεί στο διαδίκτυο) – μαζί με το νερό πέταξαν και το μωρό από το μπάνιο. Πέταξαν δηλαδή την θεωρία!!! Θα μου πείτε αυτό τους έγινε συνήθεια και αργότερα πέταξαν το 62% στον κουβά με το 38%.
Στο θέμα μας: όλοι λοιπόν εμείς που ο Σαμίρ Αμιν υπήρξε θεωρητικός στυλοβάτης μας ειλικρινά νοιώθουμε βαθειά μέσα μας πόνο και θλίψη που δεν θα τον έχουμε κοντά μας, δίπλα μας, σύμβουλο στις σκέψεις μας και απορίες μας.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ.
«Αντιμπεριαλιστής»
ΟΛΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ (ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ)
Εισαγωγή του Λευτέρη Ριζά
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.