Από Andreas Reos
Κυκλοφορεί αυτή η φώτο ή και βίντεο από την Πρωτοχρονιά στο Σύνταγμα, συνήθως με απωθητικά σχόλια, επειδή η Πλατεία κατακλύστηκε από αλλοδαπούς. Στο τέλος παραθέτω και το λινκ με το σχόλιο του Μπογδάνου.
Προσωπικά, ο άνθρωπος τούτος μου δημιούργησε αίσθημα αλληλεγγύης.
Ένα απλανές βλέμμα, η αλλαγή του χρόνου γι' αυτόν δε σημαίνει απολύτως τίποτα, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στη ζωή του, δεν ελπίζει κάπου, ίσως η σκέψη του να βρίσκεται στην οικογένειά του, που προφανώς δεν είναι μαζί του, θα ήθελε ίσως να είναι με τους δικούς του, κάπου πολύ μακριά κι ενώ είναι περιτριγυρισμένος από τόσον κόσμο, αισθάνεται μόνος. Κι επειδή το συναίσθημα τούτο το γνωρίζω, μόνο αυτό μπορώ να πω, ότι είναι μια βαριά κοτρόνα στο στομάχι.
Πολλοί από εμάς που κάνουμε πολιτική ανάλυση, το κάνουμε από πνεύμα ανησυχίας και μόνο, διότι ο κόσμος που ζούμε δε μας ικανοποιεί και τον θέλουμε καλύτερο. Αυτό είναι το κίνητρο, τουλάχιστον όσον αφορά στην αφεντιά μου. Ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί κι εγώ με τον δικό μου.
Άρα κάθε φορά, εφόσον πρώτα επιχειρηματολογήσεις αδιάσειστα, τεκμηριώσεις χωρίς στεγανά, αποδείξεις τη λογική συνάφεια πραγμάτων και εννοιών, φτάνεις σε ένα συμπέρασμα, το οποίο τελικά είναι και το νόημα.
Το νόημα είναι η ουσία που κρατάμε, το τελικό απόσταγμα. Και η ουσία είναι κάθε φορά η ίδια, να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος. Σχετικό θα μου πεις. Μα βεβαίως, η άποψη είναι πάντα υποκειμενική, αν δεν ήταν δε θα χρειαζόταν και να τεκμηριώσουμε. Αντικειμενική άποψη δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο υποκειμενικές απόψεις, όπως και η δική μου, οι οποίες όμως δομούνται πάνω σε συγκεκριμένη επιχειρηματολογία.
Τις θέσεις μου για το μεταναστευτικό, τις έχω γράψει πολλάκις.
ΑΛΛΑ
Είναι άλλο πράγμα η υφέρπουσα πολιτική διάσταση του ζητήματος, η εργαλειοποίηση από την Τουρκία, δηλαδή η δημιουργία 'μειονοτήτων' ή μουσουλμανικών εστιών ως εργαλεία πολιτικής επιρροής, δηλαδή η εφαρμογή της πολιτικής 'των ρευστών συνόρων', για να μπορεί να παρεμβαίνει αποσταθεροποιητικά ως συνήγορος διαμεσολαβητής και αυτόκλητος προστάτης. Αυτό εφαρμόζει στο Αιγαίο, αυτό εφαρμόζει στην Κύπρο, αυτό θα δείτε να εφαρμόζει και στο Καστελόριζο. Πριν επιτεθεί στρατιωτικά θα εισβάλει με πολιτική επιρροή ως προστάτιδα δύναμη των ασθενών και αδυνάτων σε μία «ζώνη» όπου οι Έλληνες θα συνιστούν έτσι κι αλλιώς αριθμητική μειονότητα. Θα έχει αντιστρέψει και αδρανοποιήσει de facto την έννοια του «κυριαρχικού δικαιώματος» με το πρόσχημα «μικτών πληθυσμών». Εφόσον ο 'πληθυσμός' θα είναι de facto μεικτός, τότε ο όρος για ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο θα είναι περιττός. Κι εφόσον τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο εξουδετερωθούν θα τα αντικαταστήσει με τα δικά της.
Πριν τολμήσει λοιπόν να χαράξει νέες συνοριακές γραμμές, θα ακολουθήσει πρώτα πολιτική «ρευστών συνόρων». Μόνο έτσι μπορεί να αμφισβητήσει αποτελεσματικότερα το status quo ως αναθεωρητική δύναμη. Θα επενδύσει δηλαδή αρχικά στην αστάθεια, στην έννοια των συνόρων ως «αβέβαιο γεγονός» υπό αίρεση και αμφιβολία.
Πριν επιτεθεί στον «τοίχο» θα προσπαθήσει να τον «ρευστοποιήσει» ως σχετικό δεδομένο. Η τυχών εισβολή ή επέμβασή της τότε δεν θα έχει επιθετικά χαρακτηριστικά, αλλά χαρακτηριστικά προστασίας και εγγυήσεων.
Επίσης, είναι άλλο πράγμα η εργαλειοποίηση από τις ΜΚΟ, από τη διεθνή του χρήματος μέσω χρηματοδοτήσεων σκοτεινών funds, από τα σκοτεινά κέντρα επέκτασης και διάδοσης του πολιτικού ισλάμ, που οδηγούν στους 'αδελφούς μουσουλμάνους' ως αρχή του νήματος, από τη woke ατζέντα, που σαφή στόχο έχουν την αποταυτοποίηση, όχι την συνύπαρξη, αλλά την αντικατάσταση, την ουδετεροποίηση, ώστε να μπουν τα θεμέλια στον νεοφιλελευθερισμό της παγκοσμιοποίησης, διότι οι εθνικές μπαριέρες είναι πρόσχωμα στην εφαρμογή του.
Είναι το εμπόριο ανθρώπων, τα ζητήματα εθνικής ασφαλείας, όπως απέδειξαν τα γεγονότα στις Καστανιές του Έβρου, που έτσι κι έμπαιναν 1,5 εκατομμύρια μετανάστες τότε μέσα, θα δημιουργούνταν οι τέλειες συνθήκες εσωτερικής πολιτικής και κοινωνικής ανωμαλίας.
Τα παραπάνω είναι η πολιτική διάσταση του θέματος. Είναι Η σφοδρότητα, ο όγκος, η ένταση, η διάρκεια και κυρίως ο ΤΡΟΠΟΣ αυτών των μεταναστευτικών ροών που δημιουργούν εύλογη ανησυχία.
Οφείλουμε να τα καταδεικνύουμε και να είμαστε σε εγρήγορση και αφύπνιση, διότι θέλουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Ούτε η Τουρκία ούτε το πολιτικό ισλάμ, ούτε η διεθνής του χρήματος τον θέλει καλύτερο. Αυτοί είναι οι πονηροί, πίσω από την εικόνα του ανθρώπου στο Σύνταγμα.
Στη φώτο βλέπουμε έναν δύσμοιρο άνθρωπο, που μάλλον θα ήθελε να είναι κάπου αλλού, κάπως αλλιώς. Κομπάρσος σε ένα σόου με βεγγαλικά.. Κοιτάει μια κάμερα και αδυνατεί έστω να χαμογελάσει. Γι' αυτόν δε θα αλλάξει τίποτε, δεν έχει να ελπίζει σε κάτι.
Δε μπορεί να είναι αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ο στόχος για να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Δε μου έφταιξε σε τίποτα το ανθρωπάκι. Στη θέση του βρέθηκα κι εγώ, μόνος σε ένα 'ευτυχισμένο' πλήθος.
Η κοινωνική διάσταση του ζητήματος λοιπόν, είναι η συνύπαρξη, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη. Όλα όσα δε θέλουν οι πονηροί που βρίσκονται πίσω από την εικόνα. Αν αυτό το ανθρωπάκι, το μόνο που θέλει, είναι να στέλνει λεφτά στην οικογένειά του, εμένα με έχει δίπλα του.
Δυστυχώς, κάνουμε το λάθος να τα θεωρούμε ίδια.
Είναι άλλο πράγμα ένα φιλομόφυλο άτομο και άλλο πράγμα η λοατκι ατζέντα.
Είναι άλλο πράγμα αυτό που βλέπουμε στο παραβάν κι άλλο αυτό που υπάρχει πίσω από αυτό.
Το κίνητρο είναι ο στόχος, όχι οι άνθρωποι.
Σέβομαι κάποιον γι' αυτό που είναι, εφόσον με σέβεται γι' αυτό που είμαι.
Μην τολμήσεις να με εξουδετερώσεις, θα σε εξουδετερώσω. Εφόσον όμως, ένα πιάτο φαί είναι αυτό για το οποίο αγωνίζεσαι, θα προσπαθήσω για έναν κόσμο ώστε να το έχεις.
https://x.com/bogdanosk/status/1874422423631867975
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.