Αυτό το εθνικό κράτος που η ιθύνουσα τάξη του αποφάσισε μετά το 22 να το περιορίσει όσο μπορεί για να το ελέγχει και να το νέμεται ΔΕΝ μας εκφράζει. Και πρέπει να το αλλάξουμε.

Παντελής Σαββίδης από fb

Δεν έχουμε αποφασίσει- και δεν γνωρίζουμε- αν είμαστε γηγενής λαός, ή οι πρόγονοί μας ήρθαν απο τον Καύκασο, μια κοιτίδα ανθρωπογένεσης στην ανθρώπινη εξέλιξη. Άλλοτε αποδεχόμαστε την μια και άλλοτε την άλλη θεωρία.

Σημασία έχει ότι απο το 1900 πχ. αρχίζει δειλά δειλά να καταγράφεται ελληνική παρουσία στην περιοχή που σήμερα ζούμε.

Με σκόπιμες ή μη, αλλά πάντως θολές γνώσεις για την σχέση του ελληνικού με άλλες πολιτιστικές παρουσίες στην ευρύτερη περιοχή.

Εκείνο που, πάντως, δεν αμφισβητείται ιστορικά, παρά μόνο ως παραχάραξη της ιστορίας, είναι ότι και οι Δωριείς- άρα και οι Μακεδόνες- ήταν ελληνικό φύλο. Σε ό,τι αφορά τους Πόντιους είναι Αθηναίοι, διότι οι περισσότερες αποικίες στον Πόντο ήταν αποικίες της Μιλήτου, η οποία Μίλητος, ήταν αθηναϊκή αποικία.

Όλα αυτά έχουν την σημασία τους αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι τα διάφορα ελληνικά φύλα που δημιούργησαν τις πόλεις κράτη της αρχαίας εποχής σκοτώνονταν μεταξύ τους. Με τόσο μίσος που απορεί κανείς πως είναι δυνατόν άνθρωποι που εξύψωσαν τον πολιτισμό να συμπεριφέρονται με τόσο βάρβαρο τρόπο.

Πρωταγωνιστές στις μαζικές δολοφονίες ομοεθνών τους ήταν οι Αθηναίοι οι οποίοι είχαν δημιουργήσει, μάλιστα, και έναν υψηλού επιπέδου πολιτισμό ο οποίος όχι, μόνο, μνημονεύεται ως σήμερα αλλά θεωρείται και η βάση της ευρωπαϊκής και γενικότερα της δυτικής οικοδόμησης.

Η πρώτη φορά που αυτός ο λαός πρέπει να αισθάνθηκε συνειδητά ότι ανήκει στο ίδιο έθνος (με την έννοια που δίνουμε σήμερα) ήταν η Μάχη του Μαραθώνα όταν παρατάχθηκαν όσοι πρόλαβαν (οι Σπαρτιάτες δεν πρόλαβαν αλλά πήγαν) να αντιμετωπίσουν του Πέρσες, έναν ανατολικό λαό ο οποίος αν επικρατούσε στην Μάχη του Μαραθώνα ή στην επακολουθήσασα Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν διαφορετική.

Αν διαβάσει κανείς την ελληνική ιστορία θα συναντήσει περιόδους και ανθρώπινες συμπεριφορές που μας είναι γνωστές και σήμερα. Είναι αυτό ένα στοιχείο της συνέχειάς μας ως έθνους, ή όλοι οι λαοί έχουν, πάνω κάτω, την ίδια συμπεριφορά;

Η γένεση του νεοελληνικού κράτους συντελέστηκε υπο τις πλέον αρνητικές συνθήκες και με τις πιο περιορισμένες ιδεολογικές αναφορές. Και η εξέλιξή του μετά την αποτυχία του 1922 βγάζει τις πιο αρνητικές όψεις αυτού του λαού με την ιστορική συνέχεια που αναφέραμε.

Βασικό στοιχείο της νεοελληνικής ιδεολογίας μετά το 1922 είναι "εμείς και ο εαυτός μας". Έστω και αν αυτό περιορίζει ακόμη και την εδαφική μας επικράτεια, έστω και αν αφήνει εκτός κρατικού κορμού, γιατί εκτός εθνικού κορμού δεν μπορεί να τα αφήσει, μεγάλα τμήματα αυτού του λαού που η ιστορία το έφερε να διασπαρεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Το πως συμπεριφέρθηκαν οι νεοέλληνες στους πρόσφυγες του 22 είναι γνωστό. Η στάση που τήρησαν στην προδοσία της Κύπρου επίσης. Το πως αντιμετώπισαν, και θα αντιμετώπιζαν ακόμη χειρότερα, αν δεν τους υποστήριζαν οι ήδη στην Ελλάδα Πόντιοι, τους νεοπρόσφυγες απο την πρώην ΕΣΣΔ επίσης νωπό. Και ποια στάση κρατά αυτό το κράτος απέναντι στους Έλληνες του πρώην σοβιετικού χώρου που βρίσκονται σε ζώνες αστάθειας, επίσης τραγικό.

Είναι κρίμα για έναν λαό με αυτήν την ιστορία να επιδεικνύει αυτήν την συμπεριφορά. Κυριάρχησε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά μια ομάδα με βασικό ιδεολογικό στοιχείο το προσωπικό-ΚΑΙ ΜΟΝΟ- όφελος ακόμη και σε βάρος της σύγχρονης κρατικής υπόστασης. Το ότι δεν ενδιαφέρεται γι αυτό που λέμε ευρύτερος ελληνισμός είναι πασιφανές.

Δυστυχώς, αυτήν την ομάδα που διατρέχει οριζοντίως το πολιτικό φάσμα, (απο ΝΔ, Συριζα, ΠΑΣΟΚ, ως ΚΚΕ) την ακολουθούν πολλοί Έλληνες. Είναι η σύγχρονη νεοελληνική ιδεολογία.

Αυτή η ομάδα πρέπει να διεμβολιστεί στις εκλογές.

Γι αυτό το δίλημμα Μητσοτάκης, ή Τσίπρας, ή Ανδρουλάκης, ή ΚΚΕ, είναι πλαστό.

Υπάρχουν πολλές πρωτοβουλίες ανθρώπων με σημαντικό τοπικό εκτόπισμα που ενδιαφέρονται να διαμορφώσουν εκλογικούς σχηματισμούς και να διεκδικήσουν την ψήφο των εκλογέων. Με τον τρόπο που αντιδρά ο ελληνικός λαός δύσκολα να έχουν καλή τύχη. Θα εξασθενήσουν, όμως, τους κυρίαρχους σχηματισμούς. Κυρίως, θα αποδομήσουν το συνεκτικό, μέχρι σήμερα, αφήγημα περί δεξιάς, κέντρου και αριστεράς. Δεν υπάρχουν τέτοιοι διαχωρισμοί.

 Ούτε πολιτικές ιδεολογίες με σημαντική απόκλιση. Υπάρχουν ομάδες συμφερόντων που διεκδικούν την εξουσία και την νέμονται. Την νέμονται μέχρι και του τελευταίου ευρώ. Το τραγικό είναι ότι την νέμονται με απόλυτη διαφθορά. Στην Ελλάδα δεν κάνεις τίποτε αν δεν "λαδώσεις". Και το "λάδωμα" έγινε κανονικότητα.

Αυτό το κράτος δεν διορθώνεται.

ΥΓ: Η Μαριούπολη ήταν μια πόλη στην Ουκρανία που την ισοπέδωσαν οι βάρβαροι Ρώσοι. Έλληνες στην Ουκρανία υφίστανται ακραίας μορφής πίεση απο το ουκρανικό κράτος αν θεωρήσει πως δεν είναι και τόσο φιλικοί μαζί του. (Μπορεί και να είναι φιλικοί αλλά οι τοπικές ομάδες να έχουν άλλη αντίληψη για τους ίδιους λόγους τους οποίους οι Έλληνες που έζησαν στην κατοχή τους γνωρίζουν καλά). Το ελληνικό κράτος ούτε καν ενδιαφέρεται να μάθει για την τύχη τους. Χρησιμοποίησε την ύπαρξή τους για να δικαιολογήσει την πολιτική του στην αρχή του πολέμου. Τους εκμεταλλεύτηκε. Αυτό που γνωρίζει να κάνει καλά.

Φίλος που ζει σε σκανδιναβική χώρα μου λέει σήμερα πως πρόσφατα βρέθηκε σε μια συνάντηση στην πόλη που ζει. Ήταν προσκεκλημένοι πολίτες απο διάφορες εθνότητες. Μεταξύ αυτών και ένα τούρκος. Καθώς συναντήθηκαν για να χαιρετισθούν του λέει ο φίλος μου: Είμαι 'Ελληνας. Και εγώ Έλληνας είμαι του λέει ο τούρκος και αρχίζει και αναφέρει το γενεαλογικό του δένδρο. Μας λένε ρωμιούς, του είπε. Υπάρχουν χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια τέτοιοι στον μικρασιατικό χώρο. Πολλοί περισσότεροι στην Μέση Ανατολή.

Είχα την τύχη στα χρόνια της ενεργού δημοσιογραφίας μου να επισκεφθώ πολλά μέρη όπου συνάντησα ανθρώπους που όχι, μόνο, λένε αλλά αισθάνονται βαθιά Έλληνες. Και το υποστήριζαν και άλλοτε, παρά τις διώξεις που υπέστησαν. Χωρίς καμιά ιδιοτέλεια. Αντιθέτως. Γνωρίζουν την ταυτότητά τους. Τελευταία κατά την επίσκεψή μας στη Συρία, πριν μερικούς μήνες, συναντήσαμε έναν απο αυτούς. Η ιστορία τον ξέχασε εκεί. Ο ίδιος όμως θυμάται λεπτομέρειες απο τους προγόνους του. Είναι Έλληνας αλλά δεν γνωρίζει ελληνικά. Ε, και; Αυτό κάνει περισσότερο εντυπωσιακό αυτό που νοιώθει. Και λέει.

Αυτό το εθνικό κράτος που η ιθύνουσα τάξη του αποφάσισε μετά το 22 να το περιορίσει όσο μπορεί για να το ελέγχει και να το νέμεται ΔΕΝ μας εκφράζει. Και πρέπει να το αλλάξουμε.

Οι εκλογές αποτελούν μια ευκαιρία.

ΠΗΓΗ: Παντελής Σαββίδης fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com