Του Παναγιώτη Ταμβάκη
Το ΘΑΎΜΑ, ένας από τους τρεις πειρασμούς του Χριστού στην αρχή στην έρημο («αν είσαι Υιός του Θεού, πες οι πέτρες αυτές να γίνουν ψωμιά») και στο τέλος πάνω στον Σταυρό («αν είσαι Υιός του Θεού κατέβα από τον σταυρό»). Το αναλύει αριστουργηματικά ο Ντοστογιέφσκι στον Μεγάλο Ιεροεξεταστή.
Η προσδοκία του θαύματος γεννά ελπίδα και Η ΕΛΠΊΔΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΕΊΤΑΙ από τους επιτήδειους συνήθως ΚΛΗΡΙΚΟΎΣ και θεολόγους με διάφορους τρόπους, δεξιούς και αριστερούς.
Η αγία ζώνη της Θεοτόκου τιμάται επειδή ως εικόνα της μας παραπέμπει στο «πρωτότυπο», δηλαδή στην απόλυτη πίστη-εμπιστοσύνη τής μάνας τού Θεανθρώπου στον Δημιουργό και γιό της. Όχι για να μας γιατρέψει από την ασθένεια ή να μας παρηγορήσει τον πόνο αλλά για να μας φανερώσει ΤΟ ΝΌΗΜΑ της ασθένειας ή του πόνου μας και να μας στρέψει προς την ανιδιοτελή ελπίδα της αγάπης. Όσο και αν αυτό φαίνεται σε πρώτη προσέγγιση ασπλαχνία και αναλγησία προς τον συνάνθρωπο, είναι η πραγματική αγάπη πέραν των νοσηρών συναισθηματισμών. Και αυτό είναι το ΈΡΓΟ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΏΝ, όχι η εμπορευματοποίηση.
Αυτό δεν καταλαβαίνουν όσοι μέμφονται τον «ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΌ». Και αυτό δεν κατανοούν κάποιοι θεολόγοι που στρέφουν τα πυρά τους σε αυτούς αντί για εκείνους που εμπορευματοποιούν την ελπίδα.
Ο Χριστός αρνείται το θαύμα που γεννά ιδιοτελή ελπίδα όσο και αν συναισθάνεται τον ανθρώπινο πόνο ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό. Γιατί η ιδιοτελής ελπίδα οδηγεί στην καταστροφή όχι στη σωτηρία. Η ελπίδα, που γεννά Η Α-ΝΌΗΤΗ ΤΙΜΉ στην όποια αγία ζώνη ή εικόνα, είναι προσωρινή και ψεύτική. Πολλές φορές μάλιστα γίνεται ΑΙΤΊΑ ΑΠΙΣΤΊΑΣ έως και αθεΐας.
Θαύματα επιτελεί η έμπρακτη αγάπη. Το δείχνει γλαφυρά και αριστοτεχνικά ο Σκορτσέζε στη «Σιωπή». Και πολύ πριν Ο ΣΑΜΑΡΕΊΤΗΣ της σημερινής ευαγγελικής παραβολής που φροντίζει έναν άγνωστό του Ιουδαίο, όταν μάλιστα τα δυο έθνη εχθρεύονταν μεταξύ τους. Σε τελευταία ανάλυση, τον καθένα που τον έχει πραγματική ανάγκη.
………………………………………………………
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 25 - 37
25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 28 εἶπε δὲ αὐτῷ· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30 ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευῒτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ’ αὐτὸν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθὼν, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ’ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
………………………………………………….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.