Πάντα ίσχυε ότι ο πόλεμος δεν διεξάγεται μόνο στα πεδία των μαχών. Αλλά ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες η επικοινωνιακή του διαχείριση αποκτά κομβική σημασία, αφού έχουν γιγαντωθεί οι δυνατότητες άμεσης πληροφόρησης (ή «πληροφόρησης») της κοινής γνώμης μέσω τηλεοπτικών και ηλεκτρονικών ΜΜΕ, με στόχο να κερδηθεί η διεθνής συμπάθεια από τη μία ή την άλλη αντιμαχόμενη πλευρά. Το είδαμε στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, έπειτα στην αιματοχυσία και τις επεμβάσεις που κατέληξαν στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, μετά στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, και πιο πρόσφατα στη Λιβύη, τη Συρία κ.α. Στόχος, η δαιμονοποίηση του αντιπάλου και άρα η δικαιολόγηση της εισβολής και ανατίναξης κυρίαρχων κρατών – παρεμπιπτόντως, σχεδόν πάντα με «παράκαμψη» του ΟΗΕ. Σε αυτές τις συγκρούσεις χρησιμοποιήθηκε και ένα νέο λεξιλόγιο («ανθρωπιστική επέμβαση» κ.λπ.), ενώ όσοι αντιδρούσαν συκοφαντήθηκαν ως απολογητές του εκάστοτε «νέου Χίτλερ» (Σαντάμ, Μιλόσεβιτς, Καντάφι, Άσαντ κ.ο.κ.). Η έκρηξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ενέτεινε αυτόν τον προπαγανδιστικό πόλεμο, στον οποίο παίρνουν πλέον άμεσα μέρος, εκουσίως ή ακουσίως, εκατοντάδες εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως.
Η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία αποτελεί θαυμάσια ευκαιρία για την αμετανόητη επανάληψη των προπαγανδιστικών «κατορθωμάτων» του πρόσφατου παρελθόντος. Στόχος αυτή τη φορά είναι η συσπείρωση της Δυτικής (και ει δυνατόν και της διεθνούς) κοινής γνώμης στη γραμμή μιας αντιρωσικής υστερίας και απομόνωσης του «δικτάτορα Πούτιν», έτσι ώστε να αποσπαστεί λαϊκή υποστήριξη στην ευθυγράμμιση όλων των Δυτικών δυνάμεων υπό τις ΗΠΑ. Αυτή η ιδεολογική σταυροφορία ενάντια στους «εχθρούς της δημοκρατίας και της ελευθερίας», δηλαδή τη Ρωσία (κι έρχεται από πίσω και η Κίνα), φιλοδοξεί μεταξύ άλλων να αποκλείσει και κάθε πιθανότητα μιας πορείας της Ευρώπης αυτονομημένης από τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον. Έτσι η «πληροφόρηση» μετατρέπεται ακόμη μια φορά σε πεδίο μάχης μέσα από οθόνες τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών, καθώς οι ΗΠΑ αποπειρώνται να ανακόψουν την ιστορική αποδρομή τους και να εμποδίσουν την περαιτέρω ενίσχυση των δύο βασικών ανταγωνιστών τους, που κι αυτές δεν κρύβουν πια τις κοσμοκρατορικές βλέψεις τους.
Τα δέκα παραδείγματα που ακολουθούν, διαλεγμένα ανάμεσα σε εκατοντάδες που δίνουν και παίρνουν στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα, δίνουν μια γεύση της απόπειρας των Δυτικών ελίτ να ξανακερδίσουν τις καρδιές και τα μυαλά ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων με κατασκευασμένες εικόνες. Και υπογραμμίζουν από την ανάποδη την ανάγκη μιας νέας συνείδησης, που δεν θα διαμορφώνεται από τον βομβαρδισμό με συγκινητικά ή τρομακτικά στιγμιότυπα μιας γκεμπελικού τύπου προπαγάνδας. Τα οποία κάνουν βέβαια τη δουλειά τους, αφού η εκ των υστέρων διάψευσή τους φτάνει σε ένα μικρό μόνο ποσοστό των αρχικών καταναλωτών της «είδησης»…
Η συνέχεια εδώ...Πηγή: edromos.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.