«Καημένε Μακρυγιάννηνα ’ξερες,να ’ξερες γιατί το τσάκισες το χέρι σουτο τσάκισεςγια να χορεύουν σέικτα κωλόπαιδα».ΝΤ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Περίεργοι καιροί, ρε παλληκάρι. Δεν τους κόφτει τίποτε. 64 ολόκληρα χρόνια και δεν κατάλαβαν λέξη από το μήνυμά σου –«θα ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου» έγραφες στο τελευταίο γράμμα, ήταν 7:30 το απόγευμα, 13 Μάρτη 1957. Τέτοιες ώρες. «Η πιο όμορφη μέρα» της ζωής σου. «Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί», παρακαλούσες. Σαν να ήξερες πως, τόσα χρόνια μετά, θα ρωτούσαν γιατί, πως τόσα χρόνια μετά θα στέκονταν γεμάτοι απορίες και θα ρωτούσαν γιατί ένας 17χρονος να αφήσει το σχολείο και να ακολουθήσει με θάρρος της μοίρα του. Γιατί ένας έφηβος ποιητής, μαθητής άριστος, να τα αφήσει όλα για να πάρει μιαν ανηφοριά που οδηγεί στη λευτεριά. Σαν να ’ξερες πως θα ρωτούσαν γιατί ένας 19χρονος να γράφει –τόσο μάγκικα– λίγες ώρες πριν την αγχόνη, πως θα βαδίσει χαρούμενος στην τελευταία του κατοικία. Σαν να ’ξερες πως θα ρωτούσαν γιατί, αντί να σε ευχαριστούν και να σε μνημονεύουν, αντί να χαμογελούν για τον αντάρτη-ποιητή από την Τσάδα και τον Λάρνακα της Λαπήθου.
Δεν πάει για σένα το «πού να ’ξερες», ρε μάγκα. Ήξερες. «Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα», έγραφες και ακολουθούσες με θάρρος τη μοίρα που καθόρισε η πέρκαλλη ΕΟΚΑ, οι σύντροφοί σου, ο αρχηγός, ο υπαρχηγός σου. Ήξερες. Όταν στα 15 σου, πιτσιρικάς στην Πάφο, κατέβασες το πανό που έφτιαξαν για τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ, εκείνης της γιαγιάς που μαραζώνει σήμερα για τα απολωλότα πρόβατα των ανακτόρων, εκείνης που δεν άκουσε τους συμμαθητές σου, την ελληνική κυβέρνηση, την κυπριακή αδελφότητα Αθηνών, ακόμα και τους Εγγλέζους βουλευτές που προσπάθησαν να την πείσουν να ματαιώσει τον απαγχονισμό. «Μη ρωτάτε γιατί» θα ξανάγραφες, αναιρώντας ακαριαία τον Χάρτινγκ και τους συνεργάτες του.
Τόσα χρόνια μετά, ρε μιτσή, ακόμα κάποιοι ρωτούν «γιατί» έγραψες την 13η Μαρτίου 1957 μια από τις πιο όμορφες ιστορίες τούτου του λαού –«ό,τι έκαμα το έκαμα ως Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο» απάντησες στον δικαστή γνωρίζοντας πολύ καλά τη βαρβαρότητα των αποικιοκρατών. «Μη ρωτάτε γιατί». Κι όμως, ρε λεβέντη, έχει που αγνοούν πως τέτοιες ώρες, πριν μόλις 64 χρόνια, έγραφες το τελευταίο σου γράμμα, εκείνο το μάγκικο γράμμα που ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά για να τον φτάσουμε. Έχει που δεν ρωτούν καν «γιατί» κι επιλέγουν να περάσουν αλλιώς την επέτειο: «Η καθηλωτική συνέντευξη Χάρι και Μέγκαν απόψε αποκλειστικά στον Alpha Κύπρου », διαφημίζουν και δεν ντρέπονται, ρε μάγκα. Απέκτησαν, λέει, τα δικαιώματα προβολής και δεν μπορούσαν να περιμένουν, τουλάχιστον, να περάσει η επέτειος –καμαρώνουν πως θα καθηλώσουν τους τηλεθεατές μπροστά στο χαζοκούτι, για να συγκινηθούν περί πριγκίπων, δουκισσών, να ηδονισθούν με τη βασίλισσα που συναίνεσε στον απαγχονισμό σου, τις ίδιες ώρες που ακολουθούσες με θάρρος τη μοίρα σου. Τις ίδιες ώρες που ακουγόταν μέχρι το λούστρινο Μπάκιγχαμ ο κρότος της καταπακτής, το τραγούδι σου, ο ελεύθερος και πανανθρώπινος επιθανάτιος ρόγχος σου. Κι ας ήθελες εννιά δευτερόλεπτα.
Ώρα καλή σου, δάσκαλε. Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, μέρες καλύτερες θα ’ρθουν. Χωρίς τζιτζιφιόγκους, επίδοξους λόρδους, εγγλεζούθκια, τόρηδες που καθηλώνονται για τη συνέντευξη της δούκισσας του Σάσεξ, το χρώμα του Άρτσι, την έγνοια της φόνισσας, που τα χέρια της έβαψε με το αίμα λαών της Ασίας, της Αφρικής, της Ευρώπης, της Αμερικής, τον «ηρωισμό» του πρίγκιπα, 64 χρόνια μετά τον τελευταίο απαγχονισμό, 64 χρόνια μετά το τελευταίο σου γράμμα: Μη ρωτάτε γιατί, Πατρίδα ή Θάνατος. Παλληκαρίδης ή Αlpha Κύπρου. Ελευθερία.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Από το προσωπικό αρχείο της αδελφής του αντάρτη-ποιητή, Γεωργίας Παλληκαρίδου Ποσπορή.
ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.