Του Σωτήρη Μητραλέξη
Κάθε φορά που τίθενται ζητήματα πίστης ή σχέσεων εκκλησίας-κράτους στο δημόσιο λόγο, η πιο μετριοπαθής ας πούμε και 'πατροναριστικά φιλάνθρωπη' στάση, που τείνει χείρα φιλίας στους πιστούς αντί να τους αντιστρατεύεται μαχητικά, είναι το «αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι έχουν θρησκευτικές ανάγκες και πρέπει να είναι σεβαστές», «έχουν δικαίωμα στην ανάγκη τους να πιστεύουν σε κάτι ανώτερο, σε κάτι που τους υπερβαίνει», «σεβόμαστε το αποκούμπι τους». 'Αποκούμπι' να πείτε τη θειά σας.
Όλα τα παραπάνω, αν και σαφώς καλοπροαίρετο το πατρονάρισμά τους και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί, προϋποθέτουν μια συγκεκριμένη εικόνα: ότι η συζήτηση δε γίνεται για το τι τελικά ισχύει και τι δεν ισχύει ως προς τη φύση των πραγμάτων (είναι κτιστά και με σκοπό; είναι τυχαία και άσκοπα;), αλλά ότι είναι δεδομένη μια secular κοσμοαντίληψη, δίπλα στην οποία γίνονται ανεκτοί οι ψυχολογικοί λόγοι που οδηγούν σε ανέλπιδες «ελπίδες», τζούφιες αλλά χαλαρωτικές «πίστεις» και χρήσιμα αν και αβάσιμα υποστηρικτικά «αποκούμπια». Τύπου, εντάξει, η πίστη είναι ένας βάκιλος που προσβάλλει τον εγκέφαλο των αφελών ή των απλώς ανθρώπινων, δεν είναι και να πολυσυζητήσεις μαζί τους, αλλά τι να κάνουμε, κάποιους πιο αδύναμους τους βοηθάει να τη βγάλουν, το καταλαβαίνουμε (αν και οι ίδιοι έχουμε αρθεί πάνω από τέτοιες ταπεινές, οπισθοδρομικές, αδιαφώτιστες ανάγκες), δεν θα τους φάμε κιόλας, θα συζήσουμε αρμονικά. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που η κοινωνία ξεχειλίζει από διάφορες απίθανες και φτωχότατες μεταφυσικές (δηλαδή, θεωρητικές νοηματοδοτήσεις, όχι ιπτάμενα φλυτζάνια, εδώ δεν αναφέρομαι στην απίστευτη πληθώρα εξωχριστιανικών δεισιδαιμονιών τύπου ζώδια αλλά σε ό,τι περνάει ως 'επιστημονικό' συμπέρασμα για το τι ΕΙΝΑΙ η συνείδηση —όχι μόνο πώς λειτουργεί, που και πάλι— ή για το τι συμβαίνει μετά θάνατον, πράγματα για τα οποία δεν ξέρουμε τίποτε. Ή για το τι είναι ύλη, που όλοι μα όλοι έχουν ένα σχήμα 19ου αιώνος στο μυαλό τους που έκτοτε άλλαξε ΑΡΔΗΝ, αλλά με αυτό το παρωχημένο σχήμα θεωρούν εαυτούς «επιστημονικούς υλιστές» χωρίς να είναι τίποτε από τα δύο).
Αν και η μακαριότητα της θεσμικής εκκλησίας δε βοηθάει, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τα μέλη της εκκλησίας should have none of this. Μαρτυρούν κάτι το οποίο δεν είναι συμβατό με τη secular κοσμοαντίληψη και τα παραφερνάλιά της, τελεία. Στη λέξη «αποκούμπι» ή «μια ανώτερη δύναμη», νομίζω πως το πρόσωπο των χριστιανών —αυτών που μαρτυρούν Χριστό σαρκωθέντα, εσταυρωμένο και αναστάντα— είναι λογικό να συστρέφεται με αποστροφή και προσβολή. Αλλουνού παπά είναι το ευαγγέλιό μας. Διότι αυτές οι όντως καλοπροαίρετες 'φιλικές προσεγγίσεις' προϋποθέτουν την αναίρεση της μαρτυρίας τους για τον κόσμο. Άσε δε που όλα αυτά τους βάζουν, με τη συναίνεσή τους, σε ένα κουτάκι που μιλάει για «θρησκείες», οι οποίες είναι «ομόλογες» μεταξύ τους και «έτυχε» να διαφέρουν για ιστορικοπολιτισμικογεωγραφικούς λόγους — αντιλήψεις που η ακαδημαϊκή έρευνα έχει εξωπετάξει εδώ και δύο δεκαετίες. Τα μέλη της εκκλησίας ας πορευτούν στον κόσμο με τους δικούς τους όρους-ορολογία κι όπου τους βγάλει (βασικά, στα έσχατα).
Τέλος, δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι ανορθολογικοί θεούσοι, μεγαλύτεροι οπαδοί απλοϊκής θρησκείας, από αυτούς που θεωρούν δεδομένο και εξ αποκαλύψεως αυτονόητο ότι τα επιστημονικά data υπαγορεύουν γραμμικά κάποια (τυχαιοκρατική) μεταφυσική, δηλαδή κάποια εξήγηση για το γιατί είμαστε εδώ, ποια είναι η —λογική— (όχι η απλή λειτουργία) του κόσμου και τι ρόλο βαράμε. Και άρα ότι υπάρχει εγγενής σύγκρουση επιστήμης και θρησκείας. Τέτοια κοτσάνα, και τι στον κόσμο.
______****______
Η ΕΦΣΥΝ δεν είναι φυσικά σαν τον ΣΚΑΪ, τον ALPHA και το STAR να δημοσιεύει ψεύτικο βίντεο, από το 2015, ως φετινό συνωστισμό Θεοφανείων χωρίς μάσκες στη Μητρόπολη Παροναξίας. Όχι βέβαια. Άλλο ήθος. Η ΕΦΣΥΝ θα δημοσιεύσει ψεύτικη φωτογραφία, του 2018 δηλαδή ως φετινή, από τη Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Δεν είναι ίσα κι όμοια. Το ίδιο πράγμα δεξιοί και αριστεροί; Όχι βέβαια.
ΠΗΓΗ:Sotiris Mitralexis
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.